Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Φωτογραφική ματιά στην ιστορία — Ιούλης 1961: Έρνεστ Χέμινγουεϊ

hemingouei2

Στις 6 Ιου­λί­ου 1961, ο Αμε­ρι­κα­νός συγ­γρα­φέ­ας Έρνεστ Χέμιν­γου­εϊ κατευ­θύ­νε­ται στην τελευ­ταία του  κατοι­κία με καθο­λι­κή τελε­τή σε μία τοπο­θε­σία του Κέτσαμ στο Άιντα­χο των ΗΠΑ. Στα αρι­στε­ρά του φερέ­τρου βρί­σκο­νται οι φίλοι του συγ­γρα­φέα και στα δεξιά τα μέλη της οικο­γέ­νειας του.

Αυτο­κτό­νη­σε στις 2 Ιου­λί­ου 1961. Ο Αμε­ρι­κα­νός συγ­γρα­φέ­ας και νομπε­λί­στας, Έρνεστ Χέμιν­γου­εϊ, ο οποί­ος, αν και Αμε­ρι­κα­νός, υπήρ­ξε και παρα­μέ­νει ο πιο πολυ­με­τα­φρα­σμέ­νος και πολυ­δια­βα­σμέ­νος στην Ευρώ­πη. Οχι τυχαία, βέβαια, καθώς η δρά­ση του σε μέτω­πα του πολέ­μου, η προ­ο­δευ­τι­κή σκέ­ψη του και το έργο του συμπο­ρεύ­τη­καν με μεγά­λες δρα­μα­τι­κές καμπές της ευρω­παϊ­κής ιστο­ρί­ας στον 20ό αιώ­να, όπως οι δύο Παγκό­σμιοι Πόλε­μοι και ο αγώ­νας του ισπα­νι­κού λαού κατά του φραν­κι­κού φασι­σμού, για να μην ανα­φέ­ρου­με τους βιω­μα­τι­κούς δεσμούς του με την Κού­βα και τον αγώ­να του λαού της για απα­γκί­στρω­σή του από το «βρό­χο» αμε­ρι­κα­νο­κί­νη­των δικτα­τό­ρων και μαφιόζων.

Ο Χεμιν­γου­έι , δεκα­ο­κτά­χρο­νος αρχί­ζει να δημο­σιο­γρα­φεί σε εφη­με­ρί­δα του Κάν­σας Σίτι. Παρό­τι λόγω κακής όρα­σης δε στρα­τεύ­τη­κε, αντι­πα­λεύ­ο­ντας τον Α΄ ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, το 1918 πήγε εθε­λο­ντής στο ιτα­λι­κό μέτω­πο, όπου τραυ­μα­τί­στη­κε σοβα­ρά από οβί­δα. Από τα βιώ­μα­τά του στο μέτω­πο εμπνεύ­στη­κε το «Απο­χαι­ρε­τι­σμός στα όπλα» (1929). Δου­λεύ­ο­ντας στη Γαλ­λία ως αντα­πο­κρι­τής αμε­ρι­κα­νι­κών εφη­με­ρί­δων, παρα­κι­νού­με­νος από φίλους του διά­ση­μους εκπα­τρι­σμέ­νους Αμε­ρι­κα­νούς και Βρε­τα­νούς συγ­γρα­φείς (Φιτζέ­ραλντ, Γ. Στάιν, Μ. Φορντ, Πάουντ, κ.ά.), επι­δί­δε­ται στην ποί­η­ση και πεζο­γρα­φία. Το 1925 εκδί­δει το «Στην επο­χή μας», την πρώ­τη συλ­λο­γή διη­γη­μά­των, και το 1926 το πρώ­το του αρι­στούρ­γη­μα «Κι ο ήλιος ανα­τέλ­λει (φιέ­στα)» (Πηγή: Ριζοσπάστης).

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο