Χέλμουτ Κολ: Πέθανε ένας σημαιοφόρος της αντεπανάστασης

Γρά­φει ο  Νίκος Μότ­τας //

Την τελευ­ταία του πνοή άφη­σε το πρωί της Παρα­σκευ­ής στο σπί­τι του στο Λου­ντ­βιχ­σχά­φεν, σε ηλι­κία 87 ετώνλ ο πρώ­ην καγκε­λά­ριος της Γερ­μα­νί­ας Χέλ­μουτ Κολ. Στα αστι­κά μέσα ενη­με­ρώ­σης άρχι­σαν ήδη οι πρώ­τες αγιο­γρα­φί­ες για τον «αρχι­τέ­κτο­να της ενω­μέ­νης Γερ­μα­νί­ας» και «σπου­δαίο ευρω­παϊ­στή». Ασφα­λώς, μια πολι­τι­κή φυσιο­γνω­μία σαν τον Κολ είναι λογι­κό να τυγ­χά­νει τέτοιου λιβα­νί­σμα­τος από τις αστι­κές γρα­φί­δες: ολό­κλη­ρη η πολι­τι­κή του δια­δρο­μή υπήρ­ξε συνι­φα­σμέ­νη με την υπη­ρέ­τη­ση των συμ­φε­ρό­ντων της αστι­κής τάξης, αφή­νο­ντας ανε­ξί­τη­λη την σφρα­γί­δα του στην επι­κρά­τη­ση της αντε­πα­νά­στα­σης στη Λαϊ­κή Δημο­κρα­τία της Γερ­μα­νί­ας (ΛΔΓ).

Επι­κε­φα­λής της Χρι­στια­νι­κής Δημο­κρα­τι­κής Ένω­σης (CDU) από 1973 έως το 1998, καγκε­λά­ριος της Δυτι­κής Γερ­μα­νί­ας από το 1982 έως το 1990 και μετέ­πει­τα καγκε­λά­ριος της ενο­ποι­η­μέ­νης Γερ­μα­νί­ας μέχρι το 1998, ο Χέλ­μουτ Κολ υπήρ­ξε πρω­τερ­γά­της της αντι­κομ­μου­νι­στι­κής. αντε­πα­να­στα­τι­κής εκστρα­τεί­ας ενά­ντια στη ΛΔΓ. Ήταν ο ίδιος που, όταν γκρε­μί­ζο­νταν το Τεί­χος του Βερο­λί­νου, υπό­σχο­νταν στο λαό της Ανα­το­λι­κής Γερ­μα­νί­ας τα… «ανθι­σμέ­να τοπία» που- δήθεν- θα έφερ­νε η καπι­τα­λι­στι­κή παλι­νόρ­θω­ση. Φυσι­κά, αντί για «ανθι­σμέ­να τοπία» ο γερ­μα­νι­κός λαός- ιδιαί­τε­ρα αυτός του ανα­το­λι­κού τμή­μα­τος- γνώ­ρι­σε ένα άνευ προη­γου­μέ­νου πλιάτσικο.

Ενδει­κτι­κό του ληστρι­κού χαρα­κτή­ρα της «επα­νέ­νω­σης» της Γερ­μα­νί­ας- της οποί­ας ο Χ.Κολ υπήρ­ξε σημαιο­φό­ρος- είναι όσα ανα­φέ­ρει για τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις (ξεπού­λη­μα στο κεφά­λαιο) που έλα­βαν χώρα ο Ραλφ Χαρ­τμαν στο βιβλίο του «Οι Λικ­βι­ντα­ρι­στές» (Die Liquidatoren): «Μέσα σε τέσ­σε­ρα χρό­νια πού­λη­σαν 6.546 επι­χει­ρή­σεις και 22.340 εστια­τό­ρια, ξενο­δο­χεία, παντο­πω­λεία, 1.734 φαρ­μα­κεία, 481 κινη­μα­το­γρά­φους και 475 βιβλιο­πω­λεία. Οι εισπρά­ξεις ανήλ­θαν σε 73 δισε­κα­τομ­μύ­ρια μάρ­κα Δυτι­κής Γερ­μα­νί­ας…». Ο απο­λο­γι­σμός της λαφυ­ρα­γώ­γη­σης υπήρ­ξε τρα­γι­κός για το λαό της Ανα­το­λι­κής Γερ­μα­νί­ας με την ανερ­γία να εκτο­ξεύ­ε­ται στο 20%, μεί­ω­ση συντά­ξε­ων, δημιουρ­γία «οικο­νο­μι­κών γκέ­το» με ζώνες φθη­νών ημερομισθίων.

Θα μπο­ρού­σαν να γρα­φτούν πολ­λά για την κατά­στα­ση στην οποία οδή­γη­σε την εργα­τι­κή τάξη της Γερ­μα­νί­ας ο… «ορα­μα­τι­στής» Κολ και οι πολι­τι­κοί του επί­γο­νοι. Όπως επί­σης θα μπο­ρού­σαν να γρα­φτούν πολ­λά για την εμπλο­κή του σε οικο­νο­μι­κά σκάν­δα­λα, που είδαν το φως της δημο­σιό­τη­τας μετά την απο­χώ­ρη­ση του από την πολι­τι­κή. Αξί­ζει ωστό­σο να σημειω­θεί ότι η συμ­βο­λή του Χέλ­μουτ Κολ δεν περιο­ρί­στη­κε στην αντε­πα­να­στα­τι­κή δρά­ση ενά­ντια στην ΛΔΓ ούτε στην εφαρ­μο­γή βαθιά αντι­λαϊ­κών-αντι­δρα­στι­κών πολι­τι­κών στη Γερ­μα­νία. Ο ίδιος- από κοι­νού με το Φραν­σουά Μιτε­ράν–  δικαιού­ται τον τίτλο του «αρχι­τέ­κτο­να» της Συν­θή­κης του Μάα­στριχτ, του θεμε­λί­ου λίθου όλου του αντερ­γα­τι­κού-αντι­λαϊ­κού πλαι­σί­ου που διέ­πει τις πολι­τι­κές της Ε.Ε. από το 1992 μέχρι σήμε­ρα. Γι’ αυτήν την «Ενω­μέ­νη Ευρώ­πη»- των μονο­πω­λί­ων, του κεφα­λαί­ου και της αντερ­γα­τι­κής λαί­λα­πας- εργά­στη­κε ο καγκε­λά­ριος Κολ.

Όπως, λοι­πόν, και στις περι­πτώ­σεις άλλων δια­κε­κρι­μέ­νων «σημαιο­φό­ρων» των συμ­φε­ρό­ντων του κεφα­λαί­ου (Ρίγκαν, Γιέλ­τσιν, Θάτσερ, κλπ), έτσι και στην περί­πτω­ση του Κολ, ας πεν­θή­σουν οι κεφα­λαιο­κρά­τες και τα αστι­κά επι­τε­λεία. Οι λαοί, η εργα­τι­κή τάξη, έχουν τη μνή­μη, την πεί­ρα αλλά και τη δύνα­μη ώστε, όταν έρθει η στιγ­μή, να απο­δώ­σουν σε όλους τη θέση που τους αξί­ζει στην Ιστορία.