Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Χρήστος Λεοντής: Καταγγέλλει προσβλητική συμπεριφορά από Φεστιβάλ Αθηνών και ΕΡΤ

Ο Χρή­στος Λεο­ντής, ένας από τους ελά­χι­στους εν ζωή συν­θέ­τες της χώρας μας με τέτοια εμβέ­λεια, το 2023 συμπλη­ρώ­νει 60 χρό­νια αδιά­λει­πτης μου­σι­κής παρου­σί­ας και προ­σφο­ράς. Εξή­ντα χρό­νια τώρα το εμπνευ­σμέ­νο και βαθιά ανθρώ­πι­νο έργο του μας συνο­δεύ­ει σε κάθε μας στιγ­μή. Είναι πολ­λές οι γενιές οι οποί­ες με συντρο­φιά τη μου­σι­κή του Χρ. Λεο­ντή εμπνέ­ο­νται, αισθά­νο­νται, κατα­νο­ούν τον κόσμο και αγω­νί­ζο­νται για να τον αλλάξουν.

Ηταν άνοι­ξη του 1963 όταν πραγ­μα­το­ποί­η­σε την πρώ­τη του συναυ­λία μαζί με τον Μάνο Λοΐ­ζο. Τους δύο νεα­ρούς συν­θέ­τες παρου­σί­α­σε στο κατά­με­στο «Ακρο­πόλ» ο Μίκης Θεο­δω­ρά­κης. Μάλι­στα, στο τέλος της συναυ­λί­ας, τους προ­σέ­φε­ρε μια πέτρα που του είχαν ρίξει παρα­κρα­τι­κές ομά­δες, όταν διηύ­θυ­νε τον «Επι­τά­φιο» στη Νάου­σα, το 1961, δίνο­ντας με αυτόν τον τρό­πο τη «σκυ­τά­λη» στην επό­με­νη γενιά.

Από τότε ο Χρή­στος Λεο­ντής δεν στα­μά­τη­σε να δημιουρ­γεί και τα έργα του να αγκα­λιά­ζο­νται πλα­τιά από τον λαό. Στην 60χρονη αυτή πορεία οι εμπει­ρί­ες ήταν πολ­λές, που έδω­σαν στη μετου­σί­ω­σή τους τρα­γού­δια λυρι­κά, ερω­τι­κά, χορευ­τι­κά, στο­χα­στι­κά κ.λπ. Ενα μεγά­λο μέρος απ’ αυτά τα τρα­γού­δια γρά­φτη­καν για το θέατρο.

«Κατα­χνιά», «Καπνι­σμέ­νο Τσου­κά­λι», «Αχ Ερω­τα», «Παρα­στά­σεις», «Καντά­τα Ελευ­θε­ρί­ας», «Ερω­τας Αρχάγ­γε­λος» είναι ορι­σμέ­να μόνο από τα μονα­δι­κά έργα που μας έχει χαρί­σει. Στη μακρά δημιουρ­γι­κή του δια­δρο­μή συνερ­γά­στη­κε με σπου­δαί­ους τρα­γου­δι­στές, ενώ μελο­ποί­η­σε μεγά­λους ποι­η­τές. Ενδει­κτι­κά ανα­φέ­ρου­με τους Λόρ­κα, Σολω­μό, Μακρυ­γιάν­νη, Ρήγα, Βάρ­να­λη, Ρίτσο, Ανα­γνω­στά­κη, Βρετ­τά­κο, Χει­μω­νά, Ελευ­θε­ρί­ου κ.ά.

Με αφορ­μή τη συμπλή­ρω­ση 60 χρό­νων καλ­λι­τε­χνι­κής πορεί­ας και πολύ­πλευ­ρης δημιουρ­γί­ας, ο συν­θέ­της, έγκαι­ρα, με επι­στο­λή του ζήτη­σε από το Φεστι­βάλ Αθη­νών να συμπε­ρι­λά­βει στις εκδη­λώ­σεις του το καλο­καί­ρι του 2023 στο Ηρώ­δειο συναυ­λία που θα διηύ­θυ­νε ο ίδιος με εκλε­κτούς συνερ­γά­τες του. Θα ήταν η δεύ­τε­ρη φορά που θα εμφα­νι­ζό­ταν ο ίδιος με δική του συναυ­λία στο Ηρώ­δειο. Είχε προη­γη­θεί η πρώ­τη του συνερ­γα­σία με το Φεστι­βάλ το 2005, όπου είχε παρου­σιά­σει τη δημιουρ­γία του με τον τίτλο «Χελι­δών ηδο­μέ­νη», μου­σι­κή από πέντε κωμω­δί­ες του Αρι­στο­φά­νη. «Ελπί­ζου­με για δεύ­τε­ρη φορά να τον φιλο­ξε­νή­σει και να συμπε­ρι­λά­βει την πρό­τα­σή μας στις παρα­στά­σεις του, το καλο­καί­ρι του 2023, με την ευκαι­ρία των 60 χρό­νων της μου­σι­κής του δρα­στη­ριό­τη­τας»… Ετσι έκλει­νε η επι­στο­λή προς το Φεστι­βάλ Αθηνών…

Είχε προη­γου­μέ­νως απευ­θυν­θεί στην ΕΡΤ, στην οποία ζητού­σε εγγρά­φως να του δια­θέ­σουν τη μικρή συμ­φω­νι­κή ορχή­στρα της. Μάλι­στα, είχε παρα­κα­λέ­σει να του απα­ντή­σουν άμε­σα, για να μπο­ρέ­σει να προ­λά­βει την προ­θε­σμία υπο­βο­λής των αιτή­σε­ων προς το Φεστι­βάλ. Μετά από αλλε­πάλ­λη­λα τηλε­φω­νή­μα­τά του στους υπεύ­θυ­νους της ΕΡΤ έμα­θε ότι το αίτη­μά του έπρε­πε να εγκρι­θεί από τον πρό­ε­δρό της, Κ. Ζούλα.

Η καλ­λι­τε­χνι­κή διεύ­θυν­ση του Φεστι­βάλ Αθη­νών δεν έκα­νε δεκτή την πρό­τα­ση του συν­θέ­τη, σημειώ­νο­ντας, μετα­ξύ άλλων, ότι «ο ευρύ­τε­ρος σχε­δια­σμός και οι επι­μέ­ρους κατευ­θύν­σεις του καλ­λι­τε­χνι­κού προ­γραμ­μα­τι­σμού 2023 δεν επι­τρέ­πουν την έντα­ξή της στο φετι­νό Φεστι­βάλ». Οσο δε για την απά­ντη­ση από την ΕΡΤ και τον Κ. Ζού­λα, ο συν­θέ­της ακό­μα περιμένει…

Ο Χρ. Λεο­ντής με επι­στο­λή του απά­ντη­σε στην καλ­λι­τε­χνι­κή διεύ­θυν­ση του Φεστι­βάλ Αθη­νών σημειώ­νο­ντας, μετα­ξύ άλλων:

«Αυτού του είδους η αντι­με­τώ­πι­ση είναι προ­σβλη­τι­κή και συνά­μα περι­φρο­νη­τι­κή. Βρεί­τε ένα λιγό­τε­ρο γελοίο επι­χεί­ρη­μα, για τον απο­κλει­σμό μου αυτό. Αυτό είναι κοροϊδία…!!

ΠΟΙΟΣ είναι αυτός, τέλος πάντων, “ο ευρύ­τε­ρος σχε­δια­σμός και οι επι­μέ­ρους κατευ­θύν­σεις του καλ­λι­τε­χνι­κού προ­γραμ­μα­τι­σμού” τον οποίο επι­κα­λεί­στε, “που δεν επι­τρέ­πει την έντα­ξή μου στο Φεστιβάλ”;

Εσείς, του­λά­χι­στον, γνω­ρί­ζε­τε. Ξεχνά­τε ή παρα­κάμ­πτε­τε την επί δεκα­ε­τί­ες συμ­βο­λή με τη μου­σι­κή μου στο θέα­τρο, στην Επί­δαυ­ρο, στο Ηρώ­δειο, στην Ευρώ­πη κ.λπ. μέσα από τις παρα­στά­σεις της Αννας Συνο­δι­νού, του Εθνι­κού Θεά­τρου και, φυσι­κά, του Κουν με το Θέα­τρο Τέχνης; Και όχι μόνο στο θέα­τρο, αλλά και για εξή­ντα ολό­κλη­ρα χρό­νια μου­σι­κής. Τι απ’ όλα;

Μια τέτοια μακρό­χρο­νη καλ­λι­τε­χνι­κή πορεία δεν σας είναι αρκε­τή; Τι άλλο θα θέλα­τε που να αντα­πο­κρί­νε­ται στις προσ­δο­κί­ες σας;».

Αυτή η απα­ξιω­τι­κή και προ­σβλη­τι­κή συμπε­ρι­φο­ρά απέ­να­ντι στον μεγά­λο μας δημιουρ­γό είναι ακό­μα ένας κρί­κος στην αλυ­σί­δα που επι­βε­βαιώ­νει την εχθρι­κή πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης απέ­να­ντι στην Τέχνη, στους ανθρώ­πους της.

Δεν μπο­ρού­με να ξεχά­σου­με ότι πριν από έναν μήνα σε εκδή­λω­ση που έγι­νε προς τιμήν του ο Χρ. Λεο­ντής ανα­φέρ­θη­κε στη νέου τύπου λογο­κρι­σία που υφί­στα­ται στις μέρες μας. Τη λογο­κρι­σία που κατα­δι­κά­ζει στη σιω­πή, στη λήθη και την αφά­νεια οτι­δή­πο­τε δεν βολεύ­ει το σύστη­μα, οτι­δή­πο­τε αφή­νει «ένα παρά­θυ­ρο ανοι­χτό στη λιακάδα»…

Για ακό­μα μια φορά, όμως, ο Χρή­στος Λεο­ντής φανέ­ρω­σε τη δια­φο­ρά του ως ανθρώ­που και τη μεγά­λη αγά­πη και έγνοια που έχει για τη μου­σι­κή στον τόπο μας και τους ανθρώ­πους της. Ετσι, στο τέλος της επι­στο­λής του ανα­φέ­ρε­ται στον αγώ­να των μου­σι­κών της ΕΡΤ για να μην υπο­βαθ­μι­στούν κι άλλο τα μου­σι­κά σύνο­λά της, δηλώ­νο­ντας απε­ρί­φρα­στα τη συστρά­τευ­σή του στον δίκαιο αγώ­να τους.

Αντι­γρά­φου­με:

«Κύριε Ζού­λα,

Διά­βα­σα τελευ­ταία ότι επι­χει­ρεί­τε να διώ­ξε­τε μου­σι­κούς, από τα ήδη κου­τσου­ρε­μέ­να μου­σι­κά σύνο­λα κι ακό­μη ότι απα­γο­ρεύ­σα­τε στους εξαί­ρε­τους συνα­δέλ­φους Μύρω­να Μιχαη­λί­δη και Βύρω­να Φιδε­τζή να διευ­θύ­νουν τις δύο προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νες τους συναυ­λί­ες, επει­δή πήραν το μέρος των μου­σι­κών, στον αγώ­να τους για την μη από­λυ­σή τους…

Προ­σθέ­τω και τον εαυ­τό μου στην προ­σπά­θεια, όχι μόνο να μην απο­λυ­θούν αυτοί οι μου­σι­κοί, αλλά να ξεπε­ρα­στούν και όλα τα πιθα­νά εμπό­δια που εμπο­δί­ζουν την πλή­ρω­ση όλων των κενών θέσε­ων και στα τρία μου­σι­κά σύνο­λα και να αρθεί αμέ­σως αυτή η γελοία απα­γό­ρευ­ση για τους δύο συναδέλφους».

902.gr

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο