Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Χριστοδουλίδης Vs Μαυρογιάννης: Αύριο ο β’ γύρος των κυπριακών προεδρικών εκλογών

Την Κυρια­κή 12 Φλε­βά­ρη έχει προ­γραμ­μα­τι­στεί ο β’ γύρος των προ­ε­δρι­κών εκλο­γών στην Κύπρο, στον οποίο ανα­με­τρού­νται ο Νίκος Χρι­στο­δου­λί­δης, επί σει­ρά ετών κορυ­φαίο στέ­λε­χος κυβερ­νή­σε­ων του Δημο­κρα­τι­κού Συνα­γερ­μού (ΔΗΣΥ), ως κυβερ­νη­τι­κός εκπρό­σω­πος, υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών κ.λπ., που κατήλ­θε ως «ανε­ξάρ­τη­τος» και στον α’ γύρο έλα­βε 32,04%, και ο Ανδρέ­ας Μαυ­ρο­γιάν­νης, πρώ­ην επι­κε­φα­λής των Ελλη­νο­κυ­πρί­ων στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις για το Κυπρια­κό επί κυβερ­νή­σε­ων ΔΗΣΥ, ο οποί­ος επί­σης κατήλ­θε ως «ανε­ξάρ­τη­τος», με τη στή­ρι­ξη δια­φό­ρων δυνά­με­ων, μετα­ξύ τους και του ΑΚΕΛ, και έλα­βε 29,59%.

Την Παρα­σκευή ο Ν. Χρι­στο­δου­λί­δης δήλω­σε ότι «η υπο­ψη­φιό­τη­τά μας ήταν αυτή του δύσκο­λου δρό­μου. Διό­τι για να συνε­νώ­σεις δυνά­μεις, από αρι­στε­ρά μέχρι δεξιά, για να σπά­σεις κατε­στη­μέ­να, χρειά­ζε­ται τόλ­μη, απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα και πολύ σκλη­ρή δου­λειά. (…) Η Κύπρος, ναι, χρειά­ζε­ται μια κυβέρ­νη­ση ευρεί­ας κοι­νω­νι­κής απο­δο­χής (…) μια κυβέρ­νη­ση που θα έχει ρόλο και λόγο στην Ευρω­παϊ­κή Ενω­ση, με περή­φα­νη και διεκ­δι­κη­τι­κή εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή, με ισχυ­ρή αμυ­ντι­κή — απο­τρε­πτι­κή ισχύ, με στε­νούς δεσμούς με την Ελλά­δα, με όλα τα ευρω­παϊ­κά κρά­τη και τους ισχυ­ρούς δρώ­ντες του διε­θνούς συστή­μα­τος, όπως με τις ΗΠΑ, που ενδυ­να­μώ­σα­με τις σχέ­σεις μας ουσια­στι­κά κατά τα τελευ­ταία χρόνια».

Από τη μεριά του ο Ανδ. Μαυ­ρο­γιάν­νης δήλω­σε ότι «έχου­με καταρ­τί­σει, με προ­σω­πι­κό­τη­τες και συνερ­γά­τες μου, ένα πολύ φιλό­δο­ξο πρό­γραμ­μα, το οποίο απο­σκο­πεί στο να βελ­τιώ­σει την ποιό­τη­τα ζωής των ανθρώ­πων, να προ­ω­θή­σει το υγιές επι­χει­ρείν, να δια­τη­ρή­σει τη δημο­σιο­νο­μι­κή στα­θε­ρό­τη­τα και ταυ­τό­χρο­να να έχει επί­κε­ντρο τον άνθρω­πο (…) Πρέ­πει να σώσου­με την πατρί­δα μας από τη διο­λί­σθη­ση προς τη διχοτόμηση».

Ριζο­σπά­στης.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο