Χρυσή Αυγή: Ζητά από τους εργαζόμενους να σκύβουν το κεφάλι στα αφεντικά

Ένα ενδει­κτι­κό της αντί­λη­ψης των χρυ­σαυ­γι­τών (και λοι­πών φασι­στοει­δών) για την ταξι­κή δια­στρω­μά­τω­ση της κοι­νω­νί­ας κεί­με­νο δημο­σιεύ­θη­κε στην ιστο­σε­λί­δα της ακρο­δε­ξιάς οργά­νω­σης (παράρ­τη­μα της Χ.Α.) «Ιερός Λόχος 2012».

Ανα­πα­ρά­γο­ντας την κυρί­αρ­χη αστι­κή προ­πα­γάν­δα περί «δια­τα­ξι­κής ειρή­νης» και «ενό­τη­τας» στο όνο­μα του «έθνους», οι Ναζί ομο­λο­γούν ευθέ­ως αυτό που είναι ήδη γνω­στό: ότι απο­τε­λούν τα φερέ­φω­να και μακρύ χέρι του καπι­τα­λι­στι­κού συστήματος.

Ανά­με­σα στις εθνι­κι­στι­κές μπα­ρού­φες δια­φαί­νε­ται ξεκά­θα­ρα η αντί­λη­ψη των φασι­στοει­δών περί «ταξι­κής συνερ­γα­σί­ας». Στο ίδιο τσου­βά­λι, δηλα­δή, εκμε­ταλ­λευ­τής και εκμε­ταλ­λευό­με­νος, κεφα­λαιο­κρά­της και εργά­της, εφο­πλι­στής και ναυ­τερ­γά­της. Χαρα­κτη­ρι­στι­κά τα όσα γρά­φουν οι φασίστες:

«Η ιδέα του εθνι­κι­σμού εξα­σφα­λί­ζει την μεγα­λύ­τε­ρη δυνα­τή αντι­κει­με­νι­κό­τη­τα και αμε­ρο­λη­ψία της πολι­τεί­ας ένα­ντι όλων των πολι­τών και τάξε­ων. Διδά­σκει να σέβο­νται ο ένας τον άλλον και να γίνο­νται σεβό­με­νοι πάλι — ο δια­νο­ού­με­νος πρέ­πει να σεβα­στεί το χει­ρω­να­κτι­κό εργά­τη και αντί­στρο­φα. Κανέ­νας δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει χωρίς τον άλλο.»

Η «πολι­τεία» ανά­γε­ται σε υπερ­τα­ξι­κό όργα­νο (λες και δεν υπάρ­χει κυριαρ­χία της μιας τάξης πάνω στην άλλη) και αυτός που βιώ­νει την εκμε­τάλ­λευ­ση οφεί­λει να… «σέβε­ται» αυτόν που καθη­με­ρι­νά τον ξεζου­μί­ζει και τον εκμε­ταλ­λεύ­ε­ται. Τα θύμα­τα πρέ­πει να σκύ­ψουν το κεφά­λι, για «το καλό της (αστι­κής) πατρί­δας». Και συνε­χί­ζουν οι από­γο­νοι του Χίτλερ γράφοντας:

«(Ο εθνι­κι­σμός) διδά­σκει ότι συνερ­γα­σία των τάξε­ων σημαί­νει οι κεφα­λαιο­κρά­τες δεν θα μετα­χει­ρι­σθούν ποτέ τους εργά­τες ως απλές οικο­νο­μι­κές παρα­μέ­τρους […] Το πρό­βλη­μα μιας τάξε­ως που εγεί­ρει αξιώ­σεις ένα­ντι μιας άλλης τάξε­ως είναι παρελ­θο­ντο­λο­γία. Όλοι έχουν καθή­κο­ντα και δικαιώματα.»

Να, λοι­πόν, ποιο είναι το πρό­βλη­μα τους! Ότι η εργα­τι­κή τάξη εγεί­ρει αξιώ­σεις απέ­να­ντι στους εκμε­ταλ­λευ­τές της! Για τους φασί­στες — το γρά­φουν πεντα­κά­θα­ρα — οι αγώ­νες των εργα­ζό­με­νων για μια καλύ­τε­ρη ζωή «είναι παρελ­θο­ντο­λο­γία». Πρό­κει­ται για την ίδια ακρι­βώς αντί­λη­ψη που εκφρά­ζει η αστι­κή τάξη, ο ΣΕΒ, οι μεγα­λο­βιο­μή­χα­νοι και μεγα­λο­ε­φο­πλι­στές, όλοι όσοι εχθρεύ­ο­νται το εργα­τι­κό-λαϊ­κό κίνημα.

Δεν προ­κα­λούν έκπλη­ξη οι κυνι­κές ομο­λο­γί­ες των φασι­στοει­δών. Οι χρυ­σαυ­γί­τες και τα παρα­κλά­δια τους απο­τε­λούν μαντρό­σκυ­λα των αφε­ντι­κών, λει­τουρ­γούν ως μακρύ χέρι του κεφα­λαί­ου ενά­ντια στους εργα­ζό­με­νους, τους οποί­ους θέλουν υπο­ταγ­μέ­νους, άβου­λους και φοβισμένους.

Αυτό οφεί­λει να το δει ξεκά­θα­ρα κάθε εργα­ζό­με­νος, κάθε νέος και νέα που παλεύ­ει για ενα καλύ­τε­ρο μέλ­λον και να τους γυρί­σει την πλά­τη. Η πάλη του εργα­τι­κού-λαϊ­κού κινή­μα­τος είναι αυτή που θα τσα­κί­σει τους φασί­στες και τα αφε­ντι­κά τους.

Χρυ­σή Αυγή – εφο­πλι­στές: Οι φασί­στες και τα αφε­ντι­κά τους…

Καλα­μα­ριά: Σε… άτα­κτη υπο­χώ­ρη­ση οι φασί­στες του «Ιερού Λόχου», οδεύ­ει προς ανα­βο­λή η φιέ­στα τους