«Ψήνονται» εξελίξεις

Η στρα­τιω­τι­κή άσκη­ση «Γαλά­ζια Πατρί­δα», που ξεκί­νη­σε χτες, στό­χο έχει να υπο­γραμ­μί­σει τις τουρ­κι­κές διεκ­δι­κή­σεις κυρί­ως στην περιο­χή της Ανατ. Μεσο­γεί­ου, όπου πυκνώ­νουν οι εξε­λί­ξεις στα Ενεργειακά.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, η Τουρ­κία «υπεν­θυ­μί­ζει» σε όλους ότι η «στα­θε­ρό­τη­τα», και επο­μέ­νως η ασφά­λεια των επεν­δύ­σε­ων που σχε­διά­ζο­νται, περ­νά­ει ανα­πό­φευ­κτα μέσα και από τη δική της συμ­με­το­χή στη μοι­ρα­σιά της ενερ­γεια­κής λεί­ας, είτε μιλά­με για την εξό­ρυ­ξη των υδρο­γο­ναν­θρά­κων είτε για τη μετα­φο­ρά τους προς τις μεγά­λες αγο­ρές της Ευρώ­πης και της Ασίας.

Η κλι­μά­κω­ση της στρα­τιω­τι­κής παρου­σί­ας της Τουρ­κί­ας στην Ανατ. Μεσό­γειο και οι προει­δο­ποι­ή­σεις ότι δεν πρό­κει­ται να απε­μπο­λή­σει «ζωτι­κά της συμ­φέ­ρο­ντα» στην περιο­χή έρχο­νται τη στιγ­μή που η αμε­ρι­κα­νι­κή «ExxonMobil» ετοι­μά­ζε­ται να ανα­κοι­νώ­σει τα απο­τε­λέ­σμα­τα των ερευ­νών στο «οικό­πε­δο 10» της κυπρια­κής ΑΟΖ.

Σύμ­φω­να με διαρ­ρο­ές, τα κοι­τά­σμα­τα είναι «καλά και εκμε­ταλ­λεύ­σι­μα», γεγο­νός που ανα­βαθ­μί­ζει κι άλλο το ενδια­φέ­ρον ιμπε­ρια­λι­στι­κών κέντρων και μονο­πω­λί­ων τα οποία δρα­στη­ριο­ποιού­νται ήδη σε κυπρια­κή, αιγυ­πτια­κή και ισραη­λι­νή ΑΟΖ.

Κι όχι μόνο αυτό. Η εύρε­ση εκμε­ταλ­λεύ­σι­μων κοι­τα­σμά­των στο «οικό­πε­δο 10» ερμη­νεύ­ε­ται από ειδι­κούς ως επέ­κτα­ση του ίδιου «γεω­λο­γι­κού μοντέ­λου» προς τα δυτι­κά. Αυτό σημαί­νει ότι ενι­σχύ­ο­νται οι πιθα­νό­τη­τες να βρε­θούν εξί­σου μεγά­λα και κερ­δο­φό­ρα κοι­τά­σμα­τα στη θαλάσ­σια περιο­χή που εκτεί­νε­ται μέχρι και νότια της Κρήτης.

Απ’ αυτήν την άπο­ψη, δεν είναι τυχαίο ότι η Τουρ­κία επι­κε­ντρώ­νει τις αμφι­σβη­τή­σεις και τις διεκ­δι­κή­σεις της στον θαλάσ­σιο χώρο ανά­με­σα στον 28ο μεσημ­βρι­νό, ανα­το­λι­κά της Κρή­της, μέχρι ανοι­χτά της Πάφου, απαι­τώ­ντας να της ανα­γνω­ρι­στούν δικαιώ­μα­τα συνεκ­με­τάλ­λευ­σης στην περιοχή.

Για να γίνει όμως αυτό, πρέ­πει η Τουρ­κία να απο­κτή­σει λόγο στα κοι­τά­σμα­τα της κυπρια­κής ΑΟΖ και ταυ­τό­χρο­να να μειώ­σει ή να εξα­λεί­ψει τελεί­ως την επιρ­ροή του Καστε­λό­ρι­ζου στον καθο­ρι­σμό των ελλη­νι­κών θαλάσ­σιων ζωνών.

Γι’ αυτό η Τουρ­κία δεν αρκεί­ται μόνο στις απει­λές, αλλά ανα­λαμ­βά­νει και με άλλα μέσα να στεί­λει μήνυ­μα ότι θα διεκ­δι­κή­σει με κάθε τρό­πο τη συμ­με­το­χή της στο παι­χνί­δι της Ενέρ­γειας που φου­ντώ­νει στην περιο­χή. Εκεί εντάσ­σο­νται οι έρευ­νες με το «Μπαρ­μπα­ρός» και βέβαια οι μεγά­λης έκτα­σης στρα­τιω­τι­κές ασκήσεις.

Είναι φανε­ρό ότι η επι­δί­ω­ξη αυτή της Τουρ­κί­ας επι­δρά άμε­σα στις ελλη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις και στο Κυπρια­κό, που απο­τέ­λε­σαν κεντρι­κό ζήτη­μα στην τελευ­ταία συνά­ντη­ση Τσί­πρα — Ερντο­γάν στην Αγκυρα.

Τα δημο­σιεύ­μα­τα που ακο­λού­θη­σαν, περί «συνεκ­με­τάλ­λευ­σης» των ενερ­γεια­κών κοι­τα­σμά­των σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσό­γειο, αλλά και η ανα­θέρ­μαν­ση της δια­πραγ­μά­τευ­σης για το Κυπρια­κό, με πρώ­το βήμα την οικο­δό­μη­ση «Μέτρων Εμπι­στο­σύ­νης» ανά­με­σα σε Τουρ­κία και Κύπρο, επι­βε­βαιώ­νουν την κινη­τι­κό­τη­τα που υπάρ­χει στην κατεύ­θυν­ση ενός συμ­βι­βα­σμού ο οποί­ος θα ανοί­ξει το δρό­μο για την ανε­μπό­δι­στη «εφόρ­μη­ση» των μονο­πω­λί­ων στον ενερ­γεια­κό πλού­το της περιο­χής, από την οποία τόσο η ελλη­νι­κή όσο και η τουρ­κι­κή αστι­κή τάξη προσ­δο­κούν οφέ­λη, ενώ αντα­γω­νί­ζο­νται μετα­ξύ τους για το ποια θα παί­ξει ρόλο κόμ­βου από και προς την Ευρώπη.

Κατα­λύ­της στις εξε­λί­ξεις, που θα πυκνώ­σουν το επό­με­νο διά­στη­μα, είναι βέβαια ο αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κός σχε­δια­σμός στην περιο­χή, που επι­διώ­κει από τη μια να ελέγ­ξει τον ενερ­γεια­κό πλού­το, αντα­γω­νι­στι­κά προς άλλες δυνά­μεις, όπως η Ρωσία, και από την άλλη να δια­τη­ρή­σει την Τουρ­κία στο «δυτι­κό» στρατόπεδο.

Για να το πετύ­χουν αυτό, ΗΠΑ — ΝΑΤΟ παί­ζουν ρόλο «ομπρέ­λας» στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις και στους συμ­βι­βα­σμούς που «ψήνο­νται» σε Ελλη­νο­τουρ­κι­κά και Κυπρια­κό, με δρα­στή­ριο ρόλο της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ, που μετά τις Πρέ­σπες δεσμεύ­ε­ται για «ιστο­ρι­κά βήμα­τα» και στα Ελλη­νο­τουρ­κι­κά, προ­κει­μέ­νου να δώσει ώθη­ση στη γεω­πο­λι­τι­κή ανα­βάθ­μι­ση της ελλη­νι­κής αστι­κής τάξης στην περιοχή.

Το «τυρά­κι» που πετά­νε όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα στο λαό, ότι έχει τάχα να κερ­δί­σει από την επέ­λα­ση των ενερ­γεια­κών κολοσ­σών και την ανά­δει­ξη της Ελλά­δας σε ενερ­γεια­κό κόμ­βο, κρύ­βει τη «φάκα» των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών και των κιν­δύ­νων που παρα­μο­νεύ­ουν από τη βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή της χώρας στον αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κό σχε­δια­σμό. Κι αυτό πρέ­πει να απο­τε­λέ­σει κρι­τή­ριο δρά­σης για το λαό, τόσο στο κίνη­μα όσο και στην κάλ­πη των επερ­χό­με­νων εκλογών.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης