ΚΚΕ: Το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για την Τουρκία προωθεί απαράδεκτους και επικίνδυνους σχεδιασμούς

Το ψήφι­σμα του Ευρω­κοι­νο­βου­λί­ου για την Τουρ­κία είναι κομ­μέ­νο και ραμ­μέ­νο στα μέτρα του σχε­δια­σμού της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ για να στρω­θεί το τρα­πέ­ζι της επι­ζή­μιας για τους λαούς συνεκ­με­τάλ­λευ­σης σε Αιγαίο, A. Μεσό­γειο και Κυπρια­κή ΑΟΖ, βάζο­ντας στον «πάγκο του Προ­κρού­στη» τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα, ανα­κυ­κλώ­νο­ντας τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις στην περιοχή.

Γι’ αυτό και για τους λόγους που παρα­θέ­του­με πιο κάτω, το ΚΚΕ κατα­ψή­φι­σε αυτό το απα­ρά­δε­κτο και επι­κίν­δυ­νο για τα συμ­φέ­ρο­ντα του λαού μας και των λαών της περιο­χής ψήφισμα.

Συγκε­κρι­μέ­να, η Ευρω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομά­δα του ΚΚΕ σημειώνει:

«Το ψήφι­σμα ωραιο­ποιεί και επι­χει­ρεί να ξεπλύ­νει τη στά­ση της ΕΕ που βάζει πλά­τη στην τούρ­κι­κη επι­θε­τι­κό­τη­τα. Ως βάση του ψηφί­σμα­τος μάλι­στα υιο­θε­τού­νται οι προ­κλη­τι­κές δηλώ­σεις ίσων απο­στά­σε­ων του υπ. Εκπρο­σώ­που της, Ζ. Μπο­ρέλ. Πίσω από την ανα­φο­ρά ότι το ερευ­νη­τι­κό Oruc Reis επι­χει­ρού­σε “σε ζώνη επί της οποί­ας διεκ­δι­κεί επί­σης δικαιο­δο­σία η Τουρ­κία” το ψήφι­σμα επι­χει­ρεί τη νομι­μο­ποί­η­ση τουρ­κι­κών αξιώ­σε­ων, ενώ γενι­κό­τε­ρα αντι­με­τω­πί­ζει σαν λάστι­χο την ερμη­νεία της Σύμ­βα­σης για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Εκθειά­ζε­ται δε ο βρώ­μι­κος ρόλος του ΝΑΤΟ και επι­στρα­τεύ­ο­νται …γνω­στές και μη εξαι­ρε­τέ­ες δηλώ­σεις του γενι­κού γραμ­μα­τέα Στόλ­τεν­μπεργκ που χρη­σι­μο­ποιεί όλα τα μέσα προ­κει­μέ­νου να τρα­βή­ξει την Τουρ­κία από την επιρ­ροή της Ρωσί­ας και να ισχυ­ρο­ποι­ή­σει τη Νοτιο-Ανα­το­λι­κή πτέ­ρυ­γα του ΝΑΤΟ. Όμως, πάνω από όλα, με την επί­κλη­ση της ιδρυ­τι­κής δια­κή­ρυ­ξής του, επι­χει­ρεί­ται να παρου­σια­στεί το ΝΑΤΟ που είναι εγκλη­μα­τι­κός μηχα­νι­σμός κατά των λαών ως παρά­γο­ντας “επί­λυ­σης διε­θνών δια­φο­ρών” και “ρύθ­μι­σης των διε­θνών σχέσεων”.

Ανά­λο­γο έπαι­νο απο­δί­δει το ψήφι­σμα και στον ύπου­λο “δια­με­σο­λα­βη­τι­κό” ρόλο της Γερ­μα­νί­ας για να προ­ω­θη­θούν επι­κίν­δυ­να “παζά­ρια”, διευ­θε­τή­σεις που υπη­ρε­τούν τις στρα­τη­γι­κές της επι­διώ­ξεις και τα συμ­φέ­ρο­ντα των αστι­κών τάξε­ων στη Νοτιο-Ανα­το­λι­κή Μεσόγειο.

Το ψήφι­σμα, παρά τις ανέ­ξο­δες φρα­στι­κές ανα­φο­ρές σε παρά­νο­μες ενέρ­γειες της Τουρ­κί­ας με τις οποί­ες η ΕΕ κι οι σύμ­μα­χοι της συστη­μα­τι­κά επι­χει­ρούν να θολώ­σουν τα νερά, σε πολ­λά μέρη επι­χει­ρεί να δικαιο­λο­γή­σει και να καλύ­ψει την τουρ­κι­κή επιθετικότητα.

Ουσια­στι­κά ακυ­ρώ­νει κάθε ανα­φο­ρά του στις “παρά­νο­μες δρα­στη­ριό­τη­τες της Τουρ­κί­ας” τονί­ζο­ντας με νόη­μα ότι “το εξε­λισ­σό­με­νο δίκαιο της θάλασ­σας ερμη­νεύ­ε­ται δια­φο­ρε­τι­κά από την Ελλά­δα και την Τουρ­κία· λαμ­βά­νο­ντας υπό­ψη τους εκα­τέ­ρω­θεν ισχυ­ρι­σμούς ότι η ερμη­νεία του δικαί­ου της θάλασ­σας από την άλλη πλευ­ρά είναι αντί­θε­τη προς το διε­θνές δίκαιο και ότι οι δρα­στη­ριό­τη­τες της άλλης πλευ­ράς είναι παρά­νο­μες”. H θέση αυτή στρέ­φε­ται ενά­ντια στο δικαί­ω­μα των νησιών σε υφα­λο­κρη­πί­δα και ΑΟΖ, στην επή­ρεια των νησιών όπως οι ηπει­ρω­τι­κές ακτές.

Κι έπει­τα απ’ αυτό κατα­λή­γει στο δια ταύ­τα που απο­κα­λύ­πτει τις στο­χεύ­σεις του, στην παρά­γρα­φο 7 με την οποία “παρο­τρύ­νει τα μέρη να υπο­βά­λουν τις σχε­τι­κές δια­φο­ρές τους στην κρί­ση του Διε­θνούς Δικα­στη­ρί­ου (ΔΔ) στη Χάγη ή να προ­σφύ­γουν σε διε­θνή διαι­τη­σία σε περί­πτω­ση που δεν κατα­στεί δυνα­τή η επί­τευ­ξη διευ­θέ­τη­σης μέσω δια­με­σο­λά­βη­σης” βάζο­ντας από το παρά­θυ­ρο τις αξιώ­σεις της Τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης.

Οι συνη­θι­σμέ­νοι πια πανη­γυ­ρι­σμοί των ελλη­νι­κών αστι­κών κομ­μά­των “για ένα ακό­μα χαστού­κι” στην Τουρ­κία μετά από τέτοια ψηφί­σμα­τα είναι “στον αέρα”. Οι λεο­ντα­ρι­σμοί τους όπως και της ελλη­νι­κής αστι­κής τάξης περί κυρώ­σε­ων επι­χει­ρούν να απο­κρύ­ψουν ότι αυτές δεν αίρουν τους πολυ­πλό­κα­μους οικο­νο­μι­κούς, πολι­τι­κούς, οικο­νο­μι­κούς και στρα­τιω­τι­κούς δεσμούς της ΕΕ και των κρα­τών μελών της με την Τουρ­κία. Αυτοί ομο­λο­γού­νται άλλω­στε στο ίδιο το ψήφι­σμα ανα­γνω­ρί­ζο­ντας την για πολ­λο­στή φορά ως “σημα­ντι­κό εταί­ρο” και την όλη περιο­χή που αμφι­σβη­τεί ως “στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας για την ΕΕ”.

Όσο κι αν τα ελλη­νι­κά αστι­κά κόμ­μα­τα επι­χει­ρούν να “βαφτί­σουν το κρέ­ας ψάρι”, με τη στή­ρι­ξη του απα­ρά­δε­κτου ψηφί­σμα­τος απο­δει­κνύ­ουν για άλλη μια φορά τον αντι­λαϊ­κό χαρα­κτή­ρα της στρα­τη­γι­κής τους. Στην πρά­ξη επι­βε­βαιώ­νε­ται ότι η εμπλο­κή στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς οδη­γεί σε όλο και πιο οδυ­νη­ρές εξελίξεις.

Καμιά προσ­δο­κία  από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ. Καμιά εμπι­στο­σύ­νη στην αστι­κή τάξη, την κυβέρ­νη­ση, τα κόμ­μα­τά της. Άμε­σο συμ­φέ­ρον του λαού μας και των άλλων λαών είναι να απε­μπλα­κεί από τις συμπλη­γά­δες των ιμπε­ρια­λι­στι­κών συμ­μα­χιών, που οδη­γούν στο ψευ­το­δί­λημ­μα “είτε επώ­δυ­νος συμ­βι­βα­σμός, είτε στρα­τιω­τι­κή εμπλο­κή” που το ένα αργά η γρή­γο­ρα οδη­γεί στο άλλο… Πραγ­μα­τι­κή διέ­ξο­δος είναι να δυνα­μώ­σει η λαϊ­κή πάλη για καμιά αλλα­γή συνό­ρων και διε­θνών συν­θη­κών που τα καθο­ρί­ζουν, κλεί­σι­μο όλων των βάσε­ων και επι­στρο­φή των ελλη­νι­κών στρα­τευ­μά­των από το εξω­τε­ρι­κό. Να ενι­σχυ­θεί η κοι­νή πάλη των λαών, η λαϊ­κή παρέμ­βα­ση στην κατεύ­θυν­ση απο­δέ­σμευ­σης από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για  την ανα­τρο­πή της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας με το λαό στην εξου­σία, ιδιο­κτή­τη του πλού­του που παράγει».