Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ψήφο δε χαλαλίζω…

Γρά­φει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Η προ­ε­κλο­γι­κή περί­ο­δος συνέ­πε­σε με το γιορ­τα­σμό των 96 χρό­νων του ΚΚΕ. Ένα κόμ­μα με παρελ­θόν, παρόν και μέλ­λον. Ενε­νή­ντα έξι και συνε­χί­ζει. «Σεμνή υπο­γρα­φή του λαού μας, στις λεω­φό­ρους του μέλλοντος».

Αυτό που δεν μπο­ρεί να αμφι­σβη­τή­σει κανείς στο ΚΚΕ είναι τα 96 χρό­νια αγώ­νων και θυσιών για τα δίκια του λαού. Ενε­νή­ντα έξι χρό­νια ιστο­ρί­ας, 96 χρό­νια ιστο­ρί­ας του λαϊ­κού κινή­μα­τος στην Ελλάδα.
Αντι­με­τώ­πι­σε σκλη­ρές δοκι­μα­σί­ες αυτά τα χρό­νια. Πολ­λές φορές σε αυτά τα 96 χρό­νια βρέ­θη­κε στο στό­χα­στρο και του αστι­κού κρά­τους και πρώ­ην μελών του που αλλά­ξαν περπατησιά.

Ο φόβος του αστι­κού κρά­τους η ιδε­ο­λο­γία του κόμ­μα­τος και η δρά­ση του. Πόσες και πόσες προ­σπά­θειες εξό­ντω­σης και δυσφή­μι­σης. Ακαρπες.

Στο στό­χα­στρο «φίλων» και «πρώ­ην». Με πρό­σχη­μα – επι­χεί­ρη­μα την «ανί­κα­νη ηγε­σία» ή την «ξεπου­λη­μέ­νη ηγεσία».

Παλαιό­τε­ρα η ανί­κα­νη και πει­θή­νια ηγε­σία στα συμ­φέ­ρο­ντα και τις προ­τε­ραιό­τη­τες της ΕΣΣΔ έφται­γε για όλα τα κακά στο κίνη­μα και για το ότι δεν είχα­με σοσια­λι­σμό στην Ελλά­δα. Το ζήσα­με, με έντα­ση, μετά τη διά­σπα­ση του 1968.
Σήμε­ρα μια νέα γενιά λυτρω­τών του ΚΚΕ, εκπρό­σω­ποι του «καλού ΚΚΕ»(!) με φρα­σε­ο­λο­γία και επι­χει­ρή­μα­τα που διε­γεί­ρουν το θυμι­κό προ­σπα­θούν να προ­βο­κά­ρουν το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα και να σπεί­ρουν σύγ­χυ­ση στους ανθρώ­πους που έχουν στραμ­μέ­να μάτια και αυτιά στο ΚΚΕ. Αυτοί, σήμε­ρα, κατη­γο­ρούν την ηγε­σία ως ξεπου­λη­μέ­νη στην αστι­κή τάξη. Ίδια κατη­γο­ρία, προ­σαρ­μο­σμέ­νη στις συν­θή­κες του σήμερα.

Και στις δύο περι­πτώ­σεις υπο­τι­θέ­με­νη διά­στα­ση ηγε­σί­ας – βάσης.

Καθέ­νας μπο­ρεί να κατα­λο­γί­σει ό,τι θέλει στο ΚΚΕ και στα στε­λέ­χη του. Δεν είναι υπε­ρά­νω κρι­τι­κής ούτε το ΚΚΕ, ούτε τα στε­λέ­χη του. Κρί­νο­νται και θα κρι­θούν. Οι φήμες και συκο­φα­ντί­ες ‑ενδε­χο­μέ­νως και κάποια υπαρ­κτά αρνη­τι­κά παρα­δείγ­μα­τα και λάθη- δεν μπο­ρεί να αμφι­σβη­τή­σουν τη μία και μονα­δι­κή αλή­θεια ότι τα μέλη και τα στε­λέ­χη του για το λαό πάνε τα δίνουν όλα. Κάποιες φορές και με λάθη και με ανε­πάρ­κειες κάποιων μελών ή στε­λε­χών. Δεν είναι αυτό το σημαντικό.

Ναι, αλλά το ΚΚΕ έκα­νε λάθη, θα αντι­τεί­νουν κάποιοι. Ισως έκα­νε ή ίσως θεωρώ/εις ότι έκα­νε. Πρέ­πει μην ψηφί­ζο­ντάς το να εκφρά­σω τη δια­μαρ­τυ­ρία, τη δια­φω­νία, τη δυσα­ρέ­σκεια ή την εκδί­κη­σή μου απέ­να­ντί του; Αυτή είναι η σχέ­ση του αρι­στε­ρού, πολύ περισ­σό­τε­ρου του αυτο­προσ­διο­ρι­ζό­με­νου ως κομ­μου­νι­στή με το ΚΚΕ; Μια σχέ­ση «α λα καρτ»; Ή μήπως θα στεί­λω έτσι μήνυ­μα για να αλλά­ξει «γραμ­μή»; Πότε λει­τούρ­γη­σε έτσι το ΚΚΕ; Το ΚΚΕ το έχει απο­δεί­ξει, τα όποια λάθη του και τα ανα­γνω­ρί­ζει και τα διορ­θώ­νει. Μέσα στο λαό και στη δρά­ση για το λαό.

Μπο­ρεί να έκα­νε λάθη ή να νομίζω/εις ότι έκα­νε. Παρέ­μει­νε όμως ΚΚΕ. Απο­τε­λεί το στα­θε­ρό στή­ριγ­μα του λαού. Ό,τι κέρ­δι­σε ο λαός, το κέρ­δι­σε μόνο με αγώ­νες και με το ΚΚΕ μπρο­στά. Και όπως δήλω­σε ένας παλαί­μα­χος αγω­νι­στής κομ­μου­νι­στής, «Και ό,τι και αν πεις, το Κου­κουέ είναι και παρα­μέ­νει το Κόμ­μα της ελπί­δας, το Κόμ­μα της εργα­τιάς, το Κόμ­μα των αμέ­τρη­των θυσιών του λαού μας» (Γιώρ­γος Φαρσακίδης).

Αλλά και για την επό­με­νη μέρα των εκλο­γών, το ΚΚΕ είναι η μόνη υπεύ­θυ­νη, σίγου­ρη εγγύ­η­ση, στα­θε­ρή μαχη­τι­κή δύνα­μη υπε­ρά­σπι­σης των λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων. Η μόνη συνε­πής αντι­πο­λί­τευ­ση. Με συγκε­κρι­μέ­νους στό­χους για την ανά­κτη­ση των απω­λειών και την κατάρ­γη­ση όλου του αντερ­γα­τι­κού αντι­λαϊ­κού πλαι­σί­ου. Μακριά από ευκαι­ρια­κές εκλο­γι­κής σκο­πι­μό­τη­τας συμ­μα­χί­ες, μα στα­θε­ρά στο πλάι του λαού. Στη Βου­λή, στην πύλη του εργο­στα­σί­ου, στο γρα­φείο, στο σχο­λείο, στη γειτονιά.

KKE4

Αύριο μάλ­λον θα έχου­με κυβέρ­νη­ση. «Αρι­στε­ρή» κυβέρ­νη­ση δια­χεί­ρι­σης της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής. Ο λαός θα συνε­χί­σει να υφί­στα­ται τα απο­τε­λέ­σμα­τα των δεσμεύ­σε­ων (είτε με χαλα­ρή είτε με σκλη­ρή δια­πραγ­μά­τευ­ση) σε Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση και ΝΑΤΟ. Δεν πρό­κει­ται να δώσουν πίσω τίπο­τα από όσα μας πήραν τα προη­γού­με­να χρό­νια. Γι’ αυτό θα χρεια­στεί να διεκ­δι­κή­σου­με – υπε­ρα­σπί­σου­με πράγ­μα­τα στο δρό­μο, εκεί όπου κρί­νε­ται το δίκιο μας, και εκεί χρειά­ζε­ται στα­θε­ρό απο­κού­μπι. Γι’ αυτό κρί­σι­μο ζήτη­μα η δύνα­μη του ΚΚΕ.

Γι’ αυτό…

…έχο­ντας «την σοφήν ελπί­δα την οποία μου πρό­σφε­ρε η Τρά­πε­ζα του Παρελ­θό­ντος» και τη γνώ­ση ότι η ελπί­δα είναι στον αγώ­να του λαού…
… ότι η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ θα συνε­χί­σει από εκεί που στα­μά­τη­σε η προηγούμενη…
…ότι κάποιοι και­ρο­φυ­λα­κτούν και θέλουν να γίνουν η «λεκά­νη» για «θυμω­μέ­νους» ή δυσα­ρε­στη­μέ­νους αριστερούς…
… συνε­πής ψήφος για κάθε αρι­στε­ρό, ριζο­σπά­στη, αυτο­προσ­διο­ρι­ζό­με­νο ως κομ­μου­νι­στή είναι η ψήφος στο ΚΚΕ…
…Η ανα­φο­ρά στο ΚΚΕ και η ψήφος αλλού δεν είναι ούτε συνε­πής, ούτε έντι­μη ψήφος…

… ΚΚΕ ψηφίζω!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο