Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ψίχουλα ενόψει εκλογών – Στα 780 ευρώ ο κατώτατος μισθός

Σε μια περί­ο­δο που ο πλη­θω­ρι­σμός στα τρό­φι­μα καλ­πά­ζει με 14,8% και το κεφά­λαιο δια­νύ­ει περί­ο­δο οργα­σμού κερ­δο­φο­ρί­ας, ο πρω­θυ­πουρ­γός μοι­ρά­ζει ψίχου­λα στους πολί­τες ελέω εκλογών.

Ο Κυριά­κος Μητσο­τά­κης ανα­κοί­νω­σε πως, από την 1η Απρι­λί­ου, ο κατώ­τα­τος μισθός θα ορι­στεί στα 780 ευρώ. Πρό­κει­ται για αύξη­ση κατά 9,4%, όταν στα είδη δια­τρο­φής, οι ανα­τι­μή­σεις που κατα­γρά­φη­καν το Μάρ­τιο έχουν ως εξής:

Ψωμί και δημη­τρια­κά (16,8%), Κρέ­α­τα- γενι­κά (20%), Ψάρια- γενι­κά (2,6%), Γαλα­κτο­κο­μι­κά και αυγά (25,2%), Έλαια και λίπη (22,9%), Λαχα­νι­κά- γενι­κά (8,6%), Ζάχα­ρη- σοκο­λά­τες- γλυ­κά- παγω­τά (9,2%), Λοι­πά τρό­φι­μα (13,1%), Καφέ- κακάο- τσάι (13%), Μεταλ­λι­κό νερό- ανα­ψυ­κτι­κά- χυμούς φρού­των (9%) και Αλκο­ο­λού­χα ποτά- μη σερ­βι­ρι­ζό­με­να (7,2%).

Άλλω­στε, με την εκτί­να­ξη του πλη­θω­ρι­σμού, ο μέσος μισθός του ιδιω­τι­κού τομέα είχε απο­λέ­σει ήδη από τον Απρί­λη του 2022 το 9,9% της αγο­ρα­στι­κής του δύνα­μης, ενώ ο μέσος μισθός μερι­κής απα­σχό­λη­σης το 28%.

Ο Κυρ. Μητσο­τά­κης επι­κα­λέ­στη­κε τις αντο­χές και την αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, λέγο­ντας ότι «το τελι­κό ποσό που συμ­φω­νή­θη­κε είναι στο ανώ­τα­το όριο των δυνα­το­τή­των μας, αλλά είναι εντός των δημο­σιο­νο­μι­κών ορί­ων» και υπο­στή­ρι­ξε πως «τώρα είναι η ώρα να στη­ρι­χθούν οι εργα­ζό­με­νοι με μια γεν­ναία αύξη­ση του κατώ­τα­του μισθού για­τί το μέρι­σμα της ανά­πτυ­ξης πρέ­πει να το καρ­πώ­νο­νται όλοι».

Βάση για τη δια­μόρ­φω­ση του κατώ­τα­του μισθού είναι ο επαί­σχυ­ντος νόμος Βρού­τση — Αχτσιό­γλου, που είναι το εργα­λείο για την καθή­λω­ση των μισθών των εργα­ζο­μέ­νων για χάρη της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας και της κερ­δο­φο­ρί­ας των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομίλων.

Για ακό­μα μια φορά, η κυβέρ­νη­ση χαί­ρε­ται και θριαμ­βο­λο­γεί για να τσι­μπή­σει ο λαός το προ­ε­κλο­γι­κό δόλωμα.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο