Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ψηλά ο πήχης των σχέσεων με τους “διαβολικά καλούς” αμερικάνους

«Κάθε κυβέρ­νη­ση είναι υπό­λο­γη απέ­να­ντι στον ελλη­νι­κό λαό, όχι απέ­να­ντι στον πρέ­σβη των ΗΠΑ». Μόνο γέλιο προ­κα­λούν λόγια όπως τα παρα­πά­νω όταν ακού­γο­νται από τον μέχρι πρό­τι­νος υπουρ­γό Εξω­τε­ρι­κών του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Κατρού­γκα­λο. Κι όμως έτσι τοπο­θε­τή­θη­κε στη Βου­λή, καλώ­ντας τη ΝΔ (με αφορ­μή τη στά­ση της στη συμ­φω­νία των Πρε­σπών) να μη λέει άλλα «όταν ακού­ει ο πρέ­σβης των ΗΠΑ και άλλα όταν απευ­θύ­νε­ται στον ελλη­νι­κό λαό…». Προ­φα­νώς η κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε τέτοια «κολ­λή­μα­τα», αφού πάντα απευ­θυ­νό­ταν στον ελλη­νι­κό λαό απευ­θεί­ας με τα λόγια των Αμε­ρι­κα­νών, ανα­λαμ­βά­νο­ντας να ξεπλύ­νει όσο καμία κυβέρ­νη­ση τον «δια­βο­λι­κά καλό» Ντ. Τραμπ. Ομο­λο­γου­μέ­νως ο πήχης έχει μπει ψηλά ακό­μα και για τη ΝΔ, την πιο «καθα­ρό­αι­μη» φιλο­ΝΑ­ΤΟι­κή πολι­τι­κή δύνα­μη, που τώρα κάνει αγώ­να δρό­μου για να ξεπε­ρά­σει τους προ­κα­τό­χους της.

Στο μετα­ξύ την «εμβά­θυν­ση» της στρα­τιω­τι­κής συνερ­γα­σί­ας ΗΠΑ — Ελλά­δας, με βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή της χώρας στους επι­κίν­δυ­νους ευρω­α­τλα­ντι­κούς σχε­δια­σμούς, κυρί­ως με παρα­χώ­ρη­ση νέων βάσε­ων και άλλων υπο­δο­μών για μόνι­μη χρή­ση από τους Αμε­ρι­κα­νούς, που μετα­τρέ­πουν όλη τη χώρα σε στό­χο των ιμπε­ρια­λι­στι­κών αντα­γω­νι­σμών, συζή­τη­σαν στο υπουρ­γείο Αμυ­νας ο υπουρ­γός και ο υφυ­πουρ­γός Αμυ­νας, με τον εκτε­λού­ντα χρέη βοη­θού υπουρ­γού Εξω­τε­ρι­κών των ΗΠΑ Φ. Ρίκερ και τον πρέ­σβη των ΗΠΑ στην Αθή­να Τζ. Πάιατ. Ο Ρίκερ πραγ­μα­το­ποιεί επί­ση­μη επί­σκε­ψη στη χώρα, έχο­ντας δια­δο­χι­κά επα­φές με κορυ­φαί­ους υπουρ­γούς της κυβέρ­νη­σης, όπως και με τον Αλ. Τσί­πρα, με ατζέ­ντα «ασφά­λεια», άμυ­να και μπίζ­νες… Έκα­νε την περα­τζά­δα του από το υπουρ­γείο Αμυ­νας, όπου σύμ­φω­να με ανα­κοί­νω­ση της ελλη­νι­κής πλευ­ράς «συζη­τή­θη­καν η περαι­τέ­ρω ενί­σχυ­ση της διμε­ρούς συνερ­γα­σί­ας στο πλαί­σιο του Στρα­τη­γι­κού Δια­λό­γου και οι εξε­λί­ξεις στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο».

Απο­κα­λυ­πτι­κό­τε­ρος ο πρέ­σβης Πάιατ, με ανάρ­τη­ση στο ιστο­λό­γιό του έκα­νε σαφές ότι εστί­α­σαν στον «εκσυγ­χρο­νι­σμό των στρα­τιω­τι­κών συμ­φω­νιών ΗΠΑ — Ελλά­δας στις επερ­χό­με­νες κοι­νές ασκή­σεις και στη δου­λειά για την απο­μά­κρυν­ση της βυθι­σμέ­νης φορ­τη­γί­δας στο λιμά­νι της Αλε­ξαν­δρού­πο­λης» Η δέσμευ­σή μας για την άμυ­να και την ασφά­λεια των ΗΠΑ — Ελλά­δας είναι θωρα­κι­σμέ­νη (ΣΣ  |> “iron-clad”). Στην Αλε­ξαν­δρού­πο­λη, οι Αμε­ρι­κα­νοί αξιο­ποιούν το λιμά­νι — όπως και της Θεσ­σα­λο­νί­κης — για διεκ­πε­ραί­ω­ση δυνά­με­ών τους προς και από το «ευρω­παϊ­κό θέα­τρο επι­χει­ρή­σε­ων», όπως το ονο­μα­τί­ζουν, στη συνο­ριο­γραμ­μή με τη Ρωσία, με πρό­σχη­μα ασκή­σεις και συνεκ­παι­δεύ­σεις. Θέλο­ντας μάλι­στα να εκμε­ταλ­λευ­τούν και παρα­πέ­ρα το λιμά­νι, μειώ­νο­ντας χρό­νους και αυξά­νο­ντας χωρη­τι­κό­τη­τες, έχουν στεί­λει ειδι­κούς και είναι σε προ­χω­ρη­μέ­νες συζη­τή­σεις με τους υπεύ­θυ­νους του υπουρ­γεί­ου Αμυ­νας και του Οργα­νι­σμού Λιμέ­νος Αλε­ξαν­δρού­πο­λης για να απο­μα­κρύ­νουν βυθι­σμέ­νη φορ­τη­γί­δα που κλεί­νει τον μισό περί­που προ­βλή­τα.

Σε ό,τι αφο­ρά δε τον περι­λά­λη­το «εκσυγ­χρο­νι­σμό των ισχυου­σών συμ­φω­νιών, θυμί­ζου­με ότι μιλώ­ντας την Κυρια­κή στην «Καθη­με­ρι­νή» και απο­κα­λύ­πτο­ντας τις δεσμεύ­σεις που είχε ανα­λά­βει η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ και υλο­ποιεί σήμε­ρα η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, ο Πάιατ προ­α­νήγ­γει­λε — στο πλαί­σιο του Στρα­τη­γι­κού Δια­λό­γου μετα­ξύ των δύο χωρών — τον «εκσυγ­χρο­νι­σμό» και τη «διεύ­ρυν­ση» της «Συμ­φω­νί­ας Αμοι­βαί­ας Αμυ­ντι­κής Συνερ­γα­σί­ας», που διέ­πει μετα­ξύ άλλων την παρα­χώ­ρη­ση των εγκα­τα­στά­σε­ων της Σού­δας, προ­α­ναγ­γέλ­λο­ντας τη μετα­τρο­πή και με τη «βού­λα» όλης της χώρας σε απέ­ρα­ντη αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κή βάση.

Οπως έλε­γε χαρα­κτη­ρι­στι­κά «η Σού­δα είναι γεμά­τη. Δεν υπάρ­χει χώρος για περαι­τέ­ρω ανά­πτυ­ξη (…) Αλλά έχε­τε από τη γεω­γρα­φία σας πολ­λές στρα­τιω­τι­κές εγκα­τα­στά­σεις που δεν χρη­σι­μο­ποιού­νται τόσο, όπου εργα­ζό­μα­στε μαζί. Και αυτή είναι μία από τις προ­τε­ραιό­τη­τές μας, όσο οι ειδι­κοί μας εργά­ζο­νται πάνω στη Συμ­φω­νία Αμοι­βαί­ας Αμυ­ντι­κής Συνερ­γα­σί­ας (ΣΣ |> MDCA, του 1990). Η τρέ­χου­σα συμ­φω­νία κατο­νο­μά­ζει τρεις εγκα­τα­στά­σεις. Μία από αυτές είναι το Ελλη­νι­κό που, προ­φα­νώς, είναι ανε­πί­και­ρη. Η μόνη που παρα­μέ­νει επί­και­ρη είναι η βάση της Σού­δας. Οπό­τε συμ­φω­νή­σα­με (σ.σ. στον Στρα­τη­γι­κό Διά­λο­γο) ότι χρειά­ζε­ται να εκσυγ­χρο­νί­σου­με σε πολι­τι­κό επί­πε­δο τη Συμ­φω­νία. Τώρα οι ειδι­κοί εργά­ζο­νται για τις δια­τυ­πώ­σεις». Προϊ­δε­ά­ζο­ντας έτσι για επέ­κτα­ση της αμε­ρι­κα­νι­κής στρα­τιω­τι­κής παρου­σί­ας στην Ελλά­δα, την ώρα που πυκνώ­νουν τα σύν­νε­φα του πολέ­μου σε Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο και Περσικό.


ΣΣ |> μας έρχε­ται συνειρ­μι­κά η παλιά διδα­κτι­κή ται­νία ‑του 1963, που βασί­ζε­ται στο ομό­νυ­μο μυθι­στό­ρη­μα του 1959 ‑μετά έγι­νε και ένα άτυ­χο ριμέικ, «(the) Ugly American (ο κακός αμε­ρι­κά­νος)» όπου ο πρε­σβευ­τής Harrison MacWhite ( Marlon Brando ) ταξι­δεύ­ει σε μια χώρα της ΝΑ Ασί­ας ως «ειρην­ποιός» ανά­με­σα σε αντι­μα­χό­με­νες φατρί­ες, βλέ­πο­ντας την πολι­τι­κή κατά­στα­ση μόνο με τους «απλού­στε­ρους» όρους δηλ. ως αγώ­να μετα­ξύ κομ­μου­νι­σμού και δημοκρατίας.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο