Ψηλά την κόκκινη σημαία, σύντροφοι!

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Η μάχη των διπλών εκλο­γών της 26ης Μαϊ­ου δεν ήταν εύκο­λη υπό­θε­ση. Οι δυνά­μεις του ΚΚΕ έδω­σαν με το κεφά­λι ψηλά εναν σκλη­ρό αγώ­να μέσα σε πολύ δύσκο­λες συν­θή­κες, σε κλί­μα πόλω­σης και κυριαρ­χί­ας κάλ­πι­κων διλημμάτων.

Μέσα σε αυτές τις συν­θή­κες και παρά τον αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό δύνα­μης, το ΚΚΕ κατά­φε­ρε να στα­θεί όρθιο. Άλλω­στε στην εκα­το­ντά­χρο­νη πορεία του το Κόμ­μα της εργα­τι­κής τάξης έχει απο­δεί­ξει στην πρά­ξη ότι ξέρει να μάχε­ται, να αντι­στέ­κε­ται, να ξεπερ­νά εμπό­δια, να ανα­κάμ­πτει και να προ­χω­ρά μπροστά.

Έτσι και σήμε­ρα αξί­ζει και πρέ­πει να στα­θού­με στα θετι­κά στοι­χεία του εκλο­γι­κού απο­τε­λέ­σμα­τος έτσι όπως ορθά απο­τυ­πώ­νο­νται, μετα­ξύ άλλων, στην χθε­σι­νή ανα­κοί­νω­ση που εξέ­δω­σε η Κεντρι­κή Επιτροπή:

«…η ψήφος στο ΚΚΕ εκφρά­ζει τάση χει­ρα­φέ­τη­σης από τις κάλ­πι­κες δια­χω­ρι­στι­κές γραμ­μές που θέτει ο διπο­λι­σμός, από τις απα­τη­λές προσ­δο­κί­ες για τη δήθεν μετα­μνη­μο­νια­κή επο­χή και τον δίκαιο χαρα­κτή­ρα της όποιας αναι­μι­κής καπι­τα­λι­στι­κής ανά­καμ­ψης. Εκφρά­ζει, επί­σης, σε ένα βαθ­μό, απο­δο­χή της θεμε­λια­κής θέσης του ΚΚΕ ότι δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει φιλο­λαϊ­κή κυβερ­νη­τι­κή δια­χεί­ρι­ση εντός των τει­χών του σάπιου εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος και της ΕΕ.»

Παρά τον αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό δυνά­με­ων σε πανευ­ρω­παϊ­κό επί­πε­δο, το ΚΚΕ παρα­μέ­νει το ισχυ­ρό­τε­ρο κομ­μου­νι­στι­κό κόμ­μα της Ευρώ­πης, παί­ζο­ντας πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο στη χάρα­ξη ριζο­σπα­στι­κής γραμ­μής για την ανά­καμ­ψη και ανα­συ­γκρό­τη­ση του κομ­μου­νι­στι­κού και εργα­τι­κού κινή­μα­τος διεθνώς.

Απο­δεί­χθη­κε για άλλη μια φορά ότι το ΚΚΕ έχει ακα­τά­λυ­τους, βαθύ­τα­τους δεσμούς με την εργα­τι­κή τάξη και το λαό, απο­τέ­λε­σμα σκλη­ρής πάλης και θυσιών για τα λαϊ­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Όσο κι’ αν η αστι­κή τάξη και οι θια­σώ­τες του οπορ­του­νι­σμού επι­χει­ρούν να συκο­φα­ντή­σουν τους αγώ­νες, να καλ­λιερ­γή­σουν την ηττο­πά­θεια, τη μοι­ρο­λα­τρεία και τον συμ­βι­βα­σμό ποντά­ρο­ντας στον κλο­νι­σμό λαϊ­κών συνει­δή­σε­ων, οι κομ­μου­νι­στές θα τους διαψεύσουν.

Η ίδια η πει­σμα­τά­ρα η ζωή διδά­σκει πως κανέ­νας αγώ­νας δεν πηγαί­νει χαμέ­νος. Η δύνα­μη των αξιών που κου­βα­λά το ΚΚΕ, ο δια­χρο­νι­κά ανα­γεν­νη­τι­κός ρόλος της μαρ­ξι­στι­κής-λενι­νι­στι­κής ιδε­ο­λο­γί­ας, άντε­ξαν και θ’ αντέ­χουν στο χρό­νο, για­τί δίχως αυτές, όπως κι αν δια­μορ­φω­θούν οι συν­θή­κες, δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει ελπι­δο­φό­ρο μέλλον.

Γι’ αυτό, ψηλά την κόκ­κι­νη σημαία, σύντρο­φοι! Με ακό­μη μεγα­λύ­τε­ρη απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα και πεί­σμα ριχνό­μα­στε στις μάχες που έρχο­νται, ξεκι­νώ­ντας από την επα­νε­κλο­γή των κομ­μου­νι­στών δημάρ­χων στις 2 Ιου­νί­ου και στην συνέ­χεια στις εθνι­κές εκλο­γές της 7ης Ιουλίου. 

Ας μην καρ­τε­ρά­νε να λυγί­σου­με, μήτε για μια στιγμή…

____________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.