Όλα καλά για το κεφάλαιο

Το παζά­ρι δεξιάς και σοσιαλ­δη­μο­κρα­τών στη Γερ­μα­νία έλη­ξε επι­τυ­χώς για το κεφά­λαιο. Όπως κάθε ενδο­α­στι­κό παζά­ρι άλλωστε.

Τα κόμ­μα­τα της Μέρ­κελ και του Σουλτς τα βρή­καν για ακό­μη μια κυβέρ­νη­ση λεγό­με­νου «μεγά­λου συνα­σπι­σμού» και για ακό­μη μεγα­λύ­τε­ρη επέ­λα­ση κατά των εργα­ζο­μέ­νων, σε εθνι­κό και ευρω­ε­νω­σια­κό επί­πε­δο. Κι αυτό δεν κρύ­βε­ται όσες δια­κη­ρύ­ξεις και ανα­φο­ρές κάνουν δήθεν ενά­ντια στη λιτό­τη­τα και στην «κοι­νω­νι­κή αγο­ρά εργασίας»!

Το να βαφτί­ζεις το ψάρι, κρέ­ας, όταν το ψάρι μάλι­στα βρο­μά­ει, δεν περ­νά απα­ρα­τή­ρη­το. Έτσι ο Σουλτς οδεύ­ει στο Υπουρ­γείο Εξω­τε­ρι­κών κι απο­χω­ρεί από την ηγε­σία των σοσιαλ­δη­μο­κρα­τών, που απο­δει­κνύ­ο­νται εκ νέου φορείς ψευ­δαι­σθή­σε­ων κι αυτα­πα­τών, ως υπη­ρέ­τες του κεφαλαίου.

Γκά­νταλφ / Χαραυ­γή