Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Όπλα και χρώματα

Όταν κάθε τρεις και λίγο μαθαί­νεις για νέο μακε­λειό με όπλα στις ΗΠΑ, κάπο­τε δεν σου κάνει την ίδια αίσθη­ση. Για­τί θα πρέ­πει επι­τέ­λους μετά το κλά­μα κάτι να αλλά­ξει; Τότε όλοι αρχί­ζουν τις κου­βέ­ντες για το ζήτη­μα της οπλο­κα­το­χής που ποτέ δεν κατα­λή­γουν κάπου. Τώρα έγι­νε πρό­ο­δος. Κάνα­με βήμα παρα­πέ­ρα να ανα­κα­λύ­ψου­με πως το χρώ­μα των πλεί­στων δρα­στών είναι λευ­κό και συνή­θως αυτοί οι τύποι είναι ακρο­δε­ξιοί. Όμως πέρα από χρώ­μα­τα δέρ­μα­τος και ποσό­τη­τες όπλων, βαθύ­τε­ρα δεν προ­χω­ρά­νε. Για­τί και σε άλλες χώρες υπάρ­χει δικαί­ω­μα στην οπλο­κα­το­χή και ακρο­δε­ξιά, αλλά (ακό­μη) δεν σφα­ζό­μα­στε στους δρό­μους. Για­τί φαντά­ζο­μαι πως αυτό που λένε κοι­νω­νι­κός ιστός δου­λεύ­ει λίγο. Για­τί δεν μας έχει παλα­βώ­σει εντε­λώς ακό­μη η τρο­μα­κτι­κή μονα­ξιά του άκρα­του ατο­μι­κι­σμού στον καπι­τα­λι­σμό και της απο­τυ­χί­ας του, για να αρχί­σου­με να μπαί­νου­με με τα G3 σε γρα­φεία και σχο­λεία. Προς το παρόν φυσι­κά. Για­τί είμα­στε και εμείς μεγά­λοι θαυ­μα­στές των ΗΠΑ και όποιος αξί­ζει θα πετύ­χει και οι υπό­λοι­ποι ας ψοφή­σουν! Άγρια Δύση σύντο­μα και στην Κύπρο! Μπανγκ-Μπανγκ!

Πηγή: Χαραυ­γή / Παλμ

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο