Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Όρθιο και πάλι το γεφύρι της Πλάκας, στα Τζουμέρκα

Στή­θη­κε και πάλι, το ιστο­ρι­κό γεφύ­ρι της Πλά­κας, μετά την τοπο­θέ­τη­ση της πέτρας-κλει­δί, στην κορυ­φή της καμάρας.

Το μνη­μείο των Τζου­μέρ­κων που είχε κατα­στρα­φεί από την μανία της φύσης την 1η Φεβρουα­ρί­ου του 2015, ξανα­χτί­στη­κε από πέτρα και λάσπη, με την ίδια, παλιά τεχνι­κή των μαστό­ρων της πέτρας, όμως με πιο σύγ­χρο­να υλι­κά, όπως για παρά­δειγ­μα τα κονιάματα.

Πριν δύο ημέ­ρες μπή­κε και ο τελευ­ταί­ος θολί­της, η πέτρα δηλα­δή που δένει τις δύο πλευ­ρές του τόξου, της καμά­ρας, η οποία άρχι­σε να ξανα­κτί­ζε­ται παράλ­λη­λα και από τα δύο βάθρα.

Δεκά­δες τεχνί­τες, μαστό­ροι της πέτρας, «πελε­κά­νοι», με την επί­βλε­ψη από δύο αρχι­τε­κτό­νες-εργο­τα­ξιάρ­χες, τον Χρή­στο Ηλιό­που­λο και τον Αλέ­ξαν­δρο Παπα­κω­στό­που­λο, δού­λε­ψαν σκλη­ρά και μεθοδικά.

Ο κ. Ηλιό­που­λος, εξη­γεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, πως κλει­δί είναι ο κεντρι­κός τελευ­ταί­ος θολί­της, η πέτρα που ενώ­νει τις δύο πλευ­ρές του τόξου και με την τοπο­θέ­τη­ση της «κλει­δώ­νει» το έργο. Τα καλού­πια στο γεφύ­ρι θα συνε­χί­σουν να υπάρ­χουν μέχρι να δέσουν τα υλι­κά και η απο­μά­κρυν­ση τους θα γίνει μετά από ένα μήνα, ώστε το κονί­α­μα να φτά­σει σε κατάλ­λη­λη αντο­χή. Ο κ. Ηλιό­που­λος ανα­φέ­ρει επί­σης, πως έγι­ναν θεμε­λιώ­σεις με πάσ­σα­λους στα βάθρο του γεφυ­ριού, ενώ σημεί­ω­σε πως το δυτι­κό βάθρο δεν είχε καταρ­ρεύ­σει, για­τί είχε ήδη ενι­σχυ­θεί από παλαιό­τε­ρες εργα­σί­ες από τον Γιώρ­γο Σμύρη.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο