Όσο για τη σοκολάτα, μας αρέσει και η Lacta και η Ιον, αλλού είναι το θέμα…

Γρά­φει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Δεν υπάρ­χει πιο χυδαία μορ­φή επι­κοι­νω­νί­ας από την εμπο­ρι­κή δια­φή­μι­ση.  Χρη­σι­μο­ποιεί κάθε μέσο και κάθε τρό­πο για να πετύ­χει το σκο­πό της, να μας δώσει κίνη­τρο να επι­λέ­ξου­με το προ­ϊ­όν ένα­ντι του (των) αντα­γω­νι­στι­κού (ών). Χρη­σι­μο­ποιεί τα πάντα. Από την τεχνο­λο­γία και τις δυνα­τό­τη­τες που της παρέ­χει μέχρι τις ανθρώ­πι­νες σχέ­σεις. Αξιο­ποιεί ευαι­σθη­σί­ες, ανη­συ­χί­ες, προ­βλη­μα­τι­σμούς, κοι­νω­νι­κά προ­βλή­μα­τα και αιτή­μα­τα, τα πάντα. Ας θυμη­θού­με για παρά­δειγ­μα τις δια­φη­μί­σεις της Benetton: πίσω από τις καμπά­νιες συμπό­νιας η απά­τη, η εκμε­τάλ­λευ­ση, ο θάνατος.

Και αν η Benetton μας ακού­γε­ται κάπως ξένη, ας έρθου­με στα δικά μας με τις δια­φη­μί­σεις που επη­ρε­ά­ζουν και γελοιο­ποιούν, εξευ­τε­λί­ζουν τις ανθρώ­πι­νες σχέ­σεις: Η αγά­πη ταυ­τί­ζε­ται με το δώρο, η μητρι­κή στορ­γή με τo ταλκ…

…και η Lacta γαρ­γα­λά την προ­ο­δευ­τι­κό­τη­τά μας με δια­φή­μι­ση όπου πρωτα­γω­νι­στούν ζευ­γά­ρια με δια­φο­ρε­τι­κό σεξουα­λι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό, χρώ­μα, εθνι­κό­τη­τα, ηλι­κία και άλλα ιδιαί­τε­ρα χαρα­κτη­ρι­στι­κά…

Το ολι­γό­λε­πτο δήθεν προ­ο­δευ­τι­κό μήνυ­μα, δεν πρω­το­τυ­πεί. Ανα­πα­ρά­γει (και αξιο­ποιεί για ίδιον όφε­λος) σε εύπε­πτη μορ­φή τον δικαιω­μα­τι­σμό, σε ένα κοι­νό που είναι έτοι­μο να τον υπο­δε­χθεί και να τον ενστερ­νι­στεί χάρη στην προ­ερ­γα­σία που έχει υποστεί.

Οι άνθρω­ποι έχουν δικαί­ω­μα να ερω­τεύ­ο­νται, η αγά­πη δεν έχει χρώ­μα, ηλι­κία, εθνι­κό­τη­τα και φύλο, όμως για να μπο­ρούν να απο­λαύ­σουν τον έρω­τα και κάθε τι που κάνει τη ζωή τους ομορ­φό­τε­ρη και καλύ­τε­ρη θα πρέ­πει κανείς να αντι­πα­λέ­ψει την αιτία που δια­φο­ρο­ποιεί και κατη­γο­ριο­ποιεί τους ανθρώπους.

Όμως δυστυ­χώς, τα αυτο­νό­η­τα σε μια ταξι­κή κοι­νω­νία ανι­σο­τή­των που γεν­νά, βρω­μά και ζέχνει ρατσι­σμό, φασι­σμό και σεξι­σμό, με μια παι­δεία που περί άλλων τυρ­βά­ζει, έρχε­ται μια εμπο­ρι­κή επι­χεί­ρη­ση να τα υπεν­θυ­μί­σει — «που­λή­σει». Σαν να πρέ­πει να κοι­τά­ζε­σαι στον καθρέ­πτη για να σου υπεν­θυ­μί­ζει ότι είσαι άνθρω­πος όπως όλοι οι άλλοι. Σαν να πρέ­πει να δεις στο σίριαλ ότι υπάρ­χει και καλύ­τε­ρη ζωή από τη μιζέ­ρια στην οποία ζεις…

Όσο για τη σοκο­λά­τα, μας αρέ­σει και η Lacta και η Ιον. Δυστυ­χώς όμως είναι μια γλυ­κιά πολυτέλεια…

_________________________________________________________________________________________________________

Ηρακλής Κακαβάνης —  Δημοσιογράφος — Συγγραφέας. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Από το 1991 έως το 2013 εργάστηκε στον Ριζοσπάστη. Από το 2013 αρθρογραφεί σε διαδικτυακά Μέσα. Από το 2010 συνεργάτης του περιοδικού «Θέματα Παιδείας».
Facebook