Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Όταν η φαντασία… οργιάζει: «Αν θέλαμε να μας γ@@@σει η κυβέρνηση, θα είχαμε ψηφίσει τον Μπραντ Πιτ»

Στο χει­ρό­τε­ρο εφιάλ­τη του Εμα­νου­έλ Μακρόν έχουν εξε­λι­χθεί εδώ και μέρες οι δια­δη­λώ­σεις στη Γαλ­λία με τους δρό­μους να πλημ­μυ­ρί­ζουν από κόσμο που δια­μαρ­τύ­ρε­ται για τη μεταρ­ρύθ­μι­ση στο συνταξιοδοτικό.

Ανά­με­σα στα συν­θή­μα­τα που ακού­στη­καν από το πλή­θος το οποίο συγκε­ντρώ­θη­κε στην Πλας ντ’ Ιτα­λί στο νότιο Παρί­σι ήταν «Μακρόν, παραι­τή­σου» και «ο Μακρόν θα σπά­σει, εμείς θα νικήσουμε».

Ωστό­σο, μέσα στον ανα­βρα­σμό των κινη­το­ποι­ή­σε­ων, τις εντυ­πώ­σεις έκλε­ψε μια ηλι­κιω­μέ­νη συντα­ξιού­χος η οποία με το πηγαίο της χιού­μορ θέλη­σε να στεί­λει το δικό της ηχη­ρό μήνυ­μα στο γάλ­λο πρό­ε­δρο, παρα­κάμ­πτο­ντας κάθε κανό­να αστι­κής ευγένειας.

Το πλα­κάτ που κρα­τού­σε και έκα­νε το γύρο του δια­δι­κτύ­ου έγρα­φε: «Αν θέλα­με να μας γ@@@σει  η κυβέρ­νη­ση, θα είχα­με ψηφί­σει τον Μπραντ Πιτ», ενώ η ευφά­ντα­στη δια­δη­λώ­τρια είχε κολ­λή­σει και φωτο­γρα­φία του διά­ση­μου ηθοποιού.

Το χιου­μο­ρι­στι­κό πλα­κάτ της ηλι­κιω­μέ­νης δια­δη­λώ­τριας έφε­ρε μνή­μες από τις μεγα­λειώ­δεις απερ­για­κές κινη­το­ποι­ή­σεις του γαλ­λι­κού Μάη του ’68, όταν οι δια­δη­λω­τές φώνα­ζαν το περί­φη­μο σύν­θη­μα «Οι αστοί πηδούν, εσύ;».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο