Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Όταν η Χούντα έλεγχε και τους… «ψιθύρους»!

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

tekmirio diktatoria1Η δικτα­το­ρία της 21ης Απρι­λί­ου 1967 πατώ­ντας πάνω στο νομι­κό πλαί­σιο έκτα­κτης ανά­γκης και προ­λη­πτι­κής λογο­κρι­σί­ας που υπήρ­χε, αλλά και καταρ­γώ­ντας μία σει­ρά δια­τά­ξεις του υπάρ­χο­ντος αστι­κού Συντάγ­μα­τος ‚προ­σπά­θη­σε να ελέγ­ξει όλες τις πλευ­ρές της πνευ­μα­τι­κής (και όχι μόνο) ζωής και κατα­πνί­γο­ντας με την πολύ­μορ­φη βία, οτι­δή­πο­τε θα μπο­ρού­σε να εκλη­φθεί ως απει­λή για το καθεστώς.

Όμως πέρα από τον έλεγ­χο των ΜΜΕ, αλλά και γενι­κό­τε­ρα της κοι­νω­νι­κής-οικο­νο­μι­κής ζωής, θα έπρε­πε να ελέγ­ξει ακό­μη και τους «ψιθύ­ρους» μετα­ξύ των πολι­τών για διά­φο­ρα ζητή­μα­τα, φοβού­με­νη προ­φα­νώς μην ..πάρουν χαρα­κτή­ρα «χιο­νο­στι­βά­δας» και «ξεθω­ριά­σουν» το περί­φη­μο «ΕΛΑΣ-ΕΛΛΗΝΩΝ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ» που με επι­μέ­λεια οικοδομούσε.

Το «επι­σχε­τι­κό» έγγρα­φο που παρου­σιά­ζου­με (1/2/1970 της Γενι­κής Δ/νσεως Τύπου) ζητεί­ται από υπουρ­γεία, οργα­νι­σμούς και νομαρ­χί­ες να ανα­φέ­ρουν «..τους κατά και­ρούς κυκλο­φο­ρού­ντες ψιθύ­ρους εν σχέ­σει προς οιον­δή­πο­τε θέμα της Υμε­τέ­ρας αρμο­διό­τη­τος ή εντός της διοι­κη­τι­κής περι­φε­ρεί­ας υμών μετά των στοι­χεί­ων δια­ψεύ­σε­ως τούτων»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο