Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Την μοναδική φορά που οι ΗΠΑ έστειλαν στρατό ενάντια στους μπολσεβίκους έμαθαν τι σημαίνει επαναστάτης (Α’ Μέρος)

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Παι­διά της εργα­τι­κής τάξης, εργά­τες γης και αγρό­τες, στην πλειο­ψη­φία τους από το Ντι­τρόιτ επι­στρα­τεύ­τη­καν και εκπαι­δεύ­τη­καν άρον τον άρον για να πολε­μή­σουν ενά­ντια στους Γερ­μα­νούς στην λήξη του Α’ Παγκο­σμί­ου πολέ­μου τον Ιού­λιο του 1919.

Το μυστι­κό ήταν επτα­σφρά­γι­στο. Ο στό­χος των Ιμπε­ρια­λι­στών ήταν να πνί­ξουν την επα­νά­στα­ση των Μπολ­σε­βί­κων. Την Επα­νά­στα­ση του Λένιν.

Τα ερω­τή­μα­τα τους έπνι­γαν. Τι δου­λειά έχου­με εμείς εδώ; Για­τί δεν τους αφή­νου­με να λύσουν τα δικά τους προ­βλή­μα­τα όπως ξέρουν οι ίδιοι; Για­τί μας εξαπάτησαν;

Συμπά­θη­σαν τον αγώ­να των Bolos, όπως  λένε τους Μπολ­σε­βί­κους. Τα ερω­τή­μα­τα έγι­ναν δια­μαρ­τυ­ρία που έφτα­σε μέχρι την εξέ­γερ­ση ή την ανα­κω­χή με τους Μπολ­σε­βί­κους χωρίς τους αξιω­μα­τι­κούς. Πολ­λοί άφη­σαν τα κόκα­λά τους στην παγω­μέ­νη γη, στους ‑50 βαθ­μούς και στους βάλτους.

Η επί­ση­μη Αμε­ρι­κή ποτέ δεν παρα­δέ­χτη­κε πως έστει­λε τον στρα­τό της ενα­ντί­ον των Μπολ­σε­βί­κων. Ήταν η πρώ­τη φορά που Αμε­ρι­κά­νοι στρα­τιώ­τες βρέ­θη­καν απέ­να­ντι σε Ρώσους και έχα­σαν. Δεν ήταν όμως όποιοι κι όποιοι. Ήταν επα­να­στά­τες και το δίκιο ήταν μαζί τους.

Υπε­ρα­σπι­ζό­ταν την πατρί­δα τους και την Επα­νά­στα­ση και έτσι νίκη­σαν τους Αμε­ρι­κά­νους, τους Βρε­τα­νούς, τους Γάλ­λους, τους Λευ­κούς και απε­λευ­θέ­ρω­σαν την χώρα τους.

Στην σει­ρά των αναρ­τή­σε­ων που είναι βασι­σμέ­νη στα άρθρα του Michael M. Phillips θα δού­με, με έναν αφε­λή αμε­ρι­κά­νι­κο τρό­πο αφή­γη­σης, απο­λί­τι­κο πολ­λές φορές να βγαί­νει η αλή­θεια μέσα από την απά­τη αλλά και τον θάνα­το νέων ανθρώ­πων σε μια απο­στο­λή που δεν είχε καμ­μία σχέ­ση με την υπε­ρά­σπι­ση της πατρί­δας τους ή με άλλα ιδανικά.

Ήταν μια ιμπε­ρια­λι­στι­κή απόβαση!

arhangel A1

Δύο μήνες μετά την επι­στρά­τευ­ση βρέ­θη­καν στα δάση της Βόρειας Ρωσίας

«Στα τέλη του Φεβρουα­ρί­ου 1919, οι στρα­τιώ­τες του Β τάγ­μα­τος του 339ου Συντάγ­μα­τος του Αμε­ρι­κά­νι­κου εκστρα­τευ­τι­κού σώμα­τος έφτα­σαν στα οριά τους όταν η δρά­ση έδω­σε τη θέση της στην ανταρσία.

Οι Αμε­ρι­κα­νοί στρα­τιώ­τες νόμι­ζαν πως θα αντι­με­τω­πί­σουν τους Γερ­μα­νούς στο Δυτι­κό Μέτω­πο. Όμως τρεις μήνες μετά την ανα­κω­χή της 11 Νοεμ­βρί­ου όπου έλη­ξε ο Α Παγκό­σμιος πόλε­μος, ακό­μη πολε­μού­σαν τους επα­να­στά­τες Μπολ­σε­βί­κους στην Ρωσία στον παγω­μέ­νο Βορρά.

Δεκά­δες συνα­δελ­φοί τους είχαν υπο­κύ­ψει από γρί­πη στο ταξί­δι στη θάλασ­σα για το ρωσι­κό λιμά­νι του Αρχάγ­γε­λου. Άλλοι είχαν σκο­τω­θεί στη μάχη με έναν εχθρό, οπλι­σμέ­νο με την τοπι­κή γνώ­ση στα μονο­πά­τια και τα χωριά. Πλη­γω­μέ­νοι Αμε­ρι­κά­νοι είχαν παγώ­σει μέχρι θανά­του περι­μέ­νο­ντας διά­σω­σης στα χιο­νι­σμέ­να δάση». Έτσι αρχί­ζει το άρθρο του Michael M. Phillips στην Wall street journal.

 

Κατά τη διάρ­κεια της περι­πέ­τειας τους και ιδιαί­τε­ρα τον χει­μώ­να, τα Αμε­ρι­κα­νι­κά στρα­τεύ­μα­τα αισθάν­θη­καν παρα­πλα­νη­μέ­να από την κυβέρ­νη­σή τους, εξα­πα­τη­μέ­νοι από τους αξιω­μα­τι­κούς, κακο­ποι­η­μέ­νοι από τους συμ­μά­χους και νικη­μέ­νοι από τον αντί­πα­λο, πολε­μώ­ντας σε έναν πόλε­μο που είχε ήδη τελειώσει.

Πολ­λοί Αμε­ρι­κα­νοί έδει­ξαν γεν­ναιό­τη­τα και ανδρεία στους βάλ­τους με την κατε­ψυγ­μέ­νη λάσπη και στα δάση από πεύ­κα γύρω από τον Αρχάγ­γε­λο. Άλλοι ενέ­δω­σαν στον πει­ρα­σμό της εξέγερσης.

arhangel1

Ναύ­τες του USS Olympia ποζά­ρουν με στρα­τιώ­τες του 339ου Συντάγ­μα­τος Πεζι­κού που μόλις έφτα­σαν στον Αρχάγ­γε­λο. Sept. 6, 1918.

Η δυσα­ρέ­σκεια βγή­κε στην επι­φά­νεια όταν οι άνδρες συνει­δη­το­ποί­η­σαν ότι ο στρα­τός δεν είχε αρκε­τά τρό­φι­μα για να τους κρα­τή­σουν μέχρι την επό­με­νη ημε­ρο­μη­νία δια­νο­μής. «Ειιι συνά­δελ­φοι. Ας αφή­σου­με την κατα­ρα­μέ­νη γκρί­νια και ας κάνου­με κάτι» ανα­φώ­νη­σε ο Bill Henkelman σύμ­φω­να με τους άλλους στρατιώτες.

Ο  Henkelman και τρεις άλλοι συνέ­τα­ξαν ένα τελε­σί­γρα­φο προς τον διοι­κη­τή του συντάγ­μα­τος. «Αν δεν απο­συρ­θού­με από το μέτω­πο μέχρι τις 15 Μαρ­τί­ου 1919, έγρα­φαν οι στρα­τιώ­τες, είμα­στε απο­φα­σι­σμέ­νοι να αρνη­θού­με να κινη­θού­με ενα­ντί­ον του εχθρού».

Ο Henkelman, που ήταν βαφέ­ας αμα­ξω­μά­των σε αυτο­κι­νη­το­βιο­μη­χα­νία στο Ντι­τρόιτ πριν στρα­το­λο­γη­θεί, δήλω­σε, όπως ανα­φέ­ρουν οι υπό­λοι­ποι, πως θα δια­σχί­σει τις γραμ­μές του εχθρού μόνος, μετα­φέ­ρο­ντας λευ­κή σημαία. Θα καλού­σε σε γιορ­τή απο­χαι­ρε­τι­σμού τους Μπολ­σε­βί­κους. Κατό­πιν αυτός και οι άλλοι εξε­γερ­μέ­νοι θα φεύ­γαν  από τον πόλεμο.

Τέσ­σε­ρις ημέ­ρες αργό­τε­ρα, οι αξιω­μα­τι­κοί του στρα­τού των ΗΠΑ αντέ­δρα­σαν. Παρέ­πεμ­ψαν τον Henkelman στο στρα­το­δι­κείο με την κατη­γο­ρία της προ­δο­σί­ας, λιπο­τα­ξί­ας και ανταρ­σί­ας, εγκλή­μα­τα που τιμω­ρού­νται με θάνατο.

Κατά την ανά­κρι­ση, έσκι­σε την μπλού­ζα του και έδει­ξε το στή­θος του στους ανα­κρι­τές. «Κοι­τάξ­τε τις ψεί­ρες, την βρωμιά,την δυσω­δία. Είμα­στε μισο­πε­θα­μέ­νοι από την πεί­να», είπε στην υπε­ρά­σπι­σή του. «Αλλά κανέ­νας από σας δεν έχει ψεί­ρες ούτε υπο­φέ­ρει από την πείνα».

ΔΕΙΤΑ ΤΑΕΠΟΜΕΝΑ: Όταν οι Αμε­ρι­κά­νοι συνά­ντη­σαν τους μπολσεβίκους

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο