Όταν ο Γιούνκερ μιλά για τον Μαρξ (Ο Γιούνκερ και οι όμοιοί του αργά ή γρήγορα θα καταλήξουν στα σκουπίδια της ιστορίας )

Τα δελ­τία ειδή­σε­ων της 5ης του Μάη μας πλη­ρο­φό­ρη­σαν ότι στην πόλη Τρί­ερ, γεν­νέ­τει­ρα του Μαρξ, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε εκδή­λω­ση με αφορ­μή τα 200 χρό­νια από τη γέν­νη­σή του. Ομι­λη­τής στην εκδή­λω­ση ήταν ο Γιούνκερ!

Από πού ως πού ο Γιούν­κερ ομι­λη­τής σε εκδή­λω­ση για τον Μαρξ;

Ο Μαρξ απο­κά­λυ­ψε επι­στη­μο­νι­κά την εκμε­ταλ­λευ­τι­κή και απάν­θρω­πη φύση του καπι­τα­λι­σμού. Τεκ­μη­ρί­ω­σε την ανά­γκη ανα­τρο­πής του και οικο­δό­μη­σης της κομ­μου­νι­στ­κής κοι­νω­νί­ας. Ολό­κλη­ρή του η ζωή ήταν ένας ασυμ­βί­βα­στος αγώ­νας ενά­ντια στον καπιταλισμό.

Ο Γιούν­κερ και οι όμοιοί του είναι δια­πρύ­σιοι απο­λο­γη­τές του καπι­τα­λι­σμού. Τον θεο­ποιούν. Υπε­ρα­σπί­ζο­νται την εκμε­ταλ­λευ­τι­κή και εγκλη­μα­τι­κή του φύση και πασκί­ζουν με νύχια και με δόντια να τον διαιωνίσουν.

Ο Μαρξ ανέ­δει­ξε τον ιστο­ρι­κό ρόλο της εργα­τι­κής τάξης. Πάλε­ψε για την αυτο­συ­νεί­δη­ση και τη χει­ρα­φέ­τη­σή της. Πάλε­ψε για την οργά­νω­σή της σε εθνι­κό και διε­θνές επί­πε­δο. Στή­ρι­ξε τους αγώ­νες της για κατά­κτη­ση δικαιω­μά­των. Της έδω­σε ιδε­ο­λο­γι­κά όπλα για να επι­τύ­χει το στό­χο της αλλα­γής του κόσμου. Στή­ρι­ξε κάθε απερ­για­κό ή άλλο αγώ­να, έκφρα­ση της πάλης των τάξε­ων. Βρέ­θη­κε στις επάλ­ξεις των μεγά­λων επα­να­στά­σε­ων του 1848. Στή­ρι­ξε με πάθος τους κομ­μου­νά­ρους του Παρισιού.

Ο Γιούν­κερ και οι όμοιοί του απα­ξιώ­νουν το στρα­τό­πε­δο της εργα­σί­ας. Υπο­σκά­πτουν τις οργα­νώ­σεις των εργα­ζο­μέ­νων. Ξηλώ­νουν τις κατα­κτή­σεις τους. Κατα­κτή­σεις που τις έχουν επι­τύ­χει με αγώ­νες και θυσί­ες. Και στέλ­λουν τις δυνά­μεις κατα­στο­λής ενά­ντια σε απερ­γούς και δια­δη­λω­τές. Στη­ρί­ζουν τις διώ­ξεις ενά­ντια σε κομμουνιστές.

Ο Μαρξ στή­ρι­ξε τους αγω­νι­ζό­με­νους λαούς της επο­χής του. Συστρα­τεύ­θη­κε με τους Ιρλαν­δούς στον αγώ­να τους για ανε­ξαρ­τη­σία. Με τους Πολω­νούς στον αγώ­να τους ενά­ντια στην τσα­ρι­κή τυρ­ρα­νία. Με τους Ιτα­λούς για δημο­κρα­τι­κή ένω­ση της χώρας τους. Με τους συμπα­τριώ­τες του Γερ­μα­νούς για δημο­κρα­τι­κή ένω­ση της δικής τους χώρας. Με όσους πάλε­ψαν για την κατάρ­γη­ση της δου­λεί­ας στον αμε­ρι­κα­νι­κό εμφύ­λιο πόλεμο.

Του Γιούν­κερ και των ομοί­ων του στά­ζουν αίμα τα χέρια τους από τα εγκλή­μα­τα του ιμπε­ρια­λι­σμού στην Παλαι­στί­νη, στη Γιου­γκο­σλα­βία, στη Συρία, στη Λυβίη, στο Αφγα­νι­στάν, στην Κύπρο, σε κάθε γωνιά του πλα­νί­τη όπου η Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση συντά­χθη­κε ή ανέ­χθη­κε τα Νατοϊ­κά εγκλή­μα­τα και εισβο­λές. Ο Γιούν­κερ και οι όμοιοι του είναι υπεύ­θυ­νοι για δεκά­δες χιλιά­δες ζωές που χάνο­νται στις θάλασ­σες και τις ζωές που σαπί­ζουν σε άθλιες συν­θή­κες στα στρα­τό­πε­δα συγκέ­ντρω­σης της κατά τα άλλα «δημο­κρα­τι­κής» και «ανθρώ­πι­νης» Ευρω­παϊ­κής Ένωσης.

Ο Μαρξ ανά­δει­ξε και πάλε­ψε για το κομ­μου­νι­στι­κό ιδε­ώ­δες, που ενσαρ­κώ­νει την πραγ­μα­τι­κή ελευ­θε­ρία του ανθρώπου.

Ο Γιούν­κερ και οι όμοιοι του πρω­το­στα­τούν στον αντι­κομ­μου­νι­σμό. Ταυ­τί­ζουν τον κομ­μου­νι­σμό με το φασι­σμό και στη­ρί­ζουν νεο­να­ζι­στι­κά καθε­στώ­τα, στο όνο­μα τάχα της δημοκρατίας.

Δεν μπο­ρού­σαν να παρα­γνω­ρί­σουν το μεγα­λείο του Μαρξ και την 200ή επέ­τειο της γέν­νη­σής του. Από την άλλη τον τίμη­σαν ευνου­χί­ζο­ντάς τον!

Τι μας είπε ο Γιούν­κερ; Ο Γιούν­κερ μίλη­σε για ένα φιλό­σο­φο που έβλε­πε μακριά και δεν φέρει ευθύ­νη για όσα έγι­ναν μετέ­πει­τα στο όνο­μά του. Έτσι με μια φρά­ση ξεμπέρ­δε­ψε με τον Μαρξ και με τον μαρ­ξι­σμό. Απο­ξέ­νω­σε τον Μαρξ από την ουσία των ιδε­ών του και από ολό­κλη­ρο το παγκό­σμιο κίνη­μα που άντλη­σε έμπνευ­ση και καθο­δη­γή­θη­κε από τις ιδέ­ες και τα ιδα­νι­κά του.

Ό Γιούν­κερ και οι όμοιοί του θα ήθε­λαν πολύ ο Μαρξ να ήταν απλά ένας φιλό­σο­φος κλει­σμέ­νος στο ακα­δη­μαϊ­κό κου­τί του. Πραγ­μα­τι­κά, πόσο ακίν­δυ­νος θα ήταν για το κεφά­λαιο ένας τέτοιος φιλό­σο­φος! Αλλά ο Μαρξ δεν ήταν μόνο ένας φιλό­σο­φος. Και σίγου­ρα δεν ήταν φιλό­σο­φος κλει­σμέ­νος στο κου­τί του. Ήταν ένας φιλό­σο­φος ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ. Η δική του φιλο­σο­φία και η δική του ζωή και δρά­ση τέθη­καν στην υπη­ρε­σία του στό­χου για αλλα­γή του κόσμου. Για ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­σμού. Για οικο­δό­μη­ση της νέας κομ­μου­νι­στι­κής κοι­νω­νί­ας. Τον φιλό­σο­φο Μαρξ τον ανέ­χο­νται. Τον οικο­νο­μο­λό­γο Μαρξ μπο­ρεί και να τον θαυ­μά­ζουν. Τον επα­να­στά­τη Μαρξ τον απε­χθά­νο­νται και τον φοβού­νται. Ο μαρ­ξι­σμός τούς στοι­χειώ­νει για­τί ακό­μα και στις στιγ­μές της παντο­δυ­να­μί­ας τους ξέρουν ότι ο μαρ­ξι­σμός είναι το μέλ­λον και εκεί­νοι το σάπιο παρελθόν.

Ο Μαρξ και οι ιδέ­ες του θα ζουν για αιώ­νες και θα καθο­δη­γούν τους αγώ­νες των εργα­ζο­μέ­νων και των λαών για να αλλά­ξου­με τον κόσμο.

Ο Γιούν­κερ και οι όμοιοί του αργά ή γρή­γο­ρα θα κατα­λή­ξουν στα σκου­πί­δια της ιστο­ρί­ας όπου πραγ­μα­τι­κά είναι η θέση τους. Μαζί με το σύστη­μα που εκπρο­σω­πούν και εκφράζουν.

Γιαν­νά­κη Κολο­κα­σί­δη / Χαραυγή