Όταν ο Φιντέλ μαζί με 1.000.000 Κουβανούς δίκασε στην πλατεία τους μπράβους του Μπατίστα

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της // 

«Είμαι υπό­λο­γος στους ανθρώ­πους, πρώ­τα από όλα στον λαό μου» — Φιντέλ Κάστρο.

Στις 21 Ιανουα­ρί­ου 1959 1.000.000 άνθρω­ποι, που όχι μόνο ζήτη­σαν αλλά απαί­τη­σαν δικαιο­σύ­νη, συγκε­ντρώ­θη­καν μπρο­στά από το Προ­ε­δρι­κό Μέγαρο.

Δημο­σί­ευ­ση της Granma 21 Ιανουα­ρί­ου 2019

Η κου­βα­νι­κή επα­νά­στα­ση: Πάντο­τε από και για τους ανθρώπους

Κατά τη διάρ­κεια του Ιανουα­ρί­ου του 1959, η εκκο­λα­πτό­με­νη επα­να­στα­τι­κή κυβέρ­νη­ση της Κού­βας εκπλή­ρω­σε τις ηθι­κές της δεσμεύ­σεις φέρ­νο­ντας ενώ­πιον της δικαιο­σύ­νης τους δολο­φό­νους της δικτα­το­ρί­ας του Μπα­τί­στα, μέσα σε συν­θή­κες άγριας εκστρα­τεί­ας που είχε σκο­πό την κατα­στρο­φή της Επανάστασης.

Την σημε­ρι­νή επο­χή, το 2019, τα μέσα ενη­μέ­ρω­σης είναι πιο ισχυ­ρά και οι πόροι που δια­τί­θε­νται για την οργά­νω­ση εκστρα­τειών ενά­ντια στην Κού­βα ακό­μη μεγα­λύ­τε­ροι, αλλά ο σκο­πός των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών είναι ο ίδιος: να κατα­στρέ­ψει την επανάσταση.

Κατά τη διάρ­κεια του φωτει­νού Ιανουα­ρί­ου του 1959, μετά το θρί­αμ­βο της επα­νά­στα­σης, η εκκο­λα­πτό­με­νη κυβέρ­νη­ση της Κού­βας εκπλή­ρω­σε τις ηθι­κές της δεσμεύ­σεις που ήταν: να παρα­πέμ­ψει στην δικαιο­σύ­νη τους τρο­μο­κρά­τες, εγκλη­μα­τί­ες, και βασα­νι­στές της δικτα­το­ρί­ας του Μπα­τί­στα, που είχαν προ­κα­λέ­σει πολύ πόνο και πέν­θος στους ανθρώ­πους. Αυτό γινό­ταν μέσω μιας άγριας εκστρα­τεί­ας στα μέσα ενη­μέ­ρω­σης για να δυσφη­μί­σουν τις παρα­πο­μπές, ενορ­χη­στρω­μέ­νη από τις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες, όπου πολ­λοί από αυτούς τους δολο­φό­νους είχαν ήδη καταφύγει.

Στον Φιντέλ έγι­νε αμέ­σως αντι­λη­πτός ο αντι­κει­με­νι­κός στό­χος της Ουά­σινγ­κτον, θολά καλυμ­μέ­νος πίσω από τα ψέμα­τα και τη χει­ρα­γώ­γη­ση της κοι­νής γνώ­μης. Κατά πρώ­τον στις 13, 15 και 16 Ιανουα­ρί­ου, σε δημό­σιες εμφα­νί­σεις και συγκε­ντρώ­σεις, υπεν­θύ­μι­σε πώς ο τύπος και η κυβέρ­νη­ση των ΗΠΑ, που είχε αγνο­ή­σει τα εγκλή­μα­τα της δικτα­το­ρί­ας του Μπα­τί­στα, μετά την επα­να­στα­τι­κή νίκη καταγ­γέ­λει τα μέτρα που λαμ­βά­νο­νται κατά των μπρά­βων του Μπατίστα.

Στις 21 Ιανουα­ρί­ου 1959 1.000.000 άνθρω­ποι, που όχι μόνο ζήτη­σαν αλλά απαί­τη­σαν δικαιο­σύ­νη, συγκε­ντρώ­θη­καν μπρο­στά από το Προ­ε­δρι­κό Παλάτι.

Έτσι ξεκί­νη­σε η «Επι­χεί­ρη­ση της Αλή­θειας», μπρο­στά σε 380 ξένους δημο­σιο­γρά­φους αφε­νός, καθώς και πολ­λούς διπλω­μά­τες και άλλους επισκέπτες.

Ο Φιντέλ απευ­θύν­θη­κε στο πλή­θος, και ρώτη­σε, «όσοι συμ­φω­νούν ότι η δικαιο­σύ­νη πρέ­πει να απο­δο­θεί, εκεί­νοι οι οποί­οι συμ­φω­νούν ότι τα τσι­ρά­κια του Μπα­τί­στα πρέ­πει να τιμω­ρη­θούν, σηκώ­στε τα χέρια σας. (Ομό­φω­να, σηκώ­θη­καν όλα τα χέρια).

«Κύριοι, εκπρό­σω­ποι του διπλω­μα­τι­κού σώμα­τος, δημο­σιο­γρά­φοι από όλη την ήπει­ρο, το σώμα των ενόρ­κων απο­τε­λού­με­νο από από ένα εκα­τομ­μύ­ριο Κου­βα­νούς, όλων των πεποι­θή­σε­ων και των κοι­νω­νι­κών τάξε­ων, ψήφι­σε, συνέ­χι­σε ο Φιντέλ,

«Ο Κόσμος θα ανα­γνω­ρί­σει αυτή την ψηφο­φο­ρία σαν κρί­ση του σώμα­τος των ενόρ­κων, που είπε ναι στην επα­να­στα­τι­κή δικαιοσύνη».

Ο Φιντέλ πρό­σθε­σε, ανα­φε­ρό­με­νος σε μια ομά­δα του Κογκρέ­σου των ΗΠΑ που αντι­τά­χθη­καν – με ποιο δικαί­ω­μα; – στη δίω­ξη των εγκλη­μα­τιών πολέ­μου του Μπα­τί­στα και ζήτη­σαν από το Στέιτ Ντι­πάρ­τμεντ να παρέμ­βει στο θέμα αυτό, «δεν απα­ντώ σε οποιο­δή­πο­τε μέλος του Κογκρέσ­σου στις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες ή οποια­δή­πο­τε ξένη κυβέρ­νη­ση. «Είμαι υπό­λο­γος στους ανθρώ­πους, πρώ­τα από όλα, στον λαό μου».

Αυτό ήταν το πρό­σχη­μα για την δρο­μο­λό­γη­ση οικο­νο­μι­κών κυρώ­σε­ων, πρώ­τα την ανα­στο­λή των ποσο­στώ­σε­ων ζάχα­ρης και, στη συνέ­χεια, τον εμπο­ρι­κό απο­κλει­σμό, και την δυνα­τό­τη­τα απο­στο­λή στρατευμάτων.

Στις 22 Ιανουα­ρί­ου, στο Rivera Hotel της Αβά­νας, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε αυτό που απο­κά­λε­σε ο Φιντέλ η μεγα­λύ­τε­ρη συνέ­ντευ­ξη τύπου στον κόσμο, η «Επι­χεί­ρη­ση της Αλή­θειας», όσον αφο­ρά τις δημό­σιες δίκες των μπρά­βων του Μπα­τί­στα. Μια αδυ­σώ­πη­τη εκστρα­τεία των μέσων ενη­μέ­ρω­σης ενα­ντί­ον της Κού­βας εξα­πο­λύ­θη­κε από το Associated Press, την Inter-American Press Society και πολ­λά μέλη του Κογκρέσου.

Παρό­λα αυτά, όπως σημειώ­νε­ται σε ένα άρθρο του γνω­στού δημο­σιο­γρά­φου και συγ­γρα­φέα της επο­χής Juan Marrero, σε πολ­λούς από τους δημο­σιο­γρά­φους που ήρθαν στην Κού­βα για να καλύ­ψουν τις δίκες όταν επέ­στρε­ψαν στις χώρες τους, δεν τους επι­τρε­πό­ταν να δημο­σιεύ­ουν τις εκθέ­σεις τους, και μερι­κοί έγι­ναν φίλοι της Κού­βας, παρό­λο που αυτή η στά­ση τους θα τους κόστι­ζε κατό­πιν τις θέσεις εργα­σί­ας τους.

Η Επα­να­στα­τι­κή δικαιο­σύ­νη στη­ρί­ζε­ται στην θέλη­ση και την συμ­με­το­χή του λαού. Η πολι­τι­κή της νεό­τα­της Επα­να­στα­τι­κής κυβέρ­νη­σης και του χαρι­σμα­τι­κού της ηγέ­τη Φιντέλ Κάστρο πατού­σε ακρι­βώς σε αυτήν την θέλη­ση και συμ­με­το­χή. Οι βάσεις που μπή­καν σε εκεί­νη την περί­ο­δο είναι οι βάσεις που επέ­τρε­ψαν στην Κού­βα μετά από 60 χρό­νια να αντι­στα­θεί στον Ιμπε­ρια­λι­σμό και να έχει τις μεγά­λες επι­τυ­χί­ες στην Παι­δεία και στην Υγεία και να είναι μπρο­στά από τα λεγό­με­να ανα­πτυγ­μέ­να και πλού­σια κρά­τη παρό­λο το εμπάρ­γκο και τις συκο­φα­ντι­κές καμπά­νιες ενα­ντί­ον της ιδιαί­τε­ρα μετά την εκλο­γή Τραμπ.

_________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία