Ανοίγουμε το Cine Αιολία το Σάββατο 15 Ιουνίου με τη θεατρική παράσταση «Άρης» της Σοφίας Αδαμίδου. Από εδώ την Καισαριανή η παράσταση θα ξεκινήσει το θεατρικό της καλοκαιρινό ταξίδι σε μια σειρά περιοχές της Ελλάδας. Διαλεγμένη και η ημέρα και ο τόπος: 15 Ιουνίου είναι η επέτειος θανάτου του Άρη, ενώ η Καισαριανή, είναι σημείο αναφοράς, καθώς ο Βελουχιώτης μίλησε στην Σύσκεψη της Καισαριανής για την αναγκαιότητα του ένοπλου αγώνα κατά των κατακτητών.
Σας περιμένουμε!
«Ο Βελουχιώτης ο Άρης κρέμεται σα ληστής και κάτου οι Αλαμάνοι κάτου οι ληστές και κάτου τα τσακάλια της προδοσίας χορεύουν και μεθάνε με τ’ άγιο το αίμα του. Και πάνου εκεί στις πέτρες που το αίμα του έβαψε, πάνου στο κορφοβούνι της λευτεριάς μια πέρδικα χλιμμένη μοιριολογεί κρατάει ένα κομμάτι απ’ τ’ άγιο ρούχο του και βρέχει το με δάκρυα και το φιλεί» (Γιάννης Ρίτσος).
Στην ιστορία και τους αγώνες του Αρη Βελουχιώτη στηρίζεται το έργο της Σοφίας Αδαμίδου, με τίτλο «Αρης», σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη, με τον Τάσο Σωτηράκη στο ρόλο του Αρη. Τις «φωνές» τους δανείζουν ο ηθοποιός Θοδωρής Τσουανάτος και ο μικρός Πέτρος Φλωράκης.
Ο Βασίλης Μπισμπίκης εδώ και δυο χρόνια έγραφε για τη θεατρική σεζόν στο «Cartel» (με θέμα «Πίστη — Προδομένα Ονειρα»): «Τι σημαίνει “πιστεύω σε ένα όνειρο, σε μια ιδέα, σε έναν σκοπό”; Πώς μεταφράζεται ένα τέτοιο συναίσθημα στην καθημερινότητα ενός ανθρώπου, ενός πολίτη; Πόσο καθοριστική μπορεί να είναι αυτή η “πίστη” για τις επιλογές του, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο; Και το “αγωνίζομαι”; Με ποιον τρόπο εμπλέκεται και επηρεάζει την πορεία ενός ονείρου; Πότε προδίδεται ένα όνειρο; Ποιος χρεώνεται την αποτυχία; Από ποιον και προς ποιον συντελείται αυτή η προδοσία; Και με τι κόστος;»
Συμπληρώθηκαν 74 χρόνια… Ήταν 16 Ιούνη του 1945 όταν ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, ο αγωνιστής, έφυγε από τη ζωή με το κεφάλι ψηλά, όπως έζησε. Ο Αρης, κυκλωμένος από τους διώκτες του, έξω από τη Μεσούντα, θα ανοίξει ο ίδιος την πόρτα της αιωνιότητας. Θα περάσει στην αθανασία της συλλογικής μνήμης και συνείδησης, δίνοντας το τέλος με το ατομικό του περίστροφο.
Η ιστορία του Άρη Βελουχιώτη έχει έναν ξεχωριστό τρόπο να ελκύει, να διεγείρει, να συγκινεί. Με τη ζωή και το θάνατό του, υπηρέτησε τα ιδανικά της δικαιοσύνης και της ελευθερίας. Επιλέγοντας τη στράτευση με το ΚΚΕ, αναδείχτηκε σε πραγματικό λαϊκό ηγέτη. Αντιτάχθηκε στη Συμφωνία της Βάρκιζας, την οποία χαρακτήρισε λαθεμένη, γεγονός που τον οδήγησε στη διαγραφή του από το ΚΚΕ, ενώ το 2011 έγινε η επίσημη πολιτική αποκατάστασή του.
Συντελεστές. Σκηνικά — κοστούμια Ομάδα Cartel. Μουσική: Villagers of Ioannina City (VIC). Το τραγούδι «Αρη μου», σε στίχους Αγλαΐας Κλάρα, μελοποίησε και ερμηνεύει η Ερωφίλη. Το μουσικό κομμάτι της έναρξης και του τέλους είναι του Βασίλη Καραγιάννη. Κινησιολογία: Αγγέλα Πατσέλη. Φωτισμοί: Λάμπρος Παπούλιας. Επιμέλεια video: Ηλίας Φλωράκης. Ειδικά Εφέ: Προκόπης Βλασερός. Φωτογραφίες: Δήμητρα Ψυχογυιού. Σχεδιασμός αφίσας: Νικολέττα Διολή. Εκτέλεση Παραγωγής: Φαίη Τζήμα.
«Η παράσταση “Αρης” στο “Cartel” μού έδωσε ελπίδες, όχι μόνο για τη συνείδηση που αγωνίζεται να ξεπεράσει τη ματαιοδοξία του μπράβο και του χειροκροτήματος, πώς θα νικήσει δηλαδή τις ανώριμες ανάγκες του ατομικού ανθρώπου για αναγνώριση και δύναμη, αλλά και για τη μορφή και το περιεχόμενο που βρίσκουν στον αρμό της επί σκηνής δράσης την αγαστή συμφωνία της ψυχοσωματικής χορευτικότητας, όταν ο ηθοποιός μέσα στο αγνό του συνεργατικό σχέδιο — με τον σκηνοθέτη, τον συγγραφέα και το κοινό του — πλάθει το ρόλο άξιο να πλαστεί, να αναπλαστεί δηλαδή και να αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα στους ευλαβικούς παραστάτες της παράστασης — που συνήθως τους λέμε θεατές.
Όσοι παρακολουθούσαμε την παράσταση “Αρης” είμαστε ευλαβικοί παραστάτες, ένα εκκλησίασμα, που προσεκτικά, λέξη λέξη, ανάσα — ανάσα και με εναργή ψυχή, ακούγαμε τη φωνή του ήρωα, που ερχόταν από κάπου, από ένα σώμα τελικά, που περνούσε με απρόσμενη χρονική ταχύτητα, από το πάθος στο μεγαλείο, από την τραγωδία στο φως, από το συναίσθημα και την ανθρωπιά στη διονυσιακή έκσταση, από το αίσθημα του δίκαιου και του λογικού στο τυράγνισμα του αντάρτη, καθώς ακατάσχετα αντιμάχεται με άνισα όπλα τους γίγαντες και τιτάνες, βέβαιος πως θα γονατίσει πριν πεθάνει, αλλά πως αιώνια θα παραμείνει όρθιος.
Τα σκηνικά ευρήματα και οι μεταφορές της θεατρικής πράξης συγκλονίζουν στην απλότητά τους, όπως το γράψιμο στο έδαφος, στο έπιπλο και στον αέρα, η ντουλάπα/χρονοντούλαπο/καθρέφτης/οθόνη, των γραμμάτων προς το Κόμμα, ο παθιασμένος εναγκαλισμός με το κομμένο κεφάλι του συντρόφου, ο μεταφορικός καθαγιασμός με το απλό τσίπουρο όλων των ταπεινών αντικειμένων της καθημερινής ζωής, το πότισμα του φυτού, σαν την αγάπη που βλασταίνει μετατρέποντας την παράνοια της τιμωρίας σε άνθισμα ζωής και ομορφιάς, το πρόσωπο του δίκαιου πατέρα προβεβλημένο στην καρδιά του επαναστάτη γιου, η ένδυση και απέκδυση του προσώπου του ήρωα μέσα από την εναλλαγή ρούχου, γύμνιας και σύγχρονου t‑shirt, το ροκ συνηχώντας με το τσάμικο και το ηπειρώτικο συρτό… Τέλος, το Ψαραντωνικό κρητικό τραγούδι του τέλους, που εκπλήσσει, αφού ενώ μας αλλάζει γεωγραφικό μήκος και πλάτος, συνδέει ταυτόχρονα το σήμερα, κρατώντας ζωντανή τη φλόγα και την ανάγκη της αντίστασης και πάλης για έναν δίκαιο κόσμο…».
Επιμέλεια Ομάδα ¡H.lV.S!
Επικοινωνία — [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] — Blog
- Σκοπός μας είναι η προώθηση της διαλεκτικής – υλιστικής σκέψης στη βάση του Μαρξισμού – Λενινισμού του Επιστημονικού Σοσιαλισμού και του Προλεταριακού Διεθνισμού, ανταλλάσσοντας γνώσεις, υλικό, σκέψεις κι απόψεις πάνω στην κοσμοθεωρία μας, τη στρατηγική και την ιστορική αλήθεια, που όπως είπε ο Λένιν κι επανέλαβε ο Γκράμσι, είναι επαναστατική – αντικειμενική
- Θεωρούμε τον Σοσιαλισμό–Κομμουνισμό αναγκαίο και επίκαιρο όσο ποτέ, βάζοντας στο μικροσκόπιο και τη συσσωρευμένη πείρα στις χώρες που οικοδομήθηκε ο Σοσιαλισμός, όπου έγινε και η πρώτη έφοδος στον ουρανό
- |> Επικοινωνία – [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] – Blog