08/01/1929: Όταν ο Α. Μπαρμπύς κατήγγειλε τη τρομοκρατία στην Ελλάδα

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

08/01/1929:Ο Γάλ­λος συγ­γρα­φέ­ας Ανρί Μπαρ­μπύς, πρό­ε­δρος της «Επι­τρο­πής προ­στα­σί­ας των θυμά­των του φασι­σμού και της λευ­κής τρο­μο­κρα­τί­ας», καταγ­γέλ­λει σε γράμ­μα του προς την ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση την τρο­μο­κρα­τία που ασκεί­ται κατά του εργα­τι­κού κινή­μα­τος στην Ελλάδα.

Ο Ανρί Μπαρ­μπύς γεν­νή­θη­κε στην Ανιέρ της Γαλ­λί­ας το 1873. Εισχώ­ρη­σε στους λογο­τε­χνι­κούς κύκλους του Παρι­σιού αρχι­κά ως ποι­η­τής και δημο­σιο­γρά­φος. Το 1908 έγρα­ψε το πρώ­το του μυθι­στό­ρη­μα με τίτλο “Η κόλα­ση”. Το 1914, μόλις ξέσπα­σε ο Α΄ Παγκό­σμιος Πόλε­μος, παρό­λο που είχε ήδη καθιε­ρω­θεί ως λογο­τέ­χνης και η υγεία του ήταν σε κακή κατά­στα­ση, προ­σχώ­ρη­σε εθε­λο­ντι­κά στις τάξεις του γαλ­λι­κού στρα­τού και υπη­ρέ­τη­σε στο μέτω­πο. Πολύ γρή­γο­ρα συγκλο­νί­στη­κε από τις συν­θή­κες της στρα­τιω­τι­κής ζωής αλλά και από τη ματαιό­τη­τα της σύγκρου­σης. Παρό­λο που τραυ­μα­τί­στη­κε σοβα­ρά στους πνεύ­μο­νες σε μια έκρη­ξη, κατά και­ρούς επέ­στρε­φε στο μέτω­πο, μέχρι που έμει­νε ανά­πη­ρος. Ως αντί­δρα­ση, έγρα­ψε το 1916 το βιβλίο του “Στη φωτιά”, μια ρεα­λι­στι­κή αλλά ταυ­τό­χρο­να ποι­η­τι­κή κατα­γρα­φή της φρι­κτής καθη­με­ρι­νό­τη­τας των στρα­τιω­τών στο μέτω­πο του πολέ­μου, με το οποίο κέρ­δι­σε την ανώ­τε­ρη λογο­τε­χνι­κή διά­κρι­ση, το βρα­βείο Goncour. Το 1923, μετά τον πόλε­μο, προ­σχώ­ρη­σε στο νεο­σύ­στα­το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα της Γαλ­λί­ας και συνέ­χι­σε το έργο του με τη συγ­γρα­φή πολι­τι­κών μυθι­στο­ρη­μά­των κυρί­ως. Σ’ αυτή την περί­ο­δο ανή­κει και το βιβλίο του “Ιησούς” (1927). Το 1927 κάνει το πρώ­το του ταξί­δι στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση και το 1928 ξεκι­νά την έκδο­ση της εβδο­μα­διαί­ας κομ­μου­νι­στι­κής εφη­με­ρί­δας Monde. Το 1935, έπει­τα από επα­νει­λημ­μέ­νες επι­σκέ­ψεις στη Σοβιε­τι­κή Ένω­ση, γρά­φει το τελευ­ταίο του βιβλίο, μια βιο­γρα­φία του Στά­λιν. Υπήρ­ξε ένας στρα­τευ­μέ­νος συγ­γρα­φέ­ας, ένθερ­μος αγω­νι­στής της εθρή­νης, θαυ­μα­στής της Ρωσι­κής Επα­νά­στα­σης, του Λαϊ­κού Μετώ­που και του Κόκ­κι­νου Στρα­τού. Πέθα­νε στη Μόσχα τον Αύγου­στο του 1935 και τάφη­κε στο νεκρο­τα­φείο Περ Λασέζ του Παρισιού.

Για τη λευ­κή τρο­μο­κρα­τία στα Βαλ­κά­νια έκα­νε επι­τό­πια έρευ­να και έγρα­ψε το περί­φη­μο έργο του «Οι δήμιοι στα Βαλ­κά­νια», που απο­τε­λεί ξεσκέ­πα­σμα των εγκλη­μά­των και ένα δημό­σιο στιγ­μα­τι­σμό των δολο­φό­νων στη Βουλ­γα­ρία, Ρου­μα­νία, Γιου­γκο­σλα­βία κλπ. Υπήρ­ξε πρό­ε­δρος της αντί­στοι­χης επι­τρο­πής και με την ιδιό­τη­τα του αυτή έστει­λε το περί­φη­μο γράμ­μα προς την ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση που δημο­σί­ευ­σε πρω­το­σέ­λι­δα ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ (9/1/1929)

Να σημειώ­σου­με ότι προη­γή­θη­κε επι­στο­λή του Διευ­θυ­ντή Εργα­σί­ας και Κοι­νω­νι­κής Πρό­νοιας του Υπουρ­γεί­ου Εθνι­κής Οικο­νο­μί­ας κ. Ζάκα που ανέ­λα­βε να απα­ντή­σει εκ μέρους της κυβέρ­νη­σης στη επι­τρο­πή αυτή στις 21/11/1928 σε σχε­τι­κή της επι­στο­λή στις 5/7/1928. Στην απά­ντη­ση του τονί­ζει ότι «..Δεν υπάρ­χει σήμε­ρον εις τας ελλη­νι­κάς φυλα­κάς και εις ακό­μη κρα­τού­με­νος δια πολι­τι­κόν αδί­κη­μα…» καθώς και ότι «…δεν υπήρ­ξεν εις την Ελλά­δα περιο­ρι­σμός τις εις ανα­γνώ­ρι­σιν και εις ελευ­θέ­ραν εξά­σκη­σιν του συν­δι­κα­λι­στι­κού δικαιώ­μα­τος και του της απεργίας…»

Σε σχε­τι­κή επι­στο­λή – απά­ντη­ση ο Α. Μπαρ­μπυς επι­ση­μαί­νει, δίνο­ντας μία ανά­γλυ­φη εικό­να τους καθε­στώ­τος τρο­μο­κρα­τί­ας σε βάρος των κομου­νι­στών και άλλων αγω­νι­στών που επι­κρα­τού­σε στην Ελλάδα. :

«…1. Το ζήτη­μα της αμνη­στί­ας εκκρε­μεί και όσοι πιά­στη­καν στη μεγά­λη απερ­γία των καπνερ­γα­τών και μετά το σχη­μα­τι­σμό της κυβέρ­νη­σης Βενι­ζέ­λου, δεν ελευ­θε­ρώ­θη­καν. Είναι αδύ­να­το να μη θεω­ρη­θή ότι πρό­κει­ται για πολι­τι­κούς κρα­τού­με­νους. Έχω ένα κατά­λο­γο , που αναμ­φί­βο­λα δεν είναι πλή­ρης, εξό­ρι­στων στα νησιά Κίμω­λος, Θήρα, Σίκι­νος, Αμορ­γός, Φολέ­γαν­δρος, Ανά­φη, Ιος, Σκιά­θος , Κου­φο­νή­σι, Σπέ­τσες. Περι­λαμ­βά­νει 50 ονόματα….Αυτοί είναι πολι­τι­κοί εξό­ρι­στοι. Άλλοι πολι­τι­κοί κρα­τού­με­νοι βρί­σκο­νται στις φυλα­κές Αργο­στο­λί­ου, της Κέρ­κυ­ρας, Αιγί­νης, Χίου, Θεσ­σα­λο­νί­κης, Αθη­νών. Λει­βα­διάς, Ξάν­θης , Σπάρ­της. Είναι 40 τον αριθμό…

3. Μας βεβαιώ­νε­τε πως καμ­μιά απα­γό­ρευ­ση δεν υπάρ­χει στην Ελλά­δα για την ελεύ­θε­ρη εξά­σκη­ση του συν­δι­κα­λι­στι­κού και απερ­για­κού δικαιώ­μα­τος. Είναι πράγ­μα­τι έτσι στη θεω­ρία, μα στην πρά­ξη οι εργά­τες αυτοί πλημ­μυ­ρί­ζουν τις φυλα­κές και τα νησιά που ανα­φέ­ρα­με, πιά­στη­καν όλοι ή σχε­δόν όλοι στις απερ­γί­ες και για τη συν­δι­κα­λι­στι­κή τους δρά­ση. Εξ’ άλλου μπο­ρεί να υπο­στη­ρί­ξη κανείς ότι οι προη­γού­με­νες συλ­λή­ψεις, αλη­θι­νά παρά­νο­μες συλ­λή­ψεις των αρχη­γών που προη­γή­θη­καν του τελευ­ταί­ου συνε­δρί­ου της Γενι­κής Συνο­μο­σπον­δί­ας, στον Πει­ραιά, βρί­σκο­νται σ’ αρμο­νία με τον σεβα­σμό του συν­δι­κα­λι­στι­κού δικαιώ­μα­τος; Ελπί­ζου­με πως οι μέθο­δες αυτές δεν θ’ ανα­νε­ω­θούν με την ευκαι­ρία του συν­δι­κα­λι­στι­κού συνε­δρί­ου που θα γίνη στην Αθή­να το Γενά­ρη και ότι οι αντι­πρό­σω­ποι θα μπο­ρέ­σουν να παν ελεύθερα.

4. Σας ευχα­ρι­στού­με Κύριε Διευ­θυ­ντή που μας λέτε ότι προ­σω­πι­κά είστε κατά των εξο­ριών. Είναι μία μέθο­δος απε­χθής, ανά­ξια για ένα τόπο σαν την Ελλά­δα. Σημειώ­νε­τε πως ο αριθ­μός των εξο­ρί­στων δεν είνε τόσο μεγά­λος όσο εππί Παγκά­λου και εύχε­σθε για τη νομι­κή επι­θε­ώ­ρη­ση που θα εξα­φα­νί­ση από τον ελλη­νι­κό κώδι­κα τα σχε­τι­κά με την εκτό­πι­ση άρθρα. Μας φαί­νε­ται πως όλοι οι συμπο­λί­τες σας που συμ­με­ρί­ζο­νται την απο­ψή σας θάπρε­πε να ενω­θούν με τους εργά­τες της χώρας σας ενά­ντια στην κατα­πί­ε­ση αυτή και για την άμε­ση επα­να­φο­ρά των εξορίστων…»

_________________________________________________________________________________________________

Αλέκος Α. Χατζηκώστας  Δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Η Άλλη Άποψη της Ημαθίας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, περιοδικά και site εδώ και δεκαετίες, ενώ έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε μια σειρά ιστορικά συνέδρια και ημερίδες. Έχει εκδώσει 6 βιβλία και συμμετέχει σε συλλογικούς τόμους.