1 Ιουνίου 1848: Εκδίδεται η «Νέα Εφημερίδα του Ρήνου»

Την 1η Ιού­νη του 1848, ενώ στη Γερ­μα­νία εξε­λισ­σό­ταν η επα­νά­στα­ση που είχε ξεσπά­σει το Μάρ­τη του 1848, κυκλο­φό­ρη­σε το πρώ­το φύλ­λο της μεγά­λης καθη­με­ρι­νής πολι­τι­κής εφη­με­ρί­δας «Νέα εφη­με­ρί­δα του Ρήνου». Αρχι­συ­ντά­κτης της ήταν ο Καρλ Μαρξ. Κάτω από τον τίτλο υπήρ­χε η φρά­ση: «Οργα­νο της δημο­κρα­τί­ας». Στην ουσία, η εφη­με­ρί­δα αυτή ήταν το βήμα της επα­να­στα­τι­κής εμπρο­σθο­φυ­λα­κής του προ­λε­τα­ριά­του. Αυτό φανέ­ρω­ναν τα άρθρα που έγρα­φαν ο Μαρξ και ο Ενγκελς από αφορ­μή το χαρ­τι­στι­κό κίνη­μα στην Αγγλία και προ­πά­ντων οι φλο­γε­ροί και μαχη­τι­κοί τους λόγοι, για να υπε­ρα­σπί­σουν την επα­νά­στα­ση των εργα­τών του Παρι­σιού, που ξέσπα­σε τον Ιού­νη. Μόλις δημο­σιεύ­τη­καν τα άρθρα αυτά, πολ­λοί αστοί μέτο­χοι της εφη­με­ρί­δας, που στην αρχή είχαν κατορ­θώ­σει να τους πεί­σουν να πάρουν μέρος στην έκδο­σή της, αποχώρησαν.

Η «Νέα εφη­με­ρί­δα του Ρήνου» στη­λί­τευε τους φανε­ρούς αντε­πα­να­στά­τες και την προ­δο­τι­κή στά­ση των φιλε­λεύ­θε­ρων, κατέ­κρι­νε την ασυ­νέ­πεια και την ανα­πο­φα­σι­στι­κό­τη­τα των μικρο­α­στών δημο­κρα­τών και υπο­στή­ρι­ζε τα ζωτι­κά συμ­φέ­ρο­ντα του γερ­μα­νι­κού λαού. Η εφη­με­ρί­δα φώτι­ζε πλα­τιά το ξετύ­λιγ­μα της επα­νά­στα­σης στη Γαλ­λία, στη Γερ­μα­νία και στην Αυστρία και έδει­χνε μεγά­λο ενδια­φέ­ρον για το εργα­τι­κό κίνη­μα και για τον επα­να­στα­τι­κό αγώ­να των λαϊ­κών μαζών στις άλλες χώρες, καθώς και για το εθνι­κό κίνη­μα του πολω­νι­κού, του ιτα­λι­κού, του ουγ­γρι­κού, του τσέ­χι­κου και άλλων λαών.

Η έκδο­ση της «Νέας Εφη­με­ρί­δας του Ρήνου» συνέ­βα­λε απο­φα­σι­στι­κά στο να εδραιω­θούν στο επα­να­στα­τι­κό, προ­ο­δευ­τι­κό, εργα­τι­κό κίνη­μα οι ιδέ­ες του επι­στη­μο­νι­κού κομ­μου­νι­σμού. Ηταν ο καθη­με­ρι­νός καθο­δη­γη­τής του επα­να­στα­τη­μέ­νου γερ­μα­νι­κού προ­λε­τα­ριά­του. Με τη «Νέα εφη­με­ρί­δα του Ρήνου» ο Μαρξ και ο Ενγκελς έδει­ξαν πρα­κτι­κά την αξία του επα­να­στα­τι­κού Τύπου και έδω­σαν ένα υπό­δειγ­μα για την ανά­πτυ­ξή του στο μέλ­λον. Οι θεμε­λιω­τές του επι­στη­μο­νι­κού κομ­μου­νι­σμού απέ­δι­δαν μεγά­λη σημα­σία στον Τύπο και στη δυνα­τό­τη­τά του να παί­ξει το ρόλο του συλ­λο­γι­κού οργανωτή.

Η «Νέα εφη­με­ρί­δα του Ρήνου» έκλει­σε στις 19 Μάη του 1849, όταν είχε επι­κρα­τή­σει στη Γερ­μα­νία η αντε­πα­νά­στα­ση. Το τελευ­ταίο της φύλ­λο (301ο) ήταν τυπω­μέ­νο ολό­κλη­ρο με κόκ­κι­νο μελά­νι. Απο­χαι­ρε­τώ­ντας ο Μαρξ τους εργά­τες της Κολω­νί­ας γρά­φει από μέρους των συνερ­γα­τών της εφη­με­ρί­δας πως «τελευ­ταία τους λέξη θα είναι παντού και πάντο­τε: Απε­λευ­θέ­ρω­ση της εργα­τι­κής τάξης».