Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

1 Νοεμβρίου 1968 πέθανε ο αντικομμουνιστής πολιτικός Γεώργιος Παπανδρέου

Την 1 Νοεμ­βρί­ου 1968 πεθαί­νει ο Γεώρ­γιος Παπαν­δρέ­ου. Από τους σημα­ντι­κό­τε­ρους παρά­γο­ντες του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος στην Ελλά­δα, ειδι­κό­τε­ρα στην περί­ο­δο μετά την απε­λευ­θέ­ρω­ση της Ελλά­δας και το τέλος του Β‘ Παγκό­σμιου Πολέ­μου. Υπήρ­ξε ο βασι­κός συντε­λε­στής στην επί­θε­ση κατά του κινή­μα­τος της Εθνι­κής Αντί­στα­σης, ακο­λου­θώ­ντας τις εντο­λές των Βρε­τα­νών. Υπεύ­θυ­νος για τη σφα­γή του λαού της Αθή­νας το Δεκέμ­βρη του 1944. Ο Γ. Παπαν­δρέ­ου συνέ­χι­σε να προ­σφέ­ρει τις υπη­ρε­σί­ες του και μετά την παραί­τη­ση της κυβέρ­νη­σής του, το Γενά­ρη του 1945. Το βασι­κό χαρα­κτη­ρι­στι­κό της πολι­τι­κής του ήταν ο έντο­νος αντι­κομ­μου­νι­σμός. Το 1961 και μετά την εντυ­πω­σια­κή επι­τυ­χία της ΕΔΑ στις εκλο­γές του ’58, ο Παπαν­δρέ­ου ανα­λαμ­βά­νει να συγκρο­τή­σει πολι­τι­κό φορέα που θα λει­τουρ­γή­σει ως ανά­χω­μα στη συνε­χώς αυξα­νό­με­νη επιρ­ροή της Αρι­στε­ράς. Ιδρύ­ει την Ενω­ση Κέντρου με την οποία κέρ­δι­σε τις εκλο­γές του 1963 και του 1964.

Γεώρ­γιος Παπαν­δρέ­ου, ο αντι­κομ­μου­νι­στής «Γέρος της Δημοκρατίας»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο