Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

10 Μαΐου 1940: Η ναζιστική Γερμανία εισβάλλει σε Βέλγιο και Ολλανδία

Ανοι­ξη του 1940. Η κατά­κτη­ση της Δανί­ας και της Νορ­βη­γί­ας από τη φασι­στι­κή Γερ­μα­νία, η αδυ­να­μία που έδει­ξαν μπρο­στά στην και­νού­ρια αυτή επί­θε­ση η Αγγλία και η Γαλ­λία, τα απει­λη­τι­κά σημά­δια που φανέ­ρω­ναν ότι τα χιτλε­ρι­κά στρα­τεύ­μα­τα ετοι­μά­ζο­νταν να περά­σουν σε ενερ­γό δρά­ση στο δυτι­κό μέτω­πο — όλα αυτά προ­κά­λε­σαν σοβα­ρή ανη­συ­χία στους γαλ­λι­κούς και τους αγγλι­κούς ιθύ­νο­ντες κύκλους.

Μέχρι τότε επα­να­παύ­ο­νταν στην κατά­πτυ­στη Συμ­φω­νία του Μονά­χου, υπο­λο­γί­ζο­ντας ότι η ναζι­στι­κή Γερ­μα­νία θα στρα­φεί απο­κλει­στι­κά κατά της Σοβιε­τι­κής Ενωσης.

Στις 10 Μάη του 1940 η κυβέρ­νη­ση Τσά­μπερ­λεν παραι­τεί­ται και δίνει τη θέση της σε μια πολε­μι­κή κυβέρ­νη­ση συνα­σπι­σμού με επι­κε­φα­λής τον Τσόρ­τσιλ. Στη Γαλ­λία όμως δεν υπήρ­ξε καμιά μετα­βο­λή. Η κυβέρ­νη­ση της χώρας κώφευε συστη­μα­τι­κά στις εκκλή­σεις του Γαλ­λι­κού Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος για τη συγκρό­τη­ση κυβέρ­νη­σης πατριω­τι­κής ενό­τη­τας για την αντι­με­τώ­πι­ση της απει­λής. Ετσι χάθη­κε ο χρό­νος που χρεια­ζό­ταν για να προ­ε­τοι­μα­στεί η από­κρου­ση της γερ­μα­νι­κής επίθεσης.

Αυτή ήταν η κατά­στα­ση όταν στις 10 Μάη 1940 η χιτλε­ρι­κή Γερ­μα­νία χτύ­πη­σε, χωρίς να κηρύ­ξει τον πόλε­μο, την Ολλαν­δία, το Βέλ­γιο και άρχι­σε γενι­κή επί­θε­ση στο δυτι­κό μέτωπο.

Η γερ­μα­νι­κή αερο­πο­ρία βομ­βάρ­δι­σε τα βασι­κά αερο­δρό­μια στο έδα­φος της Ολλαν­δί­ας, του Βελ­γί­ου και της Βόρειας Γαλ­λί­ας. Βομ­βαρ­δι­στι­κά κάθε­της εφόρ­μη­σης, με σει­ρή­νες που σφύ­ρι­ζαν δαι­μο­νι­σμέ­να, σκόρ­πι­ζαν τη φρί­κη και τον πανι­κό. Οι γερ­μα­νι­κές μηχα­νο­κί­νη­τες φάλαγ­γες προ­ή­λαυ­ναν ασυ­γκρά­τη­τες προς τα δυτι­κά, προ­στα­τευό­με­νες από την αερο­πο­ρία και χρη­σι­μο­ποιώ­ντας σε πλα­τιά κλί­μα­κα αεραγήματα.

Την ίδια μέρα η ολλαν­δι­κή και η βελ­γι­κή κυβέρ­νη­ση απευ­θύν­θη­καν στην Αγγλία και τη Γαλ­λία ζητώ­ντας βοή­θεια. Η αγγλο­γαλ­λι­κή διοί­κη­ση έδω­σε δια­τα­γή στην πρώ­τη ομά­δα στρα­τιών να αρχί­σει την εφαρ­μο­γή του σχε­δί­ου «D». Υστε­ρα από λίγες ώρες τα συμ­μα­χι­κά στρα­τεύ­μα­τα μπή­καν στο Βέλ­γιο. Αλλά η γερ­μα­νι­κή ομά­δα στρα­τιών «Β» συνέ­τρι­ψε γρή­γο­ρα την αντί­στα­ση του ολλαν­δι­κού και του βελ­γι­κού στρα­τού και ανα­χαι­τί­ζο­ντας τις αγγλο­γαλ­λι­κές μονά­δες εξα­κο­λού­θη­σε να προ­χω­ρεί. Στις 13 Μάη η ολλαν­δι­κή κυβέρ­νη­ση έφυ­γε για το Λον­δί­νο. Στις 14 Μάη ο ολλαν­δι­κός στρα­τός συν­θη­κο­λό­γη­σε, ενώ στις 17 Μάη τα ναζι­στι­κά στρα­τεύ­μα­τα μπή­καν στην πρω­τεύ­ου­σα του Βελ­γί­ου, τις Βρυξέλλες.

Στο μετα­ξύ μια άλλη ομά­δα γερ­μα­νι­κών στρα­τιών έκα­νε επί­θε­ση από το Λου­ξεμ­βούρ­γο με σαφή στό­χο να δημιουρ­γή­σει κλοιό γύρω από τη Γαλ­λία, ενώ οι γαλ­λι­κές δυνά­μεις υπέ­στη­σαν την πρώ­τη μεγά­λη τους ήττα στο μέτω­πο του Σεντάν. Είχε αρχί­σει η αντί­στρο­φη μέτρη­ση για την κατάρ­ρευ­ση της Γαλλίας.

 

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο