Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

100 χρόνια Οκτωβριανή Επανάσταση — Κούμπα: «…Ανήκει στο Λαό»

Τα Ατέ­χνως με αφορ­μή τα 100 χρό­νια από την Οχτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση ξεκι­νά από σήμε­ρα 4 Ιου­νί­ου λογο­τε­χνι­κό αφιέ­ρω­μα στον κόκ­κι­νο Οχτώ­βρη και στον Λένιν. Αν έχε­τε κάτι να μας προ­τεί­νε­τε σχε­τι­κό ή να μας υπο­δεί­ξε­τε, περι­μέ­νου­με το μήνυ­μά σας στο [email protected].

Ξεκι­νή­σα­με το αφιέ­ρω­μα με επι­λο­γή από τη Γερ­μα­νι­κή ποί­η­ση από το βιβλίο του Αντ. Στε­μνή «Επι­λο­γή από τη γερ­μα­νι­κή ποί­η­ση» (1978), ποι­ή­μα­τα εμπνευ­σμέ­να από την Οχτω­βρια­νή Επανάσταση.

ΚΟΥΜΠΑ

…ΑΝΉΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ

Στο λαό ανή­κουν το δάσος και τα ζώα

και τα ψάρια στη λίμνη

κι αυτά που κρύ­βει η γης κι αυτά

που φυτρώ­νουν επά­νω της.

Ο κόκ­κι­νος χαλ­κός στα βάθη,

στο χωρά­φι το άσπρο τριφύλλι

κι αυτό που γρά­φει ο γραφιάς

στο βιβλίο των λογαριασμών:

ανή­κει στο Λαό.

Η μεγά­λη χώρα ανή­κει στο Λαό. Και η βαθιά θάλασσα. –

Και το χέρι μου ανή­κει στο Λαό

και ο νους και το όπλο μου.

 

Στο Λαό ανή­κει η εξουσία,

που νικά­ει τον ουρά­νιο όγκο και την

βαρύ­τη­τα.

Το παλά­τι στο πάρκο,

στη μαύ­ρη κοι­λά­δα η φάμπρικα.

Τα βιβλία της γνώσης

και τα πλού­τη, που βρίσκονται

στο θησαυ­ρο­φυ­λά­κιο.

Η μεγά­λη χώρα ανή­κει στο Λαό.

Και η βαθιά θάλασσα. –

Και το χέρι μου ανή­κει στο Λαό

και ο νους και το όπλο μου.

Στο Λαό ανή­κει η ευτυ­χία της μέρας

κι η ευτυ­χία της ήρε­μης νύχτας.

Του χει­μώ­να οι χαρές και

ο Μάης, που χιο­νί­ζει λουλούδια.

Της ζωής ο ιδρώ­τας κι ο καυ­τός ήλιος

και του καλο­και­ριού η ομορφιά.

Η ευτυ­χία της Ειρή­νης και της Ειρήνης

ο γλυ­κός καιρός:

ανή­κει στο Λαό.

Η μεγά­λη χώρα ανή­κει στο Λαό.

Και η βαθιά θάλασσα. –

Και το χέρι μου ανή­κει στο Λαό

και ο νους και το όπλο μου.

Ο Κού­μπα (Κουρτ Μπάρ­τελ) γεν­νή­θη­κε το 1914. Νέος ακό­μη συν­δέ­θη­κε με την σοσια­λι­στι­κή νεο­λαία. Κατα­διωγ­μέ­νος από τον φασι­σμό έφυ­γε απ’ τη χώρα του το 1933 και ξανα­γύ­ρι­σε το 1945. Έγρα­ψε κύρια ποί­η­ση, αλλά και ρεπορ­τάζ. Βρί­σκο­νταν πάντα στο πλευ­ρό του Κόμ­μα­τος. Τιμή­θη­κε τρεις φορές με το Εθνι­κό Βρα­βείο. Πέθα­νε το 1967.

Βιογραφικό Αντώνη Στεμνή

Αντώ­νης Στεμνής

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο