Γιώργος Μαρίνος: Οι επικίνδυνες εξελίξεις απαιτούν ριζοσπαστική δράση με προοπτική!

Σε μια περίοδο που το φιτίλι του ιμπεριαλιστικού πολέμου ανάβει για τα καλά στην περιοχή μας και η τουρκική προκλητικότητα κλιμακώνεται, είναι κρίσιμο ζήτημα η σωστή ανάγνωση των εξελίξεων και η αντίστοιχη οργάνωση της απάντησης του λαού και της νεολαίας.

Ανα­δη­μο­σιεύ­ου­με από τον «Οδη­γη­τή» που κυκλο­φο­ρεί τη συζή­τη­ση με τον Γιώρ­γο Μαρί­νο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ:

«Οδη­γη­τής»: Ποια είναι τα βασι­κά στοι­χεία που συν­θέ­τουν τις εξε­λί­ξεις στην περιο­χή μας και ποια η βάση της κλι­μά­κω­σης της επι­θε­τι­κό­τη­τας της τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης;

Γιώρ­γος Μαρί­νος: Πρέ­πει να σημειώ­σου­με πως στον καπι­τα­λι­σμό η εξου­σία και τα μέσα παρα­γω­γής (τα οικο­νο­μι­κά εργα­λεία) είναι στα χέρια των μονο­πω­λί­ων. Κυριαρ­χεί το κυνή­γι του κέρ­δους και εκδη­λώ­νο­νται αντα­γω­νι­σμοί για τον έλεγ­χο των πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κών πηγών και των αγο­ρών που προ­κα­λούν συγκρού­σεις — πολέ­μους και συνε­πώς δει­νά στους λαούς, ισχυ­ρές προ­σφυ­γι­κές ροές.

Αν υπο­λο­γί­σου­με ως μια ενό­τη­τα την Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο, τη Μέση Ανα­το­λή, τη Βόρειο Αφρι­κή, τον Περ­σι­κό Κόλ­πο, την Ερυ­θρά Θάλασ­σα και τα Βαλ­κά­νια, περιο­χές στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας, θα δια­πι­στώ­σου­με έντο­νη παρέμ­βα­ση ισχυ­ρών και αντα­γω­νι­ζό­με­νων καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών και συμ­μα­χιών, συγκέ­ντρω­ση τερά­στιας δύνα­μης πυρός. Μιλά­με για το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την ΕΕ, τη Ρωσία και την Κίνα, με τη συμ­με­το­χή πολ­λών κρα­τών της περιο­χής όπως η Τουρ­κία, η Ελλά­δα, το Ισρα­ήλ, η Αίγυ­πτος, το Ιράν, η Σαου­δι­κή Αρα­βία κ.ά. Προ­ϊ­όν αυτής της κατά­στα­σης είναι ο πόλε­μος στη Συρία και τη Λιβύη που άνα­ψε ο αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κός ιμπε­ρια­λι­σμός ή ο πόλε­μος στην Υεμέ­νη με πρω­τα­γω­νι­στή τη Σαου­δι­κή Αρα­βία και οι θερ­μές εστί­ες που φου­ντώ­νουν, όπως δεί­χνει η νέα εγκλη­μα­τι­κή επί­θε­ση των ΗΠΑ στο έδα­φος του Ιράκ, η δολο­φο­νία του Ιρα­νού στρα­τη­γού και Ιρα­κι­νών αξιω­μα­τού­χων σε συν­θή­κες που στο Ιράκ έχει τεθεί το θέμα της απο­μά­κρυν­σης των Αμε­ρι­κα­νι­κών δυνάμεων.

Η Τουρ­κία ως ΝΑΤΟι­κή δύνα­μη δια­τη­ρεί την κατο­χή στην Κύπρο και πραγ­μα­το­ποιεί γεω­τρή­σεις κατα­πα­τώ­ντας την κυπρια­κή Απο­κλει­στι­κή Οικο­νο­μι­κή Ζώνη (ΑΟΖ). Εισέ­βα­λε τρεις φορές στη Συρία, παρεμ­βαί­νει στρα­τιω­τι­κά στη Λιβύη, κατέ­χει βάσεις στο Κατάρ, το Ιράκ, τη Σομα­λία κ.ά. και η επι­θε­τι­κό­τη­τα κλι­μα­κώ­νε­ται στο Αιγαίο με αμφι­σβή­τη­ση και παρα­βί­α­ση ελλη­νι­κών συνό­ρων. Στο περι­βάλ­λον αυτό υπε­γρά­φη η πρό­σφα­τη Τουρ­κο-Λιβυ­κή συμ­φω­νία (με τη δοτή κυβέρ­νη­ση Σαράτζ) για τον αυθαί­ρε­το καθο­ρι­σμό θαλάσ­σιων ζωνών στην Αν. Μεσό­γειο η οποία «αγνο­εί» την ύπαρ­ξη της Δωδε­κα­νή­σου και της Κρήτης.

Τα γεγο­νό­τα τεκ­μη­ριώ­νουν πως το τουρ­κι­κό κρά­τος και η κυβέρ­νη­ση Ερντο­γάν προ­ω­θούν τα γεω­στρα­τη­γι­κά συμ­φέ­ρο­ντα της αστι­κής τάξης για να επε­κτεί­νει το πεδίο δρά­σης της, να κατα­κτή­σει νέα εδά­φη, να αλλά­ξει τα σύνο­ρα και να ανα­βαθ­μι­στεί στον αντα­γω­νι­σμό με την ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη, στον διε­θνή ιμπε­ρια­λι­στι­κό αντα­γω­νι­σμό. Αυτό είναι βασι­κό ζήτη­μα και είναι εκτός πραγ­μα­τι­κό­τη­τας τόσο οι θέσεις που μειώ­νουν τη σημα­σία της τουρ­κι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας, όσο και η ανά­λυ­ση που την απο­δί­δει σε λόγους εσω­τε­ρι­κής κατανάλωσης.

Συνο­λι­κά, μπο­ρού­με να πού­με πως βρι­σκό­μα­στε μπρο­στά σε μια εκρη­κτι­κή κατά­στα­ση που περι­κλεί­ει κιν­δύ­νους για γενί­κευ­ση των πολε­μι­κών συγκρού­σε­ων και οι αστι­κές τάξεις προ­ω­θούν τα δικά τους συμφέροντα.

«Ο»: Οι ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις είναι άμοι­ρες ευθυνών;

Γ.Μ.: Η ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη ακο­λου­θεί επι­θε­τι­κή στρα­τη­γι­κή κυρί­ως μέσω της συμ­με­το­χής της Ελλά­δας στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές ενώ­σεις του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, και τις στε­νές σχέ­σεις της με τις ΗΠΑ. Η ευθύ­νη του αστι­κού κρά­τους και των κυβερ­νή­σε­ων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ είναι δια­χρο­νι­κές. Ιδιαί­τε­ρα επι­θε­τι­κές ενέρ­γειες είναι: Η συμ­με­το­χή ελλη­νι­κών στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων σε ευρω­α­τλα­ντι­κές απο­στο­λές στο εξω­τε­ρι­κό. Η χρη­σι­μο­ποί­η­ση της αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κής βάσης της Σού­δας ως ισχυ­ρού εργα­λεί­ου των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων, π.χ. κατά της Γιου­γκο­σλα­βί­ας, του Αφγα­νι­στάν, του Ιράκ, της Λιβύ­ης και της Συρί­ας κι ενώ σήμε­ρα η Σού­δα εκπλη­ρώ­νει ρόλο σημα­ντι­κού κρί­κου στην πολε­μι­κή προ­ε­τοι­μα­σία των ΗΠΑ κατά του Ιράν.

Στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς εντάσ­σο­νται επί­σης οι βάσεις στη Λάρι­σα, στο Στε­φα­νο­βί­κειο, στην Αλε­ξαν­δρού­πο­λη ή και άλλες περιο­χές που προ­στί­θε­νται με την κατά­πτυ­στη «Ελλη­νο­Α­με­ρι­κα­νι­κή Συμ­φω­νία» την οποία δια­μόρ­φω­σε ο ΣΥΡΙΖΑ και υπέ­γρα­ψε η ΝΔ.

Ενώ, γίνε­ται προ­ε­τοι­μα­σία για εγκα­τά­στα­ση πυρη­νι­κών βομ­βών στον Άρα­ξο. Η συνά­ντη­ση του πρω­θυ­πουρ­γού με τον πρό­ε­δρο Τράμπ οδη­γεί σε νέες, πιο προ­ω­θη­μέ­νες και επι­κίν­δυ­νες δεσμεύ­σεις για τη χώρα μας για να απο­δει­χθεί στην πρά­ξη πως η «Ελλά­δα είναι ο πιο αξιό­πι­στος σύμ­μα­χος των ΗΠΑ», όπως λένε κυβερ­νη­τι­κοί παρά­γο­ντες. Οι προ­κλή­σεις είναι μεγά­λες και επι­βάλ­λε­ται να σημά­νει συνα­γερ­μός. Ο λαός, η νεο­λαία καλού­νται να δώσουν απο­φα­σι­στι­κές μάχες κατά των βάσε­ων και των πυρη­νι­κών, κατά της χρη­σι­μο­ποί­η­σης της χώρας ως πολε­μι­κό ορμητήριο.

«Ο»: Πως κρί­νε­τε τις εξε­λί­ξεις με τον αγω­γό «East Med»;

Γ.Μ.: Η εμπλο­κή στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς ενι­σχύ­ε­ται με τη συμ­φω­νία Ελλά­δας — Ισρα­ήλ — Κύπρου (με την επο­πτεία των ΗΠΑ) για τον αγω­γό «East Med» ο οποί­ος εντάσ­σε­ται στα σχέ­δια μεί­ω­σης της ενερ­γεια­κής εξάρ­τη­σης της ΕΕ και των Δυτι­κών Βαλ­κα­νί­ων απ’ το ρωσι­κό φυσι­κό αέριο, στον «ενερ­γεια­κό πόλε­μο» των ΗΠΑ με τη Ρωσία και τη Γερ­μα­νία. Οι κυβερ­νη­τι­κές ενέρ­γειες, που γίνο­νται στο όνο­μα της αντι­με­τώ­πι­σης των απα­ρά­δε­κτων διεκ­δι­κή­σε­ων της Τουρ­κί­ας στην Αν. Μεσό­γειο, περι­πλέ­κουν την ήδη τετα­μέ­νη κατάσταση.

Η συμ­με­το­χή της Ελλά­δας στους ενερ­γεια­κούς αγω­γούς, για λογα­ρια­σμό μεγά­λων οικο­νο­μι­κών ομί­λων και γεω­στρα­τη­γι­κών επι­διώ­ξε­ων, ούτε απέ­φε­ρε, ούτε θα απο­φέ­ρει οφέ­λη για τους εργα­ζό­με­νους, όπως απέ­δει­ξε και η συμ­με­το­χή στον αγω­γό TAP. Ο λαός θα συνε­χί­σει να βιώ­νει την ενερ­γεια­κή φτώ­χεια, να πλη­ρώ­νει ακρι­βά για τις ανά­γκες του, αντι­με­τω­πί­ζο­ντας συνε­χώς μεγα­λύ­τε­ρους κινδύνους.

«Ο»: Υπάρ­χει ένας καται­γι­σμός ειδή­σε­ων περί στή­ρι­ξης της ΕΕ στην Ελλά­δα απέ­να­ντι στην Τουρ­κία ή ότι γαλ­λι­κές φρε­γά­τες έρχο­νται να μας «προ­στα­τέ­ψουν». Τι συμπε­ρά­σμα­τα βγαί­νουν από τη στά­ση των «συμ­μά­χων» ΗΠΑ — ΕΕ — ΝΑΤΟ;

Γ.Μ.: Η κυρί­αρ­χη προ­πα­γάν­δα κρύ­βει πως η Ελλά­δα ως τμή­μα των ιμπε­ρια­λι­στι­κών συμ­μα­χιών, σε συνερ­γα­σία π.χ. με το Ισρα­ήλ που δολο­φο­νεί τον παλαι­στι­νια­κό λαό, γίνε­ται μέρος των αντι­θέ­σε­ων και των αντα­γω­νι­σμών με βαριές συνέ­πειες για τον λαό μας.

Η πολι­τι­κή των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ είναι ισχυ­ρή πηγή προ­βλη­μά­των. Οι κινή­σεις τους στη διε­θνή σκη­νή καθο­ρί­ζο­νται από τα συμ­φέ­ρο­ντα των αμε­ρι­κα­νι­κών και Ευρω­παϊ­κών μονο­πω­λί­ων που έχουν ανε­πτυγ­μέ­νες σχέ­σεις με την Τουρ­κία και προ­σβλέ­πουν στην ενί­σχυ­σή τους.

Επι­πλέ­ον, θέλουν την Τουρ­κία στο ΝΑΤΟ και δίνουν ανταλ­λάγ­μα­τα για να απο­δυ­να­μώ­σουν τις σχέ­σεις Ρωσί­ας — Τουρ­κί­ας. Στη βάση αυτή κι ενώ κλι­μα­κώ­νε­ται η τουρ­κι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα οι φρα­στι­κές δηλώ­σεις π.χ. περί τήρη­σης του διε­θνούς δικαί­ου έχουν τυπι­κό χαρα­κτή­ρα και εξα­ε­ρώ­νο­νται για­τί την ίδια στιγ­μή πάνω και κάτω από το τρα­πέ­ζι είναι σε εξέ­λι­ξη «παζά­ρια» με την Τουρ­κία που την υπο­λο­γί­ζουν ως στρα­τη­γι­κό εταί­ρο. Πρό­κει­ται για συνη­θι­σμέ­νη πρα­κτι­κή στη διε­θνή ιμπε­ρια­λι­στι­κή σκακιέρα.

Η Γαλ­λία επι­χει­ρεί να ανα­βαθ­μί­σει τη θέση της στην Αν. Μεσό­γειο και τη Μέση Ανα­το­λή υπη­ρε­τώ­ντας τον στό­χο της ενί­σχυ­σης του αυτο­τε­λούς ρόλου της ΕΕ ένα­ντι του ΝΑΤΟ. Μέσα στις λυκο­συμ­μα­χί­ες δεν υπάρ­χει έδα­φος για πραγ­μα­τι­κές φιλί­ες και αλλη­λεγ­γύη. Κάθε από­φα­ση υπη­ρε­τεί συμ­φέ­ρο­ντα, σκο­πι­μό­τη­τες και οι ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις έχουν εκτε­θεί ανεπανόρθωτα.

Δεν ξεχνά­με! Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν δια­χρο­νι­κά εγκλη­μα­τι­κές ευθύ­νες για τη στρα­τιω­τι­κή δικτα­το­ρία στην Ελλά­δα το 1967, το πρα­ξι­κό­πη­μα και την τουρ­κι­κή εισβο­λή — κατο­χή στην Κύπρο το 1974. Η ΕΕ στή­ρι­ξε το σχέ­διο Ανάν το 2004 για τη διχο­τό­μη­ση του νησιού και τώρα δου­λεύ­ο­νται παρό­μοιες λύσεις. Η πεί­ρα ανα­δει­κνύ­ει πως παρά τις «κρι­τι­κές παρα­τη­ρή­σεις» για τις εισβο­λές της Τουρ­κί­ας στη Συρία, οι ΗΠΑ και η Ρωσία συμ­φώ­νη­σαν με τον Ερντο­γάν και οι Κούρ­δοι, ως σύμ­μα­χοι των Αμε­ρι­κα­νών, βρέ­θη­καν μόνοι τους, στο έλε­ος των εξελίξεων.

«Ο»: Η αστι­κή προ­πα­γάν­δα υπο­στη­ρί­ζει ότι για να εξα­σφα­λι­στεί η ειρή­νη στην περιο­χή θα ήταν καλύ­τε­ρο Ελλά­δα και Τουρ­κία να «κάτσουν στο τρα­πέ­ζι» της δια­πραγ­μά­τευ­σης και να λύσουν τις δια­φο­ρές τους, να συνεκ­με­ταλ­λευ­τούν τον πλού­το που υπάρ­χει. Μπο­ρεί αυτό να απο­τε­λέ­σει λύση προς όφε­λος των λαών;

Γ.Μ.: Το ΚΚΕ δίνει βάρος στην κοι­νή πάλη των λαών, είναι υπέρ των σχέ­σε­ων καλής γει­το­νί­ας και της απο­φυ­γής συγκρού­σε­ων με σεβα­σμό των συνό­ρων, των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των. Οι κυβερ­νή­σεις των δύο κρα­τών δια­πραγ­μα­τεύ­ο­νται για τα συμ­φέ­ρο­ντα των αστι­κών τάξε­ων, συμ­φω­νούν για μπίζ­νες, για κέρ­δη, αλλά παράλ­λη­λα εκδη­λώ­νο­νται αντα­γω­νι­σμοί με αιχ­μή τη γεω­στρα­τη­γι­κή τους ανα­βάθ­μι­ση. Επι­δρά ο συσχε­τι­σμός δύνα­μης. Παρ’ ότι έχουν γίνει εκα­το­ντά­δες συνα­ντή­σεις και έχουν χρη­σι­μο­ποι­η­θεί Μέτρα Οικο­δό­μη­σης Εμπι­στο­σύ­νης (ΜΟΕ), δεν μπο­ρεί να βρε­θεί λύση π.χ. για τον καθο­ρι­σμό της Υφα­λο­κρη­πί­δας στο Αιγαίο.

Στο έδα­φος αυτό, με την παρέμ­βα­ση των ΗΠΑ και της ΕΕ προ­ε­τοι­μά­ζο­νται πολύ επι­κίν­δυ­νες «λύσεις», όπως αυτή για τη συνεκ­με­τάλ­λευ­ση του Αιγαί­ου ή θαλάσ­σιων ζωνών της Αν. Μεσο­γεί­ου. Το δίλημ­μα «Συμ­βι­βα­σμός, Συνεκ­με­τάλ­λευ­ση ή Πόλε­μος» είναι ψεύ­τι­κο. Συνεκ­με­τάλ­λευ­ση σημαί­νει μοι­ρα­σιά μετα­ξύ αστι­κών τάξε­ων, με πρω­τα­γω­νι­στι­κό τον ρόλο των ενερ­γεια­κών ομί­λων, όπως της «ExxonMobil», «Total», «Eni» κ.ά, με τη σφρα­γί­δα του ισχυ­ρό­τε­ρου, ακυ­ρώ­νο­ντας κάθε περί­πτω­ση δίκαι­ης οριο­θέ­τη­σης Υφα­λο­κρη­πί­δας και ΑΟΖ κι αυτό θα ανα­πα­ρά­γει τα προβλήματα.

Το ίδιο ισχύ­ει και για το Διε­θνές Δικα­στή­ριο της Χάγης στις απο­φά­σεις του οποί­ου επι­δρούν πολι­τι­κοί γεω­στρα­τη­γι­κοί παρά­γο­ντες και παρεμ­βά­σεις. Στην περί­πτω­ση της Ελλά­δας και της Τουρ­κί­ας μπο­ρούν να εισα­χθούν στα υπό κρί­ση ζητή­μα­τα, στο «συνυ­πο­σχε­τι­κό» των δύο πλευ­ρών, διεκ­δι­κή­σεις που αμφι­σβη­τούν τα σύνο­ρα (Γκρί­ζες Ζώνες) ή παρα­βλέ­πουν τα δικαιώ­μα­τα των νησιών τα οποία είναι συνέ­χεια της ηπει­ρω­τι­κής Ελλά­δας, ανα­πό­σπα­στο μέρος της ελλη­νι­κής επικράτειας.

«Ο»: ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστι­κά κόμ­μα­τα υπο­στη­ρί­ζουν ότι όταν θίγο­νται τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα της χώρας πρέ­πει να υπάρ­χει «εθνι­κή σύμπνοια». Ποια είναι η άπο­ψη του ΚΚΕ;

Γ.Μ.: Η θέση αυτή είναι στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας για την αστι­κή τάξη και τα κόμ­μα­τα της γι’ αυτό την ανα­μα­σούν όλα τα χρό­νια. Είναι μέσο χει­ρα­γώ­γη­σης και υπο­τα­γής για­τί απο­σκο­πεί να μπει η εργα­τι­κή τάξη, τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα και τα παι­διά τους κάτω από τη σημαία των εκμε­ταλ­λευ­τών τους, να νομι­μο­ποι­ή­σει ο λαός τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές ενώ­σεις και τους σχε­δια­σμούς τους και να συρ­θεί ακό­μα και σε πολε­μι­κά σφα­γεία με «δεμέ­να τα χέρια».

Το ΚΚΕ αντι­πα­λεύ­ει αυτή τη μεθό­δευ­ση και αγω­νί­ζε­ται για την ενό­τη­τα της εργα­τι­κής τάξης, τη συμ­μα­χία της με την αγρο­τιά και τους αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νους της πόλης για να παλέ­ψουν συντο­νι­σμέ­να σε όλες τις συν­θή­κες κατά του κοι­νού τους αντι­πά­λου, ενά­ντια στο κεφά­λαιο και την εξου­σία του.

Να πού­με κάτι ακό­μα. Τα αστι­κά κόμ­μα­τα μιλούν συχνά για «κυριαρ­χία» αλλά επι­με­λώς κάνουν τη βρώ­μι­κη δου­λειά. Πρό­σφα­τα στην ανα­θε­ώ­ρη­ση του συντάγ­μα­τος συμ­φώ­νη­σαν με άρθρα που εκχω­ρούν κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα σε ξένα κέντρα (ΝΑΤΟ, ΕΕ), για τη διά­θε­ση εγκα­τα­στά­σε­ων και τη διέ­λευ­ση ιμπε­ρια­λι­στι­κών στρα­τευ­μά­των από την Ελλά­δα κ.ά.

«Ο»: Από την άλλη υπάρ­χουν δυνά­μεις που δηλώ­νουν «αρι­στε­ρές» που ονο­μά­ζουν εθνι­κι­σμό την πάλη για τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα και εγκα­λούν το ΚΚΕ για τις θέσεις του. Πως έχει το θέμα;

Γ.Μ.: Το ΚΚΕ έχει ολο­κλη­ρω­μέ­νες θέσεις και δυνά­μεις που του δίνουν το πλε­ο­νέ­κτη­μα να πρω­τα­γω­νι­στεί καθη­με­ρι­νά στη πάλη για τα εργα­τι­κά — λαϊ­κά προ­βλή­μα­τα, κατά των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων, για το ξήλω­μα των στρα­τιω­τι­κών βάσε­ων, την απο­δέ­σμευ­ση από τις λυκο­συμ­μα­χί­ες, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Το κόμ­μα μας συγκε­ντρώ­νει την προ­σο­χή του στην οργά­νω­ση και την προ­ε­τοι­μα­σία της εργα­τι­κής τάξης, των λαϊ­κών στρω­μά­των για την ανα­τρο­πή της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας. Από αυτή τη σκο­πιά οξύ­νει την αντι­πα­ρά­θε­ση με αστι­κές και οπορ­του­νι­στι­κές θέσεις, με τον εθνι­κι­σμό και τον κοσμο­πο­λι­τι­σμό του κεφαλαίου.

Συκο­φα­ντι­κές από­πει­ρες που προ­σπα­θούν να λερώ­σουν το κόμ­μα μας με βρο­μιές περί εθνι­κι­σμού είναι ανυ­πό­στα­τες και απο­πνέ­ουν την αντί-ΚΚΕ εμπά­θεια των ηγε­σιών αυτών των ομά­δων που είναι απο­σπα­σμέ­νες από την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και προ­σπα­θούν με ψευ­το-επα­να­στα­τι­κά συν­θή­μα­τα να επι­ζή­σουν, υπο­τι­μώ­ντας τη νοη­μο­σύ­νη των μελών τους.

Η ταξι­κή πάλη είναι σύν­θε­τη και η απο­σπα­σμα­τι­κή ανά­λυ­ση οδη­γεί σε αδιέ­ξο­δα. Για­τί στον αντα­γω­νι­σμό των αστι­κών τάξε­ων πρέ­πει να δια­κρί­νεις κινή­σεις που οξύ­νουν προ­βλή­μα­τα και προ­κα­λούν κιν­δύ­νους για πολε­μι­κές συγκρού­σεις, ώστε να προ­ε­τοι­μά­ζε­ται έγκαι­ρα ο λαός, να παρεμ­βαί­νει και να υπε­ρα­σπί­ζε­ται τα δικά του συμ­φέ­ρο­ντα σε όλες τις συνθήκες.

Η εργα­τι­κή τάξη, οι λαϊ­κές δυνά­μεις και συνε­πώς το ΚΚΕ ενδια­φέ­ρο­νται για τη μη αλλα­γή των συνό­ρων, την εδα­φι­κή ακε­ραιό­τη­τα της χώρας στην οποία ζει και αγω­νί­ζε­ται ο λαός μας. Η εργα­τι­κή τάξη έχει τη δική της πατρί­δα. Τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα δεν είναι «χωρά­φι» της αστι­κής τάξης. Η εργα­τι­κή τάξη, τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα έχουν λόγο και το ΚΚΕ δίνει την ανα­γκαία προ­σο­χή στις θαλάσ­σιες ζώνες που δικαιού­ται η χώρα για­τί παλεύ­ει να γίνουν πραγ­μα­τι­κά περιου­σία του λαού, να τις εκμε­ταλ­λευ­τεί προς όφε­λος του, σε συνερ­γα­σία με άλλους λαούς.

Ο διε­θνι­σμός του ΚΚΕ έχει δοκι­μα­στεί στον αγώ­να ενός αιώ­να κι αυτό του έχει δώσει κύρος στο διε­θνές κίνη­μα. Σ’ αυτές τις αρχές στη­ρί­ζο­νται οι άρι­στες σχέ­σεις του ΚΚΕ με το ΚΚ Τουρ­κί­ας, στην αντι­πα­ρά­θε­ση με τις αστι­κές τάξεις και τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές ενώ­σεις, αξιο­ποιώ­ντας δυνα­τό­τη­τες για κοι­νή δρά­ση των ΚΚ, των λαών και των λαϊ­κών κινη­μά­των των γει­το­νι­κών χωρών.

«Ο»: Ποια στά­ση και ποιες συμ­μα­χί­ες μπο­ρούν να ανοί­ξουν τον δρό­μο για την ευη­με­ρία του ελλη­νι­κού λαού και την εξα­σφά­λι­ση σχέ­σε­ων καλής γειτονίας;

ΓΜ: Ο ελλη­νι­κός, ο τουρ­κι­κός λαός, οι λαοί της περιο­χής μπο­ρούν να ζήσουν ειρη­νι­κά και απαι­τεί­ται να δυνα­μώ­σει ο αγώ­νας για να δια­μορ­φω­θούν οι απαι­τού­με­νοι κοι­νω­νι­κοί — πολι­τι­κοί όροι, ώστε το πρό­σταγ­μα να το έχουν οι παρα­γω­γοί του πλού­του. Η εργα­τι­κή τάξη και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα απο­κτούν δύνα­μη στον βαθ­μό που αντι­στέ­κο­νται στις σει­ρή­νες των «εθνι­κών συμ­φε­ρό­ντων», δεν δεί­χνουν εμπι­στο­σύ­νη στην αστι­κή τάξη και στα κόμ­μα­τα της και υπε­ρα­σπί­ζο­νται αυτο­τε­λώς τα δικά τους συμφέροντα.

Η «ιμπε­ρια­λι­στι­κή ειρή­νη» με το πιστό­λι στον κρό­τα­φο των λαών που αξιο­ποιούν οι εκμε­ταλ­λευ­τές, γεν­νά­ει τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις για τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους και η επι­λο­γή που αντι­στοι­χεί στην κοι­νω­νι­κή πρό­ο­δο είναι να σπά­σει αυτός ο φαύ­λος κύκλος, να εξα­λει­φθούν οι αιτί­ες των πολέ­μων και των προ­βλη­μά­των που βιώ­νουν οι εργα­τι­κές — λαϊ­κές οικογένειες.

Σ’ αυτό το κρί­σι­μο ζήτη­μα απα­ντά η πολι­τι­κή πρό­τα­ση του ΚΚΕ για την ανα­σύ­ντα­ξη του εργα­τι­κού κινή­μα­τος και την κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία, για να δυνα­μώ­σει ο αντι­μο­νο­πω­λια­κός — αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κός αγώ­νας, για την εργα­τι­κή εξου­σία, τον Σοσια­λι­σμό, ώστε να καταρ­γη­θεί η εκμε­τάλ­λευ­ση, να ικα­νο­ποι­η­θούν οι σύγ­χρο­νες ανά­γκες, να τεθούν τα θεμέ­λια για την ανά­πτυ­ξη αμοι­βαία επω­φε­λών σχέ­σε­ων με άλλα κρά­τη και λαούς. Η προ­σφο­ρά της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, του Σοσια­λι­σμού, στην πάλη των λαών κατά των ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων και πολέ­μων είναι αναμ­φι­σβή­τη­της αξί­ας και δεν μπο­ρεί να δια­γρα­φεί από τα λάθη που έγι­ναν και την αντεπανάσταση.

Η καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα δεί­χνει τα δόντια της. Η ανα­γκαιό­τη­τα και επι­και­ρό­τη­τα της σοσια­λι­στι­κής κοι­νω­νί­ας προ­βάλ­λει μέσα από τις οδυ­νη­ρές συνέ­πειες που βιώ­νουν οι λαοί. Η ανη­συ­χία που προ­κα­λούν οι εξε­λί­ξεις μπο­ρεί να μετα­τρα­πεί σε ριζο­σπα­στι­κή δρά­ση με προ­ο­πτι­κή. Οι νέοι και οι νέες έχουν σημα­ντι­κή θέση σ’ αυτόν τον αγώ­να και η ΚΝΕ είναι στην πρώ­τη γραμμή.