105 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ: Οι λενινιστικές επεξεργασίες που άνοιξαν το δρόμο για τη νίκη (ΦΩΤΟ)

ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΡΩΣΙΑ6 (19) Μάρ­τη 1917

«Η τακτι­κή μας: πλή­ρης δυσπι­στία, καμία υπο­στή­ρι­ξη στη νέα κυβέρ­νη­ση, ιδιαί­τε­ρα υπο­πτευό­μα­στε τον Κέρεν­σκι, εξο­πλι­σμός του προ­λε­τα­ριά­του — μονα­δι­κή εγγύ­η­ση, άμε­σες εκλο­γές Δού­μας στην Πετρού­πο­λη, καμία προ­σέγ­γι­ση με άλλα κόμ­μα­τα. Τηλε­γρα­φή­στε το στην Πετρού­πο­λη.¹

Αυτές τις σύντο­μες οδη­γί­ες τηλε­γρά­φη­σε ο Λένιν από τη Ζυρί­χη προς τους μπολ­σε­βί­κους που ετοι­μα­ζό­ντου­σαν να περά­σουν από τη Στοκ­χόλ­μη στην επα­να­στα­τη­μέ­νη Πετρού­πο­λη λίγες μέρες μετά το ξέσπα­σμα της επα­νά­στα­σης του Φλε­βά­ρη, το γκρέ­μι­σμα του τσα­ρι­σμού και τον σχη­μα­τι­σμό στις αρχές Μάρ­τη της λεγό­με­νης Προ­σω­ρι­νής Κυβέρ­νη­σης, με επι­κε­φα­λής αρχι­κά τον πρί­γκι­πα Λβοφ και στη συνέ­χεια τον εσέ­ρο Α. Κέρενσκι.

Στις συνο­πτι­κές αυτές οδη­γί­ες βλέ­που­με ήδη να δια­τυ­πώ­νο­νται δύο βασι­κές κατευ­θύν­σεις που θα παί­ξουν κρί­σι­μο ρόλο στο δρό­μο προς τη νίκη της Οκτω­βρια­νής Επα­νά­στα­σης: Η στά­ση πλή­ρους δυσπι­στί­ας και καμί­ας υπο­στή­ρι­ξης προς την αστι­κή Προ­σω­ρι­νή Κυβέρ­νη­ση που συγκρο­τή­θη­κε και — στον αντί­πο­δα — η πλή­ρης υπο­στή­ρι­ξη στη μαζι­κή επα­να­στα­τι­κή δρά­ση του προ­λε­τα­ριά­του, που απο­τυ­πω­νό­ταν εκεί­νη την περί­ο­δο στη δρά­ση των επα­να­στα­τη­μέ­νων Σοβιέτ εργα­τών και στρατιωτών.

Οταν, στις αρχές Απρί­λη, ο Λένιν έφτα­σε στην επα­να­στα­τη­μέ­νη Πετρού­πο­λη, δια­τύ­πω­σε τις περι­βό­η­τες «Θέσεις του Απρί­λη». Οι «Θέσεις του Απρί­λη» με την ανά­λυ­ση του Λένιν και τον νέο τρό­πο τοπο­θέ­τη­σης των προ­βλη­μά­των κατέ­πλη­ξαν πολ­λούς, ακό­μη και στε­λέ­χη των μπολ­σε­βί­κων. «Να ρίξου­με ξύδι και χολή στο γλυ­κό νερά­κι της επα­να­στα­τι­κής λογο­κο­πί­ας», σημεί­ω­νε ο Λένιν χαρακτηριστικά.

Ουσια­στι­κά ο Λένιν ειση­γή­θη­κε ένα σύνο­λο θέσε­ων που απο­τε­λού­σαν πλαί­σιο για την ανα­συ­γκρό­τη­ση του επα­να­στα­τι­κού εργα­τι­κού κινή­μα­τος σε νέα βάση και δια­μόρ­φω­νε τη στρα­τη­γι­κή του Κόμ­μα­τος των Μπολ­σε­βί­κων με τη νίκη της επα­νά­στα­σης του Φλε­βά­ρη. Οι «Θέσεις του Απρί­λη» καλού­σαν σε πλή­ρη δια­χω­ρι­σμό και ανε­ξαρ­τη­σία του επα­να­στα­τι­κού εργα­τι­κού κινή­μα­τος από το παλιό οπορ­του­νι­στι­κό σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κό ρεύ­μα, σε καμία παρο­χή στή­ρι­ξης προς την Προ­σω­ρι­νή Κυβέρ­νη­ση και σε συνέ­χι­ση της επα­να­στα­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας των μαζών με στό­χο την εργα­τι­κή εξου­σία. Το καθή­κον που μπή­κε στην ημε­ρή­σια διά­τα­ξη ήταν αυτό της προ­ε­τοι­μα­σί­ας για τη σοσια­λι­στι­κή — προ­λε­τα­ρια­κή επανάσταση.

2. Η ιδιο­μορ­φία της σημε­ρι­νής στιγ­μής στη Ρωσία βρί­σκε­ται στο πέρα­σμα από το πρώ­το στά­διο της επα­νά­στα­σης που έδω­σε την εξου­σία στην αστι­κή τάξη, εξαι­τί­ας της ανε­παρ­κούς συνει­δη­τό­τη­τας και οργά­νω­σης του προ­λε­τα­ριά­του, στο δεύ­τε­ρο στά­διό της που πρέ­πει να δώσει την εξου­σία στα χέρια του προ­λε­τα­ριά­του και των φτω­χών στρω­μά­των της αγροτιάς.

Το πέρα­σμα αυτό χαρα­κτη­ρί­ζε­ται, από το ένα μέρος, από ένα μέγι­στο όριο νομι­μό­τη­τας (από όλες τις εμπό­λε­μες χώρες η Ρωσία είναι σήμε­ρα η πιο ελεύ­θε­ρη χώρα στον κόσμο), από το άλλο μέρος, από την έλλει­ψη βίας πάνω στις μάζες και, τέλος, η ανε­πί­γνω­στα καλό­πι­στη στά­ση των μαζών απέ­να­ντι στην κυβέρ­νη­ση των καπι­τα­λι­στών, των χει­ρό­τε­ρων εχθρών της ειρή­νης και του σοσιαλισμού.

Η ιδιο­μορ­φία αυτή απαι­τεί από μας ικα­νό­τη­τα προ­σαρ­μο­γής στις ιδιαί­τε­ρες συν­θή­κες της κομ­μα­τι­κής δου­λειάς μέσα στις πρω­τά­κου­στα πλα­τιές μάζες του προ­λε­τα­ριά­του, που μόλις τώρα ξύπνη­σαν στην πολι­τι­κή ζωή.

3. Καμιά υπο­στή­ρι­ξη στην Προ­σω­ρι­νή Κυβέρ­νη­ση, να εξη­γού­με ότι είναι πέρα για πέρα ψεύ­τι­κες όλες οι υπο­σχέ­σεις της, ιδιαί­τε­ρα η υπό­σχε­ση για παραί­τη­ση από τις προ­σαρ­τή­σεις. Ξεσκέ­πα­σμα, αντί της απα­ρά­δε­κτης «απαί­τη­σης» — που σπέρ­νει αυτα­πά­τες — να πάψει η κυβέρ­νη­ση αυτή, κυβέρ­νη­ση καπι­τα­λι­στών, να είναι ιμπεριαλιστική.

4. Ανα­γνώ­ρι­ση του γεγο­νό­τος ότι στα περισ­σό­τε­ρα Σοβιέτ των εργα­τών βου­λευ­τών το κόμ­μα μας είναι μειο­ψη­φία, και για την ώρα απο­τε­λεί αδύ­να­τη μειο­ψη­φία απέ­να­ντι στο συνα­σπι­σμό όλων των μικρο­α­στι­κών, οπορ­του­νι­στι­κών στοι­χεί­ων, που βρί­σκο­νται κάτω από την επιρ­ροή της αστι­κής τάξης και που διο­χε­τεύ­ουν την επιρ­ροή της στο προλεταριάτο. (…)

Να εξη­γή­σου­με στις μάζες ότι το Σοβιέτ των εργα­τών βου­λευ­τών είναι η μόνη δυνα­τή μορ­φή επα­να­στα­τι­κής κυβέρ­νη­σης και ότι γι’ αυτό, όσο η κυβέρ­νη­ση αυτή θα βρί­σκε­ται κάτω από την επιρ­ροή της αστι­κής τάξης, το καθή­κον μας μπο­ρεί να είναι μόνο η υπο­μο­νε­τι­κή, συστη­μα­τι­κή, επί­μο­νη και προ­σαρ­μο­σμέ­νη στις πρα­κτι­κές ιδιαί­τε­ρα ανά­γκες των μαζών, εξή­γη­ση των λαθών της τακτι­κής τους. (…)

Η στά­ση απέ­να­ντι στην Προ­σω­ρι­νή Κυβέρ­νη­ση και η δια­πά­λη με τη συμ­βι­βα­στι­κή πολι­τι­κή που ακο­λου­θού­σαν οι εσέ­ροι και οι μεν­σε­βί­κοι (που πλειο­ψη­φού­σαν σε εκεί­νη τη φάση στα Σοβιέτ) απο­τέ­λε­σαν κομ­βι­κά στοι­χεία στην πολι­τι­κή γραμ­μή των μπολ­σε­βί­κων όλη την περί­ο­δο μέχρι και τον Οκτώβρη.

Στις 26 του Απρί­λη η Προ­σω­ρι­νή Κυβέρ­νη­ση εξέ­δω­σε την έκκλη­ση «Για την κυβέρ­νη­ση συνα­σπι­σμού». Οι εσέ­ροι και οι μεν­σε­βί­κοι, μετά την υπο­στή­ρι­ξη που παρεί­χαν στην Προ­σω­ρι­νή Κυβέρ­νη­ση μέσω των Σοβιέτ, απο­φά­σι­σαν τελι­κά τον Μάη να μπουν στη σύν­θε­σή της ανα­λαμ­βά­νο­ντας υπουρ­γι­κές θέσεις.

Η συμ­με­το­χή στην κυβέρ­νη­ση παρου­σιά­στη­κε από τους εκπρο­σώ­πους των εσέ­ρων και των μεν­σε­βί­κων (οι οποί­οι υπεν­θυ­μί­ζου­με ότι χαρα­κτη­ρί­ζο­νταν «σοσια­λι­στι­κά» κόμ­μα­τα) ως σύμ­φω­νη με τους όρους του Συνε­δρί­ου του Αμστερ­νταμ της Β’ Διε­θνούς, που επέ­τρε­πε την είσο­δο σοσια­λι­στών σε αστι­κή κυβέρ­νη­ση σε «εξαι­ρε­τι­κές» περιπτώσεις.

Οι μπολ­σε­βί­κοι ξεσκέ­πα­σαν τον ρόλο των εσέ­ρων και των μεν­σε­βί­κων, όξυ­ναν τη δια­πά­λη και τη δια­φω­τι­στι­κή δου­λειά μέσα στην εργα­τι­κή τάξη.

Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κές απο­φά­σεις που, μέσα και από την παρέμ­βα­ση των μπολ­σε­βί­κων, πάρ­θη­καν σε διά­φο­ρα εργο­στά­σια, ξεσκε­πά­ζο­ντας τη συμ­με­το­χή των «σοσια­λι­στι­κών κομ­μά­των» στην κυβέρ­νη­ση και που απαι­τού­σαν να περά­σει η εξου­σία στα Σοβιέτ⁴:Από­φα­ση δια­μαρ­τυ­ρί­ας των εργα­τών του εργο­στα­σί­ου Τσέ­σερ ενά­ντια στο σχη­μα­τι­σμό κυβέρ­νη­σης συνασπισμού

Εμείς, οι εργά­τες του εργο­στα­σί­ου του Τσέ­σερ, θεω­ρού­με την προ­σχώ­ρη­ση των σοσια­λι­στι­κών στοι­χεί­ων στην κυβέρ­νη­ση συνα­σπι­σμού επι­ζή­μια για το προ­λε­τα­ριά­το και την αγρο­τιά, για­τί η συμ­με­το­χή σ’ αυτήν θα κατα­στεί­λει την ταξι­κή πολι­τι­κή μας και θα δυνα­μώ­σει το στρα­τό­πε­δο της αστι­κής τάξης, επιρ­ρί­πτο­ντας μέρος της ευθύ­νης, που προ­έρ­χε­ται από την εξω­τε­ρι­κή και εσω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή της αστι­κής τάξης, στο προλεταριάτο.

Από­φα­ση δια­μαρ­τυ­ρί­ας των εργα­τών των «Ενω­μέ­νων Εργο­στα­σί­ων Καλωδίων»

Εμείς, οι εργά­τες και υπάλ­λη­λοι των «Ενω­μέ­νων Εργο­στα­σί­ων Καλω­δί­ων», στη γενι­κή μας συνέ­λευ­ση στις 3 του Μάη, όπου πήραν μέρος 2.500 άτο­μα, αφού ακού­σα­με τους εκπρο­σώ­πους του Κεντρι­κού Σοβιέτ σχε­τι­κά με την επι­θυ­μία της Προ­σω­ρι­νής Κυβέρ­νη­σης και της πλειο­ψη­φί­ας του Σοβιέτ να σχη­μα­τί­σουν κυβέρ­νη­ση συνα­σπι­σμού που να έχει την εμπι­στο­σύ­νη του λαού, απο­φα­σί­σα­με να εκφρά­σου­με αρνη­τι­κή στά­ση απέ­να­ντι στην κυβέρ­νη­ση συνα­σπι­σμού, που απο­τε­λεί προ­πέ­τα­σμα. Για τις ενέρ­γειες της αστι­κής κυβέρ­νη­σης· απαι­τού­με την παρά­δο­ση της εξου­σί­ας, ολο­κλη­ρω­τι­κά, στο Σοβιέτ των εργα­τών και στρα­τιω­τών Αντιπροσώπων.

Τους μήνες που ακο­λού­θη­σαν, ο αγώ­νας ενά­ντια στην Προ­σω­ρι­νή Κυβέρ­νη­ση κλι­μα­κώ­θη­κε και πέρα­σε από διά­φο­ρες φάσεις.