11 Δεκεμβρίου 1927: Επαναστατική εξέγερση στην Καντόνα

Ενα σπου­δαίο γεγο­νός της παγκό­σμιας ιστο­ρί­ας που βοή­θη­σε στην υπο­νό­μευ­ση της μερι­κής στα­θε­ρο­ποί­η­σης του καπι­τα­λι­σμού ήταν η κινέ­ζι­κη επα­νά­στα­ση. Στην επα­νά­στα­ση αυτή πήραν μέρος οι πιο πλα­τιές λαϊ­κές μάζες. Απο­φα­σι­στι­κό ρόλο έπαι­ξε το προ­λε­τα­ριά­το. Από το 1924 η επα­νά­στα­ση πήρε τη μορ­φή εμφυ­λί­ων επα­να­στα­τι­κών πολέ­μων, που στην πορεία τους η εργα­τι­κή τάξη της Κίνας έλυ­νε με την καθο­δή­γη­ση του κομ­μου­νι­στι­κού κόμ­μα­τος προ­βλή­μα­τα αστι­κο­δη­μο­κρα­τι­κής επανάστασης.

Ο πρώ­τος επα­να­στα­τι­κός πόλε­μος έδω­σε ένα συντρι­πτι­κό χτύ­πη­μα στους μιλι­τα­ρι­στές του Βορ­ρά. Αλλά, ύστε­ρα από τα αντε­πα­να­στα­τι­κά πρα­ξι­κο­πή­μα­τα του Απρι­λί­ου — Ιου­λί­ου του 1927, τους μιλι­τα­ρι­στές αντι­κα­τέ­στη­σαν οι αντι­δρα­στι­κές δυνά­μεις του Κουό­μι­νταγκ, που επέ­βα­λαν με τη βοή­θεια του διε­θνούς ιμπε­ρια­λι­σμού στρα­τιω­τι­κή δικτα­το­ρία των μεγα­λο­α­στών και των τσιφλικάδων.

Η εργα­τι­κή τάξη και η αγρο­τιά που νική­θη­καν ύστε­ρα από την προ­δο­σία των ηγε­τών του Κουό­μι­νταγκ δεν κατα­θέ­σα­νε τα όπλα. Ενας νέος γύρος εξε­γέρ­σε­ων άρχι­σε τον Αύγου­στο του 1927. Μεγά­λο επα­να­στα­τι­κό γεγο­νός ήταν η ένο­πλη εξέ­γερ­ση στις 11 Δεκεμ­βρί­ου του 1927 τριά­ντα χιλιά­δων εργα­τών της Καντό­νας (Κουαγ­κ­τσέ­ου) που σ’ αυτούς προ­σχώ­ρη­σε και ένα μέρος από τους στρα­τιώ­τες της φρου­ράς της πόλης. Η επα­να­στα­τι­κή επι­τρο­πή που συγκρο­τή­θη­κε την ίδια μέρα με επι­κε­φα­λής το μέλος του Πολι­τι­κού Γρα­φεί­ου της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Τσαγκ Ταϊ­λέι δημο­σί­ευ­σε δια­τάγ­μα­τα για την ίδρυ­ση κινε­ζι­κού κόκ­κι­νου στρα­τού, για την κατάρ­γη­ση της τσι­φλι­κά­δι­κης γαιο­κτη­σί­ας και την ακύ­ρω­ση των αγρο­τι­κών χρε­ών, την καθιέ­ρω­ση οκτά­ω­ρης εργά­σι­μης μέρας, τη δήμευ­ση της περιου­σί­ας των ξένων εμπο­ρι­κών οίκων και τη μετα­βί­βα­σή της στην κυριό­τη­τα του κινε­ζι­κού λαού, τη μετα­στέ­γα­ση των εργα­τών από τις λασπο­κα­λύ­βες στις αστι­κές συνοι­κί­ες της πόλης και για την κατάρ­γη­ση όλων των ετε­ρο­βα­ρών συμ­φω­νιών της Κίνας με τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κράτη.

Την άλλη μέρα, στις 12 Δεκεμ­βρί­ου, αντε­πα­να­στα­τι­κές μονά­δες με την υπο­στή­ρι­ξη πολε­μι­κών πλοί­ων και πεζο­ναυ­τών των ΗΠΑ, της Αγγλί­ας, της Γαλ­λί­ας και της Ιαπω­νί­ας άρχι­σαν επί­θε­ση ενα­ντί­ον της πόλης. Ο Τσαγκ Ταϊ­λέι σκο­τώ­θη­κε. Στις 14 Δεκεμ­βρί­ου η εξέ­γερ­ση των εργα­τών είχε κατα­πνι­γεί στο αίμα. Σκο­τώ­θη­καν έξι χιλιά­δες περί­που επαναστάτες.

Το 6ο Συνέ­δριο του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Κίνας τον Ιού­λη του 1928 συνό­ψι­σε τα απο­τε­λέ­σμα­τα του πρώ­του επα­να­στα­τι­κού εμφυ­λί­ου πολέ­μου. Στις απο­φά­σεις του το συνέ­δριο τόνι­σε πως από την άπο­ψη του κοι­νω­νι­κο­οι­κο­νο­μι­κού της περιε­χο­μέ­νου η κινέ­ζι­κη επα­νά­στα­ση ήταν αστι­κο­δη­μο­κρα­τι­κή και πως γενι­κή γραμ­μή του κόμ­μα­τος στην περί­ο­δο που το πρώ­το κύμα της επα­νά­στα­σης τελεί­ω­σε με ήττα, ενώ το και­νού­ριο δεν είχε φτά­σει ακό­μη, ήταν ο αγώ­νας για τις μάζες, για την ενί­σχυ­ση του κόκ­κι­νου στρα­τού και για την ανά­πτυ­ξη της αγρο­τι­κής επα­νά­στα­σης με βάση τη δήμευ­ση της τσι­φλι­κά­δι­κης γης και το μοί­ρα­σμα τους στους αγρότες.