Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

11 Ιανουαρίου 1970: Τελειώνει ο εμφύλιος πόλεμος στη Νιγηρία

Στις 11 Γενά­ρη του 1970 τερ­μα­τί­ζε­ται ουσια­στι­κά ο εμφύ­λιος της Νιγη­ρί­ας, με την κατά­λη­ψη της «προ­σω­ρι­νής πρω­τεύ­ου­σας» της Μπιά­φρας, Ουέ­ρι, από δυνά­μεις του νιγη­ρια­νού στρα­τού. Την επο­μέ­νη, ο ασκών χρέη Προ­έ­δρου της Μπιά­φρας Φίλιπ Εφιόνγκ ανα­κοι­νώ­νει την άνευ όρων συν­θη­κο­λό­γη­ση και απευ­θύ­νει έκκλη­ση στον «ανθρω­πι­σμό και την ευσπλα­χνία» των στρα­τευ­μά­των του ισχυ­ρού άνδρα της Νιγη­ρί­ας, στρα­τη­γού Για­κού­μπου Γκο­βόν. Η Δημο­κρα­τία της Μπιά­φρας ιδρύ­θη­κε στις 30 Μάη του 1967, με την από­σχι­ση των πλού­σιων σε πετρέ­λαια νοτιο­α­να­το­λι­κών περιο­χών της Νιγη­ρί­ας. Επι­κε­φα­λής του απο­σχι­στι­κού κινή­μα­τος ήταν ο στρα­τη­γός Τσουκ­βου­ε­μέ­κα Ογιούκ­βου. Το νεό­τευ­κτο κρά­τος υπο­στη­ρί­χτη­κε αμέ­σως υλι­κά και στρα­τιω­τι­κά από τις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες, τη Γαλ­λία και το Βατι­κα­νό. Στην ουσία, επρό­κει­το για ένα κρά­τος — δημιούρ­γη­μα των πολυ­ε­θνι­κών πετρε­λαϊ­κών επι­χει­ρή­σε­ων, οι οποί­ες είχαν ως στό­χο τους τα πλού­σια κοι­τά­σμα­τα της περιοχής.

Στην αρχή επι­χει­ρή­θη­κε να δοθεί θρη­σκευ­τι­κός χαρα­κτή­ρας στο απο­σχι­στι­κό κίνη­μα της Μπιά­φρας, αφού στην περιο­χή εκεί­νη ζού­σε η φυλή Ιμπος, τα μέλη της οποί­ας ήταν στην πλειο­ψη­φία τους χρι­στια­νοί. Στη Βόρεια Νιγη­ρία, η πλειο­ψη­φία των κατοί­κων ήταν μουσουλμάνοι.

Αμέ­σως μετά την από­σχι­ση, άρχι­σε ο εμφύ­λιος πόλε­μος που διήρ­κε­σε σχε­δόν τρία χρό­νια και έμει­νε στην ιστο­ρία όχι μόνο εξαι­τί­ας του μεγά­λου αριθ­μού των νεκρών μετα­ξύ των αντι­μα­χο­μέ­νων, αλλά κυρί­ως για τον αριθ­μό των αμά­χων (στην πλειο­ψη­φία τους μικρά παι­διά) που πέθα­ναν από την πεί­να. Οι φωτο­γρα­φί­ες των ζωντα­νών — νεκρών παι­διών της Μπιά­φρας, με τις πρη­σμέ­νες κοι­λιές από την αβι­τα­μί­νω­ση και την πεί­να σφρά­γι­σαν εφιαλ­τι­κά το τέλος της δεκα­ε­τί­ας του ’60 και τις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του ’70. Εγι­ναν τα σύμ­βο­λα της αμεί­λι­κτης μοί­ρας της μαύ­ρης Αφρι­κής ως λεί­ας και θύμα­τος των ορέ­ξε­ων των μεγά­λων δυνάμεων.

Το 1968 άρχι­σε μια μεγά­λη επι­χεί­ρη­ση ανθρω­πι­στι­κής βοή­θειας με την οποία απο­τρά­πη­κε η ακό­μη μεγα­λύ­τε­ρη τρα­γω­δία. Μετα­φέρ­θη­καν 80.000 τόνοι τρο­φί­μων και φαρ­μά­κων. Για τη μετα­φο­ρά τους πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν 28.000 πτή­σεις, ενώ 27 πιλό­τοι αερο­πλά­νων που μετέ­φε­ραν τρό­φι­μα και φάρ­μα­κα έχα­σαν τη ζωή τους από τα πυρά των αντιμαχομένων.

Σύμ­φω­να με νορ­βη­γι­κές πηγές, τα θύμα­τα αυτού του πολέ­μου υπο­λο­γί­ζο­νται σε πάνω από δύο εκα­τομ­μύ­ρια νεκρούς. Από αυτούς ενά­μι­σι εκα­τομ­μύ­ριο ήταν οι άμα­χοι και κυρί­ως τα παιδιά.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο