Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

12 Αυγούστου 1976: Η σφαγή στο Ταλ Ζαατάρ

Καλο­καί­ρι του 1976. Κορυ­φώ­νε­ται η κρί­ση στο Λίβα­νο. Στη σύγκρου­ση μετα­ξύ των αρι­στε­ρών μου­σουλ­μά­νων και των χρι­στια­νών φαλαγ­γι­τών, που έχει στοι­χί­σει ήδη αρκε­τές χιλιά­δες νεκρούς, επεμ­βαί­νει η Συρία. Οι Παλαι­στί­νιοι που είναι εγκα­τα­στη­μέ­νοι στο Λίβα­νο (περί­που 300.000 υπο­λο­γί­ζο­νταν από τον ΟΗΕ) και πολε­μούν στο πλευ­ρό των αρι­στε­ρών μου­σουλ­μά­νων βρί­σκο­νται τώρα στο στό­χα­στρο όχι μόνο των φαλαγ­γι­τών αλλά και του συρια­κού στρα­τού, που εισέ­βα­λε στο Λίβα­νο την 1η Ιού­νη. Σύμ­βο­λο της παλαι­στι­νια­κής αντί­στα­σης ανα­δει­κνύ­ε­ται το στρα­τό­πε­δο προ­σφύ­γων Ταλ Ζαα­τάρ στα προ­ά­στια της Βηρυτού.

Η παρου­σία των Σύρων στο λιβα­νι­κό έδα­φος δίνει στους χρι­στια­νούς φαλαγ­γί­τες το πρά­σι­νο φως για να «σβή­σουν από το χάρ­τη» το Ταλ Ζαα­τάρ. Το παλαι­στι­νια­κό στρα­τό­πε­δο πέφτει στα χέρια των δεξιών φαλαγ­γι­τών στις 12 του Αυγού­στου μετά από μια δίω­ρη τελι­κή έφο­δο και μετά μια επί­μο­νη πολιορ­κία επτά βδο­μά­δων. Το Ταλ Ζαα­τάρ, που στην αρχή της πολιορ­κί­ας του φιλο­ξε­νού­σε 30.000 Παλαι­στί­νιους, βρί­σκε­ται σε στρα­τη­γι­κής σημα­σί­ας θέση, σε ένα λόφο από όπου ελέγ­χε­ται μεγά­λο μέρος του ανα­το­λι­κού τμή­μα­τος της Βηρυ­τού, το οποίο κατέ­χε­ται από τους χριστιανούς.

Την επό­με­νη μέρα ο Ζαν Χέφλιν­γκερ, επι­κε­φα­λής της απο­στο­λής του Ερυ­θρού Σταυ­ρού στη Βηρυ­τό, δηλώ­νει ότι οι φαλαγ­γί­τες χρη­σι­μο­ποί­η­σαν μπουλ­ντό­ζες για να θάψουν τα πτώ­μα­τα που ήταν δια­σπαρ­μέ­να στο στρα­τό­πε­δο. Η Οργά­νω­ση για την Απε­λευ­θέ­ρω­ση της Παλαι­στί­νης (PLO) καταγ­γέλ­λει ότι μόνο κατά τη διάρ­κεια του τελευ­ταί­ου 24ωρου πριν την πτώ­ση του στρα­το­πέ­δου σκο­τώ­θη­καν 3.000 Παλαι­στί­νιοι. Μέχρι την τελι­κή έφο­δο των φαλαγ­γι­τών εκα­το­ντά­δες έγκλει­στοι του στρα­το­πέ­δου εκτε­λού­νται εν ψυχρώ, ανά­με­σά τους και 60 νοσο­κό­μοι του στρατοπέδου.

Η πτώ­ση του ηρω­ι­κού Ταλ Ζαα­τάρ, που συγκλο­νί­ζει τη διε­θνή κοι­νή γνώ­μη, σημα­το­δο­τεί τον ντε φάκτο δια­χω­ρι­σμό του Λιβά­νου. Από δω και μπρος οι χρι­στια­νοί, έχο­ντας στο πλευ­ρό τους τους Σύρους, θα έχουν την πρω­το­βου­λία των κινή­σε­ων. Ο Σύρος Πρό­ε­δρος Ασαντ δίνει δια­τα­γή για την εξα­φά­νι­ση όλων των μου­σουλ­μα­νι­κών θυλά­κων αντί­στα­σης στο Λίβα­νο. Οι Παλαι­στί­νιοι περιέρ­χο­νται σε ιδιαί­τε­ρα δει­νή θέση.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο