Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«12 νεκροί/ 66 εκατομμύρια τραυματίες»

Τρα­γού­δι αφιε­ρω­μέ­νο στους δολο­φο­νη­μέ­νους συντά­κτες της Charlie Hebdo

Σήκω ξανά Charlie
Μέσα σ’ αυτή την Κόλαση
Θα πιού­με μαζί ένα ποτήρι
Είμα­στε όλοι αδέλφια

Σήκω και πάλι Charlie
Μπο­ρού­με να γελά­με με τα πάντα
Ακό­μη και με τους τρελούς
Θα πεθά­νου­με όρθιοι

Σήκω και πάλι χωρίς κλά­ψες Charlie
Τίπο­τα δεν άλλαξε
Όλα άλλαξαν
Ή μήπως το αντίθετο;

12 νεκροί
66 εκα­τομ­μύ­ρια τραυματίες
Θα ‘πρε­πε κανείς να είναι φτιαγ­μέ­νος από πέτρα
Για να μην πληγωθεί

Αν δεν γρά­φεις εσύ πια
Αν δεν σκι­τσά­ρεις εσύ πια
Ποιος θα το κάνει
Αντί για σένα;

Είμαι το Charlie
Είμαι ολό­κλη­ρη η Γαλλία
Δεν έχω πια σύνορα
Κανέ­νας δεν με απαγορεύει

Είμαι ένα λου­λού­δι στην κάν­νη ενός όπλου
Είμαι ένας ανυπότακτος
Δεν θα σωπά­σω ποτέ
Ακό­μη και θαμ­μέ­νος δυο μέτρα κάτω απ’ τη γη

Κανείς ποτέ δεν θα με ξεχάσει
Και τι θα μπο­ρού­σες άλλω­στε να κάνεις
Απέ­να­ντι στη βαρ­βα­ρό­τη­τά τους;

Αν δεν γρά­φεις εσύ πια
Αν δεν σκι­τσά­ρεις εσύ πια
Ποιος θα το κάνει
Αντί για σένα;

(Από­δο­ση των στί­χων στα ελλη­νι­κά: Νίκος Ζαρταμόπουλος)

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο