Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

12 Οκτωβρίου 1944: Η καρδιά της Αθήνας χτυπά ελεύθερα

Απε­λευ­θέ­ρω­ση της Αθή­νας: Ημέ­ρα, Πέμ­πτη, 12 Οκτώ­βρη 1944 . Οι Γερ­μα­νοί υπο­χω­ρούν. Η Αθή­να ελευ­θε­ρώ­νε­ται. Στις 9.45 υπο­στέλ­λε­ται από την Ακρό­πο­λη το σύμ­βο­λο του κατα­κτη­τή, η σβά­στι­κα. Από νωρίς το πρωί της ίδιας μέρας κι ενώ ακό­μα οι κατα­κτη­τές δεν έχουν προ­λά­βει να αδειά­σουν το Μέγα­ρο του Μετο­χι­κού Ταμεί­ου Στρα­τού, όπου στέ­γα­ζαν το στρα­τη­γείο τους στο κέντρο της πόλης, χιλιά­δες λαού άρχι­σαν να ξεχύ­νο­νται στους δρό­μους. Από τις λαϊ­κές συνοι­κί­ες, τους τόπους δου­λιάς, κύμα­τα ανθρώ­πων συγκλί­νουν στο κέντρο της πρω­τεύ­ου­σας, όπου και το επί­κε­ντρο των πανηγυρισμών.

Η μεγά­λη νύχτα,που κρά­τη­σε 1.264 μερό­νυ­χτα, τελεί­ω­σε, αν και η χαρά της απε­λευ­θέ­ρω­σης κρά­τη­σε για λίγο. Η νύχτα της Κατο­χής άφη­σε πίσω της θανά­τους, πεί­να, ομα­δι­κές εκτε­λέ­σεις, βασα­νι­στή­ρια, πυρ­πο­λή­σεις ολό­κλη­ρων χωριών, τρό­μο και βία. Ο ελλη­νι­κός λαός, ο λαός της Αθή­νας , στά­θη­κε με ψηλά το κεφά­λι. Αντι­στά­θη­κε με κάθε μέσον. Στην Αθή­να έγι­ναν οι πρώ­τες δια­δη­λώ­σεις στην κατα­κτη­μέ­νη Ευρώ­πη ενά­ντια στους Ναζί. Ο λαός της Αθή­νας κατά­φε­ρε, προ­τάσ­σο­ντας τα στή­θη του στις κάν­νες των πολυ­βό­λων των κατα­κτη­τών, να μην επι­στρα­τευ­τεί ούτε ένας Ελλη­νας για να πολε­μή­σει στο ανα­το­λι­κό μέτω­πο, ενά­ντια στη Σοβιε­τι­κή Ενω­ση. Η Εθνι­κή Αντίσταση,το ΕΑΜ, έγρα­ψε λαμπρές σελί­δες δόξας.

Το ΚΚΕ ήταν η ραχο­κο­κα­λιά, η πολι­τι­κή και ιδε­ο­λο­γι­κή καθο­δή­γη­ση, η πηγή έμπνευ­σης του μεγά­λου εθνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κού κινή­μα­τος, του ΕΑΜ.Πάνω από 2 εκα­τομ­μύ­ρια ήταν τα μέλη του ΕΑΜ το δεύ­τε­ρο εξά­μη­νο του 1944 . Γύρω στις 130 χιλιά­δες ήταν η δύνα­μη του τακτι­κού και του εφε­δρι­κού ΕΛΑΣ,ενώ τα μέλη της ΕΠΟΝ έφθα­ναν τις 700 χιλιά­δες. Το ΚΚΕ κατόρ­θω­σε να οργα­νώ­σει όλο αυτό το κίνη­μα και να φθά­σει το ίδιο να αριθ­μεί 400 χιλιά­δες μέλη.

Η 12 Οκτώ­βρη 1944 ‚όμως, μέρα της απε­λευ­θέ­ρω­σης ήταν και η απαρ­χή μιας νέας τρα­γω­δί­ας για τον ελλη­νι­κό λαό. Μια νέα κατο­χή άρχι­σε να επι­βάλ­λε­ται. Η αγγλι­κή και στη συνέ­χεια αμερικανική.Εκεί στην ίδια πλα­τεία του γιορ­τα­σμού της απε­λευ­θέ­ρω­σης , στην Πλα­τεία Συντάγ­μα­τος, 50 μέρες μετά, στις 3 Δεκέμ­βρη 1944 ‚ο λαός δέχτη­κε την ένο­πλη δολο­φο­νι­κή επί­θε­ση από τους Αγγλους και την αστυ­νο­μία της κυβέρ­νη­σης του τοπο­τη­ρη­τή τους Γ. Παπαν­δρέ­ου. Ετσι άρχι­σε ο μεγά­λος Δεκέμ­βρης του ’44. Η μεγά­λη μάχη της Αθή­νας ‚ενά­ντια στους νέους κατα­κτη­τές και τους εντο­λο­δό­χους τους που κρά­τη­σε 33 ολό­κλη­ρες μέρες. Με αερο­πλά­να, με πυρο­βό­λα από πολε­μι­κά πλοία, με κανό­νια που έστη­σαν ακό­μα και πάνω στην Ακρό­πο­λη οι Αγγλοι και οι συνερ­γά­τες τους προ­σπά­θη­σαν να κάμ­ψουν το αδού­λω­το φρό­νη­μα του λαού της Αθήνας .

Η νέα αυτή κατο­χή ποτέ δεν τερ­μα­τί­στη­κε. Σήμε­ρα ο ελλη­νι­κός λαός υφί­στα­ται μια ιδιό­τυ­πη κατοχή,αυτή της “νέας τάξης πραγ­μά­των” του αμε­ρι­κα­νο­να­τοϊ­κού ιμπεριαλισμού.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο