Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

130 χρόνια από τη γέννηση του Τσάρλι Τσάπλιν: Το έργο του, η ζωή του, τα πολιτικά του μηνύματα

Αυτό μπο­ρού­σε να το κατα­φέ­ρει μόνο ο Τσάρ­λι Τσά­πλιν. Την ίδια στιγ­μή που δακρύ­ζεις μπο­ρείς να πέσεις και από την καρέ­κλα από τα γέλια. Και μάλι­στα σε συν­δυα­σμό με τις σκέ­ψεις που σου βάζει κάθε του πλά­νο, κάθε μήνυ­μα που εκπέ­μπει, κοφτε­ρό σαν λεπί­δι, τις περισ­σό­τε­ρες φορές καθα­ρά πολι­τι­κό ή κοι­νω­νι­κό. Έχει τέτοια η δύνα­μη ο κινη­μα­το­γρά­φος του Τσά­πλιν, που αν οι ται­νί­ες του έμπαι­ναν στο δημο­τι­κό σχο­λείο θα είχα­με έναν καλύ­τε­ρο κόσμο, πολύ μακριά από την αγριό­τη­τα, την απαν­θρω­πιά, τον κυνι­σμό, τη θρη­σκευ­τι­κή προ­σή­λω­ση στο χρή­μα και την ισχύ.

Μιλού­σε πάντα στην καρδιά

Όμως θα χωρού­σε σήμε­ρα στο θέα­μα ένας Τσά­πλιν; Ένας δημιουρ­γός που μιλά απευ­θεί­ας στην καρ­διά των ανθρώ­πων και με τέτοια διεισ­δυ­τι­κό­τη­τα και απή­χη­ση. Δύσκο­λο, καθώς οι μηχα­νι­σμοί εξου­σί­ας και χει­ρα­γώ­γη­σης, η γιγα­ντιαία επι­δρο­μή επι­κοι­νω­νιο­λό­γων, που εργά­ζο­νται πυρε­τω­δώς για τα αφε­ντι­κά τους, η οργου­ε­λι­κής έμπνευ­σης πλύ­ση εγκε­φά­λου από τις οθό­νες και τα ΜΜΕ ίσως να τον πέτα­γαν δίπλα στους Γουάιν­στιν, ή και δίπλα σε ύπο­πτους για τα πολι­τι­κά τους φρο­νή­μα­τα και «τρο­μο­κρά­τες», που βρί­σκο­νται απέ­να­ντι σε κάθε μορ­φή εξου­σί­ας και αμφι­σβη­τούν το δυτι­κό τρό­πο ζωής, την απλη­στία της αγο­ράς, τις στρα­τιω­τι­κές επεμ­βά­σεις στο όνο­μα της «ελευ­θε­ρί­ας» και τους αόρα­τους θεσμούς, που έρχο­νται να «ρυθ­μί­σουν» την ελευ­θε­ρία και την αυτο­διά­θε­ση των λαών.

Πηγή: Δημό­σια σελί­δα ΑΠΕ

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο