14 Δεκεμβρίου 1822 Η Ιερά Συμμαχία καταδικάζει την Ελληνική Επανάσταση, θεωρώντας τη διακήρυξή της αυθάδη και αδεξία

Στις 26 Σεπτέμ­βρη 1815 υπο­γρά­φε­ται στο Παρί­σι η Πρά­ξη της Ιεράς Συμ­μα­χί­ας. Την πρά­ξη υπο­γρά­φουν ο τσά­ρος της Ρωσί­ας Αλέ­ξαν­δρος ο Α‘, ο αυτο­κρά­το­ρας της Αυστρί­ας Φρα­γκί­σκος ο Α‘ και ο βασι­λιάς της Πρω­σί­ας Φρει­δε­ρί­κος Γου­λιέλ­μος ο Γ‘. Στις 19 Νοέμ­βρη 1815 στην Ιερά Συμ­μα­χία προ­σχώ­ρη­σε και ο βασι­λιάς της Γαλ­λί­ας Λου­δο­βί­κος ο ΙΗ’ και κατό­πιν η πλειο­ψη­φία των μοναρ­χών της Ευρώ­πης. Η Μεγά­λη Βρε­τα­νία, αν και δε συμ­με­τεί­χε στη Συμ­μα­χία υπο­στή­ρι­ζε την πολι­τι­κή της σε μια σει­ρά ζητή­μα­τα και συμ­με­τεί­χε δρα­στή­ρια στα συνέ­δριά της.

Η Ιερά Συμ­μα­χία των Ευρω­παί­ων μοναρ­χών πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε μετά την κατάρ­ρευ­ση της αυτο­κρα­το­ρί­ας του Ναπο­λέ­ο­ντα, με σκο­πό την πάλη κατά του επα­να­στα­τι­κού και εθνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κού κινή­μα­τος και τη δια­σφά­λι­ση του απα­ρα­βί­α­στου των συνό­ρων που χαρά­χτη­καν από το Συνέ­δριο της Βιέννης.

Το Νοέμ­βριο του 1820 στο Συνέ­δριο της Ιεράς Συμ­μα­χί­ας η Ρωσία, η Πρω­σία και η Αυστρία υπέ­γρα­ψαν πρω­τό­κολ­λο, που δια­κή­ρυσ­σε το δικαί­ω­μά τους να επεμ­βαί­νουν στρα­τιω­τι­κά σε τρί­τες χώρες, με σκο­πό την αντι­με­τώ­πι­ση των επα­να­στα­τι­κών κινημάτων.

Στο πλαί­σιο αυτών των απο­φά­σε­ων, η Αυστρία κατέ­πνι­ξε την επα­νά­στα­ση στη Νεά­πο­λη της Ιτα­λί­ας και την επα­νά­στα­ση του Πιε­μό­ντε το 1821. Στο Συνέ­δριο της Βερό­νας (1822) κατα­δι­κά­στη­κε η επα­νά­στα­ση στην Ελλά­δα κατά της τουρ­κι­κής κυριαρ­χί­ας. Οι εκπρό­σω­ποι της Συμ­μα­χί­ας αρνή­θη­καν να δεχτούν την ελλη­νι­κή αντι­προ­σω­πεία που είχε πάει στη Βερό­να, για να ζητή­σει βοή­θεια. Την επι­τρο­πή απο­τε­λού­σαν οι Παλαιών Πατρών Γερ­μα­νός, Γεώρ­γιος Μαυ­ρο­μι­χά­λης, Ανδρέ­ας Μετα­ξάς και ο φιλέλ­λη­νας Γάλ­λος πλοί­αρ­χος Ζουρ­ντέν, η οποία θα επι­χει­ρού­σε να παρου­σιά­σει στη Βερό­να τις θέσεις των επα­να­στα­τη­μέ­νων Ελλήνων

Τα επα­να­στα­τι­κά και απε­λευ­θε­ρω­τι­κά κινή­μα­τα συνέ­χι­ζαν να ανα­πτύσ­σο­νται σε πεί­σμα όλων των προ­σπα­θειών των Ευρω­παί­ων μοναρ­χών να εμπο­δί­σουν αυτή την ανά­πτυ­ξη. Το 1825 έγι­νε στη Ρωσία το κίνη­μα των Δεκεμ­βρι­στών, το 1830 ξέσπα­σαν επα­να­στά­σεις στη Γαλ­λία και το Βέλ­γιο και άρχι­σε η εξέ­γερ­ση κατά του τσα­ρι­σμού στην Πολω­νία. Αυτές οι εξε­λί­ξεις κατά­φε­ραν βαριά πλήγ­μα­τα στην ίδια την ύπαρ­ξη της Ιεράς Συμ­μα­χί­ας. Ετσι το Συνέ­δριο της Βερό­νας 9από τις 20 Οκτω­βρί­ου έως και τις 14 Δεκεμ­βρί­ου 1814) ήταν και το τελευ­ταίο. Οι αντι­θέ­σεις που ξέσπα­σαν μετα­ξύ των συμ­μά­χων μεγά­λω­σαν και οι προ­σπά­θειας που έγι­ναν για την ανα­σύ­στα­ση της Συμ­μα­χί­ας απέτυχαν.