Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Αφγανιστάν: ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» προκάλυμμα για τις απανταχού αμερικανοΝΑΤΟικές επεμβάσεις

Η «επόμενη μέρα»

Το ιμπε­ρια­λι­στι­κό έγκλη­μα που συνε­χί­ζε­ται στο Αφγα­νι­στάν επι­τα­χύ­νει διερ­γα­σί­ες στο έδα­φος των αντα­γω­νι­σμών που οξύ­νο­νται ανά­με­σα στα ισχυ­ρό­τε­ρα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα και κρά­τη. Ενα ακό­μα σκο­τει­νό κεφά­λαιο ανοί­γε­ται για τους λαούς της περιο­χής, πρώ­τα απ’ όλα για τον αφγα­νι­κό, που συνε­χί­ζει να ζει στον πόλε­μο και την εξα­θλί­ω­ση, με τους Ταλι­μπάν να δια­δέ­χο­νται τα αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κά στρα­τεύ­μα­τα, που αιμα­το­κύ­λη­σαν τη χώρα για μια εικοσαετία.

Η προ­σπά­θεια να «ξεπλυ­θεί» η ιμπε­ρια­λι­στι­κή επέμ­βα­ση, κάτω από τον τίτλο «η απο­τυ­χία της Δύσης να απο­κα­τα­στή­σει τη δημο­κρα­τία στο Αφγα­νι­στάν», είναι χυδαία και φανε­ρώ­νει ότι ο «πόλε­μος κατά της τρο­μο­κρα­τί­ας» παρα­μέ­νει προ­κά­λυμ­μα για τις αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κές επεμ­βά­σεις που έγι­ναν και εκεί­νες που θα γίνουν.

Άλλω­στε, η από­φα­ση των ΗΠΑ για απο­χώ­ρη­ση από το Αφγα­νι­στάν ήταν προει­λημ­μέ­νη και μετα­το­πί­ζει το κέντρο βάρους της αντι­πα­ρά­θε­σης με την Κίνα στην περιο­χή του Ινδο-Ειρη­νι­κού, όπου ενι­σχύ­ουν και στρα­τιω­τι­κά την παρου­σία τους, σε συνερ­γα­σία με Ινδία, Ιαπω­νία και Αυστρα­λία, το λεγό­με­νο «ασια­τι­κό ΝΑΤΟ».

Η «επό­με­νη μέρα» τούς βρί­σκει όλους να παίρ­νουν θέση απέ­να­ντι στη νέα κατά­στα­ση που δια­μορ­φώ­νει η ανα­διά­τα­ξη των ευρω­α­τλα­ντι­κών δυνά­με­ων, με τα «από­νε­ρα» να γίνο­νται τώρα πιο φανε­ρά στην περιο­χή και στη χώρα μας.

  • Για παρά­δειγ­μα, η ΕΕ επι­τα­χύ­νει τη συγκρό­τη­ση ετοι­μο­πό­λε­μων μονά­δων του Ευρω­στρα­τού, διεκ­δι­κώ­ντας ανα­βαθ­μι­σμέ­νο ρόλο στις εξε­λί­ξεις, για λογα­ρια­σμό των μονο­πω­λια­κών της ομίλων.
  • Επε­κτεί­νει την Κοι­νή Πολι­τι­κή Ασφά­λειας και Αμυ­νας, με συμ­με­το­χή και της Ελλά­δας, προ­ε­τοι­μά­ζο­ντας νέες επεμ­βά­σεις στα «ανοι­χτά μέτω­πα» των ανταγωνισμών.
  • Ανα­βαθ­μί­ζε­ται ταυ­τό­χρο­να ο ρόλος των ΝΑΤΟι­κών περι­φε­ρεια­κών «συνερ­γα­σιών» ως εμπρο­σθο­φυ­λα­κής του ευρω­α­τλα­ντι­κού σχεδιασμού.
  • Η συμ­με­το­χή της Ελλά­δας σ’ αυτόν, με ανα­βάθ­μι­ση της ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κής «στρα­τη­γι­κής συνερ­γα­σί­ας» και των «τρι­με­ρών» με το Ισρα­ήλ, τα κρά­τη του Κόλ­που και άλλους, είναι από­δει­ξη ότι η ιμπε­ρια­λι­στι­κή εμπλο­κή βαθαί­νει επικίνδυνα.
  • Με τη συναί­νε­ση των κομ­μά­των του «ευρω­α­τλα­ντι­κού τόξου» και σε συνέ­χεια όλων των προη­γού­με­νων, η κυβέρ­νη­ση ανα­λαμ­βά­νει επι­κίν­δυ­νες απο­στο­λές, που «κου­μπώ­νουν» με τα συμ­φέ­ρο­ντα της αστι­κής τάξης, ενώ οξύ­νε­ται ο αντα­γω­νι­σμός και με τη «σύμ­μα­χο» Τουρκία.

Η κυβέρ­νη­ση, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστι­κά κόμ­μα­τα χύνουν κρο­κο­δεί­λια δάκρυα για τον αφγα­νι­κό λαό και τους πρό­σφυ­γες, την ίδια ώρα που καλούν την ΕΕ «να ανα­λά­βει ενερ­γό­τε­ρο ρόλο στις περι­φε­ρεια­κές κρί­σεις» και πρω­το­στα­τούν για την υλο­ποί­η­ση των ευρω­α­τλα­ντι­κών σχε­δί­ων στην περιοχή.

  • Βάζουν πλά­τη σ’ έναν νέο γύρο εξο­πλι­σμών και επεμ­βά­σε­ων, με τη συμ­με­το­χή και της Ελλά­δας, που ευθύ­νο­νται και για την έξαρ­ση του Προσφυγικού.
  • Προ­πα­γαν­δί­ζουν με θρά­σος ότι η ενερ­γό­τε­ρη εμπλο­κή στα ευρω­α­τλα­ντι­κά σχέ­δια είναι «εγγύ­η­ση» για την «ασφά­λεια» και τη «στα­θε­ρό­τη­τα» της περιο­χής, όταν μπρο­στά στα μάτια του ο λαός δια­πι­στώ­νει το ακρι­βώς αντίθετο.

Ποια «ασφά­λεια» και «στα­θε­ρό­τη­τα» κέρ­δι­σαν οι λαοί σε Αφγα­νι­στάν, Συρία, Λιβύη, Ιράκ, από τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο και την ειρή­νη με το πιστό­λι στον κρόταφο;

Καθη­συ­χά­ζουν για «ήρε­μα νερά» στις ελλη­νο­τουρ­κι­κές σχέ­σεις, όταν στο παρα­σκή­νιο και με ΝΑΤΟι­κό «καπέ­λο» συνε­χί­ζε­ται το παζά­ρι για διευ­θε­τή­σεις στην περιο­χή, που γίνο­νται ακό­μα πιο σύν­θε­τες και επι­κίν­δυ­νες για τους λαούς κάτω από το φως των ραγδαί­ων εξελίξεων.

Οι σκη­νές με χιλιά­δες κόσμου να συνω­στί­ζο­νται μπρο­στά από τις ρόδες των αερο­πλά­νων στο αερο­δρό­μιο της Καμπούλ, με μανά­δες να απο­χω­ρί­ζο­νται τα παι­διά τους για να τα σώσουν και Αφγα­νούς να κρέ­μο­νται σαν τα τσα­μπιά από τα φτε­ρά των μετα­γω­γι­κών, ανα­ζη­τώ­ντας δρό­μο δια­φυ­γής, είναι η άλλη όψη της ιμπε­ρια­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας που έζη­σε ο λαός αυτής της πολύ­πα­θης χώρας από το 2001, όταν έγι­νε στό­χος της «αντι­τρο­μο­κρα­τι­κής» επέμ­βα­σης των ΗΠΑ και των «πρό­θυ­μων» συμ­μά­χων τους.

Εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες είναι οι πρό­σφυ­γες την τελευ­ταία αυτή εικο­σα­ε­τία, πολ­λοί απ’ αυτούς και στη χώρα μας.

Οι ευθύ­νες όλων δια­χρο­νι­κά των κυβερ­νή­σε­ων και των κομ­μά­των που στη­ρί­ζουν τα ευρω­α­τλα­ντι­κά σχέ­δια, είτε ως κυβέρ­νη­ση είτε ως αντι­πο­λί­τευ­ση, ούτε παρα­γρά­φο­νται ούτε μπο­ρούν να κρυφτούν.

Και η μεγαλύτερη αλληλεγγύη στον αφγανικό και στους άλλους λαούς είναι να δυναμώσει η πάλη σε κάθε χώρα — και στη χώρα μας — ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις, ενάντια στο ίδιο το σύστημα που γεννά πολέμους, φτώχεια, προσφυγιά.

ℹ️  Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από τη στή­λη “Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ” του σημε­ρι­νού Ριζο­σπά­στη

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο