16 Μαΐου 1944: Ξεκινά η Σύσκεψη του Λιβάνου

Ξεκι­νά η Σύσκε­ψη του Λιβά­νου (17–20/5/1944), που έλη­ξε με την υπο­γρα­φή της ομώ­νυ­μης Συμ­φω­νί­ας. Σε αυτή μετεί­χαν αντι­προ­σω­πεί­ες της ΠΕΕΑ, του ΕΑΜ, του ΚΚΕ, του ΕΛΑΣ, του ΕΔΕΣ, των Εθνι­κών Δυνα­μι­κών Οργα­νώ­σε­ων, της ΕΚΚΑ, του Λαϊ­κού Κόμ­μα­τος, του Εθνι­κού Λαϊ­κού Κόμ­μα­τος, του Αγρο­τι­κού Κόμ­μα­τος, του Προ­ο­δευ­τι­κού Κόμ­μα­τος, καθώς και της κυβέρ­νη­σης του Καΐ­ρου με επι­κε­φα­λής τον ίδιο τον Πρω­θυ­πουρ­γό Γ. Παπανδρέου.

Μετα­ξύ άλλων, η Συμ­φω­νία που κατέ­λη­ξε η Σύσκε­ψη προ­έ­βλε­πε την ενο­ποί­η­ση και υπα­γω­γή όλων των αντάρ­τι­κων σωμά­των της Ελεύ­θε­ρης Ελλά­δας στην Κυβέρ­νη­ση Εθνι­κής Ενό­τη­τας που συγκρο­τή­θη­κε υπό τον Γ. Παπαν­δρέ­ου (και στην οποία το ΕΑΜ μετεί­χε με 6 υπουρ­γούς και υφυ­πουρ­γούς). Η Σύσκε­ψη κατα­δί­κα­σε επί­σης το κίνη­μα της Μέσης Ανατολής.

Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ χαρα­κτή­ρι­σε ως απα­ρά­δε­κτες τις υπο­χω­ρή­σεις της αντι­προ­σω­πεί­ας στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις, για­τί είχε παρα­βεί τις γρα­πτές εντο­λές, οι οποί­ες της είχαν δοθεί. Κατά της Συμ­φω­νί­ας του Λιβά­νου τάχθη­κε επί­σης αρχι­κά και το Εθνι­κό Συμ­βού­λιο στις Κορυ­σχά­δες. Ωστό­σο, μετά από ένα μεγά­λο χρο­νι­κό διά­στη­μα δια­βου­λεύ­σε­ων και αντι­πα­ρα­θέ­σε­ων η Συμ­φω­νία εγκρί­θη­κε τελι­κά από την ΚΕ του ΚΚΕ, που συνήλ­θε στις 2–3/8/1944 όπως και η ΚΕ του ΕΑΜ (15/8/1944).

Ο Λίβα­νος απο­τε­λού­σε τη βάση της αστι­κής πολι­τι­κής απέ­να­ντι στο λαϊ­κό κίνη­μα, το ΚΚΕ, που συνε­χί­στη­κε με την Καζέρ­τα και τον Δεκέμ­βρη του 1944. Στις Συμ­φω­νί­ες του Λιβά­νου και της Καζέρ­τας, το ΚΚΕ συμ­με­τεί­χε στο όνο­μα της «εθνι­κής ενό­τη­τας». Έτσι, δεν αξιο­ποι­ή­θη­κε το γεγο­νός ότι ο λαός ήταν ένο­πλος, ενώ είχαν δια­μορ­φω­θεί φύτρα εξου­σί­ας (λαϊ­κή αυτο­διοί­κη­ση, δικαιο­σύ­νη, παι­δεία, κ.α.), που θα μπο­ρού­σαν αν εξε­λι­χθούν σε πυρή­νες της επα­να­στα­τι­κής δρά­σης για την καθο­λι­κή σύγκρου­ση, με στό­χο την κατά­κτη­ση της εργα­τι­κής εξουσίας.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης