Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

17 Ιουλίου 1453: Το τέλος του «Εκατονταετούς πολέμου»

Στις 17 Ιού­λη του 1453 τα γαλ­λι­κά στρα­τεύ­μα­τα κατα­τρο­πώ­νουν τον αγγλι­κό στρα­τό στη μάχη στο Κοτι­γιόν. Με τη μάχη αυτή τελειώ­νει ουσια­στι­κά ο «Εκα­το­ντα­ε­τής πόλε­μος». Η τυπι­κή λήξη του έρχε­ται στις 19 Οκτώ­βρη του 1453 με τη συν­θη­κο­λό­γη­ση των Αγγλων στο Μπορντό.
Ο «Εκα­το­ντα­ε­τής πόλε­μος» έγι­νε μετα­ξύ της Γαλ­λί­ας και της Αγγλί­ας και διήρ­κε­σε από το 1337 έως το 1453. Κύριες αιτί­ες ήταν η επι­δί­ω­ξη της Γαλ­λί­ας να εκδιώ­ξει τους Αγγλους από την Ακουι­τα­νία, αλλά και η επι­δί­ω­ξη της Αγγλί­ας να καταρ­γή­σει την υπο­τέ­λεια της Γουιέ­νης από τη Γαλ­λία και να πετύ­χει την επι­στρο­φή της Νορ­μαν­δί­ας, του Ανζού και άλλων περιο­χών. Και τα δύο κρά­τη επι­δί­ω­καν την κυριαρ­χία στην πλού­σια περιο­χή της Φλάνδρας.

Το φθι­νό­πω­ρο του 1337 άρχι­σε η αγγλι­κή επί­θε­ση στην Πικαρ­δία. Στην πρώ­τη φάση του πολέ­μου τα αγγλι­κά στρα­τεύ­μα­τα δε συνά­ντη­σαν μεγά­λη αντί­στα­ση. Το 1356 ο γαλ­λι­κός στρα­τός υπέ­στη πανω­λε­θρία στη μάχη του Πουα­τιέ, όπου συνε­λή­φθη από τους Αγγλους και ο βασι­λιάς της Γαλ­λί­ας Ιωάν­νης Β‘.

Στο διά­στη­μα 1348–1349 η επι­δη­μία της πανώ­λης είχε ως απο­τέ­λε­σμα το θάνα­το του 1/3 του πλη­θυ­σμού της Γαλ­λί­ας. Η στρα­τιω­τι­κή ήττα, η οικο­νο­μι­κή κατα­στρο­φή και η αύξη­ση της φορο­λο­γί­ας οδή­γη­σαν στην εξέ­γερ­ση του παρι­σι­νού λαού και των Γάλ­λων χωρι­κών. Η γαλ­λι­κή κυβέρ­νη­ση υπο­χρε­ώ­θη­κε να υπο­γρά­ψει, το 1360, την επα­χθή Συν­θή­κη ανα­κω­χής του Μπρετινί.

Κατά τη διάρ­κεια της ανα­κω­χής ανα­συ­γκρο­τή­θη­κε ο γαλ­λι­κός στρα­τός και είχε τις πρώ­τες του επι­τυ­χί­ες. Ωστό­σο, με νέα επί­θε­ση τα στρα­τεύ­μα­τα της Αγγλί­ας πετυ­χαί­νουν συντρι­πτι­κή νίκη και υπο­χρε­ώ­νουν τη γαλ­λι­κή κυβέρ­νη­ση σε συν­θη­κο­λό­γη­ση και μια ταπει­νω­τι­κή συμ­φω­νία το 1420.

Οι Αγγλοι προ­χώ­ρη­σαν σε λεη­λα­σί­ες και κάθε είδους ακρό­τη­τες εις βάρος των Γάλ­λων αγρο­τών. Σε λίγο άρχι­σε το αντάρ­τι­κο κατά των κατα­κτη­τών. Επι­κε­φα­λής των εξε­γερ­μέ­νων ήταν η Ζαν ντ’ Αρκ και η εξέ­γερ­ση στρε­φό­ταν τόσο κατά των Αγγλων κατα­κτη­τών, όσο και κατά των ντό­πιων φεου­δαρ­χών. Από το 1429 η κατά­στα­ση αλλά­ζει άρδην και ο γαλ­λι­κός στρα­τός πετυ­χαί­νει συνε­χείς νίκες και συντρι­πτι­κά πλήγ­μα­τα κατά των Αγγλων. Η επι­κρά­τη­ση της Γαλ­λί­ας ολο­κλη­ρώ­θη­κε το 1453.

Ο «Εκα­το­ντα­ε­τής πόλε­μος» στοί­χι­σε πολ­λές θυσί­ες στο γαλ­λι­κό λαό, προ­ξέ­νη­σε ζημιές στην οικο­νο­μία της χώρας, καθυ­στέ­ρη­σε εν μέρει τη δια­δι­κα­σία της συγκέ­ντρω­σης του γαλ­λι­κού κρά­τους, όμως στο τελευ­ταίο στά­διο συνέ­βα­λε στην ανά­πτυ­ξη της εθνι­κής συνεί­δη­σης. Στην Αγγλία αυτός ο πόλε­μος εδραί­ω­σε προ­σω­ρι­νά την πολι­τι­κή επιρ­ροή της φεου­δαρ­χι­κής αρι­στο­κρα­τί­ας και των ιπποτών.

Πηγή Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο