18 πρώην πρόεδροι και πρωθυπουργοί ζητούν από τον Μπάιντεν να σταματήσει το εμπάργκο και τις επιθέσεις εναντίον του νησιού της Επανάστασης

Με την ευκαι­ρία της 22^ης Διε­θνούς Συνά­ντη­σης των Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομ­μά­των στην Αβά­να, όπου συζη­τή­θη­κε και το θέμα του εμπάρ­γκο –αλλά και γενι­κό­τε­ρα έχου­με ανα­πτύ­ξει πολ­λές –τις κυριό­τε­ρες πιστεύ­ου­με πλευ­ρές του ζητήματος.

Παρα­θέ­του­με –χωρίς σχο­λια­σμό και ένα σημε­ρι­νό δημο­σί­ευ­μα, με την ευκαι­ρία και της συζή­τη­σης στον ΟΗΕ στις 3 Νοεμ­βρί­ου, όπου με 185 ψήφους υπέρ του ψηφί­σμα­τος που παρου­σί­α­σε η Κού­βα κατά του οικο­νο­μι­κού, εμπο­ρι­κού και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κού απο­κλει­σμού των ΗΠΑ κατά του νησιού της επα­νά­στα­σης, ο κόσμος συμ­φώ­νη­σε με το λαό της Κού­βας καταγ­γέλ­λο­ντας για τρια­κο­στή φορά αυτήν την πολι­τι­κή.

Η διε­θνής κοι­νό­τη­τα κάνει γνω­στή στις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες τη στα­θε­ρή αντί­θε­σή της στην επι­θε­τι­κή και μονο­με­ρή πολι­τι­κή με την οποία υπο­νο­μεύ­ει το δικαί­ω­μα της Κού­βας στην ανά­πτυ­ξη. Ενώ στα Ηνω­μέ­να Έθνη, για άλλη μια φορά, κάνει γνω­στή στις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες τη σθε­να­ρή αντί­θε­σή της στην επι­θε­τι­κή και μονο­με­ρή πολι­τι­κή με την οποία υπο­νο­μεύ­ει το δικαί­ω­μα της Κού­βας στην ανά­πτυ­ξη, είδε το φως μια επι­στο­λή προς τον Joe Biden, υπο­γε­γραμ­μέ­νη από 18 (πρώ­ην) προ­έ­δρους της Λατι­νι­κής Αμερικής.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Ο γραμ­μα­τέ­ας της ΚΕ του ΚΚ Κού­βας και Πρό­ε­δρος της Δημο­κρα­τί­ας, Miguel Díaz-Canel Bermúdez, ευχα­ρί­στη­σε «βαθιά» γι αυτή την πρω­το­βου­λία, την οποία περιέ­γρα­ψε στο Twitter ως «μια πρά­ξη φιλί­ας και ειλι­κρί­νειας που συγκι­νεί τον κου­βα­νι­κό λαό.

Στην επι­στο­λή ζητούν την άρση του γενο­κτό­νου οικο­νο­μι­κού, εμπο­ρι­κού και χρη­μα­το­οι­κο­νο­μι­κού απο­κλει­σμού –εμπάρ­γκο, κατά του νησιού και εκφρά­ζουν τη βαθιά «ανη­συ­χία τους για την επί ξηρού ακμής που περ­νά σήμε­ρα ο κου­βα­νι­κός λαός, ο οποί­ος υπο­φέ­ρει από τις τερά­στιες δυσκο­λί­ες στον εφο­δια­σμό με φάρ­μα­κα, άφι­ξη ανθρω­πι­στι­κής βοή­θειας, περιο­ρι­σμούς που επι­βάλ­λο­νται στις χρη­μα­το­οι­κο­νο­μι­κές υπη­ρε­σί­ες, άφι­ξη του­ρι­στών και επεν­δύ­σεις τρί­των. Όλα τα παρα­πά­νω επι­δει­νώ­θη­καν από το πέρα­σμα του πρό­σφα­του τυφώ­να Ίαν και τις κατα­στρο­φι­κές επι­πτώ­σεις του στο νησί.

Προ­σθέ­το­ντας ότι, για αυτούς τους λόγους, η Κού­βα πρέ­πει επί­σης να δια­γρα­φεί από τη λίστα των χωρών που υπο­στη­ρί­ζουν την τρο­μο­κρα­τία και να επι­στρέ­ψει στην ανά­πτυ­ξη με το «σχέ­διο εξο­μά­λυν­σης» που συμ­φώ­νη­σε –αλλά δεν εφάρ­μο­σε η κυβέρ­νη­ση Μπα­ράκ Ομπά­μα το 2014, όταν ο Μπάι­ντεν ήταν αντιπρόεδρος.

Ανα­φέ­ρει ότι οι περιο­ρι­σμοί στα ταξί­δια, τα εμβά­σμα­τα και οι δωρε­ές από τις ΗΠΑ έχουν επι­ζή­μιες συνέ­πειες για τους Κουβανο_αμερικανούς πολί­τες που στε­ρού­νται το δικαί­ω­μα να επι­σκέ­πτο­νται τους συγ­γε­νείς τους.

Επι­ση­μαί­νε­ται επί­σης τότε που ο πρώ­ην πρό­ε­δρος Μπα­ράκ Ομπά­μα αμφι­σβή­τη­σε τον ανα­χρο­νι­σμό των κυρώ­σε­ων κατά της Κού­βας και ζητού­σε πορεία προς ένα «ξεπά­γω­μα», με πλή­ρη απο­κα­τά­στα­ση των διπλω­μα­τι­κών σχέ­σε­ων, που όμως δεν το έκανε.

«Εσείς, κύριε Πρό­ε­δρε (σσ. Μπάι­ντεν), ήσα­σταν μέρος τότε (σσ. επί Ομπά­μα, ως αντι­πρό­ε­δρος) αυτού του δια­λό­γου που άνοι­ξε ένα καλό κεφά­λαιο στις σχέ­σεις εδώ στη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή. Ως εκ τού­του, γνω­ρί­ζε­τε τη λεπτή κατά­στα­ση όσο λίγοι άλλοι και έχε­τε την πολι­τι­κή εξου­σία για να προ­ω­θε­τε την άρση του εμπάρ­γκο», πρόσθεσαν.

Η επι­στο­λή υπο­γρά­φε­ται από –ακο­λου­θούν τα ονόματα

…στο μικροσκόπιο

Η πρώ­ην πρό­ε­δρος Ντίλ­μα Ρού­σεφ (Dilma Rousseff σσ. σοσιαλ­δη­μο­κρά­τισ­σα ‑Βρα­ζι­λία στε­νή συνερ­γά­της –τότε και τώρα του Λούλα),

Χοσέ Πέπε Μου­χί­κα (σσ. José Pepe Mujica –Ουρου­γουάη, γνω­στός ως El Pepe αγρό­της, γνω­στός για τον ταπει­νό τρό­πο ζωής του, στο παρελ­θόν του ως αντάρ­της των Του­πα­μά­ρος φυλα­κι­σμέ­νος για 12 χρό­νια κατά τη διάρ­κεια της Δικτα­το­ρί­ας τις 10ετίες 1970 και 1980, μετέ­πει­τα μέλος του «αρι­στε­ρού» ετε­ρό­κλη­του συνα­σπι­σμού Frente Amplio = Διευ­ρυ­μέ­νο Μέτωπο)

Ερνέ­στο Σάμπερ (σσ. Ernesto Samper Pizano Κολομ­βια­νό «μπου­μπού­κι», μέλος μεγα­λο­α­στι­κής \ αρι­στο­κρα­τι­κής οικο­γέ­νειας πρό­ε­δρος 1994–1998, εκπρο­σω­πώ­ντας το Partido Liberal Colombiano ‑Φιλε­λεύ­θε­ρο Κόμ­μα και ‑2014\2017 την UNASUR βλ. και Ριζο­σπά­στης)

Χουάν Μανου­έλ Σάντος (σσ. Κολομ­βία Juan Manuel Santos, δημο­σιο­γρά­φος, οικο­νο­μο­λό­γος, πρό­ε­δρος 2010–2018, από τους ιδρυ­τές και ιστο­ρι­κό στέ­λε­χος ‑στην συντη­ρη­τι­κή φρά­ξια, του Σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος Εθνι­κής Ενό­τη­τας (Partido Social de Unidad Nacional), Άλβα­ρο Ουρί­μπε ή Partido de «la U»)

Έβο Μορά­λες (σσ. Βολι­βία –γνω­στός σοσιαλδημοκράτης),

Μαρ­τίν Τορί­γιος (σς. Martín Erasto Torrijos Espino ‑Πανα­μάς γιος του στρα­τη­γού Omar Torrijos Herrera, με πτυ­χία στις ΗΠΑ … γενι­κός διευ­θυ­ντής, 1988–1992 στην McDonald’s Corporation του Σικά­γουοι­κο­νο­μι­κός σύμ­βου­λος διε­θνών οίκων σε θέμα­τα επι­κοι­νω­νί­ας, κατα­σκευών, αγρο-εξα­γω­γών και στη ναυ­τι­λια­κή βιο­μη­χα­νία. μέλος της Λέσχης της Μαδρί­της κλπ. κλπ. επι­κε­φα­λής της συμ­μα­χί­ας Patria Nueva — μια ένω­ση σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κών, σοσιαλ(;;)χριστιανών και φιλε­λεύ­θε­ρων κομμάτων),

Ραφα­έλ Κορέα (Εκουα­δόρ σσ. Rafael Vicente Correa Delgado, πρό­ε­δρος της χώρας Ιση­με­ρι­νό από το 2007 ως το 2017 επι­κε­φα­λής του φιλε­λεύ­θε­ρου κόμ­μα­τος Alianza PAIS ‑Patria Altiva i Soberana, τεχνο­κρά­της με μάστερ στα Οικο­νο­μι­κά από  πανε­πι­στή­μιο , στο Βέλ­γιο και 2^ο στο Ιλι­νόις των ΗΠΑ και μετά διδακτορικό),

Vinicio Cerezo (Γουα­τε­μά­λα σσ. πρό­ε­δρος επι­κε­φα­λής του ιστο­ρι­κού χρι­στα­νο­δη­μο­κρα­τι­κού DCG — Democracia Cristiana Guatemalteca, μέλους της Χρι­στια­νο­δη­μο­κρα­τι­κής Διε­θνούς –αυτο­δια­λύ­θη­κε το 2008, μέχρι σήμε­ρα, το μακρο­βιό­τε­ρο πολι­τι­κό κόμ­μα στην ιστο­ρία της χώρας)

Leonel Fernández (σσ. Leonel Antonio Fernández Reyna, από τη Δομι­νι­κα­νή Δημο­κρα­τία πρό­ε­δρος 1996–2000 και 2004—2012, με το «κεντρο­α­ρι­στε­ρό» Partido de la Liberación Dominicana. Από τον Ιανουά­ριο του 2016 είναι πρό­ε­δρος του Ιδρύ­μα­τος EU-LAC, ΕΕ – Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής και Καραϊβικής),

Keith Mitchell (Γρε­νά­δα σσ. ο μακρο­βιό­τε­ρος στην ιστο­ρία της ‑για περισ­σό­τε­ρα από 22 χρό­νια. Αυτή τη στιγ­μή είναι αρχη­γός του συντη­ρη­τι­κού νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρο «οικο­νο­μι­κό» Νέο Εθνι­κό Κόμ­μα Nuevo Partido Nacional NNP),

Kenny Davis Anthony (σσ. Saint Lucia, επι­κε­φα­λής του Partido Laborista — Εργα­τι­κό Κόμ­μα καθα­ρής σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κής ιδε­ο­λο­γί­ας. Ενη­με­ρώ­νου­με όσους δεν γνω­ρί­ζουν την ύπαρ­ξη της Αγί­ας, πως πρό­κει­ται για μικρή –τυπι­κά ανε­ξάρ­τη­τη χώρα που βρί­σκε­ται βόρεια της Βενε­ζου­έ­λας και νότια της Μαρ­τι­νί­κας, στην  Καραϊ­βι­κής με επι­φά­νεια  616km² ‑προς σύγκρι­ση η Ρόδος είναι 1.400).

David Granger (στρα­τιω­τι­κός της Γουιά­να εκπαι­δευ­μέ­νος σε Νιγη­ρία, Βρα­ζι­λία Αγγλία κλπ. πρό­ε­δρος το 2015.),

Moses Nagamootoo (Γουιά­να, πρω­θυ­πουρ­γός στην ίδια περί­ο­δο με τον David Granger),

Donald Rabindranauth Ramotar (Ντό­ναλντ Ράμο­ταρ επί­σης από τη Γουιά­να και υπη­ρέ­τη­σε ως πρό­ε­δρος 2011–2015, ΓΓ του σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού αρι­στε­ρού λαϊ­κί­στι­κου Λαϊ­κού Προ­ο­δευ­τι­κού Κόμ­μα­τος με ολί­γη κοι­νω­νι­κή δικαιο­σύ­νη, Μαρ­ξι­σμό-Λενι­νι­σμό –αλλά χωρίς παρεμ­βα­τι­σμούς, με πλου­ρα­λι­σμό και αρι­στε­ρές εθνι­κι­στι­κές ρίζες, +

Percival James Patterson (ένας ακό­μη από Τζα­μάι­κα, πρω­θυ­πουρ­γός 1992–2006, ο πρώ­τος Αφρο-από­γο­νος που κατεί­χε αυτή τη θέση στην ιστο­ρία της Τζα­μάι­κα. Ακο­λού­θη­σε αρι­στε­ρή πολι­τι­κή, επι­κρί­νο­ντας τις ενέρ­γειες του Τζορτζ Μπους στην Αϊτή …απέ­λα­ση του προ­έ­δρου της χώρας Ζαν-Μπερ­τράν Αρι­στίντ \ βλ. Κρί­ση Αϊτή 2004. Ο Πάτερ­σον κατά­φε­ρε να κάνει την Τζα­μάι­κα την πρώ­τη χώρα της Καραϊ­βι­κής που υπέ­γρα­ψε ενερ­γεια­κή συμ­φω­νία Petrocaribe που προ­ώ­θη­σε Ούγκο Τσά­βες. Ανή­κει στο Partido Nacional del Pueblo Λαϊ­κό Εθνι­κό Κόμ­μα (PNP) που αυτο­χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται ως σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κό και σοσιαλ­φι­λε­λεύ­θε­ρο. Ανε­νερ­γός πολι­τι­κά από το 2006

Said Musa (σσ. Σαΐντ Μιού­σα δικη­γό­ρος από την Μπε­λίζ πρώ­ην Βρε­τα­νι­κή Ονδού­ρα — πρω­θυ­πουρ­γός 1998–2008, με το Ενω­μέ­νο Κόμ­μα του Λαού. Η οικο­γέ­νειά του είναι παλαι­στι­νια­κής κατα­γω­γής. Σπού­δα­σε Νομι­κή στο Μάν­τσε­στερ, το 1967 άσκη­σε το επάγ­γελ­μα και εντά­χθη­κε στο Parti uni du peuple στο σοσιαλ­δη­μο­τι­κό \ χρι­στια­νο­δη­μο­κρα­τι­κό με εθνι­κι­στι­κές ανταύ­γιες Κόμ­μα Λαϊ­κής Ένω­σης – περ­νώ­ντας από πολ­λά αξιώ­μα­τα …Υπουρ­γός Οικο­νο­μι­κής Ανά­πτυ­ξης, Εξω­τε­ρι­κών, Παι­δεί­ας κλπ από το 1989 έως το 1993, ενώ συμ­με­τεί­χε στη συγ­γρα­φή του πρώ­του Συντάγ­μα­τος της χώρας. Το 1996 έγι­νε αρχη­γός του PUP και κέρ­δι­σε τις εκλογές

Winston Baldwin Spencer (Αντί­γκουα & Μπαρ­μπού­ντα πρω­θυ­πουρ­γός της νησιω­τι­κής χώρας από το 2004 ως το 2014. Έκα­νε ανώ­τε­ρες σπου­δές σε Αγγλία, Νορ­βη­γία και Κανα­δά και πολύ νέος εντά­χθη­κε στο Εργα­τι­κό Κόμ­μα. Το 1992 δια­δρα­μά­τι­σε σημαί­νο­ντα ρόλο στην ίδρυ­ση του Ενω­μέ­νου Προ­ο­δευ­τι­κού Κόμ­μα­τος, ενώ νωρί­τε­ρα ήταν ηγέ­της του Ενω­μέ­νου Εθνι­κού Δημο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος και σύντο­μα έγι­νε αρχη­γός του νεο­συ­στα­θέ­ντος UPP. Ως αρχη­γός της Αντι­πο­λί­τευ­σης, οργά­νω­σε δια­δη­λώ­σεις και έκα­νε ο ίδιος απερ­γία πεί­νας για να υπο­στη­ρί­ξει την ανά­γκη να γίνουν αλλα­γές στο εκλο­γι­κό σύστη­μα, έπει­τα από τη διε­ξα­γω­γή των αμφι­λε­γό­με­νων εκλο­γών του 1999. Το 2014, απώ­λε­σε την εξου­σία, με απο­τέ­λε­σμα να παραι­τη­θεί ο ίδιος ενώ στις πρό­ω­ρες εκλο­γές του 2018 το κόμ­μα του κέρ­δι­σε μόλις μία έδρα και ο ίδιος δεν εξε­λέ­γη ούτε βου­λευ­τής) τέλος…

Dean Barrow (επι­κε­φα­λής του κεντρο­δε­ξιού \ συντη­ρη­τι­κού Partido Democrático Unido ‑Ενω­μέ­νο Δημο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος στο Μπε­λίζ αυτή τη στιγ­μή στην αντι­πο­λί­τευ­ση. Με δοσμέ­νο τον δικομ­μα­τι­σμό που επι­κρα­τεί στη χώρα, είναι ένα από τα κυρί­αρ­χα μαζί με το Partido Popular Unido ‑Ενω­μέ­νο Λαϊ­κό Κόμ­μα. Έχει κερ­δί­σει τις εκλο­γές του 2008, 2012 και 2015.

Κώστας Καρυω­τά­κης ΑΠΑΝΤΑ μια άλλη ανάγνωση