Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

18/4/1944: Η ανασυγκρότηση της ΠΕΕΑ και το Διάγγελμα της

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας // 

Στις 10 Μάρ­τη 1944 συγκρο­τή­θη­κε στη Βίνια­νη Ευρυ­τα­νί­ας η Πολι­τι­κή Επι­τρο­πή Εθνι­κής Απε­λευ­θέ­ρω­σης (ΠΕΕΑ), η οποία απο­τε­λού­νταν από τους Ευρι­πί­δη Μπα­κιρ­τζή (πρό­ε­δρο), Μανώ­λη Μάντα­κα, Γιώρ­γη Σιά­ντο, Ηλία Τσι­ρι­μώ­κο και Κώστα Γαβριηλίδη.

Στις 18 Απρί­λη 1944 η ΠΕΕΑ, έχο­ντας διευ­ρυ­μέ­νη σύν­θε­ση, ανα­σχη­μα­τί­στη­κε και κατέ­νει­με ως εξής τις αρμο­διό­τη­τές της:

Αλέ­ξαν­δρος Σβώ­λος, καθη­γη­τής Πανε­πι­στη­μί­ου Αθη­νών, Πρό­ε­δρος της ΠΕΕΑ και γραμ­μα­τέ­ας των Εξω­τε­ρι­κών, της Παι­δεί­ας, των Θρη­σκευ­μά­των και της Λαϊ­κής Δια­φώ­τι­σης. Ευρυ­πί­δης Μπα­κιρ­τζής, αντι­πρό­ε­δρος της ΠΕΕΑ και γραμ­μα­τέ­ας Επι­σι­τι­σμού. Ηλί­ας Τσι­ρι­μώ­κος, γραμ­μα­τέ­ας της Δικαιο­σύ­νης. Γιώρ­γης Σιά­ντος, γραμ­μα­τέ­ας των Εσω­τε­ρι­κών. Εμμα­νου­ήλ Μάντα­κας, γραμ­μα­τέ­ας των Στρα­τιω­τι­κών. Νικό­λα­ος Ασκού­τσης, γραμ­μα­τέ­ας της Συγκοι­νω­νί­ας. Άγγε­λος Αγγε­λό­που­λος, καθη­γη­τής Πανε­πι­στη­μί­ου Αθη­νών, γραμ­μα­τέ­ας των Οικο­νο­μι­κών. Πέτρος Κόκ­κα­λης, καθη­γη­τής Πανε­πι­στη­μί­ου Αθη­νών, γραμ­μα­τέ­ας της Κοι­νω­νι­κής Πρό­νοιας. Κώστας Γαβρι­η­λί­δης, γραμ­μα­τέ­ας της Γεωρ­γί­ας. Στα­μά­της Χατζή­μπε­ης, γραμ­μα­τέ­ας της Εθνι­κής Οικονομίας.

Στις 19 Απρι­λί­ου 1944 δημο­σιεύ­ε­ται το νέο διάγ­γελ­μα της που γίνε­ται εμφα­νές από το περιε­χό­με­νο της ότι στην ουσία γινό­ταν από την πλευ­ρά των ΚΚΕ-ΕΑΜ ένας αγώ­νας δρό­μου για την προ­σέλ­κυ­ση αστι­κών δυνά­με­ων, μέσω μιας σει­ρά υπο­χω­ρή­σε­ων, θεω­ρώ­ντας ότι έτσι θα πίε­ζαν την κυβέρ­νη­ση του Καΐ­ρου και θα δια­πραγ­μα­τεύ­ο­νταν από καλύ­τε­ρες θέσεις κάτι που τελι­κά απο­δεί­χτη­κε βαθιά λαθε­μέ­νο. Παρου­σιά­ζου­με στη συνέ­χεια ολό­κλη­ρο το Διάγγελμα.

Ολό­κλη­ρο το διάγ­γελ­μα της ανα­συ­γκρο­τη­μέ­νης ΠΕΕΑ

«Έλλη­νες και Ελληνίδες

Η Πολι­τι­κή Επι­τρο­πή Εθνι­κής Απε­λευ­θέ­ρω­σης που ήταν το απα­ραί­τη­το όργα­νο για τον εθνι­κός αγώ­να και για την πολι­τι­κή διοί­κη­ση των ελευ­θέ­ρων περιο­χών και που έκα­νε ως τώρα έργο αξιό­λο­γο, απο­χτά­ει μια πολύ πλα­τύ­τε­ρη βάση για να συνε­χί­σει την προ­γραμ­μα­τι­κή της δρά­ση της. Ελλη­νες με διά­φο­ρες πολι­τι­κές πεποι­θή­σεις θέλη­σαν, ανε­βαί­νο­ντας στα ελεύ­θε­ρα και δοξα­σμέ­να βου­νά της Ελλά­δας, να πραγ­μα­το­ποι­ή­σουν με έργα και όχι λόγια την εθνι­κήν ενό­τη­τα ενα­ντί­ον του εχθρού, για να ενι­σχύ­σουν τον απε­λευ­θε­ρω­τι­κόν αγώ­να του Λαού και να συντε­λέ­σουν όσο μπο­ρούν στον τελι­κό σκο­πό ενός γενι­κούς εθνι­κού συνα­σπι­σμού με ενιαία κυβέρ­νη­ση, μ’ ενω­μέ­νο στρα­τό και ενω­μέ­νον ολό­κλη­ρο το Λαό και για να επι­διώ­ξουν την προ­πα­ρα­σκευή μιας ομα­λής εισό­δου στον ελεύ­θε­ρο πολι­τι­κό βίο. Έτσι ενω­θή­κα­με όλοι με την κοι­νή πεποί­θη­ση πώς έχου­με καθή­κον όχι μόνο να συνε­χί­σου­με στο πλευ­ρό των Συμ­μά­χων τον αγώ­να για την απε­λευ­θέ­ρω­ση της Ελλά­δας από τους Γερ­μα­νούς και τους Βουλ­γά­ρους, μα και να ζητή­σω­με με κάθε προ­σπά­θεια την πλή­ρη εθνι­κή μας ενό­τη­τα και ακό­μα να στα­θού­με εμείς πλάι στο λαό για να μπο­ρέ­σει να λύσει μόνο με την κυρί­αρ­χη θέλη­σή του, τα ζητή­μα­τα του, χωρίς πρα­ξι­κο­πή­μα­τα, χωρίς δικτα­το­ρί­ες, χωρίς τη βία προ­σώ­πων ή ομά­δων. Το καθή­κον μας αυτό θα το κάνω­με αδια­φο­ρώ­ντας για κάθε μας θυσία.

Η Επι­τρο­πή ανα­συ­γκρο­τη­μέ­νη στέλ­νει το θερ­μό­τε­ρο της χαι­ρε­τι­σμό στις μαχό­με­νες δυνά­μεις του ΕΛΑΣ που δοξά­ζει τα όπλα μας και δεί­χτη­κε άξιος της ευγνω­μο­σύ­νης του Έθνους. Χαι­ρε­τί­ζει τις ένο­πλες Ελλη­νι­κές αδελ­φι­κές δυνά­μεις της Μέσης Ανα­το­λής, καθώς και τις πατριω­τι­κές Οργα­νώ­σεις της Αιγύ­πτου που επι­διώ­κουν τον ίδιο με μας ενω­τι­κό σκοπό.

Σκύ­βου­με ευλα­βι­κά μπρο­στά στις εκα­τόμ­βες των ηρω­ι­κών θυμά­των του αγώ­να, τα’ ανα­ρίθ­μη­τα κορ­μιά που ρίχνουν κάθε μέρα στη σκλα­βω­μέ­νη Ελλά­δα ο κατα­κτη­τής και τα ελλη­νι­κά οργα­νά του, χωρίς ν α μπο­ρέ­σουν να δαμά­σουν ούτε μια στιγ­μή το φρό­νη­μα του αγω­νι­ζό­με­νου Λαού.

Η Επι­τρο­πή στέλ­νει επί­σης χαι­ρε­τι­σμό τιμής, θαυ­μα­σμού και ευγνω­μο­σύ­νης σ’ όλο το λαό των ελεύ­θε­ρων περιο­χών που προ­σφέ­ρει τόσες θυσί­ες, τόσες υπη­ρε­σί­ες στον αγώ­να, με τόσες δυσκο­λί­ες και στερήσεις.

Έχο­ντας υπό­ψη τις επι­κεί­με­νες συζη­τή­σεις του Καϊ­ρου που θα συνει­σφέ­ρου­με όσο μπο­ρού­με για την ευό­δω­σή τους, πιστεύ­ου­με πώς άμα παρα­πεμ­φούν τα βασι­κά ζητή­μα­τα του λαού στην κυρί­αρ­χη θέλη­σή του, μ΄ ένα ελεύ­θε­ρο δημο­ψή­φι­σμα πριν από κάθε επι­στρο­φή του βασι­λιά και με μια Συνταγ­μα­τι­κή Συνέ­λευ­ση, θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί η εθνι­κή ενό­τη­τα γύρω από τους σκο­πούς που βάζουν ο εθνι­κός αγώ­νας και οι επι­τα­κτι­κές αξιώ­σεις του Λαού για το μέλ­λον του, με μιάν ενιαία Κυβέρ­νη­ση με τμή­μα­τα στην Ελεύ­θε­ρη Ελλά­δα και έξω απ’ αυτήν. Έτσι θα ολο­κλη­ρω­θεί, θα δυνα­μώ­σει ακό­μα περισ­σό­τε­ρο ο απε­λευ­θε­ρω­τι­κός αγώ­νας στο πλευ­ρό των Συμ­μά­χων και θα συντε­λέ­σει στην κοι­νή νίκη των Ενω­μέ­νων Εθνών.

Εμείς δίνου­με απ’ αυτή τη στιγ­μή και πάλι το χέρι σ’ όσους πιστεύ­ουν και θέλουν τον κοι­νό αγώ­να ενα­ντί­ον των εχθρών. Τους καλού­με όλους να εντα­χθούν μαζί μας για την κοι­νή νίκη. Κάθε διαί­ρε­ση εξυ­πη­ρε­τεί μόνο τους εχθρούς. Δίνου­με γι’αυτό το παρά­δειγ­μα της ενό­τη­τας με το μαχό­με­νο Λαό. Κάνα­με και κάνου­με  ότι μπο­ρού­με για την ενό­τη­τα, για­τί ξέρου­με τι προ­σφέ­ρου­με έτσι στην Πατρί­δα ας και στη νίκη.

Είμα­στε στα­θε­ρά προ­σα­να­το­λι­σμέ­νοι στις αρχές του Συμ­μα­χι­κού αγώ­να που δια­κη­ρύ­χθη­καν στις πιο επί­ση­μες κοι­νές δηλώ­σεις και κορυ­φώ­νο­νται στην ορι­στι­κή κατα­δί­κη του φασι­σμού και στην πίστη στην ελευ­θε­ρία και κυριαρ­χία των Λαών. Άσοι γίνο­νται θελη­μα­τι­κά όργα­να του κατα­χτη­τή ας ανα­λο­γι­στούν πώς το Ελλη­νι­κό αίμα που χύνουν, όχι μόνο θα πέσει επί τας κεφα­λάς των, μα και μάταια το χύνουν, για­τί δεν πρό­κει­ται τίπο­τα να πετύ­χουν. Για­τί πάνω απ’ όλους μας είναι ο ο λαός και τα δικαιώ­μα­τά του. Ποιος θα μπο­ρέ­σει ν’ αντι­στα­θεί αύριο στη θέλη­ση του, το αίμα που έχυ­σε και χύνει για τη λευτεριά;

Ποιος τολ­μά να φαντα­στεί πώς την επο­χή μας, που ολό­κλη­ρος ο κόσμος με τον τιτά­νιο αγώ­να των Ενω­μέ­νων Εθνών σκο­τώ­νει για πάντα το τέρας του φασι­σμού, αυτό που κου­ρέ­λια­σε κάθε ανθρώ­πι­νη αξία κι’ έρι­ξε τους λαούς μέσα σ’ ένα κατα­κλυ­σμό αίμα­τος και φθο­ράς, ποιος μπο­ρεί να φαντα­στεί πως θα εμπο­δι­στεί ο λαός να γίνει νοι­κο­κύ­ρης στο σπί­τι του και να οργα­νώ­σει τη ζωή του όπως θέλει; Οι ηθι­κές αρχές της δημο­κρα­τί­ας, της ελευ­θε­ρί­ας, της προ­ό­δου, της κοι­νω­νι­κής δικαιο­σύ­νης και των λαο­κρα­τι­κών θεσμών, η αντί­θε­ση στη βία, στη μισαλ­λο­δο­ξία και την κατα­πί­ε­ση κάθε είδους φασι­σμού είναι αρχές που τις λαχτα­ρά­ει ο λαός. Αυτό σημαί­νει το σύν­θη­μα της Λαο­κρα­τί­ας που συγκι­νεί παντού τις μάζες, που έγι­νε τρα­γού­δι των νέων, πρά­ξη κι απαί­τη­ση των μεγά­λων και που εμπνέ­ει σ’ απο­φα­σι­στι­κές θυσί­ες την αγω­νι­ζό­με­νη Ελλά­δα. Ποιος θα μπο­ρέ­σει ν’ αγνο­ή­σει το ιστο­ρι­κό αυτό αίτη­μα του Λαού;

Η ΠΕΕΑ χαι­ρε­τί­ζει με ιδιαί­τε­ρο ενθου­σια­σμό τους θεσμούς της Αυτο­διοί­κη­σης που γεν­νή­θη­καν στην ελεύ­θε­ρη Ελλά­δα από την ανά­γκη των πραγ­μά­των και το αίσθη­μα του Λαού. Είναι θεσμοί δημο­κρα­τι­κοί. Δίνουν περιε­χό­με­νο και βάθος στη Λαϊ­κή Κυριαρ­χία. Θα τους περι­βάλ­λου­με με στορ­γή και θα τους ενι­σχύ­σου­με για­τί πιστεύ­ου­με πως ο Λαός, κυρί­αρ­χος, δεν θα θελή­σει να τους εγκα­τα­λεί­ψει. Για­τί όσες ατέ­λειες κι αν παρου­σιά­ζει σήμε­ρα ή λει­τουρ­γία τους, όμως είναι δικοί του θεσμοί.

Από την αρχή που ιδρύ­θη­κε η ΠΕΕΑ επε­δί­ω­ξε και θα επι­διώ­ξει με μεγα­λύ­τε­ρη δύνα­μη πολ­λά και βαρειά καθή­κο­ντα που θα της επι­βά­λουν οι περι­στά­σεις. Θα προ­σπα­θή­σου­με να ανα­κου­φί­σου­με όσο μπο­ρού­με τις μεγά­λες επι­σι­τι­στι­κές ανά­γκες του Λαού κι ιδιαί­τε­ρα των ορει­νών [περιο­χών που τόσα προ­σφέ­ρουν στον αγώ­να. Θα προ­σέ­ξου­με ιδιαί­τε­ρα, έστω και με πρό­χει­ρα μέσα, τις ανά­γκες της υγιει­νής, της κοι­νω­νι­κής πρό­νοιας, της μόρ­φω­σης των πλη­θυ­σμών. Η επι­βί­ω­ση του Λαού είναι πρω­ταρ­χι­κός σκο­πός. Θα προ­σέ­ξου­με ιδιαί­τε­ρα τους πλη­θυ­σμούς της Μακε­δο­νί­ας και Θρά­κης που τους βαραί­νει διπλή σκλα­βιά. Θα τους βοη­θή­σου­με ν’ αντι­στα­θούν στη μανία των Βουλ­γά­ρων κατα­χτη­τών που ζητάν ν’ αλλά­ξουν με τη βία την εθνι­κή τους υπό­στα­ση. Η κατά­στα­ση κι οι ανά­γκες του αγω­νι­ζό­με­νου Μωρηά θάναι επί­σης αντι­κεί­με­νο ξέχω­ρης φρο­ντί­δας της Επι­τρο­πής. Θα κάνα­με τέλος ότι είναι δυνα­τό μέσα στις δυσκο­λί­ες του αγώ­να να εξα­σφα­λί­σου­με τη ζωή, την προ­σω­πι­κή ελευ­θε­ρία και την ασφά­λεια των πολι­τών. Έχουν κιό­λας από χτες σ’ ένα τέτοιον αγώ­να και που δεν μπο­ρούν να ελατ­τώ­σουν τη σημα­σία του, κατα­βάλ­λε­ται κάθε προ­σπά­θεια ν’ απο­φεύ­γο­νται και να τιμω­ρού­νται από όλους τους υπεύ­θυ­νους. Δεν θα θεω­ρή­σου­με εχθρούς μας εκεί­νους που δεν είναι μαζί μας. Όσοι όμως μένουν αδιά­φο­ροι στον αγώ­να πρέ­πει να νιώ­σουν πώς θα συγκε­ντρώ­σουν μια μέρα την περι­φρό­νη­ση του Λαού. Σεβό­μα­στε τις ιδέ­ες καθε­νός, αλλά πρέ­πει ν’ αμυν­θού­με ενα­ντί­ον των προ­δο­τών με όλα τα νόμι­μα μέσα. Δεν έχο­με δικαί­ω­μα να παρα­δώ­σο­με τον αγώ­να στους εχθρούς. Δεν μπο­ρού­με να ανε­χθού­με τα ελλη­νό­φω­να δυστυ­χώς γερ­μα­νι­κά τάγ­μα­τα ασφα­λεί­ας που όχι μόνον ο Λαός έχει κατα­δι­κά­σει, αλλά κι’ οι μεγά­λοι μας Σύμ­μα­χοι τόσο πανη­γυ­ρι­κά κι’ ανε­πι­φύ­λα­κτα έχουν στιγ­μα­τί­σει. Αυτοί είναι οι εχθροί του έθνους κι’ έχο­με καθή­κον να τους πολεμήσουμε.

Είναι περιτ­τό να επα­να­λά­βου­με πώς η Εκκλη­σία και η Θρη­σκεία απο­λαμ­βά­νουν και θ’ απο­λαμ­βά­νουν τον πιο μεγά­λο σεβα­σμό. Το ίδιο κι η ιδιω­τι­κή περιου­σία. Όποιος κάνει μιάν απλή δια­δρο­μή στις ελεύ­θε­ρες περιο­χές θ’ αντι­λη­φθεί τι αισχρές συκο­φα­ντί­ες έχουν ξεχυ­θεί πάνω σ’ αυτά τα ζητή­μα­τα για να βλά­ψουν σκό­πι­μα τον αγώνα.

Έλλη­νες αξιω­μα­τι­κοί και υπαξιωματικοί

Ο λαός δημιουρ­γεί αυτή τη στιγ­μή τη νέα μας ιστο­ρία. Δημιουρ­γεί τη λευ­τε­ριά του. Δεν περι­μέ­νει μοι­ρο­λα­τρι­κά να του τη χαρί­σουν έστω και οι καλύ­τε­ροι φίλοι του. Τη σφυ­ρη­λα­τεί με το σπα­θί του, την πλά­θει με τον ιδρώ­τα του μόχθου του, με τα δάκρυα της σκλα­βιάς του. Την ποτί­ζει παντού με το αίμα του. Έχει πλέ­ρια τη συνεί­δη­ση πως ο αγώ­νας του αρχί­ζο­ντας απ’ το Αλβα­νι­κό και το Μακε­δο­νι­κό μέτω­πο είναι ένα μέρος του αγώ­να των Συμ­μά­χων όπου προ­σέ­φε­ρε και προ­σφέ­ρει όλες τους τις δυνά­μεις, όλη του την ψυχή. Ενω­θεί­τε γύρω από τα συν­θή­μα­τα που δονούν εδώ πάνω τον αμό­λυ­ντο αέρα των βου­νών όπου ζωντα­νεύ­ουν όλοι οι θρύ­λοι των Ελλη­νι­κών αγώ­νων και ξανα­γεν­νιού­νται τα μεγά­λα χρό­νια. Η ελλη­νι­κή σημαία υψώ­θη­κε και πάλι κι η Λευ­τε­ριά ανα­στή­θη­κε στις περιο­χές της Ελεύ­θε­ρης Ελλά­δας. Ανα­πνεύ­στε μαζί μας το αέρα που δεν μολύ­νει η ντρο­πή της σκλα­βιάς και της τρο­μο­κρα­τί­ας της γερ­μα­νό­δου­λης Κυβέρ­νη­σης των Αθη­νών και των μισθο­φό­ρων της. Και σηκω­θεί­τε όλοι ενω­μέ­νοι απο­φα­σι­στι­κοί, όχι για να περι­φρου­ρή­σε­τε την Ελεύ­θε­ρη Ελλά­δα μα για να μη μεί­νει ελλη­νι­κή γωνιά κάτω από τη σκλα­βιά. Εδώ είναι η θέση κάθε αλη­θι­νού πατριώ­τη αξιω­μα­τι­κού. Έτσι μόνο θ’ απο­μο­νω­θούν τα όργα­να του κατα­χτη­τή. Αλλιώς θα μεγα­λώ­σει η ντρο­πή της Ελλά­δος κι η ζημιά της αύριο στο Συνέ­δριο της Ειρήνης

Ελλη­νες, Ελληνίδες

Ενω­θεί­τε. Κάθε διαί­ρε­ση μας είναι σκο­πός και έργο του κατα­χτη­τή που τον δυνα­μώ­νει στην απάν­θρω­πη κι εξο­ντω­τι­κή δρά­ση του. Σοι γίνο­νται όργα­να των Γερ­μα­νών και των Βουλ­γά­ρων, όσοι είναι φίλοι των εχθρών του αγω­νι­ζό­με­νου Έθνους, όσοι είναι εχθροί της Ελευ­θε­ρί­ας, είναι εχθροί του Λαού. Δεν είναι Έλληνες.

Μην αφή­σε­τε να σας δηλη­τη­ριά­ζουν με συκο­φα­ντί­ες και ψευ­τιές όσοι δια­βάλ­λο­ντας τον εθνι­κό αγώ­να εξυ­πη­ρε­τούν συνει­δη­τά ή ασυ­νεί­δη­τα τον εχθρό. Μάθε­τε όσοι το αγνο­εί­ται πώς πάνω στα Ελλη­νι­κά βου­νά δημιουρ­γή­θη­κε ένας νέος κόσμος. Θ’ αρκού­σε να τον δεί­τε από κοντά, να τον ζήσε­τε για να νοιώ­σε­τε πώς βγή­κε ολο­ζώ­ντα­νος απ’ τα ίδια τα σπλά­χνα του Λαού και να τον αγκα­λιά­σε­τε αν είστε πραγ­μα­τι­κοί φίλοι του Λαού.

Νέοι και Νέες

Νοιώ­θου­με βαθειά τον παλ­μό σας. Βλέ­που­με τις θυσί­ες σας. Αισθα­νό­μα­στε την αγα­νά­κτη­σή σας. Θαυ­μά­ζου­με την αυτα­πάρ­νη­σή σας. Συγκι­νού­με­θα με τη χαρά της καθη­με­ρι­νή σας δημιουργίας.

Σ σας στη­ρί­ζε­ται η νέα Ελλά­δα. Σεις θα νομι­μο­ποι­ή­σε­τε με τη δρο­σε­ρή ψυχή σας το νέο πνεύ­μα του Λαού, τις ελπί­δες και τις αξιώ­σεις του. Σεις θα κρα­τή­σε­τε ψηλά τη σημαία της ξανα­γεν­νη­μέ­νης και λαο­κρα­τι­κής Ελλάδας.

Οι κατα­κτη­τές μας μετα­χει­ρί­ζο­νται μ’ έναν τρό­πο που θ’ απο­τε­λέ­σει αιώ­νιο στίγ­μα της ιστο­ρί­ας τους.

Ελά­τε όλοι οι Έλλη­νες ενω­μέ­νοι να τους απα­ντή­σου­με όπως απα­ντή­σα­με, όπως απά­ντη­σε άλλο­τε ο Κολο­κο­τρώ­νης στον Ιμπρα­ήμ μέσα στα ερεί­πια του κατα­κα­μέ­νου τότε Μωρηά. «Όχι τα κλα­ριά να κόψεις όχι τα δέν­δρα, όχι τα σπί­τια που μας έκα­ψες, μόνο πέτρα πάνω στην πέτρα να μη μεί­νει, εμείς δεν προ­σκυ­νού­με. Τι τα δέν­δρα αν τα κόψεις και τα κάψεις, την γην δεν θέλει να τη σηκώ­σεις κι η ίδια γης τα έθρε­ψε αυτά μένει δική μας και τα ματα­κά­νει. Μόνον ένας Έλλη­νας να μεί­νει πάντα θα πολε­μού­με. Και μην ελπί­ζεις πώς την γην ετού­τη θα την κάνεις δική σου. Βγάλ­το απ’ το νου σου»

Στην έδρα της Επιτροπής

19 Απρι­λί­ου 1944»

«Ο Χικ­μέτ στην Ελλά­δα», του Ηρα­κλή Κακαβάνη

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο