1919: Η επανάσταση των Σπαρτακιστών στη Γερμανία

Μετά από την απο­τυ­χία της προ­βο­κά­τσιας που οργά­νω­σε η κυβέρ­νη­ση στις 23–24 Δεκέμ­βρη 1918, η αντε­πα­να­στα­τι­κή αστι­κή τάξη της Γερ­μα­νί­ας επι­τά­χυ­νε τις προ­ε­τοι­μα­σί­ες για μια απο­φα­σι­στι­κή εκστρα­τεία ενα­ντί­ον της επα­να­στα­τι­κής εμπρο­σθο­φυ­λα­κής της εργα­τι­κής τάξης. Τα λεγό­με­να σώμα­τα «εθε­λο­ντών» άρχι­σαν να συγκε­ντρώ­νο­νται στο Βερο­λί­νο. Στις 4 Γενά­ρη 1919 ο διευ­θυ­ντής της Αστυ­νο­μί­ας του Βερο­λί­νου, ο αγα­πη­τός στους εργά­τες ανε­ξάρ­τη­τος Αϊγκ­χορν, απο­λύ­θη­κε από τη θέση του και αντι­κα­τα­στά­θη­κε από τον δεξιό σοσιαλ­δη­μο­κρά­τη Ερνστ. Η νέα αυτή πρό­κλη­ση απο­σκο­πού­σε να σπρώ­ξει τους εργά­τες του Βερο­λί­νου σε μια πρό­ω­ρη εξέγερση.

Το ίδιο βρά­δυ η κοι­νή συνε­δρί­α­ση των διοι­κή­σε­ων των οργα­νώ­σε­ων των ανε­ξαρ­τή­των και των επα­να­στα­τών προ­ε­στών του Βερο­λί­νου, όπου πήραν μέρος και εκπρό­σω­ποι του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος (Καρλ Λίμπ­κνεχτ και Βίλ­χελμ Πικ), απο­φά­σι­σε να μην επι­τρέ­ψει την αντι­κα­τά­στα­ση του Αϊγκ­χορν και κάλε­σε τους εργά­τες του Βερο­λί­νου σε δια­δή­λω­ση στις 5 του Γενά­ρη και σε περί­πτω­ση ανά­γκης να αρχί­σουν αγώ­να για την ανα­τρο­πή της κυβέρ­νη­σης. Εκλέ­χτη­κε μια επα­να­στα­τι­κή επι­τρο­πή δρά­σης, όπου πήραν μέρος ο Καρλ Λίμπ­κνεχτ και ο Βίλ­χελμ Πικ. Παράλ­λη­λα, η Κεντρι­κή Επι­τρο­πή του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος απο­φά­σι­σε να υπο­στη­ρί­ξει τους επα­να­στά­τες προ­ε­στούς και να πάρει μέρος στη δια­δή­λω­ση, αλλά έκρι­νε άκαι­ρη την εξέ­γερ­ση για την ανα­τρο­πή της κυβέρ­νη­σης για­τί η χώρα δεν ήταν έτοι­μη γι’ αυτό.

Στις 5 Γενά­ρη 1919 έγι­νε μια μεγα­λειώ­δης δια­δή­λω­ση. Η επα­να­στα­τι­κή επι­τρο­πή, που μέλη της ήταν και εκπρό­σω­ποι του ανε­ξάρ­τη­του σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού κόμ­μα­τος, κάλε­σε τους εργά­τες να αγω­νι­στούν για τη διά­λυ­ση των σωμά­των των λευ­κο­φρου­ρών, για τον οπλι­σμό του προ­λε­τα­ριά­του και για την επα­να­φο­ρά του Αϊγκ­χορν στη θέση του. Αλλά ταυ­τό­χρο­να ρίχτη­κε και ένα σύν­θη­μα που γι’ αυτό οι εργά­τες δεν ήταν προ­ε­τοι­μα­σμέ­νοι: Η επα­να­στα­τι­κή επι­τρο­πή κάλε­σε τους δια­δη­λω­τές να ανα­τρέ­ψουν την κυβέρ­νη­ση Εμπερτ-Σάι­ντε­μαν και δήλω­σε πως παίρ­νει την εξου­σία στα χέρια της.

Ετσι ξεκί­νη­σε η λεγό­με­νη επα­νά­στα­ση των Σπαρ­τα­κι­στών στη Γερ­μα­νία. Παρά τις ηρω­ι­κές μάχες των εργα­τών του Βερο­λί­νου, η επα­νά­στα­ση βάφτη­κε στο αίμα από το στρατό.

Ο Καρλ Λίμπ­κνεχτ στο άρθρο του «Παρα­βλέ­πο­ντας το καθε­τί», που γρά­φτη­κε στις 14 του Γενά­ρη, τόνι­ζε: «Ναι, οι επα­να­στά­τες εργά­τες του Βερο­λί­νου συντρί­φτη­καν και οι Εμπερτ — Σάι­ντε­μαν — Νόσκε νίκη­σαν… Αλλά υπάρ­χουν ήττες που ισο­δυ­να­μούν με νίκες, και υπάρ­χουν νίκες που είναι πιο μοι­ραί­ες από τις ήττες… Οι νικη­μέ­νοι σήμε­ρα εργά­τες θα γίνουν αύριο νικη­τές για­τί η ήττα έγι­νε γι’ αυτούς μάθημα».

Πηγή: Ριζο­σπά­στης