Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

1960: Επιχείρηση εξόντωσης του ΚΚΕ, τα στρατοδικεία σε δράση

Είμα­στε στο 1960. Η άρχου­σα τάξη, το Παλά­τι και τα «μεγά­λα αφε­ντι­κά», οι Αμε­ρι­κα­νοί δεν μπο­ρούν να χωνέ­ψουν ακό­μη τη μεγά­λη εκλο­γι­κή έκπλη­ξη του 1958, όταν η ΕΔΑ με κορ­μό και καθο­δη­γη­τή το ΚΚΕ πήρε το 25% των ψήφων και ανα­δεί­χτη­κε δεύ­τε­ρο κόμ­μα. Μια εξέ­λι­ξη που έδει­χνε ότι σχε­δόν δέκα χρό­νια μετά το τέλος του εμφυ­λί­ου και παρά το όργιο βίας, τρο­μο­κρα­τί­ας, εκτε­λέ­σε­ων, φυλα­κί­σε­ων και εκτο­πι­σμών που ακο­λού­θη­σε, οι δεσμοί του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Ελλά­δας με τις πλα­τιές λαϊ­κές μάζες παρα­μέ­νουν ακα­τά­λυ­τοι. Με την καθο­δή­γη­ση των αμε­ρι­κα­νι­κών μυστι­κών υπη­ρε­σιών, οι οποί­ες είχαν ανα­λά­βει απο­κλει­στι­κά το έργο του συντο­νι­σμού των επι­χει­ρή­σε­ων για τη δίω­ξη και την εξό­ντω­ση του ΚΚΕ, η κυβέρ­νη­ση Καρα­μαν­λή στή­νει σει­ρά δικών στα έκτα­κτα στρα­το­δι­κεία με κατη­γο­ρού­με­νους στε­λέ­χη του Κόμ­μα­τος. Σκο­πός της κυβέρ­νη­σης και των Αμε­ρι­κα­νών ήταν να ενι­σχύ­σουν τα ψυχρο­πο­λε­μι­κά ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­διά τους στην περιο­χή, να συγκα­λύ­ψουν τις ευθύ­νες τους για το ξεπού­λη­μα της Κύπρου με τις Συν­θή­κες Ζυρί­χης και Λον­δί­νου και να δικαιο­λο­γή­σουν τις σχε­δια­ζό­με­νες αντι­δη­μο­κρα­τι­κές εκτροπές.
Μια από τις σημα­ντι­κό­τε­ρες δίκες εκεί­νης της περιό­δου άρχι­σε στις 26 Απρι­λί­ου 1960. Στο εδώ­λιο του Στρα­το­δι­κεί­ου κάθο­νται στε­λέ­χη και μέλη του ΚΚΕ με την κατη­γο­ρία ότι «δρα­πε­τεύ­σα­ντες εις το σιδη­ρούν παρα­πέ­τα­σμα επε­δί­δο­ντο εις τη συγκέ­ντρω­σιν πλη­ρο­φο­ριών στρα­τιω­τι­κής φύσε­ως και τη δι’ ασυρ­μά­των μετά­δο­σιν τους εις την ηγε­σί­αν του ΚΚΕ και τη βουλ­γα­ρι­κήν υπη­ρε­σία πλη­ρο­φο­ριών». Ανά­με­σα στους κατη­γο­ρού­με­νους και ο Χαρί­λα­ος Φλωράκης.

«Θα ήτο ευχής έργον εάν πολ­λούς από τους κατη­γο­ρου­μέ­νους είχε παρα­δώ­σει η Αστυ­νο­μία εις τους Γερ­μα­νούς», δηλώ­νει ένας αστυ­νο­μι­κός μάρ­τυ­ρας κατη­γο­ρί­ας, προ­κα­λώ­ντας θύελ­λα αντι­δρά­σε­ων. Ο φιλο­κυ­βερ­νη­τι­κός Τύπος της επο­χής ζητά την κεφα­λή των κατη­γο­ρου­μέ­νων. «Ολοι οι κομ­μου­νι­σταί είναι πρά­κτο­ρες της Σοβιε­τι­κής Ενώ­σε­ως» γρά­φει στον τίτλο της μια εφη­με­ρί­δα. Ο βασι­λι­κός επί­τρο­πος ζητεί την ποι­νή του θανά­του για 5 απ’ τους κατη­γο­ρου­μέ­νους και ισό­βια για άλλους 14.

Τη νύχτα της 19ης προς την 20η Μάη το στρα­το­δι­κείο κατα­δι­κά­ζει σε ισό­βια τους Χ. Φλω­ρά­κη, Κ. Λου­λέ, Κ. Τσα­κί­ρη, Δ. Δάλ­λα, Γ. Κοτρο­κόη και την Πολυ­ξέ­νη Χρυσοχοΐδου.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο