Το τέλος της Μικρασιατικής Εκστρατείας — για τις μικρότερες ηλικίες: κυκλοφορεί από τη Σύγχρονη Εποχή

Δια­τμη­μα­τι­κή Επι­τρο­πή της ΚΕ του ΚΚΕ για τις μικρό­τε­ρες ηλι­κί­ες της νεολαίας 

1922. Το τέλος της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Κυκλοφορεί από τη Σύγχρονη Εποχή

(…) Κατα­στρο­φή!  Χιλιά­δες τρέ­χουν στη θάλασ­σα για να σωθούν. Ακό­μα περισ­σό­τε­ροι γίνο­νται πρό­σφυ­γες. Εκα­τό χρό­νια μετά, ίδιες εικόνες…
Είναι μήπως ο πόλε­μος και η προ­σφυ­γιά κάποιο φυσι­κό φαι­νό­με­νο; Απλά συμβαίνουν;
Ας προ­σπα­θή­σου­με να βάλου­με τα κομ­μά­τια του παζλ στη θέση τους!
Να ανα­κα­λύ­ψου­με την πραγ­μα­τι­κή αλή­θεια για το τι συνέ­βη τότε και γιατί.
Να κατα­λά­βου­με καλύ­τε­ρα ποιοι είμα­στε και πώς λει­τουρ­γεί ο κόσμος σήμερα.
Κι έτσι, να βρού­με έναν καλύ­τε­ρο «οδη­γό» για το πού θέλου­με να πάμε!

Λίγα λόγια για αρχή
Μικρά Ασία, Σεπτέμβρης 1922…

Η πόλη της Σμύρ­νης φλέ­γε­ται. Χιλιά­δες άνθρω­ποι, ξερι­ζω­μέ­νοι από τους τόπους όπου ζού­σαν επί πολ­λά-πολ­λά χρό­νια, έτρε­χαν προς τη θάλασ­σα για να σωθούν… Τόσοι και τόσοι έχα­σαν τη ζωή τους και άλλοι τραυ­μα­τί­στη­καν. Ακό­μα περισ­σό­τε­ροι άνθρω­ποι έγι­ναν πρό­σφυ­γες. Οικο­γέ­νειες χωρί­στη­καν. Και το δρά­μα τους συνε­χί­στη­κε για χρόνια.

Πόλεμος, η απόλυτη καταστροφή!
Κάπου στη Γη, Σεπτέμβρης 2022…

Εκα­τομ­μύ­ρια πρό­σφυ­γες και μετα­νά­στες αφή­νουν τα σπί­τια τους εξαι­τί­ας ενός νέου πολέ­μου ή της φτώ­χειας. Για­τί τόσο συχνά «οι άνθρω­ποι μιλούν με τα όπλα» για να λύσουν τις δια­φο­ρές τους; Και τελι­κά, ποιες είναι αυτές οι δια­φο­ρές; Υπάρ­χει τόση αδι­κία γύρω μας!

ΕΙΡΗΝΗ σε έναν ΑΔΙΚΟ ΚΟΣΜΟ,
ένας ΠΟΛΕΜΟΣ που ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΑ!

Τι φταί­ει για όλ’ αυτά; Άλλοι λένε πως η φύση του ανθρώ­που είναι πολεμο­χαρής κι άλλοι πως φταί­νε κάποιοι τρε­λοί που γίνο­νται αρχη­γοί και οδη­γούν τους λαούς τους σε πόλε­μο. Άρα­γε, έχουν δίκιο;

Και τι σχέ­ση έχουν όσα έγι­ναν το 1922; Ένα ιστο­ρι­κό γεγο­νός, όπως η Μι­κρασιατική Εκστρα­τεία και Κατα­στρο­φή, που έγι­νε 100 χρό­νια πριν, μπο­ρεί να μας δώσει απα­ντή­σεις σε αυτά τα ερω­τή­μα­τα; Και πώς μπο­ρεί ένα ιστορι­κό βιβλίο να μας βοηθήσει;

Η Ιστο­ρία είναι σημα­ντι­κή για­τί είναι πολύ­τι­μη γνώ­ση και εργα­λείο στα χέρια μας. Μας βοηθάει:

Να μαθαί­νου­με από πού ερχό­μα­στε και πώς φτά­σα­με ως εδώ (δηλα­δή για το παρελ­θόν μας).

Να κατα­λα­βαί­νου­με καλύ­τε­ρα ποιοι είμα­στε και πώς λει­τουρ­γεί ο κόσμος σήμε­ρα (δηλα­δή για το παρόν μας).

Να έχου­με έναν καλύ­τε­ρο «οδη­γό» για το πού θέλου­με να πάμε (δηλα­δή για το μέλ­λον μας).

Η Ιστο­ρία είναι πραγ­μα­τι­κά ένα ατε­λεί­ω­το κου­βά­ρι γνώ­σε­ων! Σίγου­ρα και για τη Μικρα­σια­τι­κή Κατα­στρο­φή θα έχεις ακού­σει πολ­λά, από το σχο­λείο, από διη­γή­σεις στην οικο­γέ­νειά σου κι όχι μόνο. Και πράγ­μα­τι, είναι πολ­λά αυτά που μπο­ρείς να μάθεις από τα σχο­λι­κά βιβλία, το κόκ­κι­νο Αερό­στατο κι αλλού. Όμως, όταν θέλεις να μάθεις την ιστο­ρία για κάτι, ψάξε καλά! Από ποιον έχει γρα­φτεί αυτό που δια­βά­ζεις; Και τι σκο­πούς έχει; Να ρίξει φως ή σκο­τά­δι στο παρελθόν;

Η Ιστο­ρία είναι σαν ένα παζλ. Για να βρει κάθε κομ­μά­τι, κάθε ιστο­ρι­κό γε­γονός, τη σωστή του θέση πρέ­πει να κοι­τά­ξου­με καλά όλα τα γύρω κομ­μά­τια και να φτιά­ξου­με τη μεγα­λύ­τε­ρη εικόνα…

Η Μικρα­σια­τι­κή Εκστρα­τεία και Κατα­στρο­φή ίσως μας είναι κάπως γνώ­ρι­μη. Σε κάθε τόπο, από την Κρή­τη έως τη Μακε­δο­νία, συνα­ντά­με κάποια ίχνη από τα απο­τυ­πώ­μα­τα αυτών των ανθρώ­πων που έγι­ναν πρό­σφυ­γες έναν αιώ­να πριν: Γεύ­σεις από τη Μικρά Ασία, τρα­γού­δια από τον Πόντο, ιστο­ρί­ες για μέρη μακρι­νά που αγα­πή­θη­καν και δεν ξεχάστηκαν.

Πώς βρέ­θη­καν όλοι αυτοί οι άνθρω­ποι εδώ; Για­τί ανα­γκά­στη­καν να φύγουν; Ας ακο­λου­θή­σου­με τα ίχνη τους για να βάλου­με τα κομ­μά­τια του παζλ στη θέση τους! Να ανα­κα­λύ­ψου­με την πραγ­μα­τι­κή αλή­θεια για το τι συνέ­βη τότε και γιατί!

Επί­λο­γος…

100 χρό­νια μετά από τη Μικρα­σια­τι­κή Κατα­στρο­φή και τον ξερι­ζω­μό τόσων χιλιά­δων ανθρώ­πων, συνε­χί­ζου­με να βλέ­που­με τις ίδιες εικό­νες: Στους συνε­χείς πολέ­μους στο Ιράκ, στη Συρία, στην Ουκρα­νία κι αλλού.

Στους χιλιά­δες απελ­πι­σμέ­νους πρό­σφυ­γες που προ­σπα­θούν —ακό­μα και με κίν­δυνο της ζωής τους— να περά­σουν τη θάλασ­σα του Αιγαί­ου με την ελπί­δα μιας καλύ­τε­ρης ζωής, μακριά από τη φρί­κη του πολέμου…

100 χρόνια μετά, ίδιες εικόνες…

Γιατί;

Σύμ­φω­να με τον Οργα­νι­σμό Ηνω­μέ­νων Εθνών (ΟΗΕ), το 2022 κατα­γρά­φη­κε ρε­κόρ προ­σφύ­γων; Πράγ­μα­τι, κατα­γρά­φη­καν στον κόσμο 26.600.000 πρό­σφυ­γες: Ο μεγα­λύ­τε­ρος αριθ­μός προ­σφύγων που κατα­γρά­φη­κε ποτέ στην Ιστο­ρία της ανθρωπότητας!

Είναι μήπως ο πόλε­μος και η προσφυ­γιά κάποιο φυσι­κό φαι­νό­με­νο, όπως η βρο­χή ή το χαλά­ζι; Απλά συμβαίνουν;

Όχι! Οι πόλε­μοι, όπως είδα­με και στο βιβλίο μας, δε συμ­βαί­νουν χωρίς λόγο, χωρίς αιτία. Και η αιτία είναι μία, είτε 100 χρό­νια πριν είτε τώρα. Είναι η σημε­ρι­νή καπι­τα­λι­στι­κή κοι­νω­νία, που μπρο­στά στα αμύ­θη­τα κέρ­δη των λίγων δε λογα­ριά­ζει τίπο­τα, ούτε χώρες, ούτε ανθρώπους…

Στρα­τη­γέ, το τανκ σου είναι δυνα­τό μηχάνημα.
Θερί­ζει δάση ολό­κλη­ρα, κι εκα­το­ντά­δες άντρες αφανίζει.
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:

Χρειά­ζε­ται οδηγό.

Στρα­τη­γέ, το βομ­βαρ­δι­στι­κό σου είναι πολυδύναμο.
Πετά­ει πιο γρή­γο­ρα απ’ τον άνε­μο, κι απ’ τον ελέ­φα­ντα σηκώ­νει βάρος πιο πολύ.
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:

Χρειά­ζε­ται πιλότο.

Στρα­τη­γέ, ο άνθρω­πος είναι χρή­σι­μος πολύ.
Ξέρει να πετά­ει, ξέρει και να σκοτώνει.
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:

Ξέρει να σκέφτεται!

Γερ­μα­νι­κό εγχει­ρί­διο πολέ­μου (από­σπα­σμα),
Μπέρ­τολτ Μπρέχχ | Μετά­φρα­ση: Μάριος Πλωρίτης

Μαθαίνουμε την αλήθεια, αλλάζουμε τον κόσμο! Ονειρευόμαστε κι αγωνιζόμαστε για έναν κόσμο πραγματικά ελεύθερο κι ανθρώπινο, χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς αδικία, χωρίς πολέμους και προσφυγιά!

Περισσότερα…

Επι­μέ­λεια: Σεβα­στή Κοσμοπούλου
Σελι­δο­ποί­η­ση: Τμή­μα Προ­πα­γάν­δας της ΚΕ του ΚΚΕ
Εκτύ­πω­ση — βιβλιο­δε­σία: Ν. Γ. Χρι­στό­που­λος ΑΕΒΕ
Τυπώ­θη­κε τον Αύγου­στο του 2022 σε 4.000 αντίτυπα
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕ