…ή πώς το «διεθνές δίκαιο» κόβεται και ράβεται στα μέτρα των ιμπεριαλιστών με θύματα τους λαούς
Η εικοστή επέτειος από την ιμπεριαλιστική εισβολή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ (20/3/2023) έρχεται να υπενθυμίσει με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο το πώς το περιβόητο «διεθνές δίκαιο» κόβεται και ράβεται στα μέτρα των εκάστοτε ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και ανταγωνισμών, με θύματα πάντα τους λαούς.
Σήμερα, εν μέσω της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης με τη Ρωσία στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, με προκλητική υποκρισία, εμφανίζονται ως οι υποστηρικτές του «διεθνούς δικαίου», της «εδαφικής ακεραιότητας, κυριαρχίας και ανεξαρτησίας» των χωρών. Υπερθεματίζουν για το «δίκιο του αμυνόμενου», καταγγέλλουν εγκλήματα πολέμου και βασανιστήρια από τα ρωσικά στρατεύματα…
Τότε, 20 χρόνια πριν, οι ρόλοι ήταν αντεστραμμένοι… Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια όλα τα παραπάνω, εισέβαλαν στρατιωτικά και ισοπέδωσαν το Ιράκ, σκορπώντας τον θάνατο και την καταστροφή, με πρόσχημα τα ανύπαρκτα «όπλα μαζικής καταστροφής» του ιρακινού καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν, που δεν βρέθηκαν ποτέ…
Στην πραγματικότητα, η ιμπεριαλιστική εισβολή με την ονομασία… «Ελευθερία του Ιράκ» (Iraqi Freedom), ήταν η συνέχιση και κλιμάκωση της πρώτης ιμπεριαλιστικής επέμβασης στο Ιράκ από τις 2/8/1990 έως τις 28/2/1991, στο πλαίσιο του πρώτου πολέμου στον Κόλπο. Ο στόχος κοινός, η ενίσχυση της θέσης των ΗΠΑ και των αμερικανικών μονοπωλίων στην κρίσιμη περιοχή του Περσικού Κόλπου, με τον τεράστιο ορυκτό πλούτο και τη στρατηγική σημασία της.
Σε αυτήν την επέμβαση συνέβαλε και η τότε ελληνική κυβέρνηση, ενώ ψευδόταν περί «μη συμμετοχής»: Με πρόσχημα τις περιβόητες «συμβατικές υποχρεώσεις», παρείχε πολεμικές διευκολύνσεις στους εισβολείς, με τις βάσεις της Σούδας, του Αραξου, της Ανδραβίδας κ.ά., με το πλοίο «Κουντουριώτης» να συμμετέχει στην ομπρέλα προστασίας για πλοία που μετέφεραν πολεμοφόδια…
Αποτυπώνοντας την απογείωση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας μετά την ολοκλήρωση της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ και τις σοσιαλιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, η εισβολή του 2003 στο Ιράκ ήταν ο πρώτος «προληπτικός» πόλεμος των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Περίπου 6 βδομάδες πριν την επίθεση, ο τότε ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Κόλιν Πάουελ, μιλώντας στον ΟΗΕ, κατηγόρησε τον Σ. Χουσεΐν ότι είχε στην κατοχή του βιολογικά και χημικά όπλα μαζικής καταστροφής, ότι στήριζε τη «διεθνή τρομοκρατία» και επεδίωκε την κατασκευή πυρηνικών όπλων. Με ιδιαίτερη θεατρικότητα, ο Πάουελ παρουσίασε μια σειρά «αποδείξεις»… Ολα τα προσχήματα και τα «στοιχεία» της Ουάσιγκτον, βέβαια, αποδείχθηκαν ένα τεράστιο ψέμα…
Η εισβολή που ξεκίνησε τον Μάρτη του 2003 είχε αρχικά γρήγορα αποτελέσματα σε ό,τι αφορούσε την επίτευξη βασικών επιχειρησιακών στόχων: Στις 9/4/2003 είχε καταληφθεί η Βαγδάτη και την 1η Μάη 2003 ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζορτζ Ουόκερ Μπους κήρυσσε την «ολοκλήρωση» της πρώτης φάσης της στρατιωτικής αποστολής. Τον ίδιο μήνα διόρισε τον Πολ Μπρέμερ πρώτο κατοχικό διοικητή. Πριν το τέλος του 2003 ο Σ. Χουσεΐν είχε συλληφθεί κοντά σε ένα υπόγειο καταφύγιο κοντά στο Τικρίτ, φυλακίστηκε, καταδικάστηκε και απαγχονίστηκε τον Δεκέμβρη του 2006. Ηδη, το 2005, αμερικανική κυβερνητική επιτροπή αναγκάστηκε να παραδεχθεί πως δεν υπήρχαν όπλα «μαζικής καταστροφής» στη χώρα…
Από το 2003, που ξεκίνησε η επέμβαση και στα χρόνια που ακολούθησαν, ο λαός του Ιράκ έζησε ανείπωτες καταστροφές και σφαγές.
Οι ωμές απροκάλυπτες επιθέσεις Αμερικανών στρατιωτών κατά αθώων αμάχων ήταν συχνές, όπως και το πλιάτσικο αρχαιολογικών θησαυρών και πετρελαϊκών κοιτασμάτων από μονοπώλια με άμεση διασύνδεση με την Ουάσιγκτον και τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Ντικ Τσένεϊ. Ρόλο στο πλιάτσικο του Ιράκ έπαιξαν και κατασκευαστικές εταιρείες, όπως η «Halliburton» που συνδεόταν επίσης με τον Τσένεϊ.
Φυλακές όπως το Αμπου Γκρεμπ μετατράπηκαν σε πραγματικά κολαστήρια, ιδιαίτερα για Ιρακινούς που αντιστάθηκαν στην αμερικανική κατοχή. Μεταξύ 2006 — 2008 εξελίχθηκαν και εμφύλιες συγκρούσεις.
Το 2011 ο αμερικανικός στρατός απέσυρε τις περισσότερες δυνάμεις για να επιστρέψει το 2014 με την επιχείρηση «Inherent Resolve». Με πολλαπλούς διαύλους με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, «άνθισαν» τα «λουλούδια» των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» και της «Αλ Κάιντα», που εκτός των άλλων αποτέλεσαν το πρόσχημα για τη νέα στρατιωτική ενίσχυση των ΗΠΑ στο Ιράκ, αλλά και ευρύτερα στην περιοχή.
Στα τέλη του 2022 στο Ιράκ βρίσκονταν πλέον περίπου 900 Αμερικανοί στρατιώτες, ωστόσο οι πληγές της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στον ιρακινό λαό παραμένουν βαθιές και ορθάνοιχτες…
Το τεράστιο κόστος της 20ετούς επέμβασης σε ανθρώπινες ζωές είναι δύσκολο να υπολογιστεί με ακρίβεια. Κατά ορισμένες εκτιμήσεις, άνθρωποι και των δύο πλευρών που πέθαναν άμεσα από το 2003 έως το 2014 υπολογίζονται σε περίπου 580.000. Ωστόσο, υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες που πέθαναν μέρες, μήνες ή και λίγα χρόνια μετά τον τραυματισμό τους από συγκρούσεις ή βομβιστικές επιθέσεις. Αυτοί υπολογίζεται πως είναι μέχρι και τετραπλάσιοι, πάνω από 2.320.000 άτομα. Επιπλέον, υπάρχουν και θύματα από τη διάλυση ή κατάρρευση υποδομών, υπηρεσιών υγείας που δεν συμπεριλαμβάνονται… Υπάρχουν επίσης πάνω από 7 εκατομμύρια πρόσφυγες και άλλα 8.000.000 εκτοπισμένοι.
Η φετινή μελέτη «Εκτιμήσεις Δαπανών Πολέμου» (Costs of War Project) του Ινστιτούτου Διεθνών Σπουδών Ουάτσον στο Πανεπιστήμιο Μπράουν (www.costsofwar.org) ανεβάζει το κόστος του πολέμου στο Ιράκ μεταξύ 2003–2023 σε τουλάχιστον 1,79 τρισ. δολάρια, χωρίς τις δαπάνες που ζήτησε για το νέο οικονομικό έτος το Πεντάγωνο και το αρμόδιο υπουργείο Αμερικανών Βετεράνων για την περίθαλψη των τελευταίων.
Την ίδια ώρα, στο Ιράκ υπάρχουν σημαντικές ελλείψεις στην ύδρευση, ακόμη και στην παραγωγή Ενέργειας, μολονότι η χώρα διαθέτει τεράστια πετρελαϊκά κοιτάσματα που τα εκμεταλλεύονται κυρίως ξένα μονοπώλια.
Δ.Ο.
«Τσε Γκεβάρα, πρεσβευτής της Επανάστασης», του Νίκου Μόττα