20 χρόνια ΠΑΜΕ: Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά

«20 χρό­νια ΠΑΜΕ. Συνε­χί­ζου­με στα­θε­ρά ταξι­κά για εργα­τι­κό κίνη­μα χει­ρα­φε­τη­μέ­νο από την εργο­δο­σία και το κρά­τος. Για Συν­δι­κά­τα οργα­νω­τές του αγώ­να για την κάλυ­ψη των σύγ­χρο­νων ανα­γκών μας» τονί­ζει το ΠΑΜΕ σε ανα­κοί­νω­σή του για τα 20 χρό­νια δρά­σης του Μετώπου.

Η ανα­κοί­νω­ση του ΠΑΜΕ έχει ως εξής:

Γέν­νη­μα της Ανάγκης.

Ήταν 3 Απρί­λη του 1999 όταν με τη μεγά­λη πρω­το­βου­λία που πήραν ομο­σπον­δί­ες, εργα­τι­κά κέντρα, σωμα­τεία, συν­δι­κα­λι­στές, συγκρο­τή­θη­κε το Πανερ­γα­τι­κό Αγω­νι­στι­κό Μέτω­πο, ο ταξι­κός πόλος μέσα στο εργα­τι­κό κίνη­μα. Ήταν η απά­ντη­ση στην παρα­σι­τι­κή δρά­ση του εργο­δο­τι­κού και κυβερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού, όπου προ­σαρ­μο­ζό­ταν γορ­γά στις απαι­τή­σεις των μονο­πω­λί­ων για την υπη­ρέ­τη­ση της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας, την προ­ώ­θη­ση των οδη­γιών της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης, για το χτύ­πη­μα του χρό­νου εργα­σί­ας, της κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης, την μετα­τρο­πή των συν­δι­κά­των σε επι­χει­ρή­σεις, συν­δια­χει­ρι­στές της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας, στον κοι­νω­νι­κό εται­ρι­σμό. Από την αρχή μέσα σε μεγά­λους αγώ­νες για τους οποί­ους συγκρο­τή­θη­κε, ενά­ντια στους φονιά­δες του ΝΑΤΟ στα Βαλ­κά­νια, στα­μα­τώ­ντας τραί­να και πλοία με το φονι­κό τους φορ­τίο, ενά­ντια στις κυβερ­νή­σεις τότε του Σημί­τη που έκα­νε την πατρί­δα μας ορμη­τή­ριο των ιμπε­ρια­λι­στών, όπως γίνε­ται και σήμε­ρα με κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ.

Μεγά­λοι αγώ­νες, παρα­κα­τα­θή­κη για το επό­με­νο βήμα

Αυτά τα 20 χρό­νια, οι αγώ­νες, οι παρεμ­βά­σεις, τα συλ­λα­λη­τή­ρια, οι απερ­γί­ες είχαν τη σφρα­γί­δα του ΠΑΜΕ. Ήταν μάχες που συσπεί­ρω­σαν την πλειο­ψη­φία των εργα­ζο­μέ­νων που έβγαι­ναν στο δρό­μο για να διεκ­δι­κή­σουν τη ζωή που τους αξί­ζει. Το σύν­θη­μα «χωρίς εσέ­να γρα­νά­ζι δεν γυρ­νά, εργά­τη μπο­ρείς χωρίς αφε­ντι­κά» μπή­κε στο στό­μα όλων των εργα­τών και εκφρά­ζει την προ­ο­πτι­κή που πρέ­πει να έχει, ο έτσι κι αλλιώς μακρο­χρό­νιος σκλη­ρός αλλά πέρα ως πέρα δίκαιος αγώ­νας. Ποιος μπο­ρεί να ξεχά­σει τα μεγα­λειώ­δη συλ­λα­λη­τή­ρια ενά­ντια στην κατα­κρε­ούρ­γη­ση του κοι­νω­νι­κο­α­σφα­λι­στι­κού συστή­μα­τος με τον περι­βό­η­το νόμο Γιαν­νί­τση, τον ηρω­ι­κό 9μηνο αγώ­να των χαλυ­βουρ­γών και τη στή­ρι­ξη που αυτός είχε από τα σωμα­τεία, ομο­σπον­δί­ες και εργα­τι­κά κέντρα συνο­δοι­πό­ρους μας στον αγώ­να, ποιος μπο­ρεί να προ­σπε­ρά­σει τις μεγα­λειώ­δεις απερ­για­κές συγκε­ντρώ­σεις μπρο­στά στη ληστεία του λαού με την ψήφι­ση σει­ράς μνη­μο­νί­ων από όλες τις κυβερ­νή­σεις, τη μαχη­τι­κή απά­ντη­ση ενά­ντια στο χτύ­πη­μα του δικαιώ­μα­τος στην απερ­γία, στην κατάρ­γη­ση των συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων. Αυτές και οι χιλιά­δες άλλες παρεμ­βά­σεις των δυνά­με­ων που δεν υπο­τά­χτη­καν, που δεν έσκυ­ψαν το κεφά­λι, που αντι­στά­θη­καν στον οδο­στρω­τή­ρα των μέτρων, των επι­διώ­ξε­ων των μονο­πω­λί­ων για φτη­νό ευέ­λι­κτο εργα­τι­κό δυνα­μι­κό, για να πλη­ρώ­σου­με την κρί­ση τους, είναι η μεγά­λη παρα­κα­τα­θή­κη για το επό­με­νο βήμα.

Στη δεκα­ε­τή καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση, οργα­νώ­θη­κε η αλλη­λεγ­γύη, για να μην μεί­νει κανείς χωρίς φαγη­τό, χωρίς ρεύ­μα, χωρίς σπί­τι. Παράλ­λη­λα οργα­νώ­θη­καν μεγά­λοι αγώ­νες που είχαν στο επί­κε­ντρο τους χώρους δου­λειάς. Παρεμ­βή­κα­με συγκρο­τη­μέ­να στα λεγό­με­να κινή­μα­τα των πλα­τειών, τα οποία ανα­δεί­χτη­καν και ανα­τρο­φο­δο­τή­θη­καν από τα αστι­κά επι­τε­λεία με σκο­πό τη δια­μόρ­φω­ση του πολι­τι­κού σκη­νι­κού, έξω και μακριά από το πεδίο της ταξι­κής πάλης.

Μαζί με τους λαούς που αγω­νί­ζο­νται ενά­ντια στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέμους

Το ΠΑΜΕ από την ίδρυ­ση του, θεώ­ρη­σε καθή­κον του τη διε­θνή αλλη­λέγ­γυα δρά­ση, συνερ­γα­σία και επα­φή με συν­δι­κά­τα σε όλο τον κόσμο με γραμ­μή σύγκρου­σης με την εργο­δο­σία και τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς οργα­νι­σμούς, τη μετα­φο­ρά πεί­ρας σημα­ντι­κών αγώ­νων. Η ίδρυ­ση του ΠΑΜΕ συνέ­πε­σε χρο­νι­κά με τη ΝΑΤΟι­κή επέμ­βα­ση για τον δια­με­λι­σμό της Γιου­γκο­σλα­βί­ας, αντι­δρά­σα­με με μαχη­τι­κό, πρω­το­πό­ρο και ηρω­ι­κό τρό­πο, δια­δη­λώ­νο­ντας πάνω στις γέφυ­ρες που βομ­βαρ­δί­ζο­νταν. Στα­θή­κα­με πλάι σε κάθε συν­δι­κά­το, σε κάθε λαό που κατα­δυ­να­στεύ­ε­ται από τα μονο­πώ­λια τους ιμπε­ρια­λι­στές. Είμα­στε πλάι στους Παλαι­στί­νιους, για δικιά τους πατρί­δα. Είμα­στε πλάι σε κάθε κατα­τρεγ­μέ­νο μετα­νά­στη, πρό­σφυ­γα που βρί­σκει κατα­φύ­γιο στην πατρί­δα μας. Το ΠΑΜΕ είναι ενερ­γό μέλος της Παγκό­σμιας Συν­δι­κα­λι­στι­κής Ομο­σπον­δί­ας που απα­ριθ­μεί 180.000.000 μέλη και η ανα­γνώ­ρι­ση της προ­σφο­ράς μας σε παγκό­σμιο επί­πε­δο μας τιμούν με τη θέση του γενι­κού γραμ­μα­τέα της ΠΣΟ.

Ανα­γνώ­ρι­ση της δρά­σης μας

Είναι γεγο­νός ότι το ΠΑΜΕ είναι αυτός ο φορέ­ας που ανα­γνω­ρί­ζε­ται από τη συντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία της εργα­τι­κής τάξης, ως ο γνή­σιος εκφρα­στής των συμ­φε­ρό­ντων της. Αυτό μας γεμί­ζει αισιο­δο­ξία και απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα να προ­χω­ρή­σου­με τα επό­με­να βήμα­τα. Το «καλά που υπάρ­χει και το ΠΑΜΕ» είναι αυτό που ακούς όπου υπάρ­χει σπί­θα αντί­στα­σης και διεκ­δί­κη­σης. Αυτή η φρά­ση έχει βαθιά σημα­σία για την ύπαρ­ξη του εργα­τι­κού κινή­μα­τος στη χώρα μας και για το μέλ­λον του. Μπο­ρεί να ανα­ρω­τη­θεί ο καθέ­νας τι θα είχε συμ­βεί στο εργα­τι­κό κίνη­μα της χώρας μας, αν δεν υπήρ­χε το ΠΑΜΕ, τι σωμα­τεία θα υπήρ­χαν και με τι χαρα­κτη­ρι­στι­κά. Τα φαι­νό­με­να εκφυ­λι­σμού, νοθεί­ας και παρέμ­βα­σης της εργο­δο­σί­ας με τη φυσι­κή της παρου­σία μέσα στα συν­δι­κά­τα, θα κυριαρ­χού­σαν παντού. Η λει­τουρ­γία των συν­δι­κά­των θα ήταν η δια­χεί­ρι­ση προ­γραμ­μά­των. Μια ματιά σε εργα­τι­κά κέντρα που κυριαρ­χεί ακό­μα ο εργο­δο­τι­κός συν­δι­κα­λι­σμός δεί­χνει την παρακ­μή που με πεί­σμα και απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα αντι­με­τω­πί­σα­με όπου υπήρ­ξαν υγιείς δυνάμεις.

Συνε­χί­ζου­με

Σήμε­ρα, σε συν­θή­κες καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης, η εργο­δο­σία θέλει να θωρα­κί­σει την κερ­δο­φο­ρία της. Ό,τι δικαιώ­μα­τα κατα­στρα­τή­γη­σαν σε συν­θή­κες κρί­σης θέλουν σήμε­ρα να τα διευ­ρύ­νουν. Στή­ρι­ξή τους σε αυτή την προ­σπά­θεια έχουν τις κυβερ­νή­σεις τους, την ΕΕ, την ηγε­σία της ΓΣΕΕ, η οποία στη­ρί­ζε­ται σε νόθες δια­δι­κα­σί­ες και στη φυσι­κή παρου­σία της εργο­δο­σί­ας μέσα στις γραμ­μές της. Οι εργα­ζό­με­νοι, όσοι ζουν με τους μισθούς πεί­νας, τις ευέ­λι­κτες μορ­φές απα­σχό­λη­σης, τη δου­λειά με ημε­ρο­μη­νία λήξης, πρέ­πει να γνω­ρί­ζουν ότι αυτή η βαρ­βα­ρό­τη­τα έχει την υπο­γρα­φή των κομ­μά­των που κυβέρ­νη­σαν (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) και των παρα­τά­ξε­ων τους στο εργα­τι­κό κίνημα.

Σε αυτές τις συν­θή­κες το ΠΑΜΕ καλεί τους εργα­ζό­με­νους να βάλουν μπρο­στά τις δικές τους ανά­γκες και όχι τα κέρ­δη των λίγων, να γίνουν βήμα­τα στην ανα­σύ­ντα­ξη του εργα­τι­κού κινή­μα­τος, να μαζι­κο­ποι­η­θούν τα σωμα­τεία, να φτια­χτούν νέα, να βελ­τιω­θεί η λει­τουρ­γία των Διοι­κη­τι­κών Συμ­βου­λί­ων. Να χτι­στεί τεί­χος απέ­να­ντι στην ασυ­δο­σία της εργο­δο­σί­ας και να περά­σου­με στην αντε­πί­θε­ση, με μαζι­κούς αγώ­νες, με ανέ­βα­σμα των μορ­φών πάλης, με απερ­για­κούς αγώ­νες που θα παρα­λύ­ουν την παρα­γω­γή και θα ανα­γκά­ζουν την εργο­δο­σία σε υπο­χώ­ρη­ση. Τίπο­τα δεν πρό­κει­ται να μας χαρι­στεί. Έχου­με πεί­ρα από αγώ­νες και κατα­κτή­σεις. Να εκδιω­χθεί η εργο­δο­σία μέσα από τα συν­δι­κά­τα, να συγκρου­στού­με με τη λογι­κή του σωμα­τεί­ου-επι­χεί­ρη­ση. Το ΠΑΜΕ ως μέτω­πο ταξι­κών συν­δι­κά­των συμ­βάλ­λει στην άνο­δο της ταξι­κής πάλης, για να πάρει αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά ώστε η εργα­τι­κή τάξη να διεκ­δι­κή­σει να γίνει η ίδια ιδιο­κτή­της του πλού­του που παράγει.

Καλού­με ιδιαί­τε­ρα τους νέους εργα­ζό­με­νους που μπή­καν στην παρα­γω­γή σε συν­θή­κες κρί­σης, χωρίς δικαιώ­μα­τα, να έρθουν σε επα­φή με την ιστο­ρία του εργα­τι­κού κινή­μα­τος, να μην απο­δε­χτούν να ζουν με ψίχου­λα, να οργα­νω­θούν και να παλέ­ψουν για τη ζωή που τους αξίζει.

Το ΠΑΜΕ έχει μπει μπρο­στά και έχει πάρει πρω­το­βου­λί­ες με την οργά­νω­ση του αγώ­να για την επα­να­φο­ρά των συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων, για κατώ­τε­ρο μισθό στα 751 ευρώ, για την κατάρ­γη­ση των ευέ­λι­κτων μορ­φών απα­σχό­λη­σης. Ομο­σπον­δί­ες που συσπει­ρώ­νο­νται στο ΠΑΜΕ έχουν προ­χω­ρή­σει σε οργά­νω­ση κινη­το­ποι­ή­σε­ων για την επι­βο­λή κλα­δι­κών συμ­βά­σε­ων με αυξήσεις.

Καλού­με κάθε σωμα­τείο, κάθε τίμιο συν­δι­κα­λι­στή, να συγκρί­νει τα 20 χρό­νια του ΠΑΜΕ με τη στά­ση της ηγε­σί­ας της ΓΣΕΕ. Να ξεπε­ρά­σουν επι­φυ­λά­ξεις και να ενω­θού­με στο μεγά­λο μετε­ρί­ζι του ταξι­κού αγώ­να που με κόπο χτίσαμε.

Ζήτω τα 20 χρό­νια του ΠΑΜΕ

Ζήτω η εργα­τι­κή τάξη

Συν­δι­κά­τα ταξι­κά — Όχι εργοδοτικά

Όλοι στη συγκέ­ντρω­ση — εκδή­λω­ση την Τετάρ­τη 3 Απρί­λη στις 6.30 μ.μ. στο κλει­στό γήπε­δο Νήαρ Ηστ στην Και­σα­ρια­νή.