Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος //
Ασφαλώς και το 2021 είναι σημαδιακό έτος. Το σημάδεψε για τα καλά ο κορωνοϊός και δεν ξέρουμε πώς ακόμα θα ξεμπλέξουμε. «Κατά πού βαδίζουμε και κατά πού πάμε». Σημαδιακό όμως έτος, γιατί συμπληρώνονται-συμπληρώθηκαν και τα 200 χρόνια από τότε που οι Έλληνες (όλοι μαζί ή όχι δεν έχει σημασία) άδραξαν τα όπλα και επαναστάτησαν, καθόσον «του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει». Όπου νάναι θα αρχίσουν και τα γιορτάσια. Επίσημα ή ανεπίσημα, δεν έχει σημασία, με τραγούδια και χορούς, αν το επιτρέψει φυσικά ο κορωνοϊός, πάλι δεν έχει σημασία. Σημασία έχει, αν μετά από όλα αυτά — δηλώσεις, ανακοινώσεις, δελτία τύπου, διαγγέλματα, ομιλίες- αποκομίσουμε το κατιτίς, διαφωτιστούμε ιστορικά και συγκλονιστούμε εθνικά από το παράδειγμα των επαναστατών.
Πιο καθαρά, αν συνδαυλίσουμε τη μνήμη μας. Η μνήμη όμως καίει «άκαυτη βάτος» από το προσάναμμα που έκαναν τόσοι ήρωες και διδάχοι της εθνικής αξιοπρέπειας. Κι όσο κι αν το δίκιο συνταυτίζεται με την ανωνυμία, με τον αγώνα δηλαδή του λαού, είναι και αυτοί που στέκουν ως αγκωνάρια, συντάσσουν και διατηρούν την εθνική διάρκεια και προκοπή του ελληνικού έθνους. Ρήγας Φεραίος — Βελεστινλής. Ο άνθρωπος που με τις ιδέες και τα οράματά του σκόρπισε το προσάναμμα της επανάστασης σε όλους τους Βαλκάνιους. Ο ήρωας, ο κοινωνικός επαναστάτης που στάθηκε ο πρώτος μεγαλομάρτυρας του αγώνα συγκεντρώνοντας στο πρόσωπό του το μίσος όλης της ευρωπαϊκής αντίδρασης, αλλά και την ευγνωμοσύνη κάθε ελεύθερου Βαλκάνιου.
Το μήνυμα του Ρήγα: «Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί/ Αράπηδες και άσπροι με μια κοινή ορμή/ για την ελευθερία να ζώσουμε σπαθί/ να σφάξουμε τους λύκους που το ζυγό βαστούν/ και χριστιανούς και Τούρκους σκληρά τους τυραννούν». Ένα και μοναδικό μήνυμα αποκαθαρμένο από κάθε ίχνος εθνικισμού και σοβινισμού. Η λύτρωση προέρχεται με πάλη και αγώνα στον οποίο συμμετέχουν απαξάπαντες. Δεν υπάρχουν διακρίσεις. Ούτε άσπροι ούτε μαύροι, πέρα από τις θρησκευτικές αντιλήψεις του καθενός και την όποια φυλετική καταγωγή του. Ενάντια μόνο στους τυράννους. Και οι τύραννοι ήταν αυτοί (Αυστρία, Ρωσία, Πρωσία) που συγκρότησαν αργότερα την Ιερά Συμμαχία, (να μην ξεχνάμε και την Αγγλία και τη Γαλλία) που είχαν ως διακηρυγμένη πολιτική τη διατήρηση της ακεραιότητας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αυτό όριζαν τα συμφέροντά τους. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ο συνειρμός με χτύπησε και πάλι. Παγκοσμιοποίηση, Βαλκάνια, ανατριχίλα από την επέλαση της “νέας τάξης” των πολυεθνικών και του ιμπεριαλισμού. Κι όλα αυτά δια ανθρωπιστικούς λόγους, «δια την εμπέδωσιν της δημοκρατίας» στα Βαλκάνια. Και αυτή την διδαχή την ένιωσαν για τα καλά στο πετσί τους οι Βαλκάνιοι με τις βόμβες ουρανίου και τον βομβαρδισμό-ισοπέδωση πόλεων και διάλυση κρατών, οικονομιών, αλλά και συνειδήσεων.
Αυτά όριζαν τα συμφέροντά τους. Αυτά έκαναν. Και τότε αλλά και τώρα. Η καλύτερη γιορτή, η πιο ουσιαστική είναι να μάθουμε κάτι από τα οικουμενικά διδάγματα της διδασκαλίας του Ρήγα Φεραίου. Να κατανοήσουμε πως και τότε, αλλά και τώρα οι δήθεν προστάτες «επιτάσσουν, επιβάλλουν και βομβαρδίζουν».
Ελάχιστη τιμή στο Ρήγα Φεραίο, τον πρωτεργάτη της απελευθέρωσης και της αδελφικής συνεργασίας των βαλκανικών λαών, θα είναι αν γίνουν σημαία μας, τα λόγια του, όπως αποτυπώνονται στον Θούριο:
«Στην γνώμη των τυράννων να μήν ελθώ ποτέ
Μήτε να τους δουλεύω, μήτε να πλανηθώ
Εις τα ταξιματά τους, για να παραδοθώ.
Εν όσω ζώ στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,
Για να τους αφανίσω, θε να’ ναι σταθερός»
Θούριος, στίχ. 32–36.
Ο Χρήστος Α.Τούμπουρος γεννήθηκε στην Άγναντα Άρτας (Τζουμέρκα). Εκεί τελείωσε το Γυμνάσιο και ακολούθως σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έγραψε τέσσερα βιβλία: «Αγναντίτικα Λιχνίσματα», «Το Γυμνάσιο Αγνάντων ο Πνευματικός Φάρος των Τζουμέρκων», «Με την Ηπειρώτικη λαλιά» και «Τραγουδώντας την ξενιτιά», καθώς και εννέα θεατρικά έργα με περιεχόμενο που αφορά τη ζωή στην Ήπειρο.
