Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

21ο Συνέδριο ΚΚΕ — 2η Απόφαση: Για τα καθήκοντα των Κομμουνιστών στην Εργατική Τάξη και το Εργατικό — Συνδικαλιστικό Κίνημα και την Κοινωνική Συμμαχία

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Tο 21ο Συνέ­δριο του ΚΚΕ εξέ­τα­σε τη δου­λειά του Κόµµα­τος στην πάλη για την ανα­σύ­ντα­ξη του εργα­τι­κού — συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­µα­τος και την κοµµα­τι­κή οικο­δό­µη­ση στην εργα­τι­κή τάξη και καθό­ρι­σε κατευ­θύν­σεις για τα επό­µε­να χρόνια.

Πρό­κει­ται για σηµα­ντι­κά καθή­κο­ντα καθώς, όπως επι­ση­µαί­νε­ται στο Πρό­γρα­µµα του ΚΚΕ, η δρά­ση του Κόµµα­τος σε µη επα­να­στα­τι­κή κατά­στα­ση συµβάλ­λει απο­φα­σι­στι­κά στην προ­ε­τοι­µα­σία του υπο­κει­µε­νι­κού παρά­γο­ντα –του Κόµµα­τος, της εργα­τι­κής τάξης, των συµµα­χιών της– για τις επα­να­στα­τι­κές συν­θή­κες, για την πρα­γµα­το­ποί­η­ση των στρα­τη­γι­κών του καθη­κό­ντων. Τονί­ζε­ται ότι η προ­σέλ­κυ­ση πρω­το­πό­ρων τµη­µά­των της εργα­τι­κής τάξης και η συσπεί­ρω­ση της πλειο­ψη­φί­ας της µε το ΚΚΕ θα περά­σει από διά­φο­ρες φάσεις. Το εργα­τι­κό κίνη­µα, τα κινή­µα­τα των αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νων (α/α) στις πόλεις και των αγρο­τών και η µορ­φή έκφρα­σης της συµµα­χί­ας τους µε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κούς — αντι­µο­νο­πω­λια­κούς στό­χους, µε την πρω­το­πό­ρα δρά­ση των δυνά­µε­ων του ΚΚΕ σε µη επα­να­στα­τι­κές συν­θή­κες, απο­τε­λούν το πρό­πλα­σµα για τη δια­µόρ­φω­ση του εργα­τι­κού — λαϊ­κού µετώ­που σε επα­να­στα­τι­κές συν­θή­κες. Ταυ­τό­χρο­να, αυτός ο αγώ­νας, µε τέτοια χαρα­κτη­ρι­στι­κά, απο­τε­λεί και παρά­γο­ντα από­σπα­σης ορι­σµέ­νων παρα­χω­ρή­σε­ων, παρε­µπό­δι­σης ή καθυ­στέ­ρη­σης νέων αντι­λαϊ­κών µέτρων, προσ­δί­δει κοι­νω­νι­κή και πολι­τι­κή πεί­ρα, συµβάλ­λει στην άσκη­ση της µεγα­λύ­τε­ρης δυνα­τής πίε­σης, η εργα­τι­κή τάξη και οι σύµµα­χοί της απο­κτούν αυτοπεποίθηση.

Στην Από­φα­ση του προη­γού­µε­νου Συνε­δρί­ου τέθη­καν επί­σης αρκε­τά σηµα­ντι­κά ζητή­µα­τα για τον ρόλο του ΚΚΕ στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­µα. Σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση, το 21ο Συνέ­δριο εξέ­τα­σε τη νέα κατά­στα­ση, εντό­πι­σε θετι­κές πλευ­ρές και υπο­κει­µε­νι­κές αδυ­να­µί­ες που απαι­τούν ριζι­κή αντι­µε­τώ­πι­ση, ώστε να αντι­στοι­χί­σει το Κόµµα τη δρά­ση του µε τις απαι­τή­σεις που απορ­ρέ­ουν από τις ανά­γκες των εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνά­µε­ων, τους στό­χους που έχου­µε θέσει.

Σε αυτό το πλαί­σιο εξετάστηκαν:

1.Οι βασι­κές τάσεις στην ταξι­κή διάρ­θρω­ση της ελλη­νι­κής κοι­νω­νί­ας και η σηµε­ρι­νή κατά­στα­ση της εργα­τι­κής τάξης, δέκα και πλέ­ον χρό­νια µετά την εκδή­λω­ση της προη­γού­µε­νης βαθιάς καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­µι­κής κρί­σης, οι όροι δου­λειάς και δια­βί­ω­σης, πώλη­σης της εργα­τι­κής της δύνα­µης, οι παρά­γο­ντες που επι­δρούν στην ενό­τη­τά της, στη δια­µόρ­φω­ση ταξι­κής πολι­τι­κής συνεί­δη­σης, στη στά­ση της απέ­να­ντι σε αστι­κές κυβερ­νή­σεις δια­χεί­ρι­σης της κρί­σης σε βάρος των εργα­τι­κών συµφερόντων.

2.Η κατά­στα­ση στο εργα­τι­κό — συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­µα, ο βαθµός οργά­νω­σης της εργα­τι­κής τάξης στα σωµα­τεία και η συµµε­το­χή της στην ταξι­κή πάλη. Τα συµπε­ρά­σµα­τα από τους αγώ­νες και τις προ­σπά­θειες να δηµιουρ­γη­θούν πρω­το­πό­ρες εστί­ες αντί­στα­σης και διεκ­δί­κη­σης στους χώρους δου­λειάς. Ο χαµη­λός βαθµός οργά­νω­σης που βρί­σκε­ται σε ιστο­ρι­κά κατώ­τα­το σηµείο, οι αντι­κει­µε­νι­κές αιτί­ες, αλλά και δικές µας αδυ­να­µί­ες. Τα καθή­κο­ντα που προ­κύ­πτουν για την αλλα­γή της κατά­στα­σης για µια ορµη­τι­κή ανά­πτυ­ξη της οργά­νω­σης και της συµµε­το­χής στη συν­δι­κα­λι­στι­κή οργά­νω­ση. Η πορεία του ΠΑΜΕ ως πόλου ταξι­κής συσπεί­ρω­σης Οµο­σπον­διών, Εργα­τι­κών Κέντρων, σωµα­τεί­ων, συν­δι­κα­λι­στών µε γρα­µµή πάλης σε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή — αντι­µο­νο­πω­λια­κή κατεύθυνση.

3.Η επε­ξερ­γα­σία της πεί­ρας από την κοι­νή δρά­ση εργα­τι­κών σωµα­τεί­ων µε µαζι­κές οργα­νώ­σεις των λαϊ­κών στρω­µά­των των αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νων της πόλης και των βιο­πα­λαι­στών αγρο­τών, γενι­κό­τε­ρα της προ­σπά­θειας να δια­µορ­φω­θούν οι προ­ϋ­πο­θέ­σεις της κοι­νω­νι­κής συµµα­χί­ας τους, στο έδα­φος των δύο Πανελ­λα­δι­κών Σωµά­των που έχουν προη­γη­θεί για τη δου­λειά µας µε τους αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νους των πόλε­ων και τους αγρό­τες, επι­ση­µαί­νο­ντας ότι ο αντι­κει­µε­νι­κά ηγε­τι­κός ρόλος της εργα­τι­κής τάξης στην κοι­νω­νι­κή συµµα­χία θα πρέ­πει να κατα­κτιέ­ται στην πράξη.

Το Συνέ­δριο µελέ­τη­σε βασι­κές τάσεις εξέ­λι­ξης της ταξι­κής διάρ­θρω­σης στην Ελλά­δα, σε επί­πε­δο 20ετίας, µε κεντρι­κό στό­χο να προ­σα­να­το­λι­στεί καλύ­τε­ρα και πιο εύστο­χα η δου­λειά του Κόµµα­τος στην εργα­τι­κή τάξη. Απο­φά­σι­σε τη συνέ­χι­ση της µελέ­της και την έκδο­σή της, ώστε να κατα­νοη­θούν πλευ­ρές που δια­µορ­φώ­νουν τη γενι­κό­τε­ρη κατά­στα­σή της, αλλά και να προσ­διο­ρι­στούν µε µεγα­λύ­τε­ρη ακρί­βεια τα τµή­µα­τα της µισθω­τής εργα­σί­ας που ανή­κουν στην εργα­τι­κή τάξη ή την προσεγγίζουν.

Μελέ­τη­σε τις στρα­τη­γι­κές ιεραρ­χή­σεις στην πολι­τι­κή των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων και της ΕΕ και την επί­δρα­σή τους, τις συνέ­πειες, άµε­σες ή µακρο­πρό­θε­σµες, στην εργα­τι­κή τάξη και τους εν δυνά­µει συµµά­χους της.

Σε αυτό το πλαί­σιο, µε βάση την κλα­δι­κή κατά­τα­ξη της εργα­τι­κής τάξης και τη δυνα­µι­κή των κλά­δων, αλλά και τη σχε­τι­κή σηµα­σία τους στη διευ­ρυ­µέ­νη ανα­πα­ρα­γω­γή του κοι­νω­νι­κού κεφα­λαί­ου, προσ­διό­ρι­σε ως κλά­δους αυξη­µέ­νης σηµα­σί­ας για το ερχό­µε­νο διάστηµα:

  • Τη Μετα­ποί­η­ση, µε έµφα­ση στους µεγά­λους χώρους σε Τρό­φι­µα, Ενέρ­γεια, Φάρµα­κο, Μέταλ­λο. Τον υπο­κλά­δο των κατα­σκευών µεγά­λης κλί­µα­κας — δηµό­σιων έργων.
  • Τον κοµβι­κό για το σύνο­λο της οικο­νο­µί­ας κλά­δο των Μεταφορών/logistics (θαλάσ­σιων, ενα­έ­ριων, χερ­σαί­ων κ.λπ.). Τον κλά­δο της δια­νο­µής εµπο­ρευ­µά­των (ταχυ­µε­τα­φο­ρές).
  • Τον κλά­δο των Τηλεπικοινωνιών/Πληροφορικής, για τη σηµα­σία του ως ραχο­κο­κα­λιάς από τη µετα­φο­ρά έως και απο­θή­κευ­ση της πλη­ρο­φο­ρί­ας, τον αυξη­µέ­νο ρόλο των τεχνι­κών για τη δια­σφά­λι­ση της τηλερ­γα­σί­ας κ.λπ. Τον κλά­δο της Πλη­ρο­φο­ρι­κής, λόγω της ανά­πτυ­ξής του τόσο εντός της χώρας όσο και µε την τηλερ­γα­σία σε δια­σύν­δε­ση µε το εξωτερικό.
  • Τον κλά­δο των επι­στη­µο­νι­κών — τεχνι­κών υπη­ρε­σιών, µε τάση ανο­δι­κή, καθώς οι νέες οικο­νο­µι­κές και κοι­νω­νι­κές συν­θή­κες αυξά­νουν τις σχε­τι­κές δραστηριότητες.
  • Τους κλά­δους Υγεί­ας — Παι­δεί­ας που, εκτός απ’ τη σηµα­σία τους για την ανα­πα­ρα­γω­γή του εργα­τι­κού δυνα­µι­κού, απο­τε­λούν µεγά­λους κλά­δους συγκέ­ντρω­σης απα­σχο­λού­µε­νων και µισθωτών.
  • Τους κλά­δους του Επι­σι­τι­σµού — Του­ρι­σµού, µε έµφα­ση στις µεγά­λες µονά­δες, στις οποί­ες ανα­µέ­νε­ται να µετα­κι­νη­θεί ένα µέρος της απα­σχό­λη­σης από τις συρ­ρι­κνού­µε­νες µικρό­τε­ρες επι­χει­ρή­σεις του κέντρου των πόλεων.
  • Τον κλά­δο του Εµπο­ρί­ου, στον οποίο συνε­χί­ζε­ται η συγκεντροποίηση.

Ιδιαί­τε­ρες στο­χεύ­σεις στην παρέ­µβα­ση του Κόµµα­τος απο­τε­λούν:

  • Η εξει­δί­κευ­ση της δου­λειάς µας στις µισθω­τές εργα­ζό­µε­νες που αυξά­νο­νται (ανα­λο­γι­κά µε τον γυναι­κείο οικο­νο­µι­κό πληθυσµό).
  • Η ολο­κλη­ρω­µέ­νη πολι­τι­κή και συν­δι­κα­λι­στι­κή παρέ­µβα­ση στα ζητή­µα­τα του εργά­σι­µου και µη εργά­σι­µου χρό­νου, των ευέ­λι­κτων εργα­σια­κών σχέ­σε­ων και της τηλεργασίας.
  • Η κατάλ­λη­λη επε­ξερ­γα­σία πλαι­σί­ων πάλης σε κλά­δους µε υψη­λό­τε­ρους µισθούς από τον µέσο όρο, υπο­λο­γί­ζο­ντας την πίε­ση του κεφα­λαί­ου για µεί­ω­ση του µέσου µισθού.
  • Η διά­τα­ξη δυνά­µε­ων σε σχε­τι­κά νέους κλά­δους και υπο­κλά­δους που παρου­σιά­ζουν δυνα­µι­κή τάση ανά­πτυ­ξης (ηλε­κτρο­νι­κό εµπό­ριο, logistics, κατα­σκευ­ές µεγά­λων έργων κ.ά.), λαµβά­νο­ντας υπό­ψη την εσω­τε­ρι­κή ανα­διάρ­θρω­ση κλά­δων και οµί­λων που θα επι­φέ­ρουν οι νέες επεν­δύ­σεις της «πρά­σι­νης ανά­πτυ­ξης» και του «ψηφια­κού µετα­σχη­µα­τι­σµού» (π.χ. τοµέ­ας Ενέρ­γειας, Τηλε­πι­κοι­νω­νί­ες, Μέσα Μαζι­κής Ενηµέρωσης).
  • Η ανα­βά­θµι­ση της παρέ­µβα­σης στους κλά­δους Παι­δεί­ας και Πολι­τι­σµού, που ασκούν απο­φα­σι­στι­κό ρόλο στη δια­µόρ­φω­ση κοι­νω­νι­κής συνεί­δη­σης, λαµβά­νο­ντας υπό­ψη και τα ιδιαί­τε­ρα προ­βλή­µα­τα της δου­λειάς µε το Δελ­τίο Παρο­χής Υπη­ρε­σιών (µπλο­κά­κι) και άλλες µορ­φές προ­σω­ρι­νής ελα­στι­κής εργα­σί­ας, τα πνευ­µα­τι­κά, συγ­γε­νι­κά δικαιώ­µα­τα κ.ά.
  • Η βελ­τί­ω­ση του σχε­δια­σµού της παρέ­µβα­σής µας στην πολύ µεγά­λη κατη­γο­ρία µισθω­τών που δου­λεύ­ουν σε µικρές και πολύ µικρές επιχειρήσεις.
  • Η εξει­δί­κευ­ση της δου­λειάς µας στους µισθω­τούς µετανάστες.
  • Ο σχε­δια­σµός της πολύ­µορ­φης παρέ­µβα­σης στους ανέρ­γους και ιδιαί­τε­ρα στους µακρο­χρό­νια ανέρ­γους που θα αυξηθούν.

 Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ — ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Το εργα­τι­κό — συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­µα την προη­γού­µε­νη δεκα­ε­τία δέχτη­κε ακό­µη µεγα­λύ­τε­ρο πλή­γµα, βάθυ­νε η υπο­χώ­ρη­ση, όχι µόνο στο περιε­χό­µε­νο δρά­σης κι ενσω­µά­τω­σης της πλειο­ψη­φί­ας των συν­δι­κά­των στις στρα­τη­γι­κές επι­διώ­ξεις του κεφα­λαί­ου, αλλά και στην οργα­νω­τι­κή του υπό­στα­ση και υποδοµή.

Την τελευ­ταία δεκα­ε­τία και στη φάση της καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης η εργα­τι­κή τάξη αυξά­νε­ται αρι­θµη­τι­κά και ποσο­στιαία, αλλά ο βαθµός οργά­νω­σής της µειώ­νε­ται, τόσο στο σύνο­λο της εργα­τι­κής τάξης όσο και κατά κλά­δο παρα­γω­γής και κατά περιοχή.

Όλη αυτήν την περί­ο­δο ενι­σχύ­θη­κε η στρα­τη­γι­κής σηµα­σί­ας καλ­λιέρ­γεια της ταξι­κής συνερ­γα­σί­ας εκ µέρους των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων, των φιλε­λεύ­θε­ρων, σοσιαλ­δη­µο­κρα­τι­κών, αλλά και οπορ­του­νι­στι­κών κοµµά­των. Ενι­σχύ­θη­καν η συκο­φά­ντη­ση της ταξι­κής πάλης, η απα­ξί­ω­ση της συν­δι­κα­λι­στι­κής οργά­νω­σης. Με παρέ­µβα­ση της εργο­δο­σί­ας, των αστι­κών πολι­τι­κών και συν­δι­κα­λι­στι­κών τους δυνά­µε­ων, επε­κτά­θη­καν τα φαι­νό­µε­να απο­διορ­γά­νω­σης, νοθεί­ας κι εξα­γο­ράς, δια­µορ­φώ­θη­κε πιο επι­θε­τι­κή γρα­µµή και πρα­κτι­κή απέ­να­ντι στις ταξι­κά προ­σα­να­το­λι­σµέ­νες δυνά­µεις, προ­κει­µέ­νου να θωρα­κι­στούν τα συµφέ­ρο­ντα του κεφα­λαί­ου, το σύστη­µα της εκµε­τάλ­λευ­σης. Στον αντί­πο­δα αυτών των επι­διώ­ξε­ων κινεί­ται η δρά­ση του ΚΚΕ και των ταξι­κά προ­σα­να­το­λι­σµέ­νων συνδικάτων.

Στις ανώτατες συνδικαλιστικές Συνοµοσπονδίες ηγεµονεύει ο κρατικός, κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισµός

Η δρά­ση του Κόµµα­τος, που έχει φέρει συγκε­κρι­µέ­να απο­τε­λέ­σµα­τα και σηµα­ντι­κή πεί­ρα, δεν έχει αλλά­ξει το γεγο­νός ότι σε βασι­κούς κλά­δους και τοµείς της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­µί­ας τα συν­δι­κά­τα, µια σει­ρά από δευ­τε­ρο­βά­θµιες οργα­νώ­σεις παρα­µέ­νουν δεµέ­νες µε το εργο­δο­τι­κό και κυβερ­νη­τι­κό τµή­µα που ηγε­µο­νεύ­ει στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, που απο­τε­λεί έναν µηχα­νι­σµό συν­διοί­κη­σης, δια­χεί­ρι­σης των εργο­δο­τι­κών και κρα­τι­κών αξιώ­σε­ων και συµφε­ρό­ντων, έναν καθα­ρά γρα­φειο­κρα­τι­κό αυταρ­χι­κό µηχα­νι­σµό. Σε µια πορεία πολ­λών χρό­νων έχει βαθύ­νει ο ρόλος του ως εργα­λεί­ου του κρά­τους και της εργο­δο­σί­ας ενά­ντια στην εργα­τι­κή τάξη και τις διεκ­δι­κή­σεις της, στη χει­ρα­γώ­γη­ση, ενσω­µά­τω­ση, τροµοκράτηση.

Υπάρ­χουν νέες απαι­τή­σεις για τη δια­πά­λη στην ΑΔΕΔΥ. Ο συσχε­τι­σµός µετα­ξύ αστι­κών, φιλε­λεύ­θε­ρων και ρεφο­ρµι­στι­κών, αλλά και οπορ­του­νι­στι­κών δυνά­µε­ων δεν είναι ίδιος στην ΑΔΕΔΥ µε εκεί­νον στη ΓΣΕΕ και δεν µπο­ρεί η αντι­πα­ρά­θε­ση να κατα­νο­εί­ται ως αντι­γρα­φή από τον ιδιω­τι­κό τοµέα. Στην ΑΔΕΔΥ η σύν­δε­ση των εργα­ζο­µέ­νων µε το κρά­τος είναι οργα­νι­κή, αλλά και η σοσιαλ­δη­µο­κρα­τι­κή — οπορ­του­νι­στι­κή επί­δρα­ση που εκφρά­ζε­ται αρκε­τές φορές σε απο­φά­σεις της απαι­τεί καλά επε­ξερ­γα­σµέ­νο σχέ­διο στο περιε­χό­µε­νο, στη δια­πά­λη και τις πρω­το­βου­λί­ες για το αντι­πά­λε­µα των αυτα­πα­τών που δηµιουρ­γού­νται. Πολύ περισ­σό­τε­ρο που στο έδα­φος της όξυν­σης των λαϊ­κών προ­βλη­µά­των, λόγω της όξυν­σης όλων των αντι­θέ­σε­ων και αντι­φά­σε­ων του καπι­τα­λι­στι­κού τρό­που παρα­γω­γής, το µεταρ­ρυ­θµι­στι­κό πρό­γρα­µµα µε τη µια ή την άλλη µορ­φή, απευ­θυ­νό­µε­νο στους εργα­ζό­µε­νους του κρα­τι­κού τοµέα, προ­τάσ­σει την ενί­σχυ­ση του κρά­τους στην οικο­νο­µία, στη λογι­κή του «αντι­νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου», «αντι­δε­ξιού», «αντι­κα­τα­σταλ­τι­κού» µετώ­που, εξει­δι­κεύ­ε­ται µέσα στο κίνη­µα για την ενσω­µά­τω­ση του όποιου ριζο­σπα­στι­σµού αναπτύσσεται.

Δυναµώνει ο ασφυκτικός κρατικός έλεγχος των συνδικάτων

Βαθαί­νει το πλαί­σιο κρα­τι­κού ελέγ­χου των συν­δι­κά­των µε σει­ρά νόµων, όπως επί δια­κυ­βέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ για την προ­κή­ρυ­ξη απερ­γί­ας και στη συνέ­χεια µε νόµους της ΝΔ για το πλαί­σιο λει­τουρ­γί­ας των συν­δι­κά­των και τον έλεγ­χο της νοµι­µό­τη­τάς τους. Το νοµο­θε­τι­κό πλαί­σιο ενι­σχύ­ει συνε­χώς την παρέ­µβα­ση του αστι­κού κράτους.

Οι ασφυ­κτι­κές νοµο­θε­τι­κές δια­τά­ξεις περιο­ρί­ζουν τη δρά­ση σωµα­τεί­ων και τη συµµε­το­χή εργαζοµένων.

Σε συν­θή­κες ανά­πτυ­ξης της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­µί­ας επι­χει­ρούν να ενσω­µα­τώ­σουν βαθύ­τε­ρα τα συν­δι­κά­τα όχι µόνο σε γρα­µµή συναί­νε­σης και ταξι­κής συνερ­γα­σί­ας, αλλά και ως µέρος του κρα­τι­κού µηχα­νι­σµού. Να τα µετα­τρέ­ψουν σε µηχα­νι­σµό «δίκαι­ης — δηµο­κρα­τι­κής» συν­διοί­κη­σης των επι­χει­ρη­µα­τι­κών αξιώ­σε­ων, γρα­φειο­κρα­τι­κούς µηχα­νι­σµούς, χωρίς ζωντα­νή, ενερ­γή συµµε­το­χή των εργα­ζο­µέ­νων και χωρίς απο­φα­σι­στι­κό ρόλο στην κινη­το­ποί­η­σή τους. Η εξέ­λι­ξη αφο­ρά και τις καπι­τα­λι­στι­κές χώρες της Ευρώ­πης. Μεγά­λοι κλά­δοι και βιο­µη­χα­νι­κές περιο­χές απο­τε­λούν Ειδι­κές Οικο­νο­µι­κές Ζώνες µε απου­σία συν­δι­κα­λι­στι­κής παρουσίας.

Αυτός ο σχε­δια­σµός, που αξιο­ποι­ή­θη­κε και ως είδος πει­ρα­µα­τι­σµού, έχει πλέ­ον γενι­κευ­τεί, καθώς απο­τυ­πώ­νε­ται σε σει­ρά από νόµους. Μετα­τρέ­πει το συν­δι­κά­το σε µηχα­νι­σµό του υπουρ­γεί­ου και της εργο­δο­σί­ας. Η επί­θε­ση στο απερ­για­κό δικαί­ω­µα και οι νέοι κατα­σταλ­τι­κοί νόµοι της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ έρχο­νται να συµπλη­ρώ­σουν αυτήν την επίθεση.

Βέβαια, εφό­σον η αγα­νά­κτη­ση των εργα­ζο­µέ­νων διο­γκώ­νε­ται, δεν απο­κλεί­ε­ται συν­δι­κά­τα µε σοσιαλ­δη­µο­κρα­τι­κές οπορ­του­νι­στι­κές πλειο­ψη­φί­ες να ξεκι­νή­σουν κάποιον περιο­ρι­σµέ­νο αγώ­να στα «όρια των αντο­χών» της οικο­νο­µί­ας. Η πεπει­ρα­µέ­νη αστι­κή τάξη δεν θέλει να ξεκο­πούν τελεί­ως οι εκπρό­σω­ποί της στα συν­δι­κά­τα από τους εργά­τες. Το θέµα είναι ο προ­σα­να­το­λι­σµός τους, συνε­πώς οι δυνά­µεις µας να είναι προ­ε­τοι­µα­σµέ­νες και για τέτοιο ενδεχόµενο.

Ο ρόλος του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ

Δια­βρω­τι­κή είναι η παρέ­µβα­ση του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ και των παραρ­τη­µά­των του, η οποία θα συνε­χι­στεί. Πρό­κει­ται για Ινστι­τού­το δια­συν­δε­δε­µέ­νο µε τα αντί­στοι­χα ερευ­νη­τι­κά µελε­τη­τι­κά ιδρύ­µα­τα των ενώ­σε­ων εργο­δο­τών (ΣΕΒ), των Επι­µε­λη­τη­ρί­ων και των κρα­τι­κών υπη­ρε­σιών του υπουρ­γεί­ου Εργα­σί­ας και Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης. Δια­θέ­τει προ­ϋ­πο­λο­γι­σµό εκα­το­µµυ­ρί­ων ευρώ, δια­χει­ρί­ζε­ται µεγά­λο όγκο ευρω­παϊ­κών προ­γρα­µµά­των, ιδιαί­τε­ρα τα προ­γρά­µµα­τα επι­µόρ­φω­σης, κατάρ­τι­σης, µελε­τών, ακό­µα και προ­γρά­µµα­τα από το ΕΣΠΑ. Επί­σης, συνερ­γά­ζε­ται µε τα αντί­στοι­χα ινστι­τού­τα συν­δι­κά­των σε επί­πε­δο Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης, µε τα ιδρύ­µα­τα της ευρω­παϊ­κής και διε­θνούς σοσιαλ­δη­µο­κρα­τί­ας. Δια­κη­ρυ­γµέ­νος στό­χος του είναι η εµπέ­δω­ση του «κοι­νω­νι­κού εται­ρι­σµού», δηλα­δή της «συνερ­γα­σί­ας των τάξε­ων», γι’ αυτόν το λόγο λει­τουρ­γεί και Ακα­δη­µία Στε­λε­χών (ΙΕΚ εργα­το­πα­τέ­ρων). Συµµε­τέ­χει και σχε­διά­ζει από κοι­νού µε τις εργο­δο­τι­κές οργα­νώ­σεις και τις κυβερ­νή­σεις την αντερ­γα­τι­κή πολι­τι­κή και την προ­ώ­θη­ση των ανα­διαρ­θρώ­σε­ων, καθι­στώ­ντας τη Συνο­µο­σπον­δία συν­δια­µορ­φω­τή της. Επί­σης αξιο­ποιεί­ται και για τη δια­µόρ­φω­ση συν­δι­κα­λι­στι­κών συσχε­τι­σµών, καθώς σε πολ­λές περι­πτώ­σεις οι συµµε­τέ­χο­ντες στα προ­γρά­µµα­τα µετα­τρέ­πο­νται σε εκλο­γι­κό σώµα.

Οργανωτικός κατακερµατισµός

Με ευθύ­νη των δυνά­µε­ων που κυριαρ­χούν στη ΓΣΕΕ, συνε­χί­στη­καν ο οργα­νω­τι­κός κατα­κε­ρµα­τι­σµός του εργα­τι­κού — συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­µα­τος και η πολυ­διά­σπα­σή του στις δευ­τε­ρο­βά­θµιες και πρω­το­βά­θµιες συν­δι­κα­λι­στι­κές οργανώσεις.

Οι συν­δι­κα­λι­στι­κές παρα­τά­ξεις των αστι­κών κοµµά­των επι­κα­λού­νται την οργα­νω­τι­κή ενό­τη­τα µόνο όταν αυτή εξα­σφα­λί­ζει την ενσω­µά­τω­ση των εργα­ζο­µέ­νων και του ταξι­κού κινή­µα­τος, κατο­χυ­ρώ­νει και προ­ω­θεί την απο­δο­χή της θεω­ρί­ας των κοι­νών συµφε­ρό­ντων εκµε­ταλ­λευ­τών καπι­τα­λι­στών κι εργα­τών που υφί­στα­νται την εκµε­τάλ­λευ­ση. Όταν δια­µορ­φώ­νο­νται συν­θή­κες, για να επι­τευ­χθούν στοι­χεία ενό­τη­τας των µισθω­τών στη βάση των ταξι­κών τους συµφε­ρό­ντων, τότε και µε οργα­νω­τι­κές παρε­µβά­σεις, στή­νο­ντας νέες οργα­νώ­σεις σε πρω­το­βά­θµιο και δευ­τε­ρο­βά­θµιο επί­πε­δο, επι­διώ­κουν τον κατα­κε­ρµα­τι­σµό. Αυτό το φαι­νό­µε­νο απο­τε­λεί συνέ­χεια του παλιού συντε­χνια­κού κατα­κε­ρµα­τι­σµού κι επι­λο­γή, ώστε να δηµιουρ­γού­νται οργα­νώ­σεις για τη δια­µόρ­φω­ση ευνοϊ­κών συσχε­τι­σµών για τις εργο­δο­τι­κές δυνά­µεις, τη διά­σπα­ση της ενό­τη­τας των εργα­ζο­µέ­νων, πρό­σθε­τα εµπό­δια στην ανά­πτυ­ξη της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής γρα­µµής πάλης. Σε αυτό το πλαί­σιο, αξιο­ποιού­νται και οι ατο­µι­κές και επι­χει­ρη­σια­κές συµβάσεις.21o Απόφαση 1+2

Η ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ — ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Το ΚΚΕ συνέ­βα­λε καθο­ρι­στι­κά ώστε ένα σηµα­ντι­κό τµή­µα της εργα­τι­κής τάξης να αντι­στέ­κε­ται και να δεί­χνει εξαι­ρε­τι­κά στοι­χεία αντο­χής, κρά­τη­σε ζωντα­νή την αξία της αγω­νι­στι­κής συν­δι­κα­λι­στι­κής οργά­νω­σης, συγκρό­τη­σε δυνά­µεις, ανα­σύ­ντα­ξε συν­δι­κά­τα, δια­παι­δα­γώ­γη­σε µια νέα γενιά αγω­νι­στών µε γρα­µµή ενά­ντια στους καπι­τα­λι­στές, στο κρά­τος και τους µηχα­νι­σµούς του, στις ιµπε­ρια­λι­στι­κές συµµα­χί­ες τους.

Η δρά­ση αυτή του ΚΚΕ συντέ­λε­σε, ειδι­κό­τε­ρα τα χρό­νια της προη­γού­µε­νης καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης, ώστε η κατά­στα­ση υπο­χώ­ρη­σης του εργα­τι­κού — συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­µα­τος να µην είναι καθολική.

Έχου­µε συγκε­ντρώ­σει σηµα­ντι­κή θετι­κή και αρνη­τι­κή πεί­ρα στην επε­ξερ­γα­σία της τακτι­κής µας, έχου­µε δια­µορ­φώ­σει µια κρί­σι­µη ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή και οργα­νω­τι­κή υπο­δο­µή ως Κόµµα και δύνα­µη µέσα στο κίνη­µα, για να δώσου­µε τη µάχη να αµβλύ­νου­µε και να αλλά­ζου­µε τη σηµε­ρι­νή κατά­στα­ση στην κατεύ­θυν­ση ενί­σχυ­σης της ενό­τη­τας της εργα­τι­κής τάξης, του ταξι­κού προ­σα­να­το­λι­σµού της για την εργα­τι­κή — λαϊ­κή αντε­πί­θε­ση, για να ηγη­θεί στην κοι­νω­νι­κή συµµα­χία σε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή — αντι­µο­νο­πω­λια­κή κατεύθυνση.

Χωρίς να υπο­τι­µά­µε τους αντι­κει­µε­νι­κούς παρά­γο­ντες που έχουν συµβά­λει στην απο­µά­κρυν­ση τµη­µά­των της εργα­τι­κής τάξης από τη συν­δι­κα­λι­στι­κή οργά­νω­ση και δρά­ση µε ταξι­κό προ­σα­να­το­λι­σµό, είναι στοι­χείο ισχυ­ρο­ποί­η­σης του ΚΚΕ να ανε­βά­ζου­µε τις απαι­τή­σεις µας για την ικα­νό­τη­τα δρά­σης µας, αντι­µε­τω­πί­ζο­ντας συνε­χώς την πίε­ση που ασκεί ο αρνη­τι­κός συσχε­τι­σµός προς την ενσω­µά­τω­ση, αλλά και τον υπο­κει­µε­νι­σµό ότι η παρέ­µβα­ση του Κόµµα­τος είναι ο µονα­δι­κός παρά­γο­ντας για την ανα­τρο­πή αυτού του αρνη­τι­κού συσχετισµού.

Προσ­διο­ρί­ζου­µε το βασι­κό περιε­χό­µε­νο της ανα­σύ­ντα­ξης του εργα­τι­κού κινή­µα­τος ως την προ­ε­τοι­µα­σία και ανά­πτυ­ξη της ικα­νό­τη­τας δρά­σης του να αντι­πα­ρα­τε­θεί µε απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα και απο­τε­λε­σµα­τι­κό­τη­τα, σε συµµα­χία µε τα λαϊ­κά τµή­µα­τα των αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νων της πόλης και της υπαί­θρου που παλεύ­ουν για την επι­βί­ω­σή τους, ενά­ντια στην ενιαία επε­ξερ­γα­σµέ­νη στρα­τη­γι­κή του κεφα­λαί­ου και της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας. Η δρά­ση µας να αντι­στοι­χί­ζε­ται µε το στρα­τη­γι­κής σηµα­σί­ας καθή­κον της ανασύνταξης.

Δου­λεύ­ου­µε µέσα στην εργα­τι­κή τάξη και το συν­δι­κα­λι­στι­κό της κίνη­µα µε στα­θε­ρό­τη­τα σε όλους τους κλά­δους και σε τοπι­κό επί­πε­δο συνοι­κί­ας, δήµου, πόλης, χωριού, έχο­ντας πάντα ολο­κλη­ρω­µέ­νο σχέ­διο οργά­νω­σης και κινη­το­ποί­η­σης εργα­τι­κών — λαϊ­κών µαζών, λει­τουρ­γί­ας και δρά­σης των συν­δι­κα­λι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων, ίδρυ­σης νέων, αλλα­γής συσχε­τι­σµού σε συν­δι­κά­τα, ώστε να µετρά­µε βήµα­τα, απο­τε­λέ­σµα­τα, στην πορεία να κάνου­µε διορ­θώ­σεις, όπου χρειάζεται.

Κρί­σι­µο ζήτη­µα είναι η ενιαία αντί­λη­ψη στο εξής ζήτη­µα: «Το Κοµµου­νι­στι­κό Κόµµα δρα και αυτο­τε­λώς, και στο κίνη­µα». Αυτό το στοι­χείο της δρά­σης µας, που πηγά­ζει από το γεγο­νός ότι το ίδιο το Κοµµου­νι­στι­κό Κόµµα είναι η ανώ­τε­ρη, συνει­δη­τή µορ­φή έκφρα­σης του εργα­τι­κού κινή­µα­τος, δεν πρέ­πει να εµφα­νί­ζε­ται ως δύο καθή­κο­ντα ή να δια­χω­ρί­ζε­ται από­λυ­τα η συν­δι­κα­λι­στι­κή από την κοµµα­τι­κή — πολι­τι­κή δου­λειά ή να ταυ­τί­ζε­ται. Δίνου­µε βάρος στην καθο­δη­γη­τι­κή βοή­θεια ώστε να ξεπε­ρα­στούν προ­βλή­µα­τα στο πώς κατα­νο­εί­ται στην πρά­ξη η σχέ­ση του Κόµµα­τος µε τις συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις. Αυτά γίνο­νται πιο σύν­θε­τα σε συν­θή­κες υπο­χώ­ρη­σης του κινή­µα­τος, που θα µας στε­ρούν µεγα­λύ­τε­ρη δυνα­µι­κή στη δρά­ση µας και, παράλ­λη­λα, δεν δια­µορ­φώ­νουν πιο ευνοϊ­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις για την κοµµα­τι­κή οικο­δό­µη­ση, βασι­κό παρά­γο­ντα για την άνο­δο του εργα­τι­κού κινήµατος.

Για τη διαµόρφωση διεκδικητικού πλαισίου πάλης στις εργατικές — συνδικαλιστικές οργανώσεις

Αστι­κά και οπορ­του­νι­στι­κά κόµµα­τα, δυνά­µεις του εργο­δο­τι­κού και κυβερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σµού προ­βάλ­λουν το σύν­θη­µα της «παρα­γω­γι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης» στο πλαί­σιο πολυ­ποί­κι­λων προ­γρα­µµά­των. Στην πρα­γµα­τι­κό­τη­τα είναι µια έκφρα­ση της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­κα­µψης µε αλλα­γή του «παρα­γω­γι­κού µοντέ­λου». Σήµε­ρα προ­βάλ­λε­ται η «πρά­σι­νη µετά­βα­ση», µε πρό­σχη­µα την αντι­µε­τώ­πι­ση της «κλι­µα­τι­κής αλλα­γής». Πρό­κει­ται για στό­χους πάλης στο κίνη­µα, οι οποί­οι αξιο­ποιού­νται για τον εγκλω­βι­σµό σε διά­φο­ρες εκδο­χές της αστι­κής πολιτικής.

Η ΓΣΕΕ και µεγά­λες Οµο­σπον­δί­ες του εργο­δο­τι­κού — κυβερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σµού προ­βάλ­λουν ένα ολο­κλη­ρω­µέ­νο πλαί­σιο εξει­δί­κευ­σης των στρα­τη­γι­κών κατευ­θύν­σε­ων του κεφα­λαί­ου, συµπλη­ρω­µα­τι­κό και σε ορι­σµέ­νες περι­πτώ­σεις πιο εξει­δι­κευ­µέ­νο από το «Σχέ­διο Πισ­σα­ρί­δη», ανα­πα­ρά­γο­ντας αυτα­πά­τες ότι η καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη µπο­ρεί να είναι επω­φε­λής και για τους εργο­δό­τες, και για τους εργαζόµενους.

Οι δύο δρό­µοι ανά­πτυ­ξης, ή για το κεφά­λαιο ή για τον λαό, θα είναι η βασι­κή γρα­µµή αντι­πα­ρά­θε­σης και το επό­µε­νο διά­στη­µα στο εργα­τι­κό — συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­µα, βρί­σκο­ντας την έκφρα­σή της σε κάθε κλά­δο. Με επί­κε­ντρο τους κλά­δους στρα­τη­γι­κής σηµα­σί­ας, απαι­τεί­ται µια πιο στα­θε­ρή, επί­µο­νη, σχε­δια­σµέ­νη δρά­ση κατά κλά­δο, µε εξει­δι­κευ­µέ­νη γρα­µµή κατά χώρο και σωµα­τείο, µε στό­χο τη συσπεί­ρω­ση δυνά­µε­ων, την αλλα­γή του συσχε­τι­σµού και την οικο­δό­µη­ση γερών Κοµµα­τι­κών Οργανώσεων.

Σε κάθε περί­πτω­ση, επι­βε­βαιώ­νε­ται ότι απαι­τεί­ται ανώ­τε­ρη ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή και οργα­νω­τι­κή δου­λειά στο Κόµµα και συνε­χής επε­ξερ­γα­σία της ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής πάλης µέσα στις γρα­µµές του κινή­µα­τος, ενά­ντια στις αστι­κές πολι­τι­κές δυνά­µεις, στην εργο­δο­σία, στο κρά­τος, συνο­λι­κά στη στρα­τη­γι­κή του κεφα­λαί­ου, αλλά και στον οπορ­του­νι­σµό. Με την έντα­ση της ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής δου­λειάς και την ανά­πτυ­ξη της ικα­νό­τη­τας των κοµµου­νι­στών να εξει­δι­κεύ­ουν στο κάθε κίνη­µα ανά χώρο, κλά­δο κ.λπ., µπο­ρεί να προ­ω­θεί­ται η οργά­νω­ση, η συσπεί­ρω­ση και η δια­φώ­τι­ση των εργα­ζο­µέ­νων, η άνο­δος της πολι­τι­κής επιρ­ρο­ής του ΚΚΕ µέσα στην εργα­τι­κή τάξη, καθο­ρι­στι­κός παρά­γο­ντας για τη ριζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση της συνεί­δη­σης, την άνο­δο της ταξι­κής πολι­τι­κής δρά­σης των εργα­ζο­µέ­νων, που θα θέσει το θέµα ριζι­κών ανα­τρο­πών στο επί­πε­δο της εξουσίας.

Με το κίνη­µα σε υπο­χώ­ρη­ση και την επί­θε­ση της αστι­κής τάξης να δυνα­µώ­νει, η προ­σπά­θεια για την οργά­νω­ση της πάλης, τη δια­µόρ­φω­ση αιτη­µά­των και διεκ­δι­κή­σε­ων απαι­τεί συνε­χή µελέ­τη, ζωντα­νή επα­φή µε τους χώρους δου­λειάς και ανα­γκαί­ες προ­σα­ρµο­γές, τέτοιες που να απο­κα­λύ­πτουν τους σχε­δια­σµούς του κεφα­λαί­ου και των κυβερ­νή­σε­ών του, τα αδιέ­ξο­δα του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­µα­τος και να αξιο­ποιούν την παρα­µι­κρή δυνα­τό­τη­τα που εµφα­νί­ζε­ται, για να συσπει­ρώ­νο­νται εργα­ζό­µε­νοι, να ενώ­νο­νται και να βγαί­νουν στον συλ­λο­γι­κό αγώ­να. Θέτου­µε στο επί­κε­ντρο τον στό­χο να γίνει η πρω­το­βά­θµια συν­δι­κα­λι­στι­κή οργά­νω­ση αξιό­µα­χο όργα­νο πάλης των εργα­ζο­µέ­νων, όπλο για να δυνα­µώ­σει η οργά­νω­ση της εργα­τι­κής τάξης, η αγω­νι­στι­κή της στά­ση για τη διεκ­δί­κη­ση των δικαιω­µά­των της ως µια από τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις για να στρα­φεί ο αγώ­νας ενά­ντια στο κεφά­λαιο και την εξου­σία του, σε συν­δυα­σµό µε την επί­δρα­ση των κοµµου­νι­στι­κών ιδε­ών, αλλά και τις γενι­κό­τε­ρες εξε­λί­ξεις που θα καθο­ρί­σουν την έκβα­ση της ταξι­κής πάλης.

Στη φάση που βρι­σκό­µα­στε είναι ανά­γκη να περά­σει ως καθο­δη­γη­τι­κός προ­σα­να­το­λι­σµός ότι για τη δια­µόρ­φω­ση των διεκ­δι­κη­τι­κών πλαι­σί­ων απαι­τεί­ται να διεισ­δύ­σου­µε βαθιά µέσα στην εργα­τι­κή τάξη, στη σηµε­ρι­νή κατά­στα­σή της, στις ανά­γκες της, στα προ­βλή­µα­τά της, χωρίς να ενσω­µα­τω­θού­µε ούτε να αφο­µοιω­θού­µε, υπο­λο­γί­ζο­ντας παντού το επί­πε­δο, την πεί­ρα στον κλά­δο και τον χώρο δου­λειάς. Σε αρκε­τές περι­πτώ­σεις η δια­πά­λη για να µην εγκλω­βι­στούν οι εργά­τες στη µία ή στην άλλη εκδο­χή συµφε­ρό­ντων του κεφα­λαί­ου απαι­τεί την κατάλ­λη­λη επε­ξερ­γα­σία πιο προ­ω­θη­µέ­νου πλαι­σί­ου πάλης, όπως, π.χ., στο λιµά­νι του Πει­ραιά µε αιτή­µα­τα που στη­ρί­ζουν το σύν­θη­µα «λιµά­νι — λαϊ­κή περιου­σία» και την κατεύ­θυν­ση της πάλης που απαι­τεί­ται για να γίνει πραγµατικότητα.

Πρω­το­στα­τού­µε στην οργά­νω­ση του αγώ­να της εργα­τι­κής τάξης, ως προ­ϋ­πό­θε­ση για να επι­κοι­νω­νού­µε, για να δια­µορ­φώ­νου­µε τις διεκ­δι­κή­σεις µαζί µε τους ίδιους τους εργα­ζό­µε­νους, που απο­τε­λεί στοι­χείο αγω­νι­στι­κής δια­παι­δα­γώ­γη­σης και για να την µπο­λιά­σου­µε µε την ανά­γκη της διεκ­δί­κη­σης όλων των ανα­γκών και δικαιω­µά­των της. Ειδι­κά στη σηµε­ρι­νή κατά­στα­ση, υπάρ­χουν µεγά­λα και οξυ­µέ­να προ­βλή­µα­τα των εργα­ζο­µέ­νων σε κάθε χώρο δου­λειάς και κλά­δο. Υπάρ­χουν χώροι δου­λειάς και κλά­δοι µε πολύ χαµη­λούς µισθούς, απλη­ρω­σιά, ελα­στι­κά ωρά­ρια κλπ., αλλά και άλλοι χώροι και κλά­δοι που τα προ­βλή­µα­τα εµφα­νί­ζο­νται µε άλλη µορ­φή. Ταυ­τό­χρο­να, τα προ­βλή­µα­τα των εργα­ζο­µέ­νων δεν καθο­ρί­ζο­νται απο­κλει­στι­κά και µόνο από το επί­πε­δο του µισθού, αλλά και από τη γενι­κό­τε­ρη πολι­τι­κή, για την Κοι­νω­νι­κή Ασφά­λι­ση, την Υγεία, την Παι­δεία κ.ο.κ. Ούτε καθο­ρί­ζο­νται µόνο από την πολι­τι­κή του ξεχω­ρι­στού καπι­τα­λι­στή. Ο εργά­της ή η εργά­τρια είναι «αντι­κεί­µε­νο» εκµε­τάλ­λευ­σης από ολό­κλη­ρη την αστι­κή τάξη.

Έχου­µε επί­γνω­ση ότι το πλαί­σιο πάλης για την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων ανα­γκών δεν υιο­θε­τεί­ται µια κι έξω από την αρχή απ’ όλα τα σωµα­τεία, από τους εργα­ζό­µε­νους, µιας και κάθε τµή­µα της εργα­τι­κής τάξης αντι­κει­µε­νι­κά επη­ρε­ά­ζε­ται πρώ­τα απ’ όλα από την κατά­στα­ση που ζει στον χώρο δου­λειάς του, στον κλά­δο του. Με απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα να ξεπε­ρά­σου­µε το να απευ­θυ­νό­µα­στε µε γενι­κό­λο­γα συν­θή­µα­τα ή να περιο­ρί­ζου­µε τη δική µας παρέ­µβα­ση στα όρια που θέτει ο αρνη­τι­κός συσχε­τι­σµός µέσα στο κίνη­µα ή σε µια κινη­το­ποί­η­ση, χωρίς να έχου­µε αυτα­πά­τες για το τι παρα­χω­ρή­σεις ή υπο­χω­ρή­σεις µπο­ρούν να γίνουν στο πλαί­σιο του καπι­τα­λι­σµού. Ωστό­σο, δεν µπο­ρούν να µπαί­νουν προ­κα­τα­βο­λι­κά στε­νά όρια στην εξε­λισ­σό­µε­νη ταξι­κή πάλη.

Η άνο­δος του βαθµού οργά­νω­σης της εργα­τι­κής τάξης είναι απο­τέ­λε­σµα συν­δυα­σµού πολ­λών παρα­γό­ντων, µε απο­φα­σι­στι­κής σηµα­σί­ας την παρέ­µβα­ση του Κόµµα­τος κα την εµβέ­λεια της ιδε­ο­λο­γί­ας και πολι­τι­κής του. Η απου­σία από την πάλη είναι πρό­σφο­ρο έδα­φος για ηττο­πά­θεια, ενώ η συµµε­το­χή δια­µορ­φώ­νει προ­ϋ­πο­θέ­σεις αγω­νι­στι­κής πεί­ρας, δίνει αυτοπεποίθηση.

Ιδιαί­τε­ρα ο αγώ­νας ενά­ντια στις ελα­στι­κές εργα­σια­κές σχέ­σεις, µε όλη την αντι­δρα­στι­κή ποι­κι­λία τους, αντι­κει­µε­νι­κά εξε­λίσ­σε­ται σε αντι­πα­ρά­θε­ση µε µια στρα­τη­γι­κή επι­λο­γή του κεφα­λαί­ου, η οποία προ­ω­θεί­ται µε δια­βα­θµί­σεις σε όλους τους κλά­δους ως γενι­κή τάση. Απο­τε­λεί πεδίο αντι­πα­ρά­θε­σης που µε την παρέ­µβα­ση των κοµµου­νι­στών µπο­ρεί να στε­ρε­ώ­νει γενι­κό­τε­ρα συµπε­ρά­σµα­τα για το σύστη­µα της εκµε­τάλ­λευ­σης, για το πού πρέ­πει να στρέ­ψει τα βέλη του το κίνηµα.

Η διεκ­δί­κη­ση της αύξη­σης του µερο­κά­µα­του, του µισθού, η υπο­γρα­φή Συλ­λο­γι­κής Σύµβα­σης Έργα­σί­ας, η διεκ­δί­κη­ση στα­θε­ρού ωρα­ρί­ου, η κατάρ­γη­ση υπε­ρω­ριών, η µεί­ω­ση του εργά­σι­µου χρό­νου είναι ζωτι­κά αιτή­µα­τα που συγκρού­ο­νται µε την καρ­διά των αστι­κών µεταρ­ρυ­θµί­σε­ων, ενώ, ταυ­τό­χρο­να, οι συνο­λι­κές ανά­γκες της εργα­τι­κής — λαϊ­κής οικο­γέ­νειας είναι η γρα­µµή συσπεί­ρω­σης, ενδυ­νά­µω­σης της πάλης, αντι­πα­ρά­θε­σης µε τη στρα­τη­γι­κή του κεφα­λαί­ου. Είναι ταξι­κές διεκ­δι­κή­σεις που µπο­ρεί να οδη­γούν σε άνο­δο της πάλης, στη βελ­τί­ω­ση της οργά­νω­σης, µε την προ­ϋ­πό­θε­ση να τις επε­ξερ­γα­ζό­µα­στε σωστά, όχι µηχα­νι­στι­κά, αλλά παίρ­νο­ντας υπό­ψη όλους τους παρά­γο­ντες, στα πλαί­σια πάλης µέσα στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­µα. Δου­λεύ­ου­µε µε την πεποί­θη­ση ότι η άνο­δος της ταξι­κής πάλης και της ανα­σύ­ντα­ξης µπο­ρεί και να δώσει κάποιες άµε­σες κατα­κτή­σεις στον έναν ή τον άλλο βαθµό. Αξιο­ποιού­µε την πεί­ρα της πάλης και τις όποιες κατα­κτή­σεις, για να συνει­δη­το­ποιεί η εργα­τι­κή τάξη την ανά­γκη ριζι­κών ανατροπών.

Δυνα­µώ­νου­µε ως Κόµµα την ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή παρέ­µβα­ση ώστε να µπο­λιά­ζε­ται το κίνη­µα µε το πλαί­σιο για τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες της εργα­τι­κής — λαϊ­κής οικο­γέ­νειας. Οι σύγ­χρο­νες ανά­γκες αφο­ρούν όλες τις πτυ­χές της ζωής (µισθούς, συν­θή­κες δου­λειάς, υγεία, παι­δεία, κατοι­κία, ελεύ­θε­ρο χρό­νο, ψυχα­γω­γία, δια­κο­πές, αξιο­ποί­η­ση νέων τεχνο­λο­γιών για τον άνθρω­πο κ.ά.). Παίρ­νου­µε υπό­ψη ότι η κοι­νω­νι­κή συνεί­δη­ση δια­µορ­φώ­νε­ται και από ζητή­µα­τα που θέτει το αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­µα, όπως ο ατο­µι­κός δικαιω­µα­τι­σµός, οι ανορ­θο­λο­γι­κές θεω­ρί­ες περί «κοι­νω­νι­κού φύλου» κ.λπ. Όλα αυτά είναι ζητή­µα­τα που αφο­ρούν και το εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­µα, µε απή­χη­ση ιδιαί­τε­ρα σε νεό­τε­ρες ηλι­κί­ες. Η προ­βο­λή όλων των σύγ­χρο­νων ανα­γκών δίνει τη δυνα­τό­τη­τα να δυνα­µώ­νει η απαι­τη­τι­κό­τη­τα, να προ­σα­να­το­λί­ζε­ται η πάλη ενά­ντια στις πρα­γµα­τι­κές αιτί­ες, δεί­χνο­ντας τα όρια του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­µα­τος, φωτί­ζο­ντας τις δυνα­τό­τη­τες και τους όρους για να ικα­νο­ποι­η­θούν. Επι­διώ­κου­µε αυτό να γίνει υπό­θε­ση της εργα­τι­κής τάξης και των άλλων σύµµα­χων κοι­νω­νι­κών δυνά­µε­ων. Οπωσ­δή­πο­τε, η υιο­θέ­τη­σή του δεν θα γίνε­ται µια κι έξω. Θα υιο­θε­τού­νται αιχµές, θα κλι­µα­κώ­νε­ται, θα υπάρ­χουν και πισω­γυ­ρί­σµα­τα ανά­λο­γα µε την πορεία της ταξι­κής πάλης. Η συνο­λι­κή διεκ­δί­κη­σή του θα γίνε­ται στην πορεία της ταξι­κής πάλης, πιο εµφα­νούς βελ­τί­ω­σης του συσχε­τι­σµού της πολι­τι­κής πάλης, κλο­νι­σµού της αστι­κής εξου­σί­ας και, οπωσ­δή­πο­τε, σε συν­θή­κες επα­να­στα­τι­κής ανό­δου. Η ικα­νο­ποί­η­ση των συνε­χώς διευ­ρυ­νό­µε­νων σύγ­χρο­νων κοι­νω­νι­κών ανα­γκών είναι ζήτη­µα της επα­να­στα­τι­κής εργα­τι­κής εξου­σί­ας και της σοσια­λι­στι­κής — κοµµου­νι­στι­κής οικοδόµησης.

Οι νέες ανα­τρο­πές στα εργα­σια­κά δικαιώ­µα­τα και στον νόµο για τα συν­δι­κά­τα, που ψηφί­στη­καν παρα­µο­νές του 21ου Συνε­δρί­ου, απαι­τούν να επι­και­ρο­ποι­ή­σου­µε τους στό­χους για σηµα­ντι­κά µέτω­πα πάλης, στο ζήτη­µα του µισθού και των ΣΣΕ, στην τηλερ­γα­σία, στη διευ­θέ­τη­ση του χρό­νου εργα­σί­ας, στο κοι­νω­νι­κο­α­σφα­λι­στι­κό σύστη­µα, στα ζητή­µα­τα υγεί­ας και ασφά­λειας στους χώρους δου­λειάς, στις ελα­στι­κές σχέ­σεις, στις συµβά­σεις ορι­σµέ­νου χρό­νου και τα προ­γρά­µµα­τα ανα­κύ­κλω­σης της ανερ­γί­ας στο Δηµό­σιο, στον κατώ­τε­ρο µισθό, στην απο­κά­λυ­ψη των στό­χων της παρα­πέ­ρα ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης µεγά­λων παρα­γω­γι­κών µονά­δων. Να εντά­ξου­µε την πάλη για την αντι­µε­τώ­πι­ση οξυ­µέ­νων προ­βλη­µά­των σε επι­χει­ρή­σεις και κλά­δους, στον γενι­κό­τε­ρο αγώ­να για τα δικαιώ­µα­τα των εργα­ζο­µέ­νων και των λαϊ­κών τµη­µά­των των µεσαί­ων στρωµάτων.

Η παρέ­µβα­σή µας και η πρω­το­βου­λία µας στην κατεύ­θυν­ση να ανα­πτύ­ξουν τα συν­δι­κά­τα τέτοιους αγώ­νες δεν είναι εύκο­λο µέτω­πο πάλης, δεν εξα­σφα­λί­ζει βέβαια κλι­µά­κω­ση. Έχει δια­µορ­φω­θεί µια νέα κατά­στα­ση. Αυξά­νε­ται ο αρι­θµός νέων ανθρώ­πων, οι οποί­οι εργά­ζο­νται χωρίς να έχουν γνω­ρί­σει ΣΣΕ και άλλα δικαιώ­µα­τα προη­γού­µε­νων γενειών και απο­τε­λεί την πλειο­ψη­φία. Κατά κανό­να, το ύψος και οι τρό­ποι αµοι­βής εδρά­ζο­νται σε µια παν­σπε­ρµία ευέ­λι­κτων εργα­σια­κών σχέ­σε­ων, οι ατο­µι­κές συµβά­σεις κυριαρχούν.

Στα ζητή­µα­τα προ­σα­να­το­λι­σµού κι εξει­δί­κευ­σης του πλαι­σί­ου πάλης χρειά­ζε­ται να επι­µεί­νουν τα καθο­δη­γη­τι­κά Όργα­να, τα Τµή­µα­τα της ΚΕ και οι Κοµµα­τι­κές Όµά­δες και για συγκε­κρι­µέ­να τµή­µα­τα της εργα­τι­κής τάξης, όπως οι γυναί­κες, οι µετα­νά­στες, η νέα βάρ­δια των εργα­ζο­µέ­νων και της µαθη­τεί­ας — κατάρ­τι­σης, ώστε να ανέ­βουν πιο απο­φα­σι­στι­κά η οργά­νω­ση και η συµµε­το­χή αυτών των τµη­µά­των στα συν­δι­κά­τα, αλλά και η ανά­δει­ξη συν­δι­κα­λι­στι­κών στε­λε­χών, ειδι­κά γυναι­κών και µετα­να­στών, δηλα­δή σε κρί­σι­µους τοµείς όπου υστε­ρού­µε. Αντί­στοι­χα σε άλλα προ­βλή­µα­τα που αφο­ρούν το σύνο­λο των εργα­τι­κών και λαϊ­κών δυνά­µε­ων, όπως είναι η Κοι­νω­νι­κή Ασφά­λι­ση, το µεγά­λο µέτω­πο της Υγεί­ας. Να δώσου­µε συνέ­χεια στο µεγά­λο αυτό θέµα που ανοί­ξα­µε πριν από την παν­δη­µία, αλλά και κατά την εκδή­λω­σή της, για την προ­στα­σία της υγεί­ας και ασφά­λειας στους χώρους εργα­σί­ας, για την κατά­στα­ση του συστή­µα­τος Υγεί­ας, των διεκ­δι­κή­σε­ων για το Δηµό­σιο Νοσο­κο­µεια­κό Σύστη­µα Υγεί­ας και την Πρω­το­βά­θµια Φρο­ντί­δα Υγεί­ας (ΠΦΥ). Να συνε­χι­στεί η προ­σπά­θεια να ανα­πτύσ­σο­νται κινη­το­ποι­ή­σεις που µπο­ρούν να συµβά­λουν στην αλλα­γή συσχε­τι­σµού σε σωµα­τεία σε µεγά­λες δηµό­σιες µονά­δες Υγεί­ας, στην Οµο­σπον­δία Νοσο­κο­µεια­κών Για­τρών, αλλά και να συντο­νι­στούν εργα­τι­κά σωµα­τεία, δυνά­µεις στους ΕΒΕ, Σύλ­λο­γοι της ΟΓΕ, Αγρο­τι­κοί Σύλλογοι.

Για τον σχεδιασµό ολοκληρωµένης παρέµβασης στην εργατική τάξη

Η συγκε­ντρω­µέ­νη θετι­κή και αρνη­τι­κή πεί­ρα επι­βε­βαιώ­νει τη σηµα­σία της ολο­κλη­ρω­µέ­νης παρέ­µβα­σης των δυνά­µε­ών µας που περι­λα­µβά­νει κατάλ­λη­λα επε­ξερ­γα­σµέ­νο πλαί­σιο πάλης, εύστο­χη δια­πά­λη µε την επί­δρα­ση των αστι­κών και οπορ­του­νι­στι­κών δυνά­µε­ων στο κίνη­µα και αυτο­τε­λή ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή δρά­ση του Κόµµα­τος. Η συν­δυα­σµέ­νη εκπλή­ρω­ση αυτών των καθη­κό­ντων, που δεν ταυ­τί­ζο­νται και το καθέ­να απαι­τεί συγκε­κρι­µέ­νο σχε­δια­σµό και επε­ξερ­γα­σία, είναι απα­ραί­τη­τη για τη διεύ­ρυν­ση συσπεί­ρω­σης εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνά­µε­ων στον αγώ­να σύγκρου­σης µε τη στρα­τη­γι­κή του κεφαλαίου.

Ιδιαί­τε­ρα στις σηµε­ρι­νές συν­θή­κες ενός εξαι­ρε­τι­κά αρνη­τι­κού συσχε­τι­σµού δυνά­µε­ων, απο­µα­ζι­κο­ποί­η­σης των σωµα­τεί­ων και συντη­ρη­τι­κο­ποί­η­σης, η ανα­βά­θµι­ση της ικα­νό­τη­τας παρέ­µβα­σης των δυνά­µε­ών µας στο κίνη­µα είναι σύν­θε­το και απαι­τη­τι­κό καθή­κον. Απαι­τεί ένα ορι­σµέ­νο επί­πε­δο θεω­ρη­τι­κό, ιδε­ο­λο­γι­κό, πολι­τι­κό και καλή παρα­κο­λού­θη­ση των εξε­λί­ξε­ων, γνώ­ση των προ­βλη­µά­των και επε­ξερ­γα­σία των επι­χει­ρη­µά­των που ανα­δει­κνύ­ουν τις αιτί­ες τους. Τα συν­δι­κά­τα απο­τε­λού­νται από εργά­τες και εργά­τριες µε δια­φο­ρε­τι­κό βαθµό ταξι­κής συνει­δη­το­ποί­η­σης, µε δια­φο­ρε­τι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή πεί­ρα και δρά­ση, ενώ απ’ τη φύση της η συν­δι­κα­λι­στι­κή πάλη περι­στρέ­φε­ται γύρω απ’ τους όρους πώλη­σης της εργα­τι­κής δύνα­µης. Εκτός από την αυτο­τε­λή και απευ­θεί­ας επα­φή του Κόµµα­τος, απαι­τεί­ται η παρέ­µβα­ση των κοµµου­νι­στών στα όργα­να και στις γρα­µµές του συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­µα­τος, ώστε τα συν­δι­κά­τα να βαδί­σουν στον δρό­µο της αντι­µο­νο­πω­λια­κής — αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής πάλης.

Απο­τε­λεί σηµα­ντι­κό πρό­βλη­µα της καθο­δη­γη­τι­κής δου­λειάς των Οργά­νων η αφο­µοί­ω­ση, αξιο­ποί­η­ση και εξει­δί­κευ­ση των επε­ξερ­γα­σιών µας, ώστε η παρέ­µβα­σή µας απ’ τη µια να µην απο­τε­λεί µια µηχα­νι­στι­κή µετα­φο­ρά της κεντρι­κής κοµµα­τι­κής προ­πα­γάν­δας και απ’ την άλλη να µην περιο­ρί­ζε­ται στην επα­νά­λη­ψη των αιτη­µά­των του πλαι­σί­ου πάλης που προ­τεί­νου­µε σε κάθε φάση ενός αγώ­να. Να φωτί­ζει τις µεγά­λες δυνα­τό­τη­τες να ικα­νο­ποι­η­θούν οι αυξα­νό­µε­νες λαϊ­κές ανά­γκες, ώστε να συµβάλ­λει στην άνο­δο της απαι­τη­τι­κό­τη­τας και της µαχη­τι­κό­τη­τας για την ικα­νο­ποί­η­σή τους. Αυτή η προ­σπά­θεια να ενι­σχύ­ε­ται µε τη συστη­µα­τι­κή κοµµα­τι­κή δου­λειά για την υπε­ρά­σπι­ση του σοσιαλισµού.

Απαι­τεί­ται καθο­δη­γη­τι­κή προ­σπά­θεια, ώστε να αυξά­νε­ται η ικα­νό­τη­τα των δυνά­µε­ών µας να φωτί­ζουν τα κρι­τή­ρια επι­λο­γής των αιτη­µά­των, να απο­κα­λύ­πτουν τον µηχα­νι­σµό της εκµε­τάλ­λευ­σης, να ανα­δει­κνύ­ουν τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις αντί­στα­σης και αντε­πί­θε­σης ενά­ντια στη στρα­τη­γι­κή του κεφα­λαί­ου. Η παρέ­µβα­σή µας να σηµα­δεύ­ει τεκµη­ριω­µέ­να τον πρα­γµα­τι­κό ταξι­κό αντί­πα­λο και όχι µόνο την εκά­στο­τε κυβέρ­νη­ση, ώστε να συµβάλ­λει στην εδραί­ω­ση και στο βάθε­µα του αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κού — αντι­µο­νο­πω­λια­κού προ­σα­να­το­λι­σµού του κινή­µα­τος. Να καλ­λιερ­γεί την ανά­γκη διεύ­ρυν­σης του αγώ­να για ευρύ­τε­ρα δικαιώ­µα­τα και ανά­γκες, για σύν­θε­ση δια­φο­ρε­τι­κών µετώ­πων, ώστε να δίνει ώθη­ση στην κλι­µά­κω­ση της πάλης, στον συντο­νι­σµό σε τοπι­κό, κλα­δι­κό και πανελ­λα­δι­κό επί­πε­δο. Οπωσ­δή­πο­τε προ­κύ­πτει η ανά­γκη άµε­σης απά­ντη­σης, µε βάση την επι­και­ρό­τη­τα, αλλά να µη διστά­ζου­µε να ανοί­γου­µε ζητή­µα­τα που απο­σιω­πώ­νται ή δεν φαί­νε­ται να ενδια­φέ­ρουν άµε­σα κι έντο­να τους εργαζόµενους.

Η εύστο­χη δια­πά­λη για την αντι­µε­τώ­πι­ση, στον βαθµό του δυνα­τού, της αστι­κής και της οπορ­του­νι­στι­κής επί­δρα­σης στο κίνη­µα έχει ιδιαί­τε­ρη σηµα­σία στις σηµε­ρι­νές συν­θή­κες που η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ δίνει εκ νέου τη δυνα­τό­τη­τα στον ΣΥΡΙΖΑ και σε άλλα κόµµα­τα να καλ­λιερ­γούν αυτα­πά­τες σχε­τι­κά µε τη δυνα­τό­τη­τα φιλο­λαϊ­κής δια­χεί­ρι­σης από µια «προ­ο­δευ­τι­κή αρι­στε­ρή» αστι­κή κυβέρ­νη­ση ή οι αυτα­πά­τες να πυρο­δο­τού­νται από τον φόβο της σύγκρουσης.

Η επί­µο­νη καθο­δη­γη­τι­κή δου­λειά για να αντι­µε­τω­πι­στούν κενά και ελλεί­ψεις στην αφο­µοί­ω­ση βασι­κών ιδε­ο­λο­γι­κών — πολι­τι­κών θέσε­ων και επε­ξερ­γα­σιών, να ξεπε­ρα­στούν δυσκο­λί­ες εξει­δί­κευ­σης κατά κλά­δο και χώρο δου­λειάς, είναι απο­φα­σι­στι­κός παρά­γο­ντας για τη διεύ­ρυν­ση και το βάθε­µα των δεσµών µας στην εργα­τι­κή τάξη. Παί­ζει καθο­ρι­στι­κό ρόλο τόσο για τη δια­σφά­λι­ση της µαχη­τι­κής συµπό­ρευ­σης πρω­το­πό­ρων εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνά­µε­ων όσο και για την απο­τε­λε­σµα­τι­κή προ­σέγ­γι­ση εργα­ζο­µέ­νων µε εµπε­δω­µέ­νες φιλε­λεύ­θε­ρες, σοσιαλ­δη­µο­κρα­τι­κές και οπορ­του­νι­στι­κές αντι­λή­ψεις. Συµβάλ­λει στην απο­τε­λε­σµα­τι­κό­τη­τα της προ­σπά­θειας να δια­µορ­φω­θούν όροι οργά­νω­σης και συµµε­το­χής στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­µα, σε απα­θείς, απο­γοη­τευ­µέ­νες, αδρα­νο­ποι­η­µέ­νες λαϊ­κές µάζες. Συµβάλ­λει, επί­σης, στη θωρά­κι­ση της αντο­χής των κοµµα­τι­κών δυνά­µε­ων µπρο­στά στην πίε­ση για άµε­σα θεα­µα­τι­κά απο­τε­λέ­σµα­τα, στην κατα­νό­η­ση του µακρό­χρο­νου χαρα­κτή­ρα, των αντι­κει­µε­νι­κών δυσκο­λιών και των απαι­τή­σε­ων της ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής πάλης στις γρα­µµές του κινήµατος.

Η συγκε­ντρω­µέ­νη πεί­ρα που έχου­µε δεί­χνει επί­σης ότι είναι πολύ σηµα­ντι­κό το Κόµµα, µε τη δρά­ση των στε­λε­χών και µελών του, να έχει την πρω­το­βου­λία όχι µόνο στην ανά­δει­ξη ζητη­µά­των αλλά και στη µαζι­κή παρέ­µβα­ση µέσα στους εργα­ζό­µε­νους, για να βάζει από την αρχή σε σωστή βάση τα αιτή­µα­τα, σχέ­διο και προ­σα­να­το­λι­σµό, ανε­ξάρ­τη­τα από τη διά­στα­ση που θα πάρουν. Η καθο­δη­γη­τι­κή βοή­θεια να ενθαρ­ρύ­νει την πρω­το­βου­λία από τα κάτω, το στοι­χείο της καλής γνώ­σης της κατά­στα­σης σε κάθε χώρο, χωρίς να υπο­τι­µού­µε κανέ­να πρό­βλη­µα, το οποίο µπο­ρεί να γίνει η στα­γό­να που ξεχει­λί­ζει το ποτή­ρι κάθε φορά, ώστε µε αµε­σό­τη­τα να ανα­πτύσ­σε­ται δρά­ση εκεί όπου οξύ­νε­ται η κατά­στα­ση. Ιδιαί­τε­ρα, απαι­τεί­ται διαρ­κής ετοι­µό­τη­τα για παρε­µβά­σεις πάνω σε προ­βλή­µα­τα που δηµιουρ­γού­νται από τη γενι­κό­τε­ρη πολι­τι­κή κατά­στα­ση, όπως πρό­σφα­τα µε την παν­δη­µία. Σε τέτοιες περι­πτώ­σεις µπο­ρούν να υπάρ­χουν και κάποια άµε­σα απο­τε­λέ­σµα­τα σε αγώ­νες, κυρί­ως στην άνο­δο της ταξι­κής πολι­τι­κής συνειδητοποίησης.

Όταν δια­µορ­φώ­νο­νται όροι µικρό­τε­ρης ή µεγα­λύ­τε­ρης κινη­το­ποί­η­σης γύρω από οξυ­µέ­να προ­βλή­µα­τα, τα µέλη του Κόµµα­τος πρω­το­στα­τούν και παρε­µβαί­νουν, ακό­µα και όταν ανα­πτύσ­σο­νται από φορείς και συσπει­ρώ­σεις όπου εµείς δεν έχου­µε πλειο­ψη­φία ή δεν έχου­µε εκπρο­σώ­πους. Με συλ­λο­γι­κό τρό­πο και συγκε­κρι­µέ­να εξε­τά­ζου­µε κάθε φορά τη µορ­φή και την κλι­µά­κω­ση της παρέ­µβα­σής µας. Αυτό αφο­ρά και τη στά­ση µας σε κινη­το­ποι­ή­σεις που κρί­νου­µε απα­ραί­τη­τες, σε απερ­για­κές συγκε­ντρώ­σεις κλά­δων που οργα­νώ­νο­νται από Οµο­σπον­δί­ες και πολύ περισ­σό­τε­ρο από πρω­το­βά­θµια σωµα­τεία, ώστε οι κοµµου­νι­στές µε τους οπα­δούς και τους συν­δι­κα­λι­στές που συσπει­ρώ­νο­νται στο ΠΑΜΕ να παρε­µβαί­νουν, συµµε­τέ­χο­ντας στο µπλοκ των σωµα­τεί­ων τους.

Σε τέτοια ζητή­µα­τα πρα­κτι­κής έκφρα­σης της γρα­µµής µας στο κίνη­µα είναι λάθος ο εγκλω­βι­σµός σε σχη­µα­το­ποι­ή­σεις, όπου ο δια­χω­ρι­σµός κρί­νε­ται και στον τόπο και τον χρό­νο µιας συγκέ­ντρω­σης, χωρίς αυτό φυσι­κά να µας οδη­γεί στην αντί­θε­τη σχη­µα­το­ποί­η­ση και να κατα­ντά η κινη­το­ποί­η­ση «σού­πα», χάριν µιας άµορ­φης και µε απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κή γρα­µµή «ενό­τη­τας».

Τα ζητή­µα­τα της έντα­σης της κρα­τι­κής κατα­στο­λής, της εργο­δο­τι­κής τρο­µο­κρα­τί­ας στους χώρους δου­λειάς, της επί­θε­σης στα συν­δι­κα­λι­στι­κά δικαιώ­µα­τα, στα δικαιώ­µα­τα των προ­σφύ­γων και των µετα­να­στών, δεν τα αντι­µε­τω­πί­ζου­µε ξεκο­µµέ­να από τη συνο­λι­κή αντι­δρα­στι­κο­ποί­η­ση του συστή­µα­τος και τη συνο­λι­κή πολι­τι­κή υλο­ποί­η­σης των στρα­τη­γι­κών στό­χων του κεφα­λαί­ου, είναι συµπλή­ρω­µά τους. Γι’ αυτό θεω­ρού­µε ότι είναι ζητή­µα­τα που πρέ­πει να µπουν στην προ­µε­τω­πί­δα της πάλης του ταξι­κά προ­σα­να­το­λι­σµέ­νου εργα­τι­κού κινή­µα­τος, της κοι­νω­νι­κής συµµαχίας.

Ο αγώ­νας αυτός πρέ­πει να ενι­σχύ­ει τον συνο­λι­κό αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό — αντι­µο­νο­πω­λια­κό προ­σα­να­το­λι­σµό της πάλης, την ανά­δει­ξη της ταξι­κής ουσί­ας της αστι­κής δηµο­κρα­τί­ας, κόντρα σε λογι­κές που απο­σπούν την κατα­στο­λή από τον χαρα­κτή­ρα του αστι­κού κρά­τους ενι­σχύ­ο­ντας τα κάλ­πι­κα διλή­µµα­τα «πρό­ο­δος — συντή­ρη­ση» και διευ­κο­λύ­νο­ντας αυτα­πά­τες της σοσιαλ­δη­µο­κρα­τι­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης. Στον αγώ­να αυτό έχουν θέση όλοι και όλες. Η υπε­ρά­σπι­ση των εργα­τι­κών συν­δι­κα­λι­στι­κών δικαιω­µά­των στη­ρί­ζε­ται στην οργα­νω­µέ­νη απει­θαρ­χία, στην πάλη για ακύ­ρω­ση στην πρά­ξη των αντι­δρα­στι­κών νόµων και στην απο­κά­λυ­ψη του ρόλου όλων των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων που τους δια­τή­ρη­σαν και τους επε­ξέ­τει­ναν κατά τη διάρ­κεια της δικής τους θητεί­ας (ΣΥΡΙΖΑ 2015 — 2019, ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ παλιό­τε­ρα), ενώ η Ελλη­νι­κή Λύση ούτως ή άλλως έχει στην προ­µε­τω­πί­δα της την έντα­ση της καταστολής.

Έχου­µε τη δυνα­τό­τη­τα και είναι απα­ραί­τη­το να εκτι­µά­µε έγκαι­ρα και αντι­κει­µε­νι­κά τις δια­θέ­σεις των µαζών, να παρε­µβαί­νου­µε σχε­δια­σµέ­να και οργα­νω­µέ­να ως πρω­το­πο­ρία στο περιε­χό­µε­νο, στην κατεύ­θυν­ση, στις µορ­φές οργά­νω­σης και πάλης, πρω­το­στα­τώ­ντας σε µαζι­κές συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες του κινή­µα­τος, µε προ­σο­χή κι ευε­λι­ξία στη διεύ­ρυν­ση, χωρίς να ατο­νεί το στοι­χείο της επα­γρύ­πνη­σης, της δια­πά­λης, ιδε­ο­λο­γι­κής και πολιτικής.

Κρίσιµο στοιχείο της ανασύνταξης είναι η πορεία του ΠΑΜΕ και η διεύρυνση των συνδικαλιστικών οργανώσεων που συσπειρώνει

Η δηµιουρ­γία και η δρά­ση του ΠΑΜΕ όλα αυτά τα χρό­νια απο­δεί­χτη­κε από­φα­ση µεγά­λης σηµα­σί­ας. Ιδρύ­θη­κε µε πρω­το­βου­λία των κοµµου­νι­στών που ανα­πτύσ­σουν πρω­το­πό­ρα δρά­ση στο εργα­τι­κό — συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­µα και απο­τε­λεί ταξι­κή συσπεί­ρω­ση Οµο­σπον­διών, Εργα­τι­κών Κέντρων, σωµα­τεί­ων και συν­δι­κα­λι­στών µε γρα­µµή πάλης σε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή — αντι­µο­νο­πω­λια­κή κατεύ­θυν­ση, µια µεγά­λη κατά­κτη­ση του κινήµατος.

Η εξέ­λι­ξη της πορεί­ας και της εµβέ­λειάς του είναι σηµα­ντι­κή. Έχει γίνει σηµείο ανα­φο­ράς, εκφρά­ζει την ανα­γκαιό­τη­τα της ανα­σύ­ντα­ξης και αντε­πί­θε­σης του εργα­τι­κού — συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­µα­τος, της ύπαρ­ξης δια­κρι­τού ταξι­κού πόλου σε δια­πά­λη µε τον εργο­δο­τι­κό — κυβερ­νη­τι­κό συν­δι­κα­λι­σµό και τη γρα­µµή του οπορ­του­νι­στι­κού ρεύµατος.

Σήµε­ρα στο ΠΑΜΕ συσπει­ρώ­νο­νται 335 πρω­το­βά­θµια σωµα­τεία, 25 δευ­τε­ρο­βά­θµια (9 Οµο­σπον­δί­ες και 16 Εργα­τι­κά Κέντρα). Αυτή, όµως, η θετι­κή πορεία δεν πρέ­πει να δηµιουρ­γεί κανέ­ναν εφη­συ­χα­σµό, για­τί δεν αναι­ρεί την απο­µα­ζι­κο­ποί­η­ση συν­δι­κά­των και τα προ­βλή­µα­τα στη λει­τουρ­γία και τη δρά­ση τους.

Είναι ευθύ­νη των στε­λε­χών και των µελών του ΚΚΕ που εκλέ­γο­νται στα όργα­να και δρουν στις συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις της εργα­τι­κής τάξης να ενι­σχύ­ε­ται ο ρόλος και η µαζι­κό­τη­τα των ίδιων των σωµα­τεί­ων που συµµε­τέ­χουν στο ΠΑΜΕ, για να κατο­χυ­ρώ­νε­ται και να διευ­ρύ­νε­ται ως ταξι­κή συσπεί­ρω­ση στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­µα που δρα µε όρους συλ­λο­γι­κών µαζι­κών δια­δι­κα­σιών, µε την ενερ­γή συµµε­το­χή των εργα­ζο­µέ­νων και δεν περιο­ρί­ζε­ται στα ασφυ­κτι­κά πλαί­σια που επι­βάλ­λει ο κρα­τι­κός έλεγ­χος της µαζι­κής δρά­σης. Να εξα­σφα­λί­ζε­ται η λει­τουρ­γία και η δρά­ση των σωµα­τεί­ων και µέσα από τη δική µας δρά­ση να ωρι­µά­ζει στις γρα­µµές τους και να επι­βε­βαιώ­νε­ται η συσπεί­ρω­σή τους στο ΠΑΜΕ, να βαθαί­νει η συµφω­νία µε τη γρα­µµή πάλης σε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό προσανατολισµό.

Πρέ­πει να παίρ­νου­µε υπό­ψη, να µην υπο­τι­µού­µε το γεγο­νός, ότι στο σύνο­λο των µελών ενός σωµα­τεί­ου που έχει πάρει συλ­λο­γι­κή από­φα­ση συµµε­το­χής στο ΠΑΜΕ υπάρ­χουν δια­φο­ρε­τι­κές από­ψεις και φυσι­κά δια­φω­νί­ες, προ­κα­τα­λή­ψεις, συγ­χύ­σεις. Ακό­µα κι εκεί όπου πλειο­ψη­φι­κή ή πρώ­τη δύνα­µη απο­τε­λούν οι κοµµου­νι­στές, δεν είναι σωστό να ερµη­νεύ­ε­ται ως συνο­λι­κή συµφω­νία µε το πλαί­σιο και τη γρα­µµή του ΠΑΜΕ, ακό­µα και αν στο κατα­στα­τι­κό του σωµα­τεί­ου ανα­γνω­ρί­ζε­ται η αρχή της ταξι­κής πάλης και γίνε­ται απο­δε­κτός ως δια­κη­ρυ­κτι­κός στό­χος η κατάρ­γη­ση της εκµετάλλευσης.

Η δου­λειά των κοµµου­νι­στών για την επε­ξερ­γα­σία των θέσε­ων και των συν­θη­µά­των σε κάθε κλά­δο, σε κάθε σωµα­τείο, για τη δια­µόρ­φω­ση των κατάλ­λη­λων αιτη­µά­των κι επι­χει­ρη­µά­των, του πλαι­σί­ου πάλης, ο σχε­δια­σµός δρά­σης, η επι­λο­γή των κατάλ­λη­λων µορ­φών πάλης είναι ανα­γκαία και µέσα στα σωµα­τεία που συµµε­τέ­χουν στο ΠΑΜΕ. Έχει ακό­µα µεγα­λύ­τε­ρες απαι­τή­σεις σε σωµα­τεία που δεν ανή­κουν στο ΠΑΜΕ, σε συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις που οι κοµµου­νι­στές είναι µειο­ψη­φία ή δεν έχουν εκπρο­σώ­πους, πολύ περισ­σό­τε­ρο σε εργα­σια­κούς χώρους χωρίς συν­δι­κα­λι­στι­κή εκπρο­σώ­πη­ση. Να συνει­δη­το­ποιού­µε και να δια­χω­ρί­ζου­µε την κρι­τι­κή σε από­ψεις των εργα­ζο­µέ­νων από την κρι­τι­κή στις ηγε­σί­ες του κυβερ­νη­τι­κού — εργο­δο­τι­κού συν­δι­κα­λι­σµού ή και στη γρα­µµή οπορ­του­νι­στι­κών δυνά­µε­ων, για­τί στην πρώ­τη περί­πτω­ση δεν απευ­θύ­νε­ται στον ταξι­κό αντί­πα­λο, αλλά σε εργά­τες και εργά­τριες που αντι­κει­µε­νι­κά έχουν συµφέ­ρον να συγκρου­στούν µε τους καπι­τα­λι­στές και το κρά­τος τους, να παλέ­ψουν µαζί µας για την ανα­τρο­πή του καπιταλισµού.

Είκο­σι δύο χρό­νια από την ίδρυ­ση του ΠΑΜΕ, είναι ανά­γκη να δώσου­µε συνέ­χεια µε νέες πρω­το­βου­λί­ες, µε στό­χους και σχέ­διο, κεντρι­κά και κατά κλά­δο, να γινό­µα­στε ολο­έ­να και πιο ικα­νοί µέσα από τη δρά­ση στο εργα­τι­κό — συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­µα, να συµβάλ­λου­µε ώστε το ΠΑΜΕ να γίνει ο κύριος φορέ­ας του, εκφρά­ζο­ντας ευρύ­τε­ρα τµή­µα­τα της εργα­τι­κής τάξης. Άρα, να διευ­ρυν­θεί µε µάχες για την κατά­κτη­ση πλειο­ψη­φιών σε νέα σωµα­τεία, Οµο­σπον­δί­ες, Εργα­τι­κά Κέντρα, µε σχέ­διο µαζι­κο­ποί­η­σης σωµα­τεί­ων και ίδρυ­σης νέων, οργά­νω­σης νέων εργα­τι­κών µαζών, ενι­σχύ­ο­ντας παρα­πέ­ρα την επιρ­ροή του, τρα­βώ­ντας στην κοι­νή πάλη και σωµα­τεία όπου δεν πλειο­ψη­φούν οι κοµµου­νι­στές. Όλα αυτά σε συν­δυα­σµό µε την ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή παρέ­µβα­ση των κοµµου­νι­στών στον χώρο δου­λειάς, άνθρω­πο τον άνθρω­πο, ώστε στα­θε­ρά να κερ­δί­ζου­µε τµή­µα­τα της εργα­τι­κής τάξης µε την πολι­τι­κή του ΚΚΕ, απε­γκλω­βί­ζο­ντάς τα από την κυρί­αρ­χη ιδε­ο­λο­γία και πολιτική.

Η κατα­νό­η­ση αυτού του ζητή­µα­τος είναι όρος για να αντι­µε­τω­πι­στεί ένας υπαρ­κτός κίν­δυ­νος να υπάρ­ξει εφη­συ­χα­σµός και συµβι­βα­σµός σε καθο­δη­γη­τι­κά Όργα­να και Κοµµα­τι­κές Οµά­δες, κάτω από το βάρος της υπο­χώ­ρη­σης του κινή­µα­τος, για τα πολύ µικρά βήµα­τα που γίνο­νται στη µαζι­κο­ποί­η­ση των συν­δι­κά­των και στη διεύ­ρυν­ση του ΠΑΜΕ µε νέα.

Οι συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις που συµµε­τέ­χουν στο ΠΑΜΕ ανέ­λα­βαν πρω­το­βου­λί­ες που οδή­γη­σαν σε κοι­νή δρά­ση µε άλλα σωµα­τεία που δεν συµµε­τεί­χαν στο ΠΑΜΕ γύρω από µεγά­λα µέτω­πα πάλης, γεγο­νός που έδει­ξε νέες δυνα­τό­τη­τες. Συνο­λι­κά, σε όλες τις πρω­το­βου­λί­ες, περί­που 165 συν­δι­κά­τα που δεν συσπει­ρώ­νο­νται στο ΠΑΜΕ απο­φά­σι­σαν τη συµµε­το­χή τους σε κοι­νή δρά­ση. Ο αγω­νι­στι­κός συντο­νι­σµός έφτα­σε στο σηµείο να πρα­γµα­το­ποι­η­θούν γενι­κές απερ­γί­ες 6 φορές τα τελευ­ταία 3,5 χρό­νια, µε απο­φά­σεις σωµα­τεί­ων και δευ­τε­ρο­βά­θµιων συν­δι­κα­λι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων, ξεπερ­νώ­ντας την υπο­νο­µευ­τι­κή και ανοι­χτά απερ­γο­σπα­στι­κή στά­ση της πλειο­ψη­φί­ας στη διοί­κη­ση της ΓΣΕΕ. Αυτή η προ­σπά­θεια και η κοι­νή δρά­ση µε τις ριζο­σπα­στι­κές συσπει­ρώ­σεις στα κινή­µα­τα των αγρο­τών, ΕΒΕ, γυναι­κών, νεο­λαί­ας απο­τε­λούν παρά­γο­ντα αφύ­πνι­σης, πίε­σης στις συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις στις οποί­ες πλειο­ψη­φούν δυνά­µεις που αντι­στρα­τεύ­ο­νται ή δεν κατα­νο­ούν την ανά­γκη του ταξι­κού προ­σα­να­το­λι­σµού του κινήµατος.

Είναι ανα­γκαίο να συνε­χι­στεί η δια­τή­ρη­ση και διεύ­ρυν­ση µιας στε­φά­νης σωµα­τεί­ων και άλλων συλ­λο­γι­κών φορέ­ων γύρω από το ΠΑΜΕ (που δεν ανή­κουν στο ΠΑΜΕ), µέσα από µαζι­κές δια­δι­κα­σί­ες, µε δια­πά­λη, µε διαρ­κή προ­σπά­θεια, µε σχε­δια­σµό κατά κλά­δο και περιο­χή. Άλλο­τε θα είναι περισ­σό­τε­ρα, άλλο­τε λιγό­τε­ρα, επι­διώ­κο­ντας η κάθε πρω­το­βου­λία του ταξι­κού κινή­µα­τος να γίνε­ται αντι­κεί­µε­νο δια­πά­λης µε τις άλλες δυνά­µεις, να δηµιουρ­γεί ρήγµατα.

Επι­διώ­κου­µε µε σχε­δια­σµέ­νη δρά­ση και συλ­λο­γι­κές απο­φά­σεις να συσπει­ρω­θούν µε το ΠΑΜΕ συν­δι­κα­λι­στές και σωµα­τεία. Να απο­κα­λύ­πτο­νται στους εργα­ζό­µε­νους οι δυνά­µεις που µπαί­νουν εµπό­διο στην οργά­νω­ση της πάλης τους ή που προ­σπα­θούν να υπο­τά­ξουν το περιε­χό­µε­νο και τη διε­ξα­γω­γή της στα καπι­τα­λι­στι­κά συµφέ­ρο­ντα. Αυτός είναι ο πιο ουσια­στι­κός τρό­πος για να βγά­ζουν οι εργα­ζό­µε­νοι συµπε­ρά­σµα­τα µέσα από την ίδια τους την πεί­ρα, δια­δι­κα­σία που βέβαια από µόνη της δεν αρκεί για την ωρί­µαν­ση επα­να­στα­τι­κής εργα­τι­κής συνεί­δη­σης, αλλά είναι µια σηµα­ντι­κή προϋπόθεση.

Η δια­πά­λη µε την εργο­δο­τι­κή, κυβερ­νη­τι­κή γρα­µµή, αλλά και µε την οπορ­του­νι­στι­κή στά­ση, να διε­ξά­γε­ται µε µαζι­κές δια­δι­κα­σί­ες στο πρω­το­βά­θµιο σωµα­τείο, κλα­δι­κό κι επι­χει­ρη­σια­κό. Να µην υπο­χω­ρού­µε µπρο­στά στις µεγά­λες απαι­τή­σεις που έχουν οι µαζι­κές δια­δι­κα­σί­ες των σωµα­τεί­ων (Γενι­κές Συνε­λεύ­σεις, συγκε­ντρώ­σεις, συσκέ­ψεις), µε τις οποί­ες και δικές µας δυνά­µεις γίνο­νται πιο έµπει­ρες, πιο ικα­νές. Εδώ βρί­σκε­ται το έδα­φος αλλα­γής της κατά­στα­σης σε συν­δι­κά­τα και της εκπαί­δευ­σης νέων δυνά­µε­ων για το κίνηµα.

Αυτός ο προ­σα­να­το­λι­σµός πρέ­πει να κατα­κτη­θεί σε βάθος κι ενιαία από το σύνο­λο των καθο­δη­γη­τι­κών Οργά­νων και των κεντρι­κών Κοµµα­τι­κών Οµά­δων. Ανά­λο­γο σχέ­διο και προ­σα­να­το­λι­σµός να δια­πε­ρά­σει όλες τις Οµο­σπον­δί­ες και τα Εργα­τι­κά Κέντρα όπου πλειο­ψη­φούν οι δυνά­µεις µας και τις αντί­στοι­χες Κοµµα­τι­κές Οµάδες.

Ο κυβερ­νη­τι­κός κι εργο­δο­τι­κός συν­δι­κα­λι­σµός, ο «κοι­νω­νι­κός εται­ρι­σµός», παρά την ανυ­πο­λη­ψία της ΓΣΕΕ, κυριαρ­χεί στις βασι­κές Οµο­σπον­δί­ες και στα σωµα­τεία στρα­τη­γι­κών κλά­δων (Ενέρ­γεια, Τρά­πε­ζες, Μετα­φο­ρές, Τηλε­πι­κοι­νω­νί­ες), από τα οποία αντλεί και τη δύνα­µή του στη ΓΣΕΕ. Είναι στοι­χείο που θα βαραί­νει και θα εµπο­δί­ζει την ανα­σύ­ντα­ξη και τα επό­µε­να χρό­νια. Βέβαια, βαραί­νουν και οι αντι­κει­µε­νι­κές δυσκο­λί­ες, για­τί παρά την αλλα­γή στη σύν­θε­ση των χώρων και τις εργα­σια­κές σχέ­σεις, τη µεί­ω­ση των µόνι­µων εργα­ζο­µέ­νων που προ­σλα­µβά­νο­νταν από τις συν­δι­κα­λι­στι­κές παρα­τά­ξεις των κυβερ­νη­τι­κών κοµµά­των, συνε­χί­ζουν να είναι χώροι µε το πιο σκλη­ρό τµή­µα της εργα­τι­κής αρι­στο­κρα­τί­ας που δια­τή­ρη­σε επί­πε­δο παρο­χών και εισο­δή­µα­τος ακό­µα και µέσα στη δεκα­ε­τία της κρίσης.

Τα προη­γού­µε­να χρό­νια ενι­σχύ­θη­κε η δια­πά­λη για τον ρόλο των συν­δι­κά­των, τον προ­σα­να­το­λι­σµό της πάλης, την άνο­δο του βαθµού οργά­νω­σης. Εκφρά­στη­κε µε µάχες στις οποί­ες πρω­το­στά­τη­σαν οι κοµµου­νι­στές σε συνέ­δρια Εργα­τι­κών Κέντρων, Οµο­σπον­διών, στο ίδιο το συνέ­δριο της ΓΣΕΕ σε Καλα­µά­τα, Ρόδο, Καβού­ρι, όπου συνέ­βα­λαν να απο­κα­λυ­φθούν οι µηχα­νι­σµοί και οι µέθο­δοι της εργο­δο­σί­ας και του αστι­κού κρά­τους για τη χει­ρα­γώ­γη­ση του συν­δι­κα­λι­στι­κού — εργα­τι­κού κινή­µα­τος, για την ανοι­χτή και καλυ­µµέ­νη εξα­γο­ρά συνει­δή­σε­ων, την απρο­σχη­µά­τι­στη παρέ­µβα­ση της εργο­δο­σί­ας. Δυνά­µω­σε η αντι­πα­ρά­θε­ση µε τις αστι­κές και οπορ­του­νι­στι­κές δυνά­µεις που συνα­σπί­ζο­νται ενά­ντια στο Κόµµα, αλλά και στο ΠΑΜΕ.

Μέσα και από αυτές τις ανα­µε­τρή­σεις ανα­δεί­χτη­κε η δυνα­τό­τη­τα να συµπο­ρευ­τούν µε τους κοµµου­νι­στές και συν­δι­κα­λι­στές που δεν συµφω­νούν µε το σύνο­λο της πολι­τι­κής µας.

Θετι­κές αλλα­γές στις διοι­κή­σεις σε Εργα­τι­κά Κέντρα δια­µόρ­φω­σαν ευνοϊ­κό­τε­ρες συν­θή­κες για την κλι­µά­κω­ση της πάλης και της δια­πά­λης, µπο­ρούν να συµβά­λουν στην κύρια προ­σπά­θεια ανό­δου της οργά­νω­σης στις πρω­το­βά­θµιες συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις, ζήτη­µα που βεβαί­ως δεν λύνε­ται αυτό­µα­τα, θέλει στα­θε­ρό προ­σα­να­το­λι­σµό και αντί­στοι­χες πρω­το­βου­λί­ες. Παρ’ όλα αυτά, παρα­µέ­νουν πολ­λές Οµο­σπον­δί­ες κι Εργα­τι­κά Κέντρα όπου δεν παρε­µβαί­νου­µε, δεν έχου­µε κανέ­ναν εκλεγµένο.

Η κατά­στα­ση δεν είναι ίδια από πόλη σε πόλη και από σωµα­τείο σε σωµα­τείο, όσον αφο­ρά και τα σωµα­τεία που συσπει­ρώ­νο­νται στο ΠΑΜΕ, αλλά και αυτά όπου οι κοµµου­νι­στές είναι µειο­ψη­φία ή δεν υπάρ­χει εκλε­γµέ­νος κοµµου­νι­στής. Υπάρ­χουν, δηλα­δή, σωµα­τεία που έχουν προ­βλή­µα­τα λει­τουρ­γί­ας και ικα­νό­τη­τας κινη­το­ποί­η­σης των εργαζοµένων.

Η οργα­νω­τι­κή δύνα­µη και επιρ­ροή του ΚΚΕ σε κάθε κλά­δο και χώρο δου­λειάς είναι καθο­ρι­στι­κό στοι­χείο για να αλλά­ζει η κατά­στα­ση. Απαι­τεί έγκαι­ρη πρό­βλε­ψη, στα­θε­ρό προ­σα­να­το­λι­σµό και σχε­δια­σµό από τα καθο­δη­γη­τι­κά όργα­να και τις Κοµµα­τι­κές Οµά­δες, γερούς δεσµούς µε µάζες, ιδε­ο­λο­γι­κή πολι­τι­κή συγκρό­τη­ση, ικα­νό­τη­τα ελι­γµών, τόλµη και πρω­το­βου­λία για να τα βγά­λου­µε πέρα.

Στην πορεία υπο­χώ­ρη­σης του εργα­τι­κού — συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­µα­τος στη χώρα µας βαραί­νει και η κατά­στα­ση στο διε­θνές συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­µα, η κυριαρ­χία των «Ελεύ­θε­ρων» Συν­δι­κά­των σε παγκό­σµιο επί­πε­δο και στην Ευρώ­πη η κυριαρ­χία της ETUC (Συνο­µο­σπον­δία Ευρω­παϊ­κών Συν­δι­κά­των — ΣΕΣ), η οποία απο­τε­λεί οργα­νι­κό τµή­µα της ΕΕ. Η ΓΣΕΕ συµµε­τέ­χει και είναι µέλος της ΣΕΣ.

Το Κόµµα µας στη­ρί­ζει την ανά­γκη να δυνα­µώ­σει το ταξι­κό κίνη­µα σε κάθε χώρα, όπως αυτό εκφρά­ζε­ται µέσα από τις γρα­µµές της Παγκό­σµιας Συν­δι­κα­λι­στι­κής Οµο­σπον­δί­ας (ΠΣΟ) και των οργα­νώ­σε­ων που συµµε­τέ­χουν σε αυτήν. Το ΠΑΜΕ, ως µέτω­πο συσπεί­ρω­σης συν­δι­κά­των και συν­δι­κα­λι­στών, συµµε­τέ­χει αυτο­τε­λώς στην ΠΣΟ και στο προ­ε­δρείο της και οι κλα­δι­κές οµο­σπον­δί­ες στις αντί­στοι­χες κλα­δι­κές της ΠΣΟ.

Όλα τα προη­γού­µε­να χρό­νια ανα­πτύ­χθη­κε πολύ σηµα­ντι­κή διε­θνής δρά­ση µε καµπά­νιες ενη­µέ­ρω­σης, συντο­νι­σµό αγω­νι­στι­κών κινη­το­ποι­ή­σε­ων, αλλη­λεγ­γύη σε µεγά­λους απερ­για­κούς αγώ­νες, στους οποί­ους οι οργα­νώ­σεις που συµµε­τέ­χουν στην ΠΣΟ πρω­το­στά­τη­σαν, π.χ. Ινδία µε εκα­το­µµύ­ρια απερ­γούς, Νότια Αφρι­κή, Γαλ­λία κ.α. Η δρά­ση αυτή πρέ­πει να συνε­χι­στεί και να στηριχτεί.

Η ΠΣΟ ενι­σχύ­θη­κε µε νέες οργα­νώ­σεις απ’ όλες τις ηπεί­ρους (π.χ. Νότια Αφρι­κή COSATU, Ινδία και σε επί­πε­δο Ευρώ­πης), που ήταν το ζητού­µε­νο τα προη­γού­µε­να χρό­νια, µε ανά­πτυ­ξη κοι­νής δρά­σης µε δευ­τε­ρο­βά­θµιες οργα­νώ­σεις, όπως είναι το Εργα­τι­κό Κέντρο Μασ­σα­λί­ας, Εργα­τι­κά Κέντρα δια­µε­ρι­σµά­των στο Παρί­σι, Οµο­σπον­δία Πετρο­χη­µι­κών της CGT, συν­δι­κά­τα σε Ιτα­λία και Ισπανία.

Η ανα­γνώ­ρι­ση του ΠΑΜΕ σε διε­θνές επί­πε­δο είναι µεγά­λη. Ενδει­κτι­κή είναι η Πρω­το­µα­γιά­τι­κη συγκέ­ντρω­ση του 2020 που έκα­νε τον γύρο του κόσµου.

Η ΠΣΟ συγκρο­τή­θη­κε αµέ­σως µετά το τέλος του ιµπε­ρια­λι­στι­κού Β΄ Παγκό­σµιου Πολέ­µου, µε την Αντι­φα­σι­στι­κή Νίκη των Λαών, στις 3 Οκτώ­βρη του 1945 στο Παρί­σι. Άντε­ξε µετά την αντε­πα­νά­στα­ση και µε τη συµβο­λή των δυνά­µε­ων του ΚΚΕ και άλλων αγω­νι­στών συν­δι­κα­λι­στών σε παγκό­σµιο επί­πε­δο ανέ­πτυ­ξε νέα δρά­ση, φανε­ρώ­νο­ντας δυνα­τό­τη­τες συσπεί­ρω­σης και κοι­νού συντονισµού.

Η ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή δια­πά­λη ανα­πτύσ­σε­ται και µέσα στους κόλ­πους της ΠΣΟ, όπου αντα­να­κλά­ται η κατά­στα­ση του Διε­θνούς Κοµµου­νι­στι­κού Κινή­µα­τος. Ακό­µα και συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις που στη­ρί­ζουν το αστι­κό σύστη­µα και για τους δικούς τους λόγους (ιστο­ρι­κούς, γεω­πο­λι­τι­κούς κ.ά.) έχουν εντα­χθεί στην ΠΣΟ, επι­διώ­κουν να εκµε­ταλ­λευ­τούν την άµβλυν­ση των αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κών αντα­να­κλα­στι­κών, την ιδε­ο­λο­γι­κή σύγ­χυ­ση που επι­κρα­τεί και σε κοµµου­νι­στι­κές δυνά­µεις που δρουν στο διε­θνές συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­µα. Οι κοµµου­νι­στές που συµµε­τέ­χουν στο διε­θνές συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­µα να ανα­λά­βουν πρω­το­βου­λία για να ανα­πτυ­χθεί συζή­τη­ση για τον συσχε­τι­σµό σε καθε­µιά από αυτές τις οργα­νώ­σεις που συµµε­τέ­χουν στην ΠΣΟ, την προ­ο­πτι­κή τους, το πλαί­σιο πάλης τους, την παρέ­µβα­σή µας.

Βασικό καθήκον για την ανασύνταξη η άνοδος του βαθµού οργάνωσης της εργατικής τάξης

Σήµε­ρα είναι πιο επι­τα­κτι­κή η ανά­γκη να µας απα­σχο­λή­σει πρώ­τα απ’ όλα πώς θα δυνα­µώ­σει η συν­δι­κα­λι­στι­κή οργά­νω­ση των εργα­ζο­µέ­νων µέσα στους χώρους δου­λειάς. Είναι καθή­κον πρω­ταρ­χι­κής σηµα­σί­ας και βασι­κό κρι­τή­ριο απο­τε­λε­σµα­τι­κής δρά­σης. Η οργά­νω­ση στον τόπο δου­λειάς, η αύξη­ση του βαθµού οργά­νω­σης της εργα­τι­κής τάξης και οι αλλα­γές συσχε­τι­σµών είναι βασι­κοί στό­χοι και πρέ­πει να παλεύ­ο­νται ενιαία, σε κάθε κλά­δο, σε κάθε περιοχή.

Δου­λεύ­ου­µε δρα­στή­ρια σε όλα τα συν­δι­κά­τα, ανε­ξάρ­τη­τα από τη µορ­φή οργά­νω­σής τους (κλα­δι­κά ή επι­χει­ρη­σια­κά ή οµοιο­ε­παγ­γε­λµα­τι­κά). Η κατά­στα­ση από τις µεγά­λες περιο­χές της χώρας, όπου συγκε­ντρώ­νε­ται η πλειο­ψη­φία της εργα­τι­κής τάξης, Αττι­κή και Θεσ­σα­λο­νί­κη, δεί­χνει ότι η µεγά­λη πλειο­ψη­φία των συν­δι­κα­λι­σµέ­νων µισθω­τών βρί­σκε­ται στα επι­χει­ρη­σια­κά σωµατεία.

Τα κλα­δι­κά σωµα­τεία µπο­ρούν να αγκα­λιά­ζουν τη µεγά­λη µάζα των νέων κυρί­ως εργα­ζο­µέ­νων που εργά­ζο­νται σε καθε­στώς µεγά­λης κινη­τι­κό­τη­τας κι ευε­λι­ξί­ας, µε νέες µορ­φές απα­σχό­λη­σης, χωρίς βεβαί­ως να αφή­νουν έξω από τη δρά­ση τους το σύνο­λο των µισθω­τών. Επι­διώ­κου­µε τα κλα­δι­κά σωµα­τεία να συµβάλ­λουν κυρί­ως στην οργά­νω­ση µέσα σε µεγά­λους χώρους δου­λειάς, να συνε­νώ­νουν την πάλη µε τα σωµα­τεία στις µεγά­λες επι­χει­ρή­σεις του κλά­δου και να συντο­νί­ζουν συν­δι­κά­τα ανά­µε­σα σε δια­φο­ρε­τι­κούς κλά­δους. Παλιό­τε­ρη και σύγ­χρο­νη πεί­ρα έχει απο­δεί­ξει ότι είναι δύσκο­λο να ανα­πτυ­χθούν αγώ­νες µε επι­τυ­χία αν δεν πατά­νε σε γερή οργά­νω­ση µέσα σε κάθε επι­χεί­ρη­ση. Μπο­ρού­µε να συγκε­κρι­µε­νο­ποι­ή­σου­µε κατά κλά­δο πιο εύστο­χα αυτόν τον προσανατολισµό.

Το κλα­δι­κό συν­δι­κά­το µιας πόλης ή νοµού µε ταξι­κό προ­σα­να­το­λι­σµό επι­διώ­κου­µε να γίνει κέντρο συντο­νι­σµού και πάλης των σωµα­τεί­ων που υπάρ­χουν σε µεγά­λες επι­χει­ρή­σεις µε κοι­νές πρω­το­βου­λί­ες, δια­πά­λη µε συµβι­βα­σµέ­νες και εργο­δο­τι­κές συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες, µε τη µατιά στρα­µµέ­νη στη µεγά­λη µάζα των εργα­το­ϋ­παλ­λή­λων, µε σχέ­διο στον κλά­δο για την αλλα­γή συσχε­τι­σµού, τη διεύ­ρυν­ση του ΠΑΜΕ µε νέες δυνά­µεις. Έχου­µε σηµα­ντι­κή πεί­ρα από τους κλά­δους Επι­σι­τι­σµού, Φαρµά­κου, Μετάλ­λου, Τύπου — Χάρ­του τα προη­γού­µε­να χρόνια.

Υπάρ­χουν χώροι σε όλη τη χώρα, στους οποί­ους πρω­το­στα­τού­µε για να στη­θούν νέα σωµα­τεία, όπως είναι το συγκε­ντρω­µέ­νο λια­νι­κό εµπό­ριο (εµπο­ρι­κά κέντρα παντός τύπου, αλυ­σί­δες τρο­φί­µων σού­περ µάρ­κετ), στον Του­ρι­σµό µε εκα­το­ντά­δες ξενο­δο­χεία, στη βιο­µη­χα­νία µετα­ποί­η­σης τρο­φί­µων κ.ά. Όπου υπάρ­χουν σωµα­τεία, ανα­πτύσ­σου­µε πρω­το­πό­ρα δρά­ση µέσα σε αυτά, ακό­µα και αν οι δυνά­µεις µας είναι ελά­χι­στες. Όπου δεν υπάρ­χουν, συµβάλ­λου­µε µε σχέ­διο στη δηµιουρ­γία κλα­δι­κών αλλά κι επι­χει­ρη­σια­κών σωµα­τεί­ων σε µεγά­λους χώρους δου­λειάς, που µπο­ρούν να συνε­νώ­νουν όλες τις κατη­γο­ρί­ες των εργα­ζο­µέ­νων µέσα στην κάθε επι­χεί­ρη­ση, σε εµπο­ρι­κά κέντρα, συστοι­χί­ες επιχειρήσεων.

Απαι­τεί­ται να µελε­τή­σου­µε πιο ουσια­στι­κά το περιε­χό­µε­νο και την παρέ­µβα­σή µας σε κλά­δους που έχουν δυνα­µι­κή εξέ­λι­ξη, ιεραρ­χού­νται από το κεφά­λαιο και είναι σε φάση συγκέ­ντρω­σης νέου εργα­τι­κού δυνα­µι­κού. Ανά­λο­γα, να µελε­τή­σου­µε τις εσω­τε­ρι­κές µετα­βο­λές σε κλά­δους που επί­σης είναι στρα­τη­γι­κής σηµα­σί­ας. Να µελε­τή­σου­µε τα στοι­χεία της εξέ­λι­ξης, της αντι­προ­σώ­πευ­σής τους στην κοµµα­τι­κή και συν­δι­κα­λι­στι­κή υπο­δο­µή, τις απαι­τή­σεις, εντο­πί­ζο­ντας τα αντι­κει­µε­νι­κά στοι­χεία που επι­δρούν και δυσκο­λεύ­ουν, π.χ., τη διά­τα­ξη του συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­µα­τος σε επί­πε­δο Οµο­σπον­διών, αλλά και πρω­το­βά­θµιων σωµα­τεί­ων που δεν αντα­πο­κρί­νε­ται στις εξε­λί­ξεις ενός κλά­δου και δεν καλύ­πτουν το σύνο­λο των εργα­ζο­µέ­νων σε αυτό.

Στο επί­πε­δο των δευ­τε­ρο­βά­θµιων Οµο­σπον­διών, προ­κρί­νου­µε τις κλα­δι­κές και όχι τις οµοιο­ε­παγ­γε­λµα­τι­κές Οµο­σπον­δί­ες που προ­κα­λούν πολυ­διά­σπα­ση και κατακερµατισµό.

Συµβάλ­λου­µε και στην ίδρυ­ση σωµα­τεί­ων σε περιο­χές που να συν­δυά­ζουν αρµο­νι­κά τη δου­λειά στον τόπο εργα­σί­ας και στον τόπο κατοι­κί­ας, µε καλή προ­ε­τοι­µα­σία και συγκέ­ντρω­ση δυνά­µε­ων, αλλά προ­σέ­χο­ντας να µη στή­νο­νται πρό­χει­ρα σωµα­τεία σε κάθε δήµο και περιο­χή. Ωστό­σο, όπου και όσο δεν θα υπάρ­χουν σωµα­τεία, να προ­σα­να­το­λι­στού­µε στην κατεύ­θυν­ση συγκρό­τη­σης Επι­τρο­πών Αγώ­να εργα­ζο­µέ­νων, που µπο­ρούν να απο­τε­λούν το πρό­πλα­σµα σωµατείων.

Ταυ­τό­χρο­να, στη­ρί­ζου­µε και προ­ω­θού­µε νέες µορ­φές οργά­νω­σης, δίπλα στα σωµα­τεία, που θα αγκα­λιά­σουν το µεγά­λο τµή­µα των εργα­ζο­µέ­νων, που βρί­σκε­ται στην «επι­σφά­λεια», µε ελα­στι­κές σχέ­σεις, στη «µαύ­ρη» εργα­σία, µε διαρ­κή κινη­τι­κό­τη­τα, χωρίς κλα­δι­κή συνεί­δη­ση. Τέτοιες πρω­το­βου­λί­ες οργά­νω­σης και συλ­λο­γι­κής δρά­σης είναι τα στέ­κια και οι λέσχες εργα­ζο­µέ­νων και νεο­λαί­ας, τα στέ­κια Ελλή­νων και Μετα­να­στών εργα­τών που λει­τουρ­γούν στο πλαί­σιο της αλλη­λεγ­γύ­ης, της συλ­λο­γι­κής έκφρα­σης και δρά­σης, της εκµά­θη­σης της ελλη­νι­κής γλώσ­σας σε µετα­νά­στες εργά­τες και πρό­σφυ­γες, που µπο­ρεί να µην είναι µορ­φές οργά­νω­σης µέσα στην επί­ση­µη διάρ­θρω­ση του συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­µα­τος, αλλά µπο­ρούν να ενώ­σουν τους εργα­ζό­µε­νους, να τους δια­παι­δα­γω­γή­σουν στη συλ­λο­γι­κή οργάνωση.

Πρω­ταρ­χι­κό ζήτη­µα είναι η δρά­ση των συν­δι­κά­των για την αντι­µε­τώ­πι­ση των προ­βλη­µά­των των µετα­να­στών, παίρ­νο­ντας υπό­ψη ότι αντι­κει­µε­νι­κά απο­τε­λούν κοµµά­τι της εργα­τι­κής τάξης της Ελλά­δας. Η πεί­ρα µάς έχει δεί­ξει ότι δεν είναι εύκο­λο ζήτη­µα. Η ανά­πτυ­ξη της δρά­σης για την υπε­ρά­σπι­ση των δικαιω­µά­των τους είναι απα­ραί­τη­τη, σε αντι­πα­ρά­θε­ση µε την επι­δί­ω­ξη του κεφα­λαί­ου να αξιο­ποι­η­θούν για περαι­τέ­ρω µεί­ω­ση της τιµής της εργα­τι­κής δύνα­µης συνολικά.

Χρειά­ζε­ται να ασχο­λη­θού­µε ακό­µη πιο συστη­µα­τι­κά µε τους µετα­νά­στες, ώστε να εντα­χθούν στα συν­δι­κά­τα και να παλέ­ψουν µαζί µε τους Έλλη­νες εργα­ζό­µε­νους, τόσο για τα δικά τους προ­βλή­µα­τα που γεν­νά το σύστη­µα της εκµε­τάλ­λευ­σης όσο και για τα συνο­λι­κά ζητή­µα­τα της εργα­τι­κής τάξης. Το καθή­κον αυτό απο­τε­λεί βασι­κό δεί­κτη για τη µαζι­κο­ποί­η­ση και την ανα­σύ­ντα­ξη του εργα­τι­κού — συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­µα­τος και πρέ­πει µε την κατάλ­λη­λη φρο­ντί­δα να εκφρά­ζε­ται µε την εκλο­γή και αξιο­ποί­η­ση πρω­το­πό­ρων µετα­να­στών στα όργα­να του συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­µα­τος. Στην παρα­πά­νω κατεύ­θυν­ση, χρειά­ζε­ται να παρα­κο­λου­θη­θεί η δια­δι­κα­σία έντα­ξης στην εργα­σία των ανα­γνω­ρι­σµέ­νων προ­σφύ­γων που επι­λέ­γουν να παρα­µεί­νουν στη χώρα.

Επί­σης, εκτός από τη δρά­ση που πρέ­πει να ανα­πτύσ­σουν τα συν­δι­κά­τα, µε την παρέ­µβα­ση των κοµµου­νι­στών, για την οργά­νω­ση σε αυτά των γυναι­κών και των νέων εργα­ζο­µέ­νων, πρέ­πει να αξιο­ποιού­νται περισ­σό­τε­ρο και οι δυνα­τό­τη­τες και οι επα­φές των Συλ­λό­γων Γυναι­κών µε εργα­ζό­µε­νες γυναί­κες στο Εµπό­ριο, στον Του­ρι­σµό στην Υγεία, στην Εκπαί­δευ­ση. Αυτό θα δώσει ώθη­ση στα σωµα­τεία και θα επι­δρά­σει θετι­κά στη µαζι­κο­ποί­η­σή τους, στον βαθµό που αυτά συντο­νί­ζουν τη δρά­ση τους και ασχο­λού­νται ενερ­γά µε όλα τα ζητή­µα­τα που αφο­ρούν την εργα­τι­κή — λαϊ­κή οικο­γέ­νεια και τη νεο­λαία. Υπάρ­χει πλή­θος ζητη­µά­των δρά­σης µε αφε­τη­ρία τον χώρο κατοι­κί­ας, σε συν­δυα­σµό µε τη δρά­ση σε προ­βλή­µα­τα στη δου­λειά. Επί­σης, οι δρά­σεις στον πολι­τι­σµό (µου­σι­κή, θέα­τρο, βιβλία), στον Αθλη­τι­σµό, δρά­σεις αλλη­λεγ­γύ­ης, µε οργα­νω­µέ­νη παρέ­µβα­ση στον ελεύ­θε­ρο χρό­νο, επι­διώ­κου­µε να γίνουν κυψέ­λες συσπεί­ρω­σης και πολι­τι­στι­κής καλ­λιέρ­γειας. Ώθη­ση σε αυτήν τη δρα­στη­ριό­τη­τα µπο­ρεί να δώσει η αξιο­ποί­η­ση καλ­λι­τε­χνών, επι­στη­µό­νων, διανοουµένων.

Τα ΑµεΑ µε εργα­τι­κή — λαϊ­κή κατα­γω­γή ή έντα­ξη απο­τε­λούν ένα σηµα­ντι­κό τµή­µα του πλη­θυ­σµού. Οι τρέ­χου­σες ανά­γκες και πολύ περισ­σό­τε­ρο οι πρό­σθε­τες ανά­γκες τους, όσον αφο­ρά την κάλυ­ψή τους, βρί­σκο­νται σε σχε­τι­κή ή από­λυ­τη διά­στα­ση από τις σηµε­ρι­νές δυνα­τό­τη­τες της επι­στή­µης και της τεχνο­λο­γι­κής προ­ό­δου. Απο­τε­λούν πεδίο παρέ­µβα­σης του κυβερ­νη­τι­κού και εργο­δο­τι­κού συν­δι­κα­λι­σµού, της «φιλαν­θρω­πί­ας» των επι­χει­ρη­µα­τι­κών οµί­λων κ.λπ. Τα ζητή­µα­τα που αφο­ρούν τους ανά­πη­ρους και τις οικο­γέ­νειές τους, η σύγ­χρο­νη δια­µόρ­φω­ση πλαι­σί­ου και στό­χων πάλης πρέ­πει το επό­µε­νο διά­στη­µα να απο­τε­λέ­σουν προ­τε­ραιό­τη­τα στην παρέ­µβα­ση του Κόµµα­τος στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­µα, αλλά και στο ανα­πη­ρι­κό κίνη­µα, στις οργα­νώ­σεις και τις συσπει­ρώ­σεις του.

Κρί­σι­µο ζήτη­µα απο­τε­λεί ο στό­χος για την έντα­ξη των ανα­πή­ρων και των γονέ­ων τους στις αντί­στοι­χες µαζι­κές οργα­νώ­σεις τους και η παρέ­µβα­σή µας για τον ταξι­κό και ριζο­σπα­στι­κό προ­σα­να­το­λι­σµό τους. Σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση απαι­τεί­ται η διά­θε­ση και διά­τα­ξη δυνά­µε­ων. Αντί­στοι­χα για την παρέ­µβα­ση στους συλ­λό­γους των χρο­νί­ως πασχόντων.

Με κύρια αιχµή το µέτω­πο του Ασφα­λι­στι­κού, έχει κατα­κτη­θεί στα­θε­ρή δρά­ση και ευρύ­τε­ρη συσπεί­ρω­ση στον χώρο των συντα­ξιού­χων µε την καθο­ρι­στι­κή συµβο­λή των δυνά­µε­ων του Κόµµα­τος. Η ΣΕΑ (Συντο­νι­στι­κή Επι­τρο­πή Αγώ­να) των συνερ­γα­ζό­µε­νων συντα­ξιου­χι­κών οργα­νώ­σε­ων συσπει­ρώ­νει τη συντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των συντα­ξιου­χι­κών οργα­νώ­σε­ων. Έχει δρά­ση σηµα­ντι­κή, µε σωστό προ­σα­να­το­λι­σµό, µε σει­ρά µαζι­κών κινη­το­ποι­ή­σε­ων, ιδιαί­τε­ρα σε µια περί­ο­δο όπου µέσα από τους µηχα­νι­σµούς το συντα­ξιου­χι­κό κίνη­µα σπρω­χνό­ταν να διεκ­δι­κεί στις αίθου­σες δικα­στη­ρί­ων. Δυνα­µώ­νου­µε την προ­σπά­θεια για οργά­νω­ση των συντα­ξιού­χων στα Σωµα­τεία τους, την αντι­µε­τώ­πι­ση του κατα­κε­ρµα­τι­σµού του συντα­ξιου­χι­κού κινή­µα­τος. Η οργά­νω­ση των συντα­ξιού­χων σε σωµα­τεία ανά νοµό και δήµο στις µεγά­λες πόλεις µπο­ρεί να βοη­θή­σει την κοι­νή δρά­ση, τον συντο­νι­σµό µε σωµα­τεία και µαζι­κούς φορείς για τα ζητή­µα­τα υγεί­ας, πρό­λη­ψης, της φρο­ντί­δας των ηλι­κιω­µέ­νων. Ταυ­τό­χρο­να, η ενί­σχυ­ση της ΣΕΑ µε κοι­νές συσκέ­ψεις σωµα­τεί­ων ιδιω­τι­κού και δηµό­σιου τοµέα βοη­θά­ει, όπως έδει­ξε η πείρα.

Η µάχη για τον ρόλο των συν­δι­κά­των είναι µια σκλη­ρή ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή και οργα­νω­τι­κή µάχη, πρώ­τα απ’ όλα µε τους καπι­τα­λι­στές και τις ενώ­σεις τους, τις αστι­κές κυβερ­νή­σεις, τα αστι­κά κόµµα­τα και κατ’ επέ­κτα­ση µε τις δυνά­µεις τους στο κίνη­µα. Σήµε­ρα, η αστι­κή τάξη µε τα κόµµα­τά της και η κυβέρ­νη­ση παίρ­νουν ξανά µέτρα ενά­ντια στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­µα, θέλο­ντας να διευ­ρύ­νουν τη χει­ρα­γώ­γη­σή του, να επεν­δύ­σουν για δυσκο­λό­τε­ρες περιό­δους στην αστι­κή διαχείριση.

Η επί­κλη­ση του ακο­µµά­τι­στου, ανε­ξάρ­τη­του, χωρίς πολι­τι­κή κοµµα­τι­κή ταυ­τό­τη­τα συν­δι­κά­του επα­νήλ­θε στη δια­πά­λη. Ασφα­λώς, το συν­δι­κά­το έχει οργα­νω­τι­κή αυτο­τέ­λεια, την οποία εµείς µαχη­τι­κά την υπε­ρα­σπι­ζό­µα­στε απέ­να­ντι στην πολύ­µορ­φη παρέ­µβα­ση της εργο­δο­σί­ας και του κρά­τους. Επί­σης, είναι καθα­ρό ότι το συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­µα, τα σωµα­τεία δεν είναι κόµµα για να έχουν αυτο­τε­λές πρό­γρα­µµα εξου­σί­ας. Απευ­θύ­νο­νται σε όλους τους εργα­ζό­µε­νους, ανε­ξαρ­τή­τως πολι­τι­κής και ιδε­ο­λο­γι­κής επι­λο­γής. Όµως, έρχο­νται συνε­χώς αντι­µέ­τω­πα µε τις συνέ­πειες της εκµε­ταλ­λευ­τι­κής οικο­νο­µί­ας κι εξου­σί­ας, επο­µέ­νως σε αντι­πα­ρά­θε­ση και σύγκρου­ση όχι µόνο µε τον κάθε καπι­τα­λι­στή, αλλά και µε την κυβέρ­νη­ση, τα αστι­κά κόµµα­τα. Δεν υπάρ­χει ταξι­κή ουδε­τε­ρό­τη­τα στα συν­δι­κά­τα. Βέβαια, αυτή η αντι­πα­ρά­θε­ση δεν γίνε­ται ενιαία, αφού δεν υπάρ­χει ενιαία ανα­πτυ­γµέ­νη ταξι­κή πολι­τι­κή συνεί­δη­ση. Η επι­δί­ω­ξη ωρί­µαν­σης της ταξι­κής συνεί­δη­σης µέσα από τους αγώ­νες και τις παρε­µβά­σεις των συν­δι­κά­των είναι ένα σύν­θε­το ζήτη­µα στην ευθύ­νη των κοµµουνιστών.

Ωστό­σο, το κρά­τος µε τον πρό­σφα­το νόµο επι­διώ­κει βαρύ χτύ­πη­µα στην καρ­διά της λει­τουρ­γί­ας των συν­δι­κά­των, επι­κα­λού­µε­νο ή προ­φα­σι­ζό­µε­νο υπαρ­κτά προ­βλή­µα­τα. Η απου­σία Γενι­κών Συνε­λεύ­σε­ων, συγκε­ντρώ­σε­ων και περιο­δειών των συν­δι­κα­λι­στών στους εργα­σια­κούς χώρους, τα απο­νε­κρω­µέ­να συνέ­δρια µε άδειες αίθου­σες µόνο για την εκλο­γή ΔΣ και αντι­προ­σώ­πων µε την παρου­σία δυνά­µε­ων κατα­στο­λής, χωρίς συζή­τη­ση και δια­πά­λη, είναι εκφυ­λι­σµός στον οποίο οδή­γη­σε συνει­δη­τή επι­λο­γή. Χρη­σι­µο­ποιεί µέσα, όπως τις επι­στο­λι­κές ηλε­κτρο­νι­κές ψηφο­φο­ρί­ες, τις οποί­ες παρου­σιά­ζει ως εκσυγ­χρο­νι­σµό για να καταρ­γή­σει τις Γενι­κές Συνελεύσεις.

Η κατεύ­θυν­ση αυτή θα υλο­ποιεί­ται και θα συνυ­πάρ­χει µε την κλι­µά­κω­ση της κατα­στο­λής και των εµπο­δί­ων στη δρά­ση των κοµµου­νι­στών στο συν­δι­κα­λι­στι­κό — εργα­τι­κό κίνη­µα, για τον περιο­ρι­σµό της συν­δι­κα­λι­στι­κής οργά­νω­σης και δρά­σης, ιδιαί­τε­ρα απέ­να­ντι στη συσπεί­ρω­ση των ταξι­κά προ­σα­να­το­λι­σµέ­νων σωµα­τεί­ων στο ΠΑΜΕ.

Με βάση τη νέα «νοµι­µό­τη­τα» που δια­µορ­φώ­νε­ται, το επό­µε­νο διά­στη­µα θα πλη­θύ­νουν ακό­µη περισ­σό­τε­ρο φαι­νό­µε­να όπου θεσµοί του αστι­κού κρά­τους (υπουρ­γεία, δικα­στή­ρια κ.ά.) και η εργο­δο­σία δεν θα ανα­γνω­ρί­ζουν σωµα­τεία και συλ­λο­γι­κές απο­φά­σεις, θα απορ­ρί­πτουν µε νοµι­κά προ­σχή­µα­τα την υπο­γρα­φή ΣΣΕ, θα ποι­νι­κο­ποιούν τη δρά­ση, ακό­µη και τις µαζι­κές δια­δι­κα­σί­ες συν­δι­κα­λι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων. Η αντι­πα­ρά­θε­ση του συν­δι­κα­λι­στι­κού — εργα­τι­κού κινή­µα­τος µε τον πιο ασφυ­κτι­κό κρα­τι­κό έλεγ­χο των συν­δι­κά­των είναι σοβα­ρό µέτω­πο ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής µαζι­κής παρέ­µβα­σης και πάλης.

Την περί­ο­δο της παν­δη­µί­ας συγκε­ντρώ­θη­κε µια πλού­σια πεί­ρα από την «οργα­νω­µέ­νη απει­θαρ­χία» και δρά­ση σωµα­τεί­ων ενά­ντια στις απα­γο­ρεύ­σεις και τα κατα­σταλ­τι­κά µέτρα που πήρε η κυβέρ­νη­ση µε πρό­σχη­µα την «υγειο­νο­µι­κή κρίση».

Μέσα από την οργά­νω­ση και µαζι­κή συµµε­το­χή εργα­ζο­µέ­νων στις συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες και τη δρά­ση των σωµα­τεί­ων επι­διώ­κου­µε όχι µόνο να αµφι­σβη­τεί­ται το νοµο­θε­τι­κό αντι­δρα­στι­κό πλαί­σιο, αλλά και σε περι­πτώ­σεις ποι­κι­λό­µορ­φων απα­γο­ρεύ­σε­ων να κατο­χυ­ρώ­νο­νται de facto η υπό­στα­ση, η λει­τουρ­γία, οι συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες των συν­δι­κά­των, να ασκεί­ται η µεγα­λύ­τε­ρη δυνα­τή πίε­ση στους κρα­τι­κούς κι εργο­δο­τι­κούς φορείς, για να εξα­να­γκά­ζο­νται να ανε­χτούν, ακό­µη και νοµι­κά να ανα­γνω­ρί­σουν, τη δρά­ση σωµα­τεί­ων, αλλά και να απο­κα­λύ­πτο­νται τα όρια της αστι­κής νοµιµότητας.

Με πρό­φα­ση την παν­δη­µία έγι­νε προ­σπά­θεια να προ­χω­ρή­σουν µε ηλε­κτρο­νι­κή ψηφο­φο­ρία οι δια­δι­κα­σί­ες εκλο­γής αιρε­τών για τα υπη­ρε­σια­κά συµβού­λια στην Εκπαί­δευ­ση και σε ορι­σµέ­νους άλλους τοµείς του Δηµο­σί­ου. Η σχε­δόν καθο­λι­κή, άνω του 90%, απο­χή των εκπαι­δευ­τι­κών από τη δια­δι­κα­σία αυτή δεί­χνει ότι υπάρ­χουν αντι­στά­σεις και αντα­να­κλα­στι­κά στους εργα­ζό­µε­νους, που αντι­λα­µβά­νο­νται την αντι­δρα­στι­κό­τη­τα αυτών των ρυθµίσεων.

Επι­κε­ντρώ­νου­µε την καθο­δη­γη­τι­κή βοή­θεια και στή­ρι­ξη των κοµµου­νι­στών και κοµµου­νι­στριών που δου­λεύ­ουν στο συν­δι­κα­λι­στι­κό — εργα­τι­κό κίνη­µα για το περιε­χό­µε­νο της δρά­σης στα πρω­το­βά­θµια σωµα­τεία, ώστε αυτά να απο­τε­λούν πρα­γµα­τι­κά οργα­νώ­σεις συγκέ­ντρω­σης της πλειο­ψη­φί­ας των εργα­ζο­µέ­νων και φορείς ταξι­κής πάλης. Αφο­ρά τόσο τα κοµµα­τι­κά Όργα­να, ιδιαί­τε­ρα τις Τοµε­α­κές Επι­τρο­πές, όσο και τις Κοµµα­τι­κές Οµά­δες των Οµο­σπον­διών, των ΕΚ και φυσι­κά την ίδια την ΚΕ, το Τµή­µα της για την Εργα­τι­κή — Συν­δι­κα­λι­στι­κή Δουλειά.

Η ανά­πτυ­ξη ενός ολο­κλη­ρω­µέ­νου δικτύ­ου συν­δι­κα­λι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων και η συγκέ­ντρω­ση δυνά­µε­ων ενά­ντια στον ταξι­κό αντί­πα­λο δεν µπο­ρούν να πρα­γµα­το­ποι­η­θούν εάν, µε ευθύ­νη των κοµµου­νι­στών, δεν βελ­τιω­θεί και ανα­βα­θµι­στεί η λει­τουρ­γία των σωµα­τεί­ων, ώστε τα ΔΣ να έχουν εικό­να των προ­βλη­µά­των των µελών τους, της κατά­στα­σης των εργα­σια­κών χώρων και των κλά­δων, στα­θε­ρό σχε­δια­σµό πρω­το­βου­λιών που προ­ω­θούν το πλαί­σιο πάλης, ανη­συ­χία εξεύ­ρε­σης τρό­πων και µορ­φών που διευ­κο­λύ­νουν τη συµµε­το­χή των εργα­ζο­µέ­νων. Να αξιο­ποιού­νται όλες οι µορ­φές και οι δυνα­τό­τη­τες, ώστε ο συν­δι­κα­λι­σµέ­νος εργά­της, είτε στο κλα­δι­κό είτε στο επι­χει­ρη­σια­κό σωµα­τείο, να παί­ζει τον ρόλο του, να µην εξα­ντλεί­ται απλώς η συµµε­το­χή του στις αρχαι­ρε­σί­ες. Να βοη­θιέ­ται ώστε µέσα στον χώρο δου­λειάς, στο τµή­µα παρα­γω­γής που δου­λεύ­ει, να είναι το «µάτι και το αφτί» του σωµα­τεί­ου. Μαζί µε τους υπό­λοι­πους συν­δι­κα­λι­σµέ­νους αρχι­κά εργά­τες να συγκρο­τεί έστω µια άτυ­πη στην αρχή οµά­δα, επι­τρο­πή του συν­δι­κά­του που θα ενη­µε­ρώ­νει, θα απευ­θύ­νε­ται αγω­νι­στι­κά στην εργο­δο­σία, θα κινη­το­ποιεί τους συνα­δέλ­φους. Να απο­τε­λεί το πρό­πλα­σµα µιας ενδε­χό­µε­νης σωµα­τεια­κής επι­τρο­πής ή µιας επι­τρο­πής για την υγιει­νή και ασφά­λεια. Να γρά­φει και άλλους εργά­τες στο σωµα­τείο. Απο­τε­λεί καθο­δη­γη­τι­κό ζήτη­µα µεγά­λης σηµα­σί­ας για τα επό­µε­να χρό­νια να διευ­ρυν­θεί ο κύκλος των εργα­τών που δου­λεύ­ουν δρα­στή­ρια στο πλάι των ΔΣ των σωµα­τεί­ων, µεγα­λώ­νο­ντας έτσι την υπο­δο­µή των συν­δι­κα­λι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων, δια­µορ­φώ­νο­ντας ταυ­τό­χρο­να σχέ­διο και προ­ϋ­πο­θέ­σεις για από­σπα­ση πλειο­ψη­φιών σε σωµα­τεία, ΕΚ και Οµο­σπον­δί­ες, ζήτη­µα που δεν αφο­ρά µονό­πλευ­ρα τη µάχη λίγο πριν από τις αρχαιρεσίες.

Θέµα που πρέ­πει να απα­σχο­λή­σει τα καθο­δη­γη­τι­κά Όργα­να τα επό­µε­να χρό­νια είναι η καθο­δή­γη­ση των µελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για τη συµµε­το­χή και τη δρά­ση τους τόσο στα σωµα­τεία όσο και για τα οξυ­µέ­να προ­βλή­µα­τα που αντι­µε­τω­πί­ζει η λαϊ­κή οικο­γέ­νεια στον τόπο κατοι­κί­ας. Με επι­µο­νή να σπά­σουν τα όποια στε­γα­νά επι­βιώ­νουν µετα­ξύ της δρά­σης του κοµµου­νι­στή συν­δι­κα­λι­στή στον χώρο δου­λειάς και στο χώρο κατοι­κί­ας, η λογι­κή που έρχε­ται από παλιά και λέει ότι το σωµα­τείο ασχο­λεί­ται µε τα προ­βλή­µα­τα στους χώρους δου­λειάς και τα άλλα είναι ζητή­µα­τα κάποιων άλλων συντρό­φων των εδα­φι­κών ΚΟΒ ή συντρό­φων χρε­ω­µέ­νων στην Τοπι­κή Διοίκηση.

Η δου­λειά, π.χ., για την εγγρα­φή, τη συµµε­το­χή στη δρά­ση ενός εργα­ζο­µέ­νου στο σωµα­τείο του είναι πιο πολύ­πλο­κη και δύσκο­λη από τα προη­γού­µε­να χρό­νια. Η µεγά­λη απα­ξί­ω­ση των συν­δι­κά­των, η γενι­κό­τε­ρη υπο­χώ­ρη­ση, είναι σοβα­ροί ανα­σταλ­τι­κοί παρά­γο­ντες. Για να γίνουν τα βήµα­τα που απαι­τού­νται, χρειά­ζε­ται να ανα­πτυ­χθεί η ανα­γκαία εµπι­στο­σύ­νη προς τον πρω­το­πό­ρο αγω­νι­στή — κοµµου­νι­στή — συν­δι­κα­λι­στή. Χρειά­ζε­ται, συνε­πώς, δρά­ση σε όλα, να µας βλέ­πει στη δου­λειά, στη γει­το­νιά, στον Σύλ­λο­γο Γονέ­ων, στο Κέντρο Υγεί­ας, για κάθε µικρό και µεγά­λο πρό­βλη­µα να πρω­το­στα­τού­µε, να γίνε­ται συζή­τη­ση για όλα τα προ­βλή­µα­τα στον χώρο δου­λειάς και να είναι συνε­χής η παρό­τρυν­ση µε µορ­φές και πρω­το­βου­λί­ες για συµµε­το­χή στο σωµα­τείο. Με πρω­το­πό­ρα δρά­ση, που σηµαί­νει κι εύστο­χη, σωστή ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή δου­λειά για να αφο­µοιώ­νε­ται ευρύ­τε­ρα η ανά­γκη οργά­νω­σης του αγώ­να σε αντι­πα­ρά­θε­ση µε τη στρα­τη­γι­κή του κεφαλαίου.

Ανάγκη να συγκροτηθούν Συντονιστικές Επιτροπές σωµατείων και άλλων φορέων του κινήµατος ή Επιτροπές Αγώνα σε εδαφική βάση, στη συνοικία, στην πόλη

Ο συντο­νι­σµός και η κοι­νή δρά­ση εργα­τι­κών σωµα­τεί­ων µε άλλες µαζι­κές οργα­νώ­σεις έχουν συµβά­λει ως τρό­πος παρέ­µβα­σης. Οργα­νώ­θη­καν κινη­το­ποι­ή­σεις και µορ­φές αλλη­λεγ­γύ­ης σε περιο­χές που επλή­γη­σαν από φυσι­κές κατα­στρο­φές (Μάν­δρα, Μάτι, Λέσβος, Καρ­δί­τσα, Σάµος). Οι κοµµου­νι­στές πρω­το­στά­τη­σαν στην οργά­νω­ση της αλλη­λεγ­γύ­ης µέσα από τα σωµα­τεία, στην προ­βο­λή των αιτιών της κατα­στρο­φής, αλλά και της διεκ­δί­κη­σης υπο­δο­µών και υπη­ρε­σιών για την προ­στα­σία από φυσι­κές κατα­στρο­φές (φωτιές, πλη­µµύ­ρες, σει­σµούς), σε µαζι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις ενά­ντια στην πολι­τι­κή των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων, Περι­φε­ρειών και δήµων για το περι­βάλ­λον και την ποιό­τη­τα ζωής των εργα­τι­κών — λαϊ­κών στρω­µά­των, για τη δια­χεί­ρι­ση απορ­ρι­µµά­των, για βιο­µη­χα­νί­ες που µολύ­νουν, σε Αττι­κή, Πει­ραιά, Δυτι­κή Θεσ­σα­λο­νί­κη, Βόλο και πρό­σφα­τα στη Θεσ­σα­λία για τις ανε­µο­γεν­νή­τριες στη Θεσ­σα­λία. Είναι παρα­δεί­γµα­τα πάλης του εργα­τι­κού κινή­µα­τος σε διευ­ρυ­µέ­να µέτω­πα που πήραν και τον χαρα­κτή­ρα συντο­νι­σµέ­νης δρά­σης εργα­τι­κών σωµα­τεί­ων µε σωµα­τεία αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νων, Αγρο­τι­κών Συλ­λό­γων, Συλ­λό­γων Γυναι­κών, νεο­λαί­ας, Μαθη­τι­κών Συµβου­λί­ων, Ενώ­σε­ων Γονέ­ων κ.ά.

Ιδιαί­τε­ρη σηµα­σία είχαν η παρέ­µβα­ση και ο ρόλος του Κόµµα­τος στην όξυν­ση του προ­σφυ­γι­κού προ­βλή­µα­τος στα νησιά και σε περιο­χές της ηπει­ρω­τι­κής Ελλά­δας, η πρω­το­πό­ρα δρά­ση ενά­ντια στον εγκλω­βι­σµό των προ­σφύ­γων, για να αντι­µε­τω­πι­στούν αντι­δρα­στι­κές δυνά­µεις που δρού­σαν και δρουν µε στή­ρι­ξη πολυ­πλό­κα­µων κρα­τι­κών και άλλων µηχα­νι­σµών, ΜΚΟ, που επι­διώ­κουν να ενσω­µα­τώ­σουν εργα­τι­κές — λαϊ­κές δυνά­µεις. Πολύ­τι­µη πεί­ρα για την καθο­δη­γη­τι­κή δου­λειά δίνει η δρά­ση των Εργα­τι­κών Κέντρων Λέσβου, Σάµου, Βόρειου Συγκρο­τή­µα­τος Δωδε­κα­νή­σων, το Νοµαρ­χια­κό Τµή­µα Χίου της ΑΔΕΔΥ, που πρω­το­στά­τη­σαν στη δικαιο­λο­γη­µέ­νη αντί­δρα­ση πλα­τιών τµη­µά­των του λαού ενά­ντια στην κυβερ­νη­τι­κή κι ευρω­ε­νω­σια­κή πολι­τι­κή, στις ιµπε­ρια­λι­στι­κές συµφω­νί­ες και σχε­δια­σµούς που ευθύ­νο­νται για τον εγκλω­βι­σµό των προ­σφύ­γων. Αντέ­δρα­σαν στην παρου­σία ενι­σχυ­µέ­νων κατα­σταλ­τι­κών δυνά­µε­ων στα νησιά, εξέ­φρα­σαν την αλλη­λεγ­γύη τους στους πρό­σφυ­γες, ενώ απο­µό­νω­σαν φασι­στι­κές οµά­δες και ανά­λο­γα συνθήµατα.

Η πεί­ρα που προ­κύ­πτει για τη δυνα­τό­τη­τα συγκρό­τη­σης Συντο­νι­στι­κών Επι­τρο­πών εργα­τι­κών σωµα­τεί­ων µε άλλους φορείς του κινή­µα­τος ή Επι­τρο­πών Αγώ­να σε πόλεις και συνοι­κί­ες πρέ­πει να αξιο­ποι­η­θεί δηµιουρ­γι­κά, χωρίς σχηµατοποιήσεις.

Η ζωή έδω­σε και στο παρελ­θόν αντί­στοι­χες µορ­φές, π.χ. τις λαϊ­κές επι­τρο­πές που ξεκί­νη­σαν να αντι­µε­τω­πί­ζουν υπαρ­κτά προ­βλή­µα­τα, όπως τις δια­κο­πές ρεύ­µα­τος, νερού, πλει­στη­ρια­σµούς πρώ­της κατοι­κί­ας, χρέη σε τρά­πε­ζες, στην εφο­ρία και κατα­σχέ­σεις, ασι­τία και πεί­να συναν­θρώ­πων µας, έλλει­ψη ιατρι­κής περί­θαλ­ψης και προ­στα­σί­ας της υγεί­ας, µε τα κοι­νω­νι­κά ιατρεία που δηµιουρ­γή­θη­καν, λαϊ­κά φρο­ντι­στή­ρια για τα παι­διά φτω­χών οικο­γε­νειών και άλλες µορ­φές αλλη­λεγ­γύ­ης στη γει­το­νιά, στον κλά­δο και αλλού, σε συν­θή­κες αλλε­πάλ­λη­λων µνη­µο­νί­ων και βαθιάς κρίσης.

Και στην πιο πρό­σφα­τη χρο­νι­κή περί­ο­δο, η ίδια η ζωή έδω­σε και νέες µορ­φές όπως οι Συντο­νι­στι­κές Επι­τρο­πές σωµα­τεί­ων και άλλων φορέ­ων ή Επι­τρο­πών Αγώ­να για µεγά­λα παλ­λαϊ­κά προ­βλή­µα­τα και µάλι­στα µε θετι­κά απο­τε­λέ­σµα­τα στις περισ­σό­τε­ρες περι­πτώ­σεις, στη µαζι­κο­ποί­η­ση του αγώ­να, αλλά και ως σχε­τι­κά πιο στα­θε­ρές µορ­φές συντο­νι­σµέ­νης δρά­σης σε σχέ­ση µε τις άµορ­φες συνά­ξεις, τις δήθεν «συνε­λεύ­σεις βάσης», τις «οµά­δες πολι­τών» κ.λπ.

Ωστό­σο, δεν συνι­στούν στα­θε­ρή µορ­φή έκφρα­σης της κοι­νω­νι­κής συµµα­χί­ας, αν και συµβάλ­λουν στην κατα­νό­η­ση της σηµα­σί­ας της. Δεν θα πρέ­πει να υπάρ­ξει εφη­συ­χα­σµός ως προς την ειδι­κή δου­λειά για τη σηµα­σία της κοι­νής δρά­σης της εργα­τι­κής τάξης µε τα σύµµα­χα λαϊ­κά τµή­µα­τα µεσαί­ων στρω­µά­των, µέσω των κινη­µά­των τους όπου δρουν και οι κοµµου­νι­στές. Χρειά­ζε­ται ειδι­κή δου­λειά µέσα στο Κόµµα και στο ταξι­κά προ­σα­να­το­λι­σµέ­νο εργα­τι­κό — συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­µα για να υιο­θε­τού­νται και κοι­νοί στό­χοι πάλης, παρά τις δια­φο­ρές που προ­κύ­πτουν από τη δια­φο­ρε­τι­κή θέση τους ως προς τα µέσα παρα­γω­γής κι επο­µέ­νως τις ταλα­ντεύ­σεις τους.

Το πώς προ­χω­ρούν οι ριζο­σπα­στι­κές συσπει­ρώ­σεις, η συµµα­χία στο κίνη­µα, χρειά­ζε­ται πολύ στε­νή παρα­κο­λού­θη­ση, εξά­γο­ντας συνε­χώς χρή­σι­µα συµπε­ρά­σµα­τα και διορ­θώ­νο­ντας πλευ­ρές όπου χρειάζεται.

Με τη σχε­δια­σµέ­νη και πρω­το­πό­ρα δρά­ση των δυνά­µε­ων του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ, πρέ­πει να συµβάλ­λου­µε ώστε στον εδα­φι­κό χώρο, πόλης ή συνοι­κί­ας, µε βάση τα οξυ­µέ­να προ­βλή­µα­τα να συγκρο­τεί­ται ένα αγω­νι­στι­κό κίνη­µα που θα συσπει­ρώ­νει ευρύ­τε­ρα λαϊ­κό κόσµο και µέσα στην πάλη θα ενι­σχύ­ε­ται η κατεύ­θυν­σή του. Ταυ­τό­χρο­να, να δηµιουρ­γη­θούν ερεί­σµα­τα και υπο­δο­µές των κλα­δι­κών και των επι­χει­ρη­σια­κών σωµα­τεί­ων στον εδα­φι­κό χώρο. Μέσα από τη διεύ­ρυν­ση του πλαι­σί­ου πάλης των σωµα­τεί­ων, δηλα­δή πέρα από τις οικο­νο­µι­κές εργα­σια­κές διεκ­δι­κή­σεις, να παλεύ­ο­νται όλα τα εργα­τι­κά — λαϊ­κά προ­βλή­µα­τα, παίρ­νο­ντας υπό­ψη την όξυν­σή τους, την ανα­γκαία κλι­µά­κω­ση. Να δηµιουρ­γή­σου­µε προ­ϋ­πο­θέ­σεις κοι­νής δρά­σης µε τις οργα­νώ­σεις των αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νων, µε άλλες µαζι­κές οργα­νώ­σεις, τους Συλ­λό­γους Γυναι­κών, Συλ­λό­γους Γονέ­ων κ.ά.

Η πρω­το­βου­λία των κοµµου­νι­στών σε κάθε χώρο να πατή­σει πάνω σε υπαρ­κτές δυνα­τό­τη­τες, να συσπει­ρω­θούν και να κινη­το­ποι­η­θούν και άλλοι φορείς πάνω σε δίκαια αιτή­µα­τα, που θα ανοί­γουν δρό­µο να επι­κοι­νω­νή­σου­µε και να παλέ­ψου­µε µαζί µε ευρύ­τε­ρες λαϊ­κές δυνά­µεις. Είναι πιθα­νό να συµµε­τέ­χουν και άλλες πολι­τι­κές δυνά­µεις, αφού πρό­κει­ται για µαζι­κές οργα­νώ­σεις, µέσω των εκπρο­σώ­πων τους σε φορείς του κινή­µα­τος. Γι’ αυτόν το λόγο απαι­τεί­ται καλή προ­ε­τοι­µα­σία για όλα τα ζητή­µα­τα, τα αιτή­µα­τα, τα πλαί­σια και τις µορ­φές πάλης.

Μέσα από αυτήν την παρέ­µβα­ση, το κίνη­µα µπο­ρεί να βγει πιο µαζι­κό και ισχυ­ρό οργα­νω­τι­κά, να γίνουν βήµα­τα στην από­σπα­ση εργα­τι­κών — λαϊ­κών δυνά­µε­ων από την καπι­τα­λι­στι­κή χει­ρα­γώ­γη­ση, να µην παγι­δεύ­ο­νται στο σύστη­µα ούτε σε σοσιαλ­δη­µο­κρα­τι­κές και οπορ­του­νι­στι­κές αυτα­πά­τες, να συσπει­ρώ­νο­νται µε το Κόµµα και την ΚΝΕ. Να γίνουν βήµα­τα στην προ­ώ­θη­ση της κοι­νω­νι­κής συµµα­χί­ας, να απο­κτά αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό — αντι­µο­νο­πω­λια­κό προ­σα­να­το­λι­σµό η κατεύ­θυν­ση της πάλης.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ

Το Συνέ­δριο επι­βε­βαί­ω­σε την ανά­γκη αφο­µοί­ω­σης των δύο πρό­σφα­των Πανελ­λα­δι­κών Σωµά­των που οργα­νώ­θη­καν και πρα­γµα­το­ποι­ή­θη­καν µε βάση την Πολι­τι­κή Από­φα­ση του 20ού Συνε­δρί­ου, της Πανελ­λα­δι­κής Συν­διά­σκε­ψης για την παρέ­µβα­ση του Κόµµα­τος στους αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νους της πόλης και της Διευ­ρυ­µέ­νης Ολο­µέ­λειας της ΚΕ για τη δου­λειά στους βιο­πα­λαι­στές αγρό­τες, ώστε να δια­µορ­φω­θεί πιο ενιαία αντί­λη­ψη σχε­τι­κά µε τον προσ­διο­ρι­σµό των δυνά­µει συµµά­χων της εργα­τι­κής τάξης, την κατεύ­θυν­ση της παρέ­µβα­σής µας στα κινή­µα­τά τους και για την προ­ώ­θη­ση της κοι­νής δρά­σης στην προ­ο­πτι­κή της κοι­νω­νι­κής συµµα­χί­ας σε αντι­µο­νο­πω­λια­κή — αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή κατεύθυνση.

Οι Απο­φά­σεις θα πρέ­πει να παλέ­ψου­µε να υλο­ποι­η­θούν, ώστε να ενι­σχυ­θεί η ικα­νό­τη­τα καθο­δή­γη­σης της παρέ­µβα­σής µας και σε αυτές τις κοι­νω­νι­κές δυνά­µεις, καθή­κον που δεν αφο­ρά µόνο τις αντί­στοι­χες κοµµα­τι­κές δυνά­µεις αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νων της πόλης ή αγρο­τών. Επι­ση­µαί­νο­νται επε­ξερ­γα­σµέ­νες θέσεις — απο­φά­σεις που πρέ­πει να συγκε­ντρώ­σουν την προ­σο­χή όλου του κοµµα­τι­κού δυνα­µι­κού το επό­µε­νο διάστηµα.

1.Στην κοι­νω­νι­κή συµµα­χία εντάσ­σο­νται οι αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νοι κυρί­ως των πόλε­ων και των κωµο­πό­λε­ων που έχουν χαρα­κτη­ρι­στι­κό την ατο­µι­κή ιδιο­κτη­σία µέσων παρα­γω­γής κι ενδε­χο­µέ­νως περιο­ρι­σµέ­νο εµπο­ρευ­µα­τι­κό ή άλλης µορ­φής κεφά­λαιο, περιο­ρι­σµέ­νη από­σπα­ση υπεραξίας.

Η προ­σο­χή του Κόµµα­τος επι­κε­ντρώ­νε­ται στους αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νους χωρίς προ­σω­πι­κό, εν γνώ­σει ότι µπο­ρεί να απα­σχο­λούν και µέλη της οικο­γέ­νειάς τους ή άλλο µη κατα­γε­γρα­µµέ­νο εργα­τι­κό δυνα­µι­κό, κυρί­ως σε επο­χι­κή βάση. Επι­βε­βαιώ­νου­µε την ανά­γκη ιεράρ­χη­σης στους βασι­κούς κλά­δους συγκέ­ντρω­σης των αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νων –Εµπό­ριο, Εστί­α­ση, Κατα­σκευ­ές, Μετα­ποί­η­ση, Μετα­φο­ρές– και ενι­σχύ­ου­µε ταυ­τό­χρο­να τον προ­σα­να­το­λι­σµό, σε αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νους καλ­λι­τέ­χνες, επι­στή­µο­νες, όπως ορι­σµέ­νοι υγειο­νο­µι­κοί αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νοι (π.χ. φυσιοθεραπευτές).

Επι­βε­βαιώ­νου­µε ότι στα κατώ­τε­ρα µεσαία στρώ­µα­τα υπάρ­χει µεγά­λη δια­φο­ρο­ποί­η­ση από κλά­δο σε κλά­δο και από είδος σε είδος εργα­σί­ας σε έναν κλά­δο, ενώ τα ανώ­τε­ρα είναι εµφα­νώς συν­δε­δε­µέ­να µε τα συµφέ­ρο­ντα της καπι­τα­λι­στι­κής ιδιο­κτη­σί­ας. Τα κοµµα­τι­κά Όργα­να και οι ΚΟΒ πρέ­πει να ιεραρ­χούν τη δου­λειά τους σε αυτές τις κοι­νω­νι­κές δυνά­µεις, γνω­ρί­ζο­ντας τη σύν­θε­σή τους, αξιο­λο­γώ­ντας τα διά­φο­ρα τµή­µα­τά τους µε βάση τα γενι­κά λενι­νι­στι­κά κρι­τή­ρια, αλλά και µε βάση τις σύγ­χρο­νες ανα­λύ­σεις — εκτι­µή­σεις του Κόµµα­τος, όπως δια­µορ­φώ­θη­καν στα δύο κοµµα­τι­κά Σώµατα.

Σε ό,τι αφο­ρά τους αγρό­τες, ιεραρ­χού­µε την παρέ­µβα­σή µας σε αυτούς που δίνουν αγώ­να επι­βί­ω­σης ως ατο­µι­κοί αγρο­το­πα­ρα­γω­γοί, σε αυτούς δηλα­δή που εξαρ­τούν την επι­βί­ω­σή τους από την ενα­σχό­λη­σή τους µε την αγρο­τι­κή παραγωγή.

Οι Κοµµα­τι­κές Οργα­νώ­σεις θα πρέ­πει να επι­µεί­νουν στα συν­δυα­σµέ­να κρι­τή­ρια που έχου­µε προσ­διο­ρί­σει, εκτι­µώ­ντας και το οικο­νο­µι­κό µέγε­θος της εκµε­τάλ­λευ­σης, τον βαθµό επέ­κτα­σης της µισθω­τής εργα­σί­ας και κυρί­ως της µόνι­µης, το ύψος των επιδοτήσεων.

Η πεί­ρα επι­βε­βαιώ­νει ότι η κοµµα­τι­κή προ­σέγ­γι­ση και η συν­δι­κα­λι­στι­κή οργά­νω­ση των πολύ µικρών αγρο­το­πα­ρα­γω­γών που δια­τη­ρούν αγρο­τι­κή εκµε­τάλ­λευ­ση µε σκο­πό την άντλη­ση συµπλη­ρω­µα­τι­κού εισο­δή­µα­τος θα πρέ­πει να γίνο­νται από την πλευ­ρά της κύριας εργα­σια­κής τους σχέ­σης και όχι ως αγρο­τών. Το ίδιο ισχύ­ει και όσον αφο­ρά τους εργά­τες γης, µόνι­µους ή επο­χι­κούς, κυρί­ως µετα­νά­στες, αλλά και τις εργά­τριες στη δια­δι­κα­σία πρώ­της δια­λο­γής — συσκευασίας.

2.Επι­βε­βαιώ­νε­ται ότι για τη διεύ­ρυν­ση βηµά­των στη δου­λειά µε τους συµµά­χους της εργα­τι­κής τάξης είναι ανα­γκαία η εξει­δι­κευ­µέ­νη κοµµα­τι­κή παρέ­µβα­ση αυτο­τε­λώς και στο κίνη­µά τους, µε στα­θε­ρή προ­σή­λω­ση στην ανά­πτυ­ξη της πάλης γύρω από τα βασι­κά τους προ­βλή­µα­τα, π.χ. στους αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νους µε το φορολογικό/χρέη, το ασφα­λι­στι­κό κ.λπ., στους βιο­πα­λαι­στές αγρό­τες µε βασι­κούς άξο­νες το κόστος παρα­γω­γής, το εισόδηµα/τιµές, την προ­στα­σία της παρα­γω­γής κ.λπ.

Έχει απο­δει­χτεί ότι µε επε­ξερ­γα­σµέ­να αιτή­µα­τα µπο­ρού­µε να ανοί­γου­µε δου­λειά µε απή­χη­ση σε αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νους και βιο­πα­λαι­στές αγρό­τες άλλων πολι­τι­κών πεποι­θή­σε­ων, να αγκα­λιά­ζο­νται δυνά­µεις που αν και µπο­ρεί να ξεκι­νούν από δια­φο­ρε­τι­κές αφε­τη­ρί­ες, ωστό­σο συµφω­νούν σε ορι­σµέ­να βασι­κά ζητή­µα­τα και είναι δια­τε­θει­µέ­νοι να αγωνιστούν.

Πρό­κει­ται για βάση που αξιο­ποιού­µε για να ανοί­ξει δου­λειά µε προ­ο­πτι­κή, µε το συνο­λι­κό­τε­ρο πλαί­σιο της ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής µας πάλης. Απαι­τεί­ται προ­ε­τοι­µα­σία ώστε να διευ­ρύ­νε­ται η συζή­τη­ση για τις αιτί­ες των προ­βλη­µά­των, αυτά να συσχε­τί­ζο­νται µε το κοι­νω­νι­κο­οι­κο­νο­µι­κό και κατά συνέ­πεια το πολι­τι­κό σύστη­µα, συνο­λι­κά τον καπι­τα­λι­σµό, έτσι ώστε να αντι­µε­τω­πί­ζε­ται η λογι­κή της «εθνι­κής ενό­τη­τας και παρα­γω­γι­κής ανά­πτυ­ξης» της εκά­στο­τε κυβέρ­νη­σης, να ανα­δει­κνύ­ε­ται η ανά­γκη στα­θε­ρό­τη­τας στην κατεύ­θυν­ση του περιε­χο­µέ­νου και των µορ­φών της πάλης κ.λπ.

Κλει­δί είναι η ενα­σχό­λη­ση των Οργά­νων και η λει­τουρ­γία των εκά­στο­τε Κοµµα­τι­κών Οµά­δων που πρέ­πει να επι­κε­ντρώ­νο­νται στην καλύ­τε­ρη µελέ­τη του χώρου, στην παρα­κο­λού­θη­ση των εξε­λί­ξε­ων και της δια­πά­λης, στην επε­ξερ­γα­σία κι εξει­δί­κευ­ση πλαι­σί­ων, θέσε­ων, γενί­κευ­σης της πεί­ρας από τη δράση.

Το ζήτη­µα της αγω­νι­στι­κής µαζι­κής γρα­µµής συσπεί­ρω­σης µε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό — αντι­µο­νο­πω­λια­κό χαρα­κτή­ρα ή έστω της σπο­ράς ριζο­σπα­στι­κών ιδε­ών σε πιο δύσκο­λους χώρους απαι­τεί έναν σχε­τι­κά µακρο­πρό­θε­σµο σχε­δια­σµό µε εξει­δί­κευ­ση, ιεράρ­χη­ση βηµά­των, προ­σα­ρµο­γές µε βάση την επι­και­ρό­τη­τα. Η στά­θµη της παρέ­µβα­σης των κοµµου­νι­στών, σε συν­δυα­σµό βέβαια µε τα αντί­στοι­χα µέτρα, για να βελ­τιώ­νο­νται η διο­χέ­τευ­ση και η εµβέ­λεια των θέσε­ών µας σε αυτά τα στρώ­µα­τα, είναι δια­δι­κα­σία σύν­θε­τη µε επι­τυ­χί­ες και οπισθοχωρήσεις.

3.Καµιά µορ­φή συσπεί­ρω­σης ή καµιά κινη­µα­τι­κή µορ­φή δεν µπο­ρεί να έχει έναν χαρα­κτή­ρα εσα­εί νοµο­τε­λεια­κό. Μια µορ­φή συσπεί­ρω­σης µπο­ρεί να παίρ­νει κατά δια­στή­µα­τα αντι­µο­νο­πω­λια­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά, άλλο­τε πιο αβα­θή, άλλο­τε µε πιο προ­ω­θη­µέ­να αιτή­µα­τα. Η επι­λο­γή των εκά­στο­τε µορ­φών πανελ­λα­δι­κών συσπει­ρώ­σε­ων, µε βάση και τον γενι­κό­τε­ρο συσχε­τι­σµό κυρί­ως σε τρι­το­βά­θµιες συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις, γίνε­ται µε στό­χο τη συγκέ­ντρω­ση συν­δι­κα­λι­σµέ­νων, τη µαζι­κο­ποί­η­ση συλ­λό­γων, επι­τρο­πών αγώ­να, οµο­σπον­διών σε αντι­µο­νο­πω­λια­κή κατεύ­θυν­ση, που στην ουσία της είναι αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή, µε στό­χο να συντο­νί­ζουν τη δρά­ση τους. Στό­χος είναι να µαζι­κο­ποιού­νται, να µαχη­τι­κο­ποιού­νται, να απλώ­νουν τη δρά­ση τους, ενι­σχύ­ο­ντας τη συµµα­χία µε όλους τους κατα­πιε­σµέ­νους, τους εργά­τες, τους αγρό­τες, τους αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νους των πόλε­ων, τις γυναί­κες και τους νέους των λαϊ­κών οικογενειών.

Στο κίνη­µα των αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νων των πόλε­ων, κρί­σι­µο ζήτη­µα στο οποίο θα πρέ­πει να εστιά­σει ο κοµµα­τι­κός προ­βλη­µα­τι­σµός είναι η ανά­γκη να βελ­τιω­θεί η παρέ­µβα­ση «από τα κάτω», ώστε να δηµιουρ­γη­θούν εκ νέου προ­ϋ­πο­θέ­σεις πανελ­λα­δι­κού ή και περι­φε­ρεια­κού συντο­νι­σµού σε ριζο­σπα­στι­κή αντι­µο­νο­πω­λια­κή κατεύθυνση.

Σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση προ­σα­να­το­λι­ζό­µα­στε να προ­τεί­νου­µε νέες µορ­φές συντο­νι­σµού, ενώ σε επί­πε­δο Αττι­κής στη­ρί­ζου­µε την προ­σπά­θεια της Οµο­σπον­δί­ας Βιο­τε­χνι­κών Σωµα­τεί­ων Αττι­κής (ΟΒΣΑ). Η πάλη θα ριζο­σπα­στι­κο­ποιεί­ται στον βαθµό που η στα­θε­ρο­ποί­η­ση και η διεύ­ρυν­ση των δυνά­µε­ών µας στις µεγά­λες πόλεις και τους µαζι­κούς κλά­δους θα συν­δυά­ζουν την άµε­ση πρω­το­βου­λία διεκ­δί­κη­σης για ορι­σµέ­να προ­βλή­µα­τα µε την τεκµη­ριω­µέ­νη ανά­δει­ξη των αιτιών των προ­βλη­µά­των, επο­µέ­νως της ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής πάλης στο κίνηµα.

Αντί­στοι­χα, στους βιο­πα­λαι­στές αγρό­τες επι­διώ­κου­µε την οργά­νω­ση των αγρο­τών που έχουν κίνη­τρο επι­βί­ω­σης ως αγρο­το­πα­ρα­γω­γοί, ανά χωριό ή ανά οµά­δα χωριών, µε τη µορ­φή Αγρο­τι­κού Συλ­λό­γου. Ένα πρώ­το βήµα µπο­ρεί να είναι η Επι­τρο­πή Αγώ­να, ιδιαί­τε­ρα σε φάση κινη­το­ποι­ή­σε­ων. Στό­χο έχου­µε τη συγκρό­τη­ση Οµο­σπον­διών Αγρο­τι­κών Συλ­λό­γων σε επί­πε­δο νοµού ή και γει­το­νι­κών νοµών. Το ζήτη­µα προ­σέγ­γι­σής τους είναι απαι­τη­τι­κό, θέλει σχε­δια­σµό, ευε­λι­ξία, κλι­µά­κω­ση της διαρ­κούς ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής και µαζι­κής παρέ­µβα­σης, της πρω­το­πό­ρας δρά­σης των κοµµου­νι­στών µε κατάλ­λη­λο πλαί­σιο πάλης, συν­θή­µα­τα, προ­τει­νό­µε­νες µορ­φές πάλης.

Στη­ρί­ζου­µε την Πανελ­λα­δι­κή Επι­τρο­πή των Μπλό­κων (ΠΕΜ) και το πλαί­σιο πάλης της, την προ­σπά­θεια ο πανελ­λα­δι­κός συντο­νι­σµός να εκφρά­ζε­ται µε πιο στα­θε­ρές µορ­φές οργά­νω­σης και εναλ­λασ­σό­µε­νες µορ­φές πάλης, στην κατεύ­θυν­ση ανα­συ­γκρό­τη­σης του αγρο­τι­κού κινή­µα­τος, της συνε­χό­µε­νης διεύ­ρυν­σης της συσπεί­ρω­σης σε αντι­µο­νο­πω­λια­κή, αντι­ΚΑΠ κατεύθυνση.

4.Η προ­ώ­θη­ση της συµµα­χί­ας της εργα­τι­κής τάξης µε τους αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νους των πόλε­ων και τους αγρό­τες είναι πρώτ’ απ’ όλα καθή­κον των κοµµου­νι­στών. Με τη δική τους ευθύ­νη, το ταξι­κά προ­σα­να­το­λι­σµέ­νο συν­δι­κα­λι­στι­κό εργα­τι­κό κίνη­µα θα πετυ­χαί­νει πιο στα­θε­ρούς κοι­νούς αγω­νι­στι­κούς βηµα­τι­σµούς, µε µορ­φές οργά­νω­σης κοι­νω­νι­κών δυνά­µε­ων που η ίδια η κοι­νω­νι­κή τους θέση τις σπρώ­χνει σε µεγα­λύ­τε­ρες ταλα­ντεύ­σεις και διστακτικότητα.

Δεν είναι σωστή η αντί­λη­ψη ότι η κοι­νω­νι­κή συµµα­χία θα ανα­πτύσ­σε­ται εξαρ­χής στο έδα­φος της απο­δο­χής των διεκ­δι­κή­σε­ων της εργα­τι­κής τάξης από τα λαϊ­κά τµή­µα­τα των µεσαί­ων στρω­µά­των ως ένδει­ξη αλλη­λεγ­γύ­ης ή για­τί, σε τελευ­ταία ανά­λυ­ση και προ­ο­πτι­κή, τα γενι­κά συµφέ­ρο­ντα της εργα­τι­κής τάξης –κοι­νω­νι­κή ιδιο­κτη­σία στα µέσα παρα­γω­γής– συνι­στούν την κοι­νω­νι­κή πρό­ο­δο και γι’ αυτές τις δυνά­µεις, ότι σε αυτήν τη βάση είναι δεδο­µέ­νη η ηγε­τι­κή θέση της εργα­τι­κής τάξης στη συµµα­χία. Αυτή η παρα­πά­νω αντι­κει­µε­νι­κή θέση της εργα­τι­κής τάξης στην επα­να­στα­τι­κή κοι­νω­νι­κή πρό­ο­δο, στην κοι­νω­νι­κή πρα­κτι­κή πρέ­πει να κατα­κτιέ­ται, µε ευθύ­νη της ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής οργα­νω­µέ­νης πρω­το­πο­ρί­ας της.

Ο τρό­πος µε τον οποίο τα όργα­να του εργα­τι­κού — συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­µα­τος –µε ευθύ­νη πρώτ’ απ’ όλα των κοµµου­νι­στών– απευ­θύ­νο­νται στους φορείς των αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νων, των βιο­πα­λαι­στών αγρο­τών, απο­τε­λεί ουσια­στι­κό στοι­χείο που πρέ­πει να κατα­κτη­θεί. Γι’ αυτό είναι ανά­γκη η επε­ξερ­γα­σία εξει­δι­κευ­µέ­νης γρα­µµής και πλαι­σί­ου πάλης και η αντι­µε­τώ­πι­ση της µηχα­νι­στι­κής µετα­φο­ράς θέσε­ων, µορ­φών πάλης κι εµπει­ριών που κατα­κτιού­νται στο εργα­τι­κό κίνηµα.

Είναι υπό­θε­ση της παρέ­µβα­σης των κοµµου­νι­στών στο συν­δι­κα­λι­στι­κό εργα­τι­κό κίνη­µα, ώστε αυτό µε ουσια­στι­κές συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες (απεύ­θυν­ση σε ΔΣ, κοι­νές συσκέ­ψεις κ.λπ.) να θέτει στο επί­κε­ντρο ζητή­µα­τα επι­βί­ω­σης και όρων ζωής (Υγεία, Ασφά­λι­ση, Παι­δεία, Πρό­νοια, κοι­νω­νι­κές υπο­δο­µές, δια­τρο­φι­κές ανά­γκες και υπη­ρε­σί­ες προ­στα­σί­ας από φυσι­κά φαι­νό­µε­να) που αφο­ρούν ευρύ­τε­ρα τις εργα­τι­κές — λαϊ­κές οικο­γέ­νειες, που αφο­ρούν την πλειο­ψη­φία των αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νων και βιο­πα­λαι­στών αγρο­τών, να υπο­στη­ρί­ζει τα αιτή­µα­τά τους για προ­στα­σία από πλει­στη­ρια­σµούς, κατα­σχέ­σεις κ.λπ., να αντι­µά­χε­ται τους ιµπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­µους, επε­µβά­σεις και πιέ­σεις. Αυτός είναι ο δρό­µος για να κατα­κτιέ­ται η κοι­νή δρά­ση, να συνει­δη­το­ποιεί­ται η ανα­γκαιό­τη­τα, το όφε­λός της.

Τα σηµα­ντι­κά κοι­νω­νι­κά προ­βλή­µα­τα είναι η βάση για να ανα­πτυ­χθεί πιο στα­θε­ρά η κοι­νή πάλη από εργα­τι­κά σωµα­τεία, Αγρο­τι­κούς Συλ­λό­γους, φορείς αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νων, αλλά και Συλ­λό­γους και Οµά­δες Γυναι­κών της ΟΓΕ, φορείς επι­στη­µό­νων αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νων, καλ­λι­τε­χνών, να συσπει­ρω­θούν µαθη­τές, φοι­τη­τές — σπου­δα­στές, να προ­ω­θη­θεί η κοι­νω­νι­κή συµµα­χία στην πράξη.

Σε κάθε περί­πτω­ση, η προ­ώ­θη­ση της κοι­νω­νι­κής συµµα­χί­ας προ­ϋ­πο­θέ­τει διεύ­ρυν­ση των δυνά­µε­ων που συσπει­ρώ­νο­νται στο ΠΑΜΕ, αλλά και βελ­τί­ω­ση των θέσε­ων των κοµµου­νι­στών στο αγρο­τι­κό κίνη­µα και κυρί­ως στο κίνη­µα των αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νων των πόλε­ων, ώστε να δια­µορ­φω­θούν, να λει­τουρ­γούν αγρο­τι­κοί σύλ­λο­γοι και αγρο­τι­κές οµο­σπον­δί­ες, σύλ­λο­γοι — ενώ­σεις — οµο­σπον­δί­ες αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νων πόλε­ων, να απε­γκλω­βί­ζο­νται από την καπι­τα­λι­στι­κή επιρροή.

5.Όλα τα παρα­πά­νω προ­ϋ­πο­θέ­τουν ξεχω­ρι­στά σχε­δια­σµέ­νη και µε τα ανά­λο­γα µέτρα (χρε­ώ­σεις στα Όργα­να, συγκρό­τη­ση Κοµµα­τι­κών Οµά­δων, συζη­τή­σεις στις ΚΟΒ) υλο­ποί­η­ση της ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής παρέ­µβα­σης στους αγρό­τες και τους αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νους των πόλε­ων, την κεντρι­κή στή­ρι­ξή τους µε προ­πα­γαν­δι­στι­κά υλι­κά, αρθρο­γρα­φία, εσω­κο­µµα­τι­κά σηµειώ­µα­τα θέσε­ων, κρι­τι­κής σε άλλες δυνά­µεις, παρε­µβά­σεις στη Βου­λή, στα Δηµο­τι­κά και Περι­φε­ρεια­κά Συµβού­λια κλπ.

Χρειά­ζε­ται καθο­δη­γη­τι­κή φρο­ντί­δα για την ανά­δει­ξη συν­δι­κα­λι­στών, για το κοµµου­νι­στι­κό τους ατσά­λω­µα µε συµµε­το­χή τους σε όλες τις µορ­φές των ταξι­κών αγώ­νων, δου­λειά για την ανά­πτυ­ξη της κοµµου­νι­στι­κής τους συνεί­δη­σης µέσω εσω­κο­µµα­τι­κών — µορ­φω­τι­κών σχο­λών, µαθη­µά­των, σεµι­να­ρί­ων κλπ. Χρειά­ζε­ται πρό­γρα­µµα εξει­δι­κευ­µέ­νων κοµµα­τι­κών περιο­δειών, συσκέ­ψε­ων, εκδη­λώ­σε­ων. Πρό­γρα­µµα στρα­το­λο­γιών, ιεραρ­χώ­ντας τον κλά­δο, το χωριό, την καλ­λιέρ­γεια που έχει σχε­τι­κή δυνα­µι­κή, όπου πρέ­πει να απο­κτή­σου­µε δυνά­µεις, να δια­µορ­φώ­σου­µε Κοµµα­τι­κή Οµά­δα που θα πρω­το­στα­τή­σει στην από­κτη­ση επα­φών σε συλ­λό­γους ή στην ίδρυ­σή τους.

Απαι­τού­νται στε­λέ­χη σε όλα τα επί­πε­δα, από την ΚΕ έως τα Γρα­φεία ΚΟΒ, ικα­νά να προ­σα­να­το­λί­σουν Όργα­να και ΚΟΒ, να καθο­δη­γή­σουν εκλε­γµέ­νους στα ΔΣ των µαζι­κών οργα­νώ­σε­ων αγρο­τών και αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νων των πόλεων.

 ΓΙΑ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΡΙΩΝ ΣΤΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑ (ΟΓΕ)

1.Οι κοµµου­νί­στριες σε µαζι­κό επί­πε­δο δρα­στη­ριο­ποιού­νται µέσω των Γυναι­κεί­ων Συλ­λό­γων της ΟΓΕ, που συνι­στά ριζο­σπα­στι­κή γυναι­κεία πανελ­λα­δι­κή οργά­νω­ση µε ιστο­ρία 44 χρό­νων και που από την ίδρυ­σή της αντι­µά­χε­ται την ατα­ξι­κή προ­σέγ­γι­ση των ανι­σο­τι­µιών σε βάρος της γυναί­κας, τον µονό­πλευ­ρο προ­σα­να­το­λι­σµό σε προ­βλή­µα­τα που αντι­µε­τω­πί­ζουν οι γυναί­κες σε επί­πε­δο νοµο­θε­σί­ας και συµπε­ρι­φο­ράς εκ µέρους των ανδρών. Η δρά­ση των κοµµου­νι­στριών µέσα σε αυτήν τη µαζι­κή οργά­νω­ση δεν µπο­ρεί να θεω­ρεί ότι η συσπεί­ρω­ση των γυναι­κών γίνε­ται µε βάση µια ενιαία πολι­τι­κή αντί­λη­ψη ούτε µε βάση τον βαθµό συνει­δη­το­ποί­η­σης του προ­βλή­µα­τος της ανι­σο­τι­µί­ας της γυναί­κας. Το ενο­ποι­η­τι­κό στοι­χείο είναι –του­λά­χι­στον στην κεντρι­κή παρέ­µβα­ση της ΟΓΕ– η ταξι­κή θεώ­ρη­ση των προ­βλη­µά­των ανι­σο­τι­µί­ας της γυναί­κας, γενι­κό­τε­ρα των οξυ­µέ­νων λαϊ­κών προ­βλη­µά­των, η αγω­νι­στι­κή διεκ­δί­κη­ση των σύγ­χρο­νων ανα­γκών τους, η συµµε­το­χή στους εργα­τι­κούς — λαϊ­κούς αγώνες.

Αν και κατα­γρά­φο­νται ορι­σµέ­να βήµα­τα λόγω ενί­σχυ­σης του προ­σα­να­το­λι­σµού ορι­σµέ­νων καθο­δη­γη­τι­κών οργά­νων, δεν έχουν αξιο­ποι­η­θεί όλες οι δυνα­τό­τη­τες για προ­σέγ­γι­ση εργα­ζό­µε­νων γυναι­κών, µητέ­ρων, νεό­τε­ρων ηλι­κιών, πολύ περισ­σό­τε­ρο κορι­τσιών σε περί­ο­δο σπου­δών, που πολι­τι­κά δεν προ­σεγ­γί­ζουν το Κόµµα. Με ευθύ­νη των κοµµου­νι­στριών, χρειά­ζε­ται να κατα­νοη­θεί ο ρόλος αυτού του κινή­µα­τος που µετά τη φάση της παν­δη­µί­ας θα πρέ­πει να µπει σε µια νέα φάση ανά­πτυ­ξης, ξεπερ­νώ­ντας τα προ­βλή­µα­τα που έφε­ρε η παν­δη­µία. Τα µέλη του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ θα πρέ­πει να πρω­το­στα­τή­σουν ώστε να γίνουν µαζι­κές και µε ουσια­στι­κή συζή­τη­ση και δρά­ση συνε­λεύ­σεις των Συλλόγων/Οµάδων της ΟΓΕ στην προ­ο­πτι­κή του συνε­δρί­ου που αναβλήθηκε.

2.Οι κοµµου­νί­στριες που συµµε­τέ­χουν σε πανελ­λα­δι­κό επί­πε­δο και σε άλλα όργα­να του γυναι­κεί­ου κινή­µα­τος δου­λεύ­ουν ώστε να εξα­σφα­λί­ζουν έναν καλό προ­σα­να­το­λι­σµό στη δρά­ση του Διοι­κη­τι­κού Συµβου­λί­ου, για τη συµµε­το­χή εργα­τριών, υπαλ­λή­λων, γυναι­κών από τους αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νους της πόλης και αγρό­τισ­σες στους Συλ­λό­γους και τις Οµά­δες της ΟΓΕ. Αξιο­ποιού­µε τη θετι­κή πεί­ρα και ανα­πτύσ­σου­µε πολύ­µορ­φη αγω­νι­στι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα, θέτο­ντας στο επί­κε­ντρο τις διεκ­δι­κή­σεις για την εργα­σία των γυναι­κών ως καθο­λι­κό κοι­νω­νι­κό δικαί­ω­µα, για την κοι­νω­νι­κή ευθύ­νη προ­στα­σί­ας της µητρό­τη­τας και στή­ρι­ξης της οικο­γέ­νειας, για την ισό­τι­µη συµµε­το­χή της γυναί­κας στην κοι­νω­νι­κή ζωή και δράση.

Αξιο­ποιού­µε στη δου­λειά των κοµµου­νι­στών στις γυναί­κες τις σηµα­ντι­κές κεντρι­κές επε­ξερ­γα­σί­ες και δίνου­µε συνέ­χεια στη δρά­ση του ριζο­σπα­στι­κού γυναι­κεί­ου κινή­µα­τος για ενη­µέ­ρω­ση — αγω­νι­στι­κή διεκ­δί­κη­ση µε βάση το τρί­πτυ­χο εργα­σια­κή στα­θε­ρό­τη­τα — εργα­σια­κό εισό­δη­µα — κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες, από το οποίο εξαρ­τά­ται η ποιό­τη­τα ζωής, ο ελεύ­θε­ρος χρό­νος, µε αιτή­µα­τα για µόνι­µη και στα­θε­ρή εργα­σία, για στα­θε­ρό ωρά­ριο εργα­σί­ας, για κατάρ­γη­ση των ελα­στι­κών σχέ­σε­ων εργα­σί­ας, για υπε­ρά­σπι­ση της Κυρια­κά­τι­κης Αργί­ας, µε διεκ­δι­κή­σεις απέ­να­ντι στο αστι­κό κρά­τος και τους αστι­κούς θεσµούς, την καπι­τα­λι­στι­κή εργο­δο­σία. Αυτή η δρά­ση όχι µόνο δεν έρχε­ται σε αντι­πα­ρά­θε­ση µε το συν­δι­κα­λι­στι­κό — εργα­τι­κό και τα άλλα ριζο­σπα­στι­κά κοι­νω­νι­κά κινή­µα­τα (αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νων πόλε­ων, αγρο­τών), αντί­θε­τα συµβάλ­λει στην από κοι­νού πάλη για την άνο­δο της συµµε­το­χής της εργα­ζό­µε­νης γυναί­κας στους εργα­τι­κούς — λαϊ­κούς αγώνες.

Σηµα­ντι­κό µέτω­πο ιδε­ο­λο­γι­κής — πολι­τι­κής δου­λειάς στις γυναί­κες, που απαι­τεί παρα­πέ­ρα εξει­δί­κευ­ση, απο­τε­λεί η απο­κά­λυ­ψη και κατα­δί­κη των ιµπε­ρια­λι­στι­κών επε­µβά­σε­ων, του ΝΑΤΟ, των ξένων βάσε­ων στην Ελλά­δα, των σχε­τι­κά πρό­σφα­των συµφω­νιών ΗΠΑ — Ελλά­δας, η κοι­νή δρά­ση µε την ΕΕΔΥΕ, το µέτω­πο ενά­ντια στη χρή­ση ναρ­κω­τι­κών, συχνά σε κοι­νή δρά­ση µε αντί­στοι­χες οργα­νώ­σεις, η αλλη­λεγ­γύη στους πρό­σφυ­γες και ιδιαί­τε­ρα στις γυναί­κες και τα παιδιά.

Χρειά­ζε­ται να απα­σχο­λή­σουν τα καθο­δη­γη­τι­κά όργα­να και τις Κοµµα­τι­κές Οµά­δες των Συλλόγων/Οµάδων της ΟΓΕ τα συµπε­ρά­σµα­τα από τις καµπά­νιές της τα τελευ­ταία χρό­νια. Έχουν βοη­θή­σει να ανοί­ξει η συζή­τη­ση µε νέο περί­γυ­ρο γυναι­κών από χώρους εργα­σί­ας, σχο­λές, γει­το­νιές, για το πλαί­σιο πάλης που φωτί­ζει ότι τα προ­βλή­µα­τα των γυναι­κών σε κάθε πλευ­ρά της κοι­νω­νι­κής τους ζωής σχε­τί­ζο­νται µε τη σύµφυ­ση της γυναι­κεί­ας ανι­σο­τι­µί­ας και του ταξι­κού δια­χω­ρι­σµού της κοι­νω­νί­ας, της καπι­τα­λι­στι­κής εκµετάλλευσης.

Χρειά­ζε­ται επι­µο­νή των καθο­δη­γη­τι­κών Οργά­νων για τη συσπεί­ρω­ση φοι­τη­τριών στο ριζο­σπα­στι­κό κίνη­µα, για την κοι­νή αγω­νι­στι­κή δρά­ση του µε τους φοι­τη­τι­κούς συλ­λό­γους, κάτι που µπο­ρεί να γίνει πρά­ξη µε την ευαι­σθη­το­ποί­η­ση µελών και φίλων της ΚΝΕ στον χώρο των ΑΕΙ.

Από τα γυναι­κεία στε­λέ­χη και κοµµα­τι­κά µέλη, ανε­ξάρ­τη­τα από χρέ­ω­ση, αλλά και από Κοµµα­τι­κές Οµά­δες σωµα­τεί­ων σε κλά­δους µε µεγά­λη συµµε­το­χή γυναι­κών (π.χ. Εµπό­ριο, Υπη­ρε­σί­ες, Τηλε­πι­κοι­νω­νί­ες, Του­ρι­σµός, Υγεία, Εκπαί­δευ­ση) µπο­ρεί να αξιο­ποι­η­θεί πιο ουσια­στι­κά το Δελ­τίο της ΟΓΕ που ιδιαί­τε­ρα τα τελευ­ταία χρό­νια έχει ανα­βα­θµι­στεί στο περιε­χό­µε­νο και τη µορ­φή του, έχει εµπλου­τι­στεί µε άρθρα συν­δι­κα­λι­στριών από χώρους δουλειάς.

Περισ­σό­τε­ρο χρειά­ζε­ται να απα­σχο­λή­σει τα καθο­δη­γη­τι­κά Όργα­να ο προ­σα­να­το­λι­σµός των κοµµου­νι­στριών στα ΔΣ των Γυναι­κεί­ων Συλ­λό­γων για ανά­πτυ­ξη κοι­νής δρά­σης µε εργα­τι­κά σωµα­τεία, µε τις ενώ­σεις των ΕΒΕ, µε τους Αγρο­τι­κούς Συλ­λό­γους, ώστε να απο­κτή­σει ουσια­στι­κό περιε­χό­µε­νο η παρέ­µβα­σή τους, να δια­χέ­ο­νται οι θέσεις, τα αιτή­µα­τα για τις εργα­το­ϋ­παλ­λή­λους στη ζωή και λει­τουρ­γία των εργα­τι­κών συν­δι­κα­λι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων. Χρειά­ζε­ται να αξιο­ποι­η­θεί πανελ­λα­δι­κά η πεί­ρα της κοι­νής δρά­σης που έχει συγκε­ντρω­θεί στην Αττι­κή, που γίνο­νται πιο στα­θε­ρά βήµα­τα σε αυτόν τον προ­σα­να­το­λι­σµό, κυρί­ως στο Εµπό­ριο µε την ανά­πτυ­ξη κοι­νής δρά­σης για την Κυρια­κή Αργία από το Σωµα­τείο Εµπο­ρο­ϋ­παλ­λή­λων, την ΟΒΣΑ και την ΟΓΕ.

Ο υπάρ­χων συσχε­τι­σµός στην Παγκό­σµια Δηµο­κρα­τι­κή Οµο­σπον­δία Γυναι­κών (ΠΔΟΓ) απο­τυ­πώ­νει τη συµµε­το­χή µεγά­λου αρι­θµού οργα­νώ­σε­ων µε σοσιαλ­δη­µο­κρα­τι­κή κατεύ­θυν­ση, την αρνη­τι­κή κατά­στα­ση του κοµµου­νι­στι­κού κινήµατος.

Νέο στοι­χείο της τελευ­ταί­ας περιό­δου είναι ότι όλο και περισ­σό­τε­ρες γυναι­κεί­ες οργα­νώ­σεις της ΠΔΟΓ υιο­θε­τούν τις αστι­κές και οπορ­του­νι­στι­κές από­ψεις του φεµι­νι­στι­κού ρεύ­µα­τος στο γυναι­κείο κίνη­µα, όπως και για το «κοι­νω­νι­κό φύλο». Μέσα από την παρέ­µβα­ση της ΟΓΕ χρειά­ζε­ται να συνε­χι­στεί η ενί­σχυ­ση του ριζο­σπα­στι­κού προ­σα­να­το­λι­σµού στο γυναι­κείο κίνη­µα, µε µαζι­κές, κινη­µα­τι­κές γυναι­κεί­ες οργα­νώ­σεις που να στη­ρί­ζο­νται σε συλ­λό­γους γυναι­κών και στα µέλη τους. Με την αγω­νι­στι­κή δρά­ση τους να στη­ρί­ζουν τα συµφέ­ρο­ντα, τις διεκ­δι­κή­σεις των γυναι­κών εργα­τι­κής — λαϊ­κής έντα­ξης ή κατα­γω­γής. Εκτι­µά­µε ότι στο πλαί­σιο της ΠΔΟΓ οι δυνά­µεις της ΟΓΕ άνοι­ξαν µέτω­πο µε τον προ­σα­να­το­λι­σµό αρκε­τών γυναι­κεί­ων οργα­νώ­σε­ων που «βάζουν πλά­τη» κυρί­ως σε αστι­κές σοσιαλ­δη­µο­κρα­τι­κές κυβερ­νή­σεις, σε αντι­πα­ρά­θε­ση µε το φιλε­λεύ­θε­ρο µεί­γµα αστι­κής δια­χεί­ρι­σης καθώς και µε τη στά­ση των γυναι­κεί­ων οργα­νώ­σε­ων απέ­να­ντι στις ιµπε­ρια­λι­στι­κές επε­µβά­σεις, ώστε να απορ­ρί­ψουν τα παζά­ρια των αστι­κών τάξε­ων και τον εγκλω­βι­σµό σε κάποια από τα δια­φο­ρε­τι­κά ιµπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα. Οι δυνά­µεις της ΟΓΕ, µέσα σε αυτές τις δύσκο­λες συν­θή­κες, επε­δί­ω­ξαν κοι­νή δρά­ση µε άλλες οργα­νώ­σεις, καθή­κον το οποίο παραµένει.

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΝΕ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ — ΛΑΪΚΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ

Η παρέ­µβα­ση του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ στους νέους και τις νέες των εργα­τι­κών — λαϊ­κών οικο­γε­νειών µπο­ρεί να δώσει ουσια­στι­κή διέ­ξο­δο στις ανη­συ­χί­ες που αφο­ρούν το παρόν και το µέλ­λον τους. Παρέ­µβα­ση ιδε­ο­λο­γι­κή — πολι­τι­κή που, µέσα από τη δρά­ση και την επε­ξερ­γα­σία περιε­χο­µέ­νου και µορ­φών πάλης στο µαζι­κό κίνη­µα, µπο­ρεί να είναι καθο­ρι­στι­κή ώστε τα προ­βλή­µα­τα που συνα­ντούν στην προ­σπά­θεια για µόρ­φω­ση, εργα­σία, δηµιουρ­γι­κή αξιο­ποί­η­ση του ελεύ­θε­ρου χρό­νου, στην ανά­πτυ­ξη κοι­νω­νι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας, στις προ­σω­πι­κές σχέ­σεις, στη δηµιουρ­γία οικο­γέ­νειας, να γίνουν έδα­φος διεκ­δί­κη­σης, συλ­λο­γι­κής οργα­νω­µέ­νης δρά­σης, η νεο­λαία να διεκ­δι­κεί τα δικαιώ­µα­τά της, τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες της.

Από το 20ό Συνέ­δριο ανα­πτύ­χθη­καν αγώ­νες που έχουν πιο έντο­νο το στοι­χείο της πρω­το­βου­λί­ας των δυνά­µε­ων του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ, όχι µόνο αυτο­τε­λώς αλλά και σε µαζι­κές οργα­νώ­σεις, βέβαια µε δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις και στο επί­πε­δο κίνη­σης µαζών (µαθη­τι­κοί αγώ­νες, φοι­τη­τι­κά ξεσπά­σµα­τα, κινη­το­ποι­ή­σεις ιδιαί­τε­ρα ανα­πλη­ρω­τών εκπαι­δευ­τι­κών, συµµε­το­χή γονιών σε εκπαι­δευ­τι­κά συλ­λα­λη­τή­ρια κ.ά.). Ανα­δει­κνύ­ο­νται ορι­σµέ­να πιο µόνι­µα θετι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά στην αντί­λη­ψή µας για την παρέ­µβα­ση των κοµµου­νι­στών στο κίνη­µα, ειδι­κά στους χώρους της Εκπαί­δευ­σης, που χρειά­ζε­ται να δια­τη­ρη­θούν και να επε­κτα­θούν ως τρό­πος σκέ­ψης και δράσης.

Η δου­λειά µε τις προ­γρα­µµα­τι­κές εξει­δι­κεύ­σεις σε κάθε χώρο και εκπαι­δευ­τι­κή βαθµί­δα µπο­ρεί να συµβά­λει απο­φα­σι­στι­κά στην ικα­νό­τη­τα επε­ξερ­γα­σί­ας στό­χων πάλης µέσα στη ζωντα­νή δρά­ση στο κίνη­µα. Να αντι­µε­τω­πί­ζε­ται ταξι­κά κι επι­χει­ρη­µα­το­λο­γη­µέ­να η εκά­στο­τε κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή στον χώρο της Παι­δεί­ας, να λει­τουρ­γεί προ­ω­θη­τι­κά και στην ενα­σχό­λη­ση µε µια σει­ρά από νέα ζητή­µα­τα που εµφα­νί­ζο­νται ή και προ­βλή­µα­τα που µε οξύ­τη­τα ανα­κύ­πτουν στην Εκπαί­δευ­ση, αν κι εκφρά­ζουν τα προ­βλή­µα­τα της εξέ­λι­ξης της αστι­κής κοι­νω­νί­ας (π.χ. γλωσ­σι­κή φτώ­χεια, bullying, επί­δρα­ση στις νεα­νι­κές συνει­δή­σεις από την καπι­τα­λι­στι­κή αξιο­ποί­η­ση του δια­δι­κτύ­ου κ.ά.).

Τα παρα­πά­νω συµπε­ρά­σµα­τα επι­βε­βαιώ­θη­καν περί­τρα­να και σε σχέ­ση µε τους µαθη­τι­κούς αγώ­νες, όπου το θέµα της ιδε­ο­λο­γι­κής υπο­δο­µής των νέων κοµµου­νι­στών έγι­νε από τα πρά­γµα­τα στοι­χείο ανα­γκαίο, αλλά και παρά­γο­ντας που συνέ­βα­λε –στον βαθµό που είναι ανε­πτυ­γµέ­νο– ώστε να δίνε­ται στο κίνη­µα αντο­χή και προοπτική.

Για το µαθητικό κίνηµα — την Επαγγελµατική Εκπαίδευση και Μαθητεία

Στους χώρους των σχο­λεί­ων (Γυµνά­σια — Λύκεια — ΕΠΑΛ), αν και έγι­ναν βήµα­τα στον συντο­νι­σµό των Οργα­νώ­σε­ων της ΚΝΕ µε τις αντί­στοι­χες Κοµµα­τι­κές Οργα­νώ­σεις για την ανα­ζω­ο­γό­νη­ση του µαθη­τι­κού κινή­µα­τος, η παρέ­µβα­ση στα Μαθη­τι­κά Συµβού­λια, στην «καρ­διά» δηλα­δή του µαθη­τι­κού κινή­µα­τος, παρα­µέ­νει αδύ­να­τη και µάλι­στα έχει εντα­θεί η προ­σπά­θεια κυβέρ­νη­σης, κρα­τι­κού µηχα­νι­σµού, άλλων πολι­τι­κών κοµµά­των, να παρέ­µβουν στο περιε­χό­µε­νο και τη λει­τουρ­γία τους.

Η ΚΝΕ, µέσω των εκλε­γµέ­νων µελών και φίλων της, οφεί­λει να πρω­το­στα­τή­σει µε νέα ορµή στα Μαθη­τι­κά Συµβού­λια, ώστε αυτά να λει­τουρ­γούν ως όργα­να αγώ­να για τα οξυ­µέ­να προ­βλή­µα­τα και τις ανά­γκες των µαθη­τών, να βελ­τιώ­σει την επί­δρα­σή της στο σύνο­λο των σχο­λεί­ων της χώρας.

Οι συνε­χι­ζό­µε­νες αλλα­γές στο σχο­λείο, στο εξε­τα­στι­κό σύστη­µα, στην ολο­έ­να και πιο απο­στε­ω­µέ­νη γνώ­ση που παρέ­χε­ται, η µονό­το­νη και πιε­στι­κή καθη­µε­ρι­νό­τη­τα που δηµιουρ­γεί άγχος στους µαθη­τές, είναι βασι­κοί παρά­γο­ντες ανά­πτυ­ξης µαθη­τι­κών αγώ­νων, είναι το έδα­φος πάνω στο οποίο η ΚΝΕ και το Κόµµα πρέ­πει να συνε­χί­σουν να δου­λεύ­ουν, αξιο­ποιώ­ντας την επε­ξερ­γα­σία της θέσης µας για το «Ενιαίο Δωδε­κά­χρο­νο Σχο­λείο Σύγ­χρο­νης Γενι­κής Παι­δεί­ας», την επε­ξερ­γα­σµέ­νη για µαθη­τές µπρο­σού­ρα της Μαθη­τι­κής Επι­τρο­πής του ΚΣ που επι­και­ρο­ποι­ή­θη­κε. Αντί­στοι­χα, να δυνα­µώ­νουν ο προ­βλη­µα­τι­σµός και η ενα­ντί­ω­ση στις πολε­µι­κές επε­µβά­σεις, η αλλη­λεγ­γύη στα θύµα­τά τους, στους πρό­σφυ­γες και, συνο­λι­κό­τε­ρα, να πολ­λα­πλα­σια­στούν οι δρά­σεις ενά­ντια στον φασι­σµό, στον ρατσι­σµό και την περι­θω­ριο­ποί­η­ση ανθρώ­πων µε βάση το φύλο, τη θρη­σκεία, το σεξουα­λι­κό προ­σα­να­το­λι­σµό, για ζητή­µα­τα που αφο­ρούν το περι­βάλ­λον, την αξιο­ποί­η­ση ελεύ­θε­ρων χώρων κ.λπ. Σε όλα τα παρα­πά­νω, να εντα­θεί η δια­πά­λη µε την πολύ­πλευ­ρη παρέ­µβα­ση του αντί­πα­λου που ξεδι­πλώ­νε­ται µέσα από πολ­λά κανά­λια και µε νέες προ­σα­ρµο­σµέ­νες µορ­φές γι’ αυτές τις ηλικίες.

Παρα­µέ­νει επι­τα­κτι­κή η ανά­γκη να γίνουν πιο απο­φα­σι­στι­κά βήµα­τα στην όξυν­ση της δια­πά­λης µε την κυρί­αρ­χη ιδε­ο­λο­γία, που εκφρά­ζε­ται τόσο στα σχο­λι­κά βιβλία όσο και στα διά­φο­ρα σχο­λι­κά προ­γρά­µµα­τα, από µεγά­λη γκά­µα χορη­γών, εµπνευ­στών κι επι­τε­λεί­ων (ΜΚΟ, πρε­σβεί­ες κλπ.), µε προ­γρά­µµα­τα που «τρέ­χουν» ολο­έ­να και περισσότερο.

Η πολύ­µορ­φη δρά­ση των εκλε­γµέ­νων µελών και φίλων της ΚΝΕ µέσα στο σχο­λείο και την τάξη τους για οτι­δή­πο­τε απα­σχο­λεί τη µαθη­τι­κή κοι­νό­τη­τα είναι αυτή που µπο­ρεί να δώσει αγω­νι­στι­κό πρό­ση­µο στα Μαθη­τι­κά Συµβού­λια, να δώσει πνοή και ζωντά­νια στη λει­τουρ­γία τους, να ανε­βά­σει τη συλ­λο­γι­κή συζή­τη­ση και οργά­νω­ση των µαθη­τών, να κατο­χυ­ρώ­σει και τις δικές µας δυνάµεις.

Με αυτόν τον τρό­πο γίνε­ται κατορ­θω­τό στα­θε­ρά να υπάρ­χει επί­δρα­ση τόσο στο περιε­χό­µε­νο και το πλαί­σιο αιτη­µά­των που υιο­θε­τεί σε διά­φο­ρες φάσεις το µαθη­τι­κό κίνη­µα όσο και στο να κατο­χυ­ρώ­νο­νται και νέες µορ­φές οργά­νω­σης του µαθη­τι­κού κινή­µα­τος, µε κύρια αυτή των Συντο­νι­στι­κών Επι­τρο­πών Σχο­λεί­ων σε δήµους. Οι δυνά­µεις της ΚΝΕ στη­ρί­ζουν τη Συντο­νι­στι­κή Επι­τρο­πή Μαθη­τών Αθή­νας, η οποία έχει ανα­γνω­ρι­στεί πλα­τιά, έχει κατα­ξιω­θεί η δρά­ση της και σε πανελ­λα­δι­κό επίπεδο.

Αυτή η προ­σπά­θεια πρέ­πει να στη­ρι­χτεί καλύ­τε­ρα µε τη συντο­νι­σµέ­νη δρά­ση των δυνά­µε­ών µας σε γονείς και εκπαι­δευ­τι­κούς σε πανελ­λα­δι­κό επί­πε­δο, ανά περιο­χή ή και σχο­λι­κή µονάδα.

Χωρίς υπο­τί­µη­ση αδυ­να­µιών, έχουν δια­µορ­φω­θεί ορι­σµέ­νες προ­ϋ­πο­θέ­σεις για να γίνει δια­κρι­τό βήµα στη διεύ­ρυν­ση δεσµών της ΚΝΕ στα σχο­λεία, µε την ανά­δει­ξη µελών της σε Μαθη­τι­κά Συµβού­λια, σε κατα­ξιω­µέ­νες µέσα από τη δρά­ση συντο­νι­στι­κές επι­τρο­πές. Οφεί­λου­µε να στη­ρι­χτεί αυτή η δου­λειά όλο το επό­µε­νο διά­στη­µα, µε πολυ­µορ­φία, βάρος στη µαθη­τι­κή ΟΒ, στο περιε­χό­µε­νό της, στη δυνα­τό­τη­τα να ανοί­γει νέους δρό­µους µαζι­κά µε µαθη­τές, µε το µάτι στη σχο­λι­κή µονάδα.

Έχει σηµα­σία να δυνα­µώ­σει η βοή­θεια των κοµµα­τι­κών και ΚΝί­τι­κων καθο­δη­γη­τι­κών Οργά­νων, ώστε οι ίδιοι οι µαθη­τές µέλη της ΚΝΕ να συνε­χί­σουν να ηγού­νται για τη δηµιουρ­γία κι ενί­σχυ­ση αγω­νι­στι­κών δια­θέ­σε­ων, οι ίδιοι να στρα­το­λο­γούν, να µπαί­νουν πιο γερά και µε αυτο­πε­ποί­θη­ση στην πολι­τι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση, προ­σα­ρµο­σµέ­να στην κοι­νω­νι­κή πεί­ρα αυτών των ηλικιών.

Η δου­λειά στην Επαγ­γε­λµα­τι­κή Εκπαί­δευ­ση και τη Μαθη­τεία είναι δου­λειά προ­ο­πτι­κής στην εργα­τι­κή τάξη, στην ανα­σύ­ντα­ξη του εργα­τι­κού κινή­µα­τος και για την παρέ­µβα­ση σε αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νους. Χρειά­ζε­ται να ενι­σχυ­θεί σηµα­ντι­κά ο συντο­νι­σµός Κόµµα­τος και ΚΝΕ ανά κατη­γο­ρία σχο­λής, κλά­δο, ειδι­κό­τη­τα και περιο­χή. Τα Τµή­µα­τα της ΚΕ, οι Κοµµα­τι­κές Οµά­δες των Οµο­σπον­διών, των Εργα­τι­κών Κέντρων και των κλα­δι­κών σωµα­τεί­ων από κοι­νού µε τις δυνά­µεις της ΚΝΕ να δια­µορ­φώ­σουν σχέ­διο παρα­κο­λού­θη­σης, επε­ξερ­γα­σί­ας ζητη­µά­των, παρέ­µβα­σης και τελι­κά οικο­δό­µη­σης στην Επαγ­γε­λµα­τι­κή Εκπαίδευση.

Με την παρέ­µβα­σή µας να δυνα­µώ­σει η ενερ­γός συµµε­το­χή των µαθη­τών στα ΕΠΑΛ στους µαθη­τι­κούς αγώ­νες για τα κοι­νά προ­βλή­µα­τα. Να αντι­µε­τω­πι­στούν οι δυσκο­λί­ες στην από­κτη­ση επαγ­γε­λµα­τι­κής — τεχνι­κής ειδι­κό­τη­τας λόγω της υπο­βά­θµι­σης των σπου­δών τους, που οπωσ­δή­πο­τε επι­δρούν στην ανά­πτυ­ξη αγω­νι­στι­κών δια­θέ­σε­ων. Η παρέ­µβα­σή µας στα ΕΠΑΛ µπο­ρεί να εµπλου­τι­στεί πάνω σε αυτά τα ζητή­µα­τα, µε βάση και τη συνέ­χεια της επε­ξερ­γα­σί­ας της θέσης µας για την Επαγ­γε­λµα­τι­κή Εκπαί­δευ­ση. Χρειά­ζε­ται να παίρ­νου­µε υπό­ψη στον σχε­δια­σµό ότι πρό­κει­ται για χώρο µε ιδιαί­τε­ρη σηµα­σία λόγω της ταξι­κής προ­έ­λευ­σης των παι­διών αυτών, που συχνά εργά­ζο­νται παράλ­λη­λα µε το σχο­λείο, αλλά και τη στο­χευ­µέ­νη από κυκλώ­µα­τα δια­κί­νη­ση ναρ­κω­τι­κών, τη δρά­ση διά­φο­ρων οµά­δων, συν­δέ­σµων οπα­δών ποδο­σφαι­ρι­κών οµά­δων κ.λπ.

Η µαζι­κο­ποί­η­ση που κατα­γρά­φε­ται στις δια­δι­κα­σί­ες των Συλ­λό­γων Σπου­δα­στών Δηµο­σί­ων ΙΕΚ, των συνε­λεύ­σε­ων σε σχο­λές, µπο­ρεί να διευ­ρυν­θεί περαι­τέ­ρω µε την καθο­ρι­στι­κή παρέ­µβα­ση των δυνά­µε­ων της ΚΝΕ.

Για το φοιτητικό κίνηµα

Καθο­ρι­στι­κοί όροι για να γίνουν δια­κρι­τά βήµα­τα στην αγω­νι­στι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση του φοι­τη­τι­κού κινή­µα­τος σε αντι­µο­νο­πω­λια­κή — αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή κατεύ­θυν­ση απο­τε­λούν η ανά­πτυ­ξη των οργα­νω­µέ­νων µας δυνά­µε­ων στα πανε­πι­στή­µια, η ενί­σχυ­ση της πολύ­πλευ­ρης ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κής παρέ­µβα­σης σε σύν­δε­ση µε το επι­στη­µο­νι­κό τους αντι­κεί­µε­νο, η µελέ­τη της πεί­ρας από την παρέ­µβα­σή µας για ανά­πτυ­ξη αγω­νι­στι­κών διερ­γα­σιών τα προη­γού­µε­να χρό­νια, καθή­κον απαι­τη­τι­κό για τις δυνά­µεις του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ.

Τα όποια θετι­κά βήµα­τα έγι­ναν, έχουν τη σφρα­γί­δα των δυνά­µε­ών µας, όµως δεν είναι στέ­ρεα. Το φοι­τη­τι­κό κίνη­µα εξα­κο­λου­θεί να βρί­σκε­ται σε βαθιά κρί­ση και υποχώρηση.

Η ενί­σχυ­ση του Μετώ­που Αγώ­να Σπου­δα­στών µε νέους Συλ­λό­γους αυτά τα χρό­νια εκφρά­ζει ορι­σµέ­να θετι­κά στοι­χεία που ανα­πτύ­χθη­καν στους φοι­τη­τι­κούς συλλόγους.

Να αξιο­ποι­η­θεί καθο­δη­γη­τι­κά η πεί­ρα που συγκε­ντρώ­νε­ται σε ορι­σµέ­νες οργα­νώ­σεις από την επε­ξερ­γα­σία πλαι­σί­ων πάλης, διεκ­δι­κή­σε­ων, αιχµών, πεί­ρα που µπο­ρεί να γενι­κευ­τεί. Η ενα­σχό­λη­ση µε το σύνο­λο της ζωής των φοι­τη­τών, των όρων σπου­δών, µόρ­φω­σης, πτυ­χί­ου, επαγ­γε­λµα­τι­κής προ­ο­πτι­κής, για ζητή­µα­τα επι­στή­µης — έρευ­νας, ψυχα­γω­γί­ας, αθλη­τι­σµού, πολι­τι­σµού είναι επί­σης κατεύ­θυν­ση που βοη­θά να δρα­στη­ριο­ποι­η­θούν ευρύ­τε­ρες δυνά­µεις, να ανα­δει­χτούν και να διεκ­δι­κη­θούν οι σύγ­χρο­νες ανά­γκες των φοι­τη­τών. Μπο­ρού­µε να χτί­σου­µε πιο απο­φα­σι­στι­κά στα µέλη κυρί­ως της ΚΝΕ υπε­ρο­χή στη­ρι­γµέ­νη στη µαρ­ξι­στι­κή µόρ­φω­ση και γνώ­ση, στην ικα­νό­τη­τα παρα­κο­λού­θη­σης του αντι­κει­µέ­νου σπου­δών και ανά­πτυ­ξης κρι­τι­κής µατιάς, που µπο­ρεί στα παρα­πά­νω να ξεχω­ρί­σει, να µπο­λιά­σει µε τις ριζο­σπα­στι­κές — επα­να­στα­τι­κές ιδέ­ες τους νεα­νι­κούς προ­βλη­µα­τι­σµούς και ανη­συ­χί­ες, να επι­δρά­σει στα βήµα­τα του κινή­µα­τος. Σε αυτήν την υπό­θε­ση να αξιο­ποι­η­θούν όλες οι σχε­τι­κές εκδό­σεις του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ.

Είναι καθο­δη­γη­τι­κό ζήτη­µα προς κατά­κτη­ση και αφο­ρά τη βοή­θεια στα µέλη του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ στα Πανε­πι­στή­µια να µην είναι απο­σπα­σµα­τι­κές οι προ­σπά­θειες ζύµω­σης, ενη­µέ­ρω­σης, δια­πά­λης µε τις άλλες δυνά­µεις για τον προ­σα­να­το­λι­σµό της πάλης και φυσι­κά αγω­νι­στι­κής δρά­σης σε αυτό το έδαφος.

Στον αντί­πο­δα του αστι­κού σχε­δια­σµού για την επι­βο­λή των ηλε­κτρο­νι­κών ψηφο­φο­ριών και ενιαίο ψηφο­δέλ­τιο στους φοι­τη­τι­κούς Συλ­λό­γους, χρειά­ζε­ται µε τη δική µας παρέ­µβα­ση να ενι­σχυ­θεί η συζή­τη­ση για την αξία του αγώ­να και της συλ­λο­γι­κής — συν­δι­κα­λι­στι­κής οργά­νω­σης, για την ανά­γκη να υπάρ­χει φοι­τη­τι­κός Σύλ­λο­γος, µε τη µαζι­κή συµµε­το­χή φοι­τη­τών, που είναι όπλο στην αγω­νι­στι­κή, συλ­λο­γι­κή, οργα­νω­µέ­νη πάλη για τα δικαιώ­µα­τά τους. Να ανα­δει­κνύ­ε­ται αυτό µε πολύ­µορ­φη δρα­στη­ριό­τη­τα σε όλα τα επί­πε­δα (για το εργα­σια­κό µέλ­λον των απο­φοί­των, δρά­σεις µε βάση επι­στη­µο­νι­κό αντι­κεί­µε­νο, για θέµα­τα Πολι­τι­σµού, Αθλη­τι­σµού, Ιστο­ρί­ας κ.λπ.), ξεχω­ρί­ζο­ντας την ευθύ­νη µας πρώ­τα και κύρια εκεί όπου οι δυνά­µεις µας είναι πλειο­ψη­φία στα ΔΣ. Χρειά­ζε­ται µεγα­λύ­τε­ρη καθο­δη­γη­τι­κή στή­ρι­ξη η προ­σπά­θεια για µαζι­κο­ποί­η­ση των Συλ­λό­γων και των Γενι­κών Συνε­λεύ­σε­ών τους, για αλλα­γή συσχε­τι­σµών εκεί όπου είµα­στε µειο­ψη­φία, η µελέ­τη και αξιο­ποί­η­ση των υπο­δο­µών που δια­µορ­φώ­νο­νται στο φοι­τη­τι­κό κίνη­µα, η δυνα­τό­τη­τα δηµιουρ­γί­ας µορ­φών οργά­νω­σης στο έτος και το τµή­µα, ιδιαί­τε­ρα εκεί όπου υπάρ­χει πλή­ρης απου­σία συλ­λο­γι­κής διεκ­δί­κη­σης λόγω και της δια­λυ­τι­κής κατά­στα­σης σε συλ­λό­γους, η δια­δι­κα­σία δια­µόρ­φω­σης των νέων συλ­λό­γων στα πρώ­ην ΤΕΙ.

Με το βλέµµα στραµµένο στο σύνολο της ζωής της νεολαίας

Η πάλη των µελών του Κόµµα­τος και της ΚΝΕ, ιδιαί­τε­ρα µέσα στα κινή­µα­τα της νεο­λαί­ας, έχει αδιά­σπα­στο στοι­χείο τον αγώ­να για τον πολι­τι­σµό και τον αθλη­τι­σµό, συνο­λι­κά τη δηµιουρ­γι­κή και ποιο­τι­κή αξιο­ποί­η­ση του ελεύ­θε­ρου χρό­νου, της ανα­ψυ­χής, του δικαιώ­µα­τος στις δια­κο­πές κ.λπ. Επι­διώ­κου­µε να απλω­θεί πιο πλα­τιά και πολύ­µορ­φη δρα­στη­ριό­τη­τα που θα έρχε­ται σε αντι­πα­ρά­θε­ση µε τις συνέ­πειες της κυριαρ­χί­ας της εµπο­ρευ­µα­το­ποί­η­σης και το ότι τα παρα­πά­νω είναι σήµε­ρα για πολ­λούς νέους και νέες πανά­κρι­βη «πολυ­τέ­λεια» ή χόµπι για όσους προ­λα­βαί­νουν. Να ενα­ντιώ­νε­ται και στην προ­σπά­θεια αξιο­ποί­η­σής τους µε πολ­λούς τρό­πους για την προ­βο­λή των αξιών και των προ­τύ­πων του καπι­τα­λι­σµού, του αντα­γω­νι­σµού, της αστι­κής ιδεολογίας.

Από αυτήν την άπο­ψη είναι ανα­γκαία συνο­λι­κά η παρα­κο­λού­θη­ση των εξε­λί­ξε­ων και η παρέ­µβα­σή µας σε κεντρι­κό πολι­τι­κό επί­πε­δο. Ακό­µα πιο επι­τα­κτι­κό όµως είναι να θέσου­µε στην προ­σο­χή µας το πώς θα εντα­χθούν τα µέτω­πα αυτά στις διεκ­δι­κή­σεις του µαζι­κού κινή­µα­τος, πώς θα δου­λέ­ψου­µε µέσα σε πολι­τι­στι­κούς, τοπι­κούς συλ­λό­γους, αθλη­τι­κά σωµα­τεία και χώρους άθλη­σης, πώς θα ανα­πτύ­ξου­µε κι άλλο πρω­το­βου­λί­ες, όπως στέ­κια πολι­τι­σµού για τη νεο­λαία και όχι µόνο, αθλη­τι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες που θα συσπει­ρώ­νουν δυνά­µεις, θα στέλ­νουν αγω­νι­στι­κό µήνυµα.

Πάλη ενάντια στα ναρκωτικά

Ως Κόµµα έχου­µε κάνει βήµα­τα στην ενί­σχυ­ση του ιδε­ο­λο­γι­κού — πολι­τι­κού και κοι­νω­νι­κού µετώ­που απέ­να­ντι στη διά­δο­ση των ναρ­κω­τι­κών και στον τρό­πο ζωής που αυτά συµβο­λί­ζουν, χρειά­ζε­ται όµως η παρέ­µβα­σή µας να εντα­θεί και να απο­κτή­σει πιο στα­θε­ρά χαρακτηριστικά.

Στο επί­κε­ντρο της προ­σο­χής µας χρειά­ζε­ται να τεθεί:

α) Η ενί­σχυ­ση της πλα­τιάς συζή­τη­σης µε κατεύ­θυν­ση την ανά­δει­ξη των αιτιών του φαι­νο­µέ­νου, στο πλαί­σιο του κινή­µα­τος και των δοµών του (εργα­τι­κά σωµα­τεία, φορείς της νεο­λαί­ας, Συλ­λό­γους Γονέ­ων, αθλη­τι­κά και πολι­τι­στι­κά σωµατεία).

β) Η µελέ­τη των συνε­πειών της εξάρ­τη­σης στη δια­µόρ­φω­ση συνεί­δη­σης και δρά­σης στους νέους ανθρώ­πους, αλλά και πώς δια­µορ­φώ­νε­ται αντί­λη­ψη ανο­χής από ανθρώ­πους που κάνουν περι­στα­σια­κή ή και καθό­λου χρή­ση, γεγο­νός που επι­δρά πολ­λα­πλα­σια­στι­κά και βαραί­νει αρνη­τι­κά στην εξοι­κεί­ω­ση µε το φαινόµενο.

γ) Η ολο­κλη­ρω­µέ­νη προ­βο­λή του πλαι­σί­ου αιτη­µά­των και διεκ­δι­κή­σε­ων που θέτουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ σε όλο το φάσµα της πρό­λη­ψης, της θερα­πεί­ας, της κοι­νω­νι­κής επα­νέ­ντα­ξης και της έρευ­νας, που θέτει στο επί­κε­ντρο τις αιτί­ες του φαι­νο­µέ­νου και τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες του ανθρώπου.

δ) Η ανά­δει­ξη ότι µόνο η εργα­τι­κή εξου­σία έχει όλες τις δυνα­τό­τη­τες να εξα­λεί­ψει την εξάρ­τη­ση από ψυχο­δρα­στι­κές ουσί­ες και γι’ αυτό το ΚΚΕ έχει δια­µορ­φω­µέ­νο πρό­γρα­µµα για το πώς η εργα­τι­κή εξου­σία θα απα­ντή­σει στο κοι­νω­νι­κό αυτό φαινόµενο.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Το ΚΚΕ ανα­λα­µβά­νει µεγά­λα καθή­κο­ντα για την ανα­συ­γκρό­τη­ση του κινή­µα­τος της εργα­τι­κής τάξης, για τη συγκρό­τη­ση της κοι­νω­νι­κής συµµα­χί­ας. Το 21o Συνέ­δριο εκτι­µά ότι µαζί µε τις αρνη­τι­κές εξε­λί­ξεις υπάρ­χουν ταυ­τό­χρο­να κι εφε­δρεί­ες στο κίνη­µα, διά­φο­ρες εστί­ες αντί­στα­σης που πρέ­πει να βοη­θή­σου­µε εµείς να βγουν στην επι­φά­νεια και να εκφρα­στούν µε δυνα­µι­σµό. Μεγα­λώ­νει η ευθύ­νη του Κόµµα­τος, όλων των µελών και στε­λε­χών µας.

Δίνου­µε τη µάχη της µαζι­κο­ποί­η­σης του οργα­νω­µέ­νου εργα­τι­κού — συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­µα­τος, πρω­το­στα­τού­µε στη σύγκρου­ση µε τη µοι­ρο­λα­τρία και τον φόβο, την απο­γο­ή­τευ­ση και τον συντη­ρη­τι­σµό, µε όλες τις αντι­δρα­στι­κές αντι­λή­ψεις που δυναµώνουν.

Δια­νύ­ου­µε την τρί­τη δεκα­ε­τία του 21ου αιώ­να. Η σκλη­ρή προ­σπά­θεια των κοµµου­νι­στών και κοµµου­νι­στριών, των αγω­νι­στών που παλεύ­ου­µε µαζί για την επί­τευ­ξη των στό­χων µας, όλες οι επι­µέ­ρους πρω­το­βου­λί­ες µας, πρέ­πει µε ενιαίο τρό­πο να κατα­δει­κνύ­ουν ότι καµιά εκδο­χή της αντι­λαϊ­κής αστι­κής δια­χεί­ρι­σης στην Ελλά­δα, στην Ευρώ­πη και σε όλο τον κόσµο δεν δίνει απά­ντη­ση και λύση στο βασι­κό πρό­βλη­µα: Σήµε­ρα, ενώ υπάρ­χουν όλες οι δυνα­τό­τη­τες για να βελ­τιω­θεί το επί­πε­δο ζωής για εκα­το­µµύ­ρια εργα­ζό­µε­νους στη χώρα µας και σε όλον τον κόσµο, τα απο­τε­λέ­σµα­τα είναι ακρι­βώς τα αντίθετα.

Το χάσµα ανά­µε­σα στο πώς µπο­ρεί να ζει σήµε­ρα ένας εργα­ζό­µε­νος και στο πώς τελι­κά ζει όλο και µεγα­λώ­νει. Σήµε­ρα, πλέ­ον, στον 21ο αιώ­να, η µελε­τη­µέ­νη πεί­ρα µαζί µε την ίδια την αντι­κει­µε­νι­κή εξέ­λι­ξη των κοι­νω­νιών µπο­ρούν να µας οδη­γή­σουν στη νέα κοι­νω­νία, αν οι λαοί το βάλου­µε στό­χο, αν απο­φα­σί­σου­µε να δεί­ξου­µε την πρα­γµα­τι­κή µας δύνα­µη. Ο λαός δεν έχει δοκι­µά­σει ακό­µα τη δύνα­µή του, επο­µέ­νως δεν πρέ­πει να υπάρ­χει απο­γο­ή­τευ­ση για την απο­τε­λε­σµα­τι­κό­τη­τα των αγώ­νων: Προ­έ­χει η προ­ε­τοι­µα­σία δυνά­µε­ων για την εργα­τι­κή — λαϊ­κή αντεπίθεση.

Μέσα στον αγώ­να για την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων λαϊ­κών ανα­γκών, µέσα στον αγώ­να ενά­ντια στον ιµπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­µο και τη συµµε­το­χή της χώρας µας στις ιµπε­ρια­λι­στι­κές ενώ­σεις και σχε­δια­σµούς, µπο­ρού­µε να βρού­µε κοι­νό βηµα­τι­σµό µε χιλιά­δες εργα­ζό­µε­νους, µπο­ρού­µε να δηµιουρ­γή­σου­µε ρωγµές στο σηµε­ρι­νό σάπιο εκµε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­µα, στον συµβι­βα­σµό και τη µοι­ρο­λα­τρία, µπο­ρού­µε να συγκρο­τή­σου­µε µια µεγά­λη κοι­νω­νι­κή συµµα­χία, όχι µόνο για να διεκ­δι­κή­σου­µε ανα­κού­φι­ση από τα σηµε­ρι­νά οξυ­µέ­να προ­βλή­µα­τα, αλλά και για να δια­µορ­φώ­σου­µε προ­ϋ­πο­θέ­σεις για τη ριζι­κή ανα­τρο­πή, τον σοσια­λι­σµό — κοµµουνισµό.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο