Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

27η Απριλίου 1941. 68 Ολόκληρα χρόνια. Η ιστορία διδάσκει και αποκαλύπτει

Η αρχή της ξένης τετρά­χρο­νης φασι­στι­κής σκλα­βιάς, αλλά και της ηρω­ι­κής πάλης Πρωί, ακρι­βώς 8.10. τα γερ­μα­νι­κά μηχα­νο­κί­νη­τα μπαί­νουν στην Αθή­να. Μέρα σημα­δια­κή για τη νεο­ελ­λη­νι­κή ιστο­ρία. Ήταν η αρχή της ξένης τετρά­χρο­νης φασι­στι­κής σκλα­βιάς, αλλά και η αρχή της ηρω­ι­κής πάλης του λαού μας ενά­ντια στους κατα­κτη­τές και τους συνερ­γά­τες τους. Τα όσα προη­γή­θη­καν απέ­δει­ξαν τον πραγ­μα­τι­κό χαρα­κτή­ρα της άρχου­σας τάξης, του Παλα­τιού και των αστι­κών πολι­τι­κών κομμάτων.

Αυτή τη μέρα οι εκπρό­σω­ποι του καθε­στώ­τος της 4ης Αυγού­στου υπέ­γρα­ψαν την παρά­δο­ση της Αθή­νας και του Πει­ραιά στους ξένους κατα­κτη­τές, πραγ­μα­το­ποιώ­ντας την εντο­λή να στα­μα­τή­σει ο πατριω­τι­κός αντι­φα­σι­στι­κός αγώ­νας των φαντά­ρων στο μέτω­πο. Η παρά­δο­ση έγι­νε στο καφε­νείο “Παρ­θε­νών” στους Αμπε­λο­κή­πους — δια­σταύ­ρω­ση των λεω­φό­ρων Κηφι­σί­ας και Αλεξάνδρας.

Σύμ­φω­να με το σχέ­διο “Μαρί­τσα”, οι γερ­μα­νι­κές μηχα­νο­κί­νη­τες μονά­δες μπή­καν στην Αθή­να από δύο κατευ­θύν­σεις. Από την Ιερά οδό και από τη λεω­φό­ρο Κηφι­σί­ας. Επι­κε­φα­λής των επι­δρο­μέ­ων είναι ο ίλαρ­χος Για­κό­μπι του 10ου Συντάγ­μα­τος του Βρα­δεμ­βούρ­γου, ο υπο­λο­χα­γός ΄Ελσιτς της 6ης Ορει­νής Μεραρ­χί­ας και ο συνταγ­μα­τάρ­χης φον Στέ­φεν, που θα είναι και ο πρώ­τος Γερ­μα­νός φρού­ραρ­χος της Αθήνας.

Στις 21 Απρί­λη, στο Βοτο­νό­σι Μετσό­βου υπο­γρά­φε­ται το «Πρω­τό­κολ­λο Παρα­δό­σε­ως» της Ελλη­νι­κής Στρα­τιάς Ηπεί­ρου — Μακε­δο­νί­ας. Το πρω­τό­κολ­λο υπο­γρά­φουν από την Ανώ­τα­τη Γερ­μα­νι­κή Διοί­κη­ση ο αντι­στρά­τη­γος Γκρί­φε­μπεργκ και από την ελλη­νι­κή πλευ­ρά ο στρα­τη­γός Γ. Τσο­λά­κο­γλου. Ακο­λου­θεί η κατάρ­ρευ­ση και η διά­λυ­ση του στρατού.

Η κυβέρ­νη­ση έχει χάσει τον έλεγ­χο της κατά­στα­σης και δεν ξέρει καν πού βρί­σκο­νται οι Γερ­μα­νοί. Το μόνο που ενδια­φέ­ρει τους αξιω­μα­τού­χους του καθε­στώ­τος είναι να φύγουν το γρη­γο­ρό­τε­ρο από τη χώρα. Από τις 17 Απρί­λη, ενώ δίνο­νταν ακό­μη μάχες στον Όλυ­μπο και τη Δυτ. Μακε­δο­νία, έφυ­γαν οι πρί­γκι­πες, οι πρι­γκί­πισ­σες και πολ­λοί αυλικοί.

Τέσ­σε­ρις μέρες (24 Απρι­λί­ου 11941) πριν μπού­νε οι Γερ­μα­νοί στην Αθή­να, έφυ­γαν για την Κρή­τη και στη συνέ­χεια πήγαν στη Μέση Ανα­το­λή ο βασι­λιάς Γεώρ­γιος Β΄ Γλύξ­μπουργκ, καθώς και τα μέλη της κυβέρ­νη­σης του Εμμ. Τσου­δε­ρού, που είχε διο­ρί­σει ο βασι­λιάς. Στο Κάι­ρο ασφα­λείς απο­λαμ­βά­νουν όλα τα προ­νό­μια της εξου­σί­ας. Έχουν όμως αφή­σει “οπι­σθο­φυ­λα­κή” τον υφυ­πουρ­γό Ασφα­λεί­ας Κ. Μανια­δά­κη, που έχει ανα­λά­βει να παρα­δώ­σει στους φασί­στες κατα­κτη­τές τούς 1.600 φυλα­κι­σμέ­νους και εξό­ρι­στους κομ­μου­νι­στές και αντι­φα­σί­στες πολι­τι­κούς κρα­τού­με­νους, που βρί­σκο­νταν από χρό­νια στα ξερο­νή­σια απ’ το δικτα­το­ρι­κό καθε­στώς του Ι. Μεταξά.

Ο Μανια­δά­κης, «που έπρε­πε να φρο­ντί­σει να μην απο­λυ­θούν οι φυλα­κι­σμέ­νοι και οι εξό­ρι­στοι και να εμπο­δι­στεί η ανα­χώ­ρη­ση, στην Κρή­τη ή αλλού, των ανε­πι­θύ­μη­των στο καθε­στώς. Έτσι, πολ­λοί φυλα­κι­σμέ­νοι και εξό­ρι­στοι παρα­δό­θη­καν στον κατα­κτη­τή και Κρη­τι­κοί, που ήθε­λαν να πάνε στο νησί τους και να πολε­μή­σουν, εμπο­δί­στη­καν από το φρου­ρό του καθε­στώ­τος, τον Μανια­δά­κη». (Γιώρ­γη Αθα­να­σιά­δη, Η πρώ­τη πρά­ξη της ελλη­νι­κής τρα­γω­δί­ας, σελ. 67, εκδ. Σύγ­χρο­νη Εποχή. )

Στην “υπη­ρε­σία” των κατα­κτη­τών τρέ­χουν να μπού­νε Γερ­μα­νό­φι­λοι χιτλε­ρι­κοί φασί­στες και εθνι­κά ξεπε­σμέ­να στοι­χεία. Άλλω­στε ο Χίτλερ το είχε προβλέψει:

“Σε κάθε τόπο — είχε πει — θα βρε­θούν κάμπο­σα φιλό­δο­ξα και υπο­τε­λή καθάρ­μα­τα, που θα εξυ­πη­ρε­τή­σουν πρό­θυ­μα τους σκο­πούς μου, για­τί αυτός είναι ο μόνος τρό­πος να ανα­δει­χτούν και να πλου­τί­σουν στη χώρα τους”.

Μέσα στη γερ­μα­νι­κή πρε­σβεία σχη­μα­τί­ζε­ται (29 Απρί­λη) η πρώ­τη κατο­χι­κή “κυβέρ­νη­ση ανδρει­κέ­λων” όπως ονο­μά­στη­κε, με πρω­θυ­πουρ­γό τον στρα­τη­γό Γ. Τσο­λά­κο­γλου (29.4.1941–1.12.1942) και μέλη έξι αντι­στρά­τη­γους και υπο­στρά­τη­γους, πλαι­σιω­μέ­νους από δύο καθη­γη­τές, ένα δόκτο­ρα και ένα μεγα­λέ­μπο­ρο. Την κυβέρ­νη­ση αυτή δια­δέ­χθη­καν άλλες δύο, που είχαν τα ίδια γνω­ρί­σμα­τα. Το φιλο­χι­τλε­ρι­σμό και τον αντι­κομ­μου­νι­σμό. Του Κ. Λογο­θε­τό­που­λου (2.12.1942–7.4.1943) και του Ι. Ράλ­λη (7.4.1943–12.10.1944), ιδρυ­τή των Ταγ­μά­των Ασφα­λεί­ας, που οργί­α­σαν σε βάρος του λαού μας.

Και κάτι που πρέ­πει όλοι μας να το γνωρίζουμε:

«Ο Πρω­θυ­πουρ­γός κ. Τσο­λά­κο­γλου εδέ­χθη χθες τους πολι­τι­κούς ηγέ­τας της χώρας, κ.κ. Πάγκα­λον, Γονα­τάν, Οθω­ναί­ον, Μάξι­μον, Κ. Τσαλ­δά­ρη, Γ. Παπαν­δρέ­ου, Π. Κανελ­λό­που­λον, Β. Δηλι­γιάν­νην, Γ. Πεσμα­τζό­γλου, Γ. Μερ­κού­ρην, Βελέ­τζαν και Πέρ­τρον Ράλ­λην. Μετά τας συνο­μι­λί­ας εδό­θη εις τον Τύπον η κάτω­θι επί­ση­μος ανα­κοί­νω­σις: « Ο κ. Πρω­θυ­πουρ­γός ήκου­σε μετά προ­σο­χής τας γνώ­μας των ανδρών τού­των, αφού εξέ­θε­σεν την κατά­στα­σιν και τας ακο­λου­θη­τέ­ας κατευ­θύν­σεις της Κυβερ­νή­σε­ως. Πάντες ανε­γνώ­ρι­σαν ότι η Κυβέρ­νη­σις Εθνι­κής Ανά­γκης είναι επι­βε­βλη­μέ­νον να υπο­στη­ρι­χθή εκ μέρους πάντων των Ελλή­νων άνευ επι­φυ­λά­ξε­ων και ειλι­κρι­νώς. Επί­σης πάντες ανε­γνώ­ρι­σαν το σφάλ­μα του εκπε­σό­ντος καθε­στώ­τος να κηρύ­ξη τον πόλε­μον κατά της Γερμανίας…»
Κομνη­νού Πυρο­μά­γλου, Ο Γεώρ­γιος Καρ­τά­λης και η επο­χή του, τομ. Α΄, σελ. 136–137, Αθή­ναι, 1965

Ένα καθα­ρά επαί­σχυ­ντο κείμενο!

Από το βιβλίο του Χρή­στου Α. Τού­μπου­ρου «Με την Ηπει­ρώ­τι­κη Λαλιά», Αθή­να 2018

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο