Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

27 Απριλίου 1864: Πεθαίνει ο στρατηγός Μακρυγιάννης

Στις 27 Απρι­λί­ου  1864 πεθαί­νει ο στρα­τη­γός Μακρυ­γιάν­νης. Γεν­νή­θη­κε στη Δωρί­δα το 1797. Αγω­νι­στής του 1821, στρα­τιω­τι­κός και δρα­στή­ριο πολι­τι­κό πρό­σω­πο μετά τη δημιουρ­γία του ελεύ­θε­ρου ελλη­νι­κού κρά­τους. Αυτο­δί­δα­κτος συγ­γρα­φέ­ας απο­μνη­μο­νευ­μά­των, απα­ρά­μιλ­λων για το πηγαίο ύφος τους, και λαϊ­κών αφη­γή­σε­ων οραμάτων.
Ο Μακρυ­γιάν­νης (το πραγ­μα­τι­κό του όνο­μα ήταν Ιωάν­νης Τρια­ντα­φυλ­λο­δη­μή­τρης) μυή­θη­κε στη Φιλι­κή Εται­ρία στα 1820 και πήρε μέρος στην Επα­νά­στα­ση από την αρχή της.

Μετά την ίδρυ­ση του ελλη­νι­κού κρά­τους, ο Μακρυ­γιάν­νης διέ­γρα­ψε μια πορεία συγκλί­σε­ων και συγκρού­σε­ων με τους εκά­στο­τε κυβερ­νή­τες. Ετσι, στην αρχή υπο­στή­ρι­ξε τον Καπο­δί­στρια, αλλά στη συνέ­χεια τον πολέ­μη­σε σκλη­ρά. Το ίδιο συνέ­βη και με τον Οθω­να. Ενώ στην αρχή τον υπο­δέ­χτη­κε θερ­μά κατό­πιν απο­γοη­τεύ­τη­κε και πρω­το­στά­τη­σε στο κίνη­μα της 3ης Σεπτέμ­βρη 1843 για την παρα­χώ­ρη­ση Συντάγματος.

Κατό­πιν συνέ­χι­σε να μάχε­ται για τη διεύ­ρυν­ση των δικαιω­μά­των και ελευ­θε­ριών των λαϊ­κών τάξε­ων, με απο­τέ­λε­σμα το 1851 να κατη­γο­ρη­θεί για συνω­μο­σία κατά του βασι­λιά, να συλ­λη­φθεί και να κατα­δι­κα­στεί σε θάνα­το. Η ποι­νή του μετριά­στη­κε στα­δια­κά, έμει­νε στη φυλα­κή δυο χρό­νια για να απο­φυ­λα­κι­στεί τελι­κά (1854) με τη μεσο­λά­βη­ση του Δημη­τρί­ου Καλλέργη.

Η υγεία του όμως από τις κακου­χί­ες και τη βαναυ­σό­τη­τα της φυλα­κής κλο­νί­στη­κε. Έτσι ο Μακρυ­γιάν­νης απο­μο­νώ­θη­κε στο σπί­τι του κοντά στους στύ­λους του Ολυ­μπί­ου Διός (η συνοι­κία αυτή φέρει μέχρι σήμε­ρα το όνο­μά του- «Μακρυ­γιάν­νη») όπου και πέθα­νε. Λίγες μέρες πριν είχε προ­α­χθεί από την τότε κυβέρ­νη­ση στο βαθ­μό του αντιστράτηγου.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο