Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

28 Απριλίου 1944: Η μάχη στο «Κάστρο του Υμηττού»

Στις 28 Απρί­λη 1944 γρά­φε­ται μια από τις πιο λαμπρές σελί­δες του επι­κού αγώ­να του αδά­μα­στου λαού της Αθή­νας κατά των κατα­κτη­τών και των συνερ­γα­τών τους. Τρεις ΕΠΟ­Νί­τες του ΕΛΑΣ της Αθή­νας, ο διμοι­ρί­της Δημή­τρης Αυγέ­ρης και οι μαχη­τές Κώστας Φολ­τό­που­λος και Θάνος Κιοκ­με­νί­δης, αντι­με­τώ­πι­σαν παλι­κα­ρί­σια 7 ολό­κλη­ρες ώρες με τα ατο­μι­κά τους όπλα, σ’ ένα σπι­τά­κι της συνοι­κί­ας του Υμητ­τού, 200 χιτλε­ρι­κούς και ταγ­μα­τα­σφα­λί­τες και, αφού τους προ­ξέ­νη­σαν μεγά­λες απώ­λειες έπε­σαν και οι τρεις στο πεδίο της τιμής.
Ο ελλη­νι­κός λαός έστη­σε ψηλά στην ψυχή του τους τρεις ήρω­ες. Το σπί­τι που λάμπρυ­ναν με τη δόξα τους και οι τρεις ΕΠΟ­Νί­τες το απο­κά­λε­σε «Κάστρο του Υμητ­τού». Στους μισο­γκρε­μι­σμέ­νους τοί­χους του σπι­τιού γρά­φτη­καν συν­θή­μα­τα, στα οποία οι Αθη­ναί­οι εκφρά­ζα­νε το θαυ­μα­σμό και την ευγνω­μο­σύ­νη τους προς τους υπε­ρα­σπι­στές του:

«Δια­βά­τη που περ­νάς από το σπί­τι των τριών ηρώ­ων του Υμητ­τού γονά­τι­σε, σφί­ξε τη γρο­θιά σου και ορκί­σου εκδί­κη­ση». «Εδώ μέσα έπε­σαν ηρω­ι­κά οι Δ. Αυγέ­ρης, Κ. Φολ­τό­που­λος, Θ. Κιοκ­με­νί­δης: ΕΠΟΝ». «Τιμή και δόξα στους ήρω­ες: ΕΛΑΣ — ΕΠΟΝ».

Τέλος η Διοί­κη­ση του Α’ Σώμα­τος Στρα­τού του ΕΛΑΣ, σε ημε­ρή­σια δια­τα­γή της έγραφε:

«…Ούτω ο διμοι­ρί­της Αυγέ­ρης Δημή­τριος και οι μαχη­ταί Φολ­τό­που­λος Κων­στα­ντί­νος και Κιοκ­με­νί­δης Αθα­νά­σιος την 28.4.44 εκεί εις τον οικί­σκον του Υμητ­τού έστη­σαν λαμπρόν Ηρώ­ον Δόξης… Το ολο­καύ­τω­μα των αξί­ων και υπέ­ρο­χων αυτών μαχη­τών του ΕΛΑΣ των Αθη­νών, πυρ­σός πατριω­τι­σμού, πυρ­πο­λεί τα ψυχάς μας τας ημέ­ρας αυτάς… Αιω­νία η μνή­μη των τριών ανδρείων…».

Η μάχη των τριών ηρω­ι­κών ΕΠΟ­Νι­τών έγι­νε την αμέ­σως επό­με­νη μέρα της μεγά­λης δια­δή­λω­σης του αθη­ναϊ­κού λαού κατά της τρο­μο­κρα­τί­ας και της επι­στρά­τευ­σης. Στις 27 Απρί­λη, εξάλ­λου, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε η πρώ­τη παλ­λαϊ­κή απερ­γία. Η απερ­γία εκεί­νη συνέ­βα­λε στο σπά­σι­μο της τρο­μο­κρα­τί­ας και ματαί­ω­σε την και­νού­ρια προ­σπά­θεια των κατα­κτη­τών για μαζι­κή επι­στρά­τευ­ση για τα «τάγ­μα­τα εργασίας».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο